Met de cd 'Laurence Jones Band' gaat de band verder op de weg die met 'The Truth' is ingeslagen. Veel variatie in de nummers, minder echte blues en meer de richting van mainstream op. De voeten blijven in de blues maar er is veel aandacht voor andere stijlen. Een ontwikkeling die veel nieuwe fans zal opleveren en zeker zal blijven opleveren. Prima cd.
Door de eigen interpretatie van de band zijn de liedjes op ‘New Orleans Sessions’ een mooie ode geworden aan de artiesten van weleer en gelukkig alles behalve een kopie. De groep laat hiermee zien dat ze nog veel meer in haar mars heeft en zeker geen one-trick-pony is. De heren durven buiten de gebaande paden te treden en zijn van meerdere markten thuis. Gek genoeg is ‘New Orleans Sessions’ daarmee, ondanks de covers, het meest verrassende album van de groep tot nu toe.
Bij de eerste tonen van het debuutalbum van Tennessee Redemption veer ik direct blij verrast op. Deze band heeft in het openingsnummer namelijk een geluid dat mij doet terugdenken aan The J. Geils Band! Hetzelfde aanstekelijke geluid waarin blues en soul vermengd worden en mét de scheurende harmonica van Brandon Santini, die zich met gemak kan meten met Magic Dick van The J. Geils Band. ik hoop dat de leden van de band hun soloactiviteiten nu eens even laten voor wat ze zijn en ze zich focussen op deze uitstekende band!
Vijftien tracks. De één noch mooier dan de ander en zeer veelzijdig. Deze plaat omvat alles van ontspannen shuffles tot Motown grooves en zachte, verfijnde duetten. Powered by ''The Broadcasters''. Ook de vocals zijn dik in orde en zeer afwisselend. Af en toe komen er blazers voorbij dan ben ik helemaal om. Een top album, zeer relaxed gespeeld.
De Amerikaanse singer-songwriter Jared Deck heeft voor zijn tweede album de keuze gemaakt om een flinke dosis gospel en country aan zijn muziek toe te voegen. Hij was hiervoor al vrij succesvol bezig. Zo won hij de eerste prijs in de Woody Guthrie Folk Festival Songwriting Contest met zijn nummer “The American Dream” en bracht hij in 2016 zijn juichend onthaalde debuutalbum 'Jared Deck' uit. Ik ben behoorlijk ondersteboven van dit prachtige zeer soulvolle album van Jared Deck!
Het was nog maar de vraag of Status Quo na de dood van Rick Parfitt nog zou komen met een nieuwe plaat. Niet alleen de fans maar ook de band zelf zat met twijfels. Om te kijken wat er nog mogelijk was, dook de band de studio van Rossi in om te jammen. De nummers die daaruit ontstonden werden door de groep goed genoeg bevonden om uit te brengen, wat heeft geleid tot 'Backbone', het ondertussen al drieëndertigste studioalbum in de lange carrière van het Britse rockcollectief. In dat proces zijn de beide nieuwelingen, zanger/gitarist Richie Malone en drummer Leon Cave, erg belangrijk geweest. 'Backbone' is een klassieke Quo-plaat waarmee de band bewijst over voldoende ruggengraat te beschikken!
Osborne Jones is een duo bestaande uit de singer-songwriters David Osborne uit Los Angeles en David-Gwyn. Vorige maand verscheen (digitaal) 'Twang!', een compilatiealbum met tien songs.
Liefhebbers van intieme, warme singer-songwriter klanken opgelet!! Met Garrett Kato hebben jullie er namelijk weer een zeer veelbelovende artiest bij. Kenmerkend voor zijn stijl is het zeer intieme warme geluid. Dat wordt mede veroorzaakt door zijn fluweelzachte stemgeluid, dat mij meer dan eens aan de tragische Britse singer-songwriter Nick Drake deed denken. Deze EP van Garrett Kato doet verlangend uitzien naar een nieuw album van deze warme, intieme singer-songwriter!
De Britse zanger-gitarist Kris Barras was ooit van plan om met muziek te stoppen maar gelukkig heeft hij zich op tijd bedacht en is hij volop bezig met zijn stevige rock. We hebben hier niet direct met bluesrock te maken maar eerder met aanstekelijke, wat meer melodieuze, rock. Kris debuteerde solo in 2016. Inmiddels heeft hij zich opgewerkt als lid van Supersonic Blues Machine en komt hij nu met zijn Kris Barras Band met een gloednieuw album. Het nieuwe album van de Kris Barras Band bewijst dat we hier met een aanwinst in de rockmuziek te maken hebben.
Je had erbij moeten zijn, zeggen ze dan. Want Dickey Betts zien spelen op 74-jarige leeftijd, dat moet gewoon een happening zijn. Maar het materiaal is niet cd-waardig. De die-hard ABB fans zullen dit wel kopen of gekocht hebben, twijfelaars zou ik aanraden de DVD te kopen. Ik ken ‘m niet, maar kan me voorstellen dat dat de beleving compleet maakt. Overige lezers doen er goed aan gewoon 'Live at Fillmore East' nog eens integraal op te zetten, dit album heeft niets aan kracht ingeboet. En als je echt geld wilt uitgeven is er een 4 LP 180 grams vinyl box met de integrale Fillmore concerten.
Eind juli verscheen 'Fire Out Of Stone', het nieuwe album van Chuck Hawthorne. Fire Out Of Stone' is een mooi album van een singer-songwriter die mij met dit album een heel prettig en luisterrijk gevoel geeft.
De inmiddels 74-jarige Mitch Ryder heeft voor zijn nieuwe album gekozen om deze helemaal vol met covers te zetten. Voor de uitvoering van deze covers heeft hij een hele rits grootheden uit de garagerock en blues uitgenodigd. Het is vooral in de covers van de garagepunk nummers dat Mitch het meeste imponeert. Natuurlijk is zijn stem er niet beter op geworden en klinkt hij hier en daar wat breekbaar. Maar zijn tomeloze inzet maakt, met name in die garagepunk klassiekers, veel goed.
Met het nieuwe album 'Swing' verrast Travers vriend en vijand. Travers komt met een tribute album dat een heus eerbetoon is aan de geweldige swingbands die vooral in de jaren 30 van de vorige eeuw Amerika onveilig maakten. Vernieuwend is het allemaal niet want deze overbekende titels kent elke swing liefhebber door en door, maar voor de argeloze luisteraar is dit album wellicht een mooie aanleiding om zich te verdiepen in de gouden jaren van het Swing tijdperk.
Om de haverklap komen er uit het Verenigd Koninkrijk soulvolle releases onze kant op. Dat is eigenlijk altijd al zo geweest. En nu is er de debuut EP van de Londense band Eddy Smith & The 507. En zonder aarzelen durf ik hier te spreken van een aanwinst voor elke soulliefhebber, die zijn soul doorspekt wil hebben met een bluesy geluid! Verplichte aanschaf lijkt mij!
In de twintiger jaren begon de blues zich langzaamaan in de populaire muziekstromen binnen te dringen. Country blues, barrelhouse blues, ragtime, big band blues, swing jazz en piano blues werden steeds populairder in die periode. Daarom is het een prima idee van het 78Digital label om een verzamelaar uit te brengen met een aantal hoogtepunten uit het bluesgeluid van de 20’s. Op de verzamelaar een aantal (redelijk) bekende artiesten maar ook een aantal (zeer) obscure. Deze verzamelaar neemt een indrukwekkende duik in de bluesgeschiedenis.
Voor de doorgewinterde bluesrock fans is het noemen van de naam Danny Bryant al reden genoeg om opgewonden naar de cd-boer of naar een concertzaal te rennen. Danny is al toe aan zijn elfde album. En het is wederom een uitstekend bluesrock album geworden vol met snoeihard gitaarwerk. Met dit elfde album bewijst Danny Bryant dat hij (nog steeds) tot de buesrock top behoort!
Ten Years After is een van die bands die je meteen terugbrengt in de tijd. In dit geval is dat ook niet zo vreemd, want de eerste negen jaar van deze Britse bluesrock groep waren meteen de hoogtijdagen. Zo zijn ze, precies vijftig jaar later, een van de bands in een ‘Woodstock experience’ tour en is de cover van hun nieuwste live album 'Naturally Live' bedrukt met vredessymbolen.
Vijftien jaar geleden werd zijn debuutalbum 'Mercy' gerekend tot één van de vijftig meest essentiële Texas albums ooit en nu komt Sam Baker met een zeer intiem livealbum, dat werd opgenomen in het Imagine Event Centre, Buffalo, NY, op 20 juli 2018. Dit album van Sam Baker is een zeer indrukwekkend, intiem en hartverscheurend album, dat zonder enige twijfel aan te raden is voor elke serieuze muziekliefhebber!
De ukelele is nou niet bepaald een instrument, dat je vaak tegenkomt in de blues, bluesrock of rootsrock. Het instrument wordt meestal omgeven door een stoffig, oubollig imago. Vader en zoon Tim en Jake Smithies uit het Britse Sheffield hebben dat imago grondig afgestoft en bewijzen onder de naam Dead Mans Uke, dat de ukelele wel degelijk als een volwaardig instrument gebruikt kan worden. En dan ook nog eens elektrisch versterkt! Een zeer vermakelijk album van het duo Dead Mans Uke, dat live zeer zeker voor een feestje gaat zorgen!
Rattlebone is een band met vier bandleden die allen hun sporen hebben verdiend in bijna elke Southern rockband in de VS. Je kunt hier dus Southern rock vuurwerk verwachten. 'World’s Gone Crazy' voldoet volledig aan deze verwachtingen. Ik ben blij dat dit soort lekkere Southern rock de weg naar ons kikkerland weet te vinden. Lynyrd Skynyrd, Robert Jon And The Wreck mochten we al begroeten op de Nederlandse podia. Daar kan dit Rattlebone ook bij. Dit is gewoon een lekkere plaat.
Begin augustus verscheen Lucky Guy!, het nieuwe en dertiende album van the NMB. 'Lucky Guy' is opgenomen in de Greaseland Studio’s in San Jose, Californië. Op dit album is net als op de voorganger 'The High Cost Of Low Living' uit 2018 ook Dennis Gruenling weer present, de charismatische mondharmonicaspeler die zijn inspiratie vond bij bluesharp legendes Little Walter en George ‘Harmonica’ Smith en tenorsaxofonisten Lester Young en Red Prysock. 'Lucky Guy!' is een album met (klassieke) Chicagoblues van grote klasse.
Vanaf 2005 stuurt het label ieder jaar drie artiesten van het label op tour, onder de naam 'Blues Caravan'. Dit jaar is het de beurt aan Ina Forsman, Ally Venable en Katarina Pejak. Het was me bij Ina Forsman en Ally Venable al bekend dat ze veelbelovende artiesten zijn, maar ook Katarina Pejak heeft me aangenaam verrast. Zoals natuurlijk ook de bedoeling is van dit concept, maar dit album is een prima showcase voor de talenten van deze drie dames.
Wat is nu de beste soundtrack aller tijden. Eigenlijk gewoon dit album! Nu weer uitgebracht in een speciale (maar limited) editie. De muzikale ondersteuning bij het verhaal van Travis en zijn gedoemde liefde voor Jane. Dat de albumhoes nu ook lijkt op de filmposter is een goede vondst. Als luisteraar wordt je bijna automatisch meegezogen in de wereld die op het witte doek verbeeld wordt. Wat mij betreft een mooiere hoes dan de oorspronkelijke versie met alleen de titel.
Het aanbod aan zware bluesrock en bluesgerichte stoner rock is momenteel dusdanig groot, dat ik bij het verschijnen van een debuutalbum van een band in deze genres bijna automatisch begin af te vragen of zo’n band zich in zo’n overstelpend aanbod wel overeind kan blijven. In het geval van het debuutalbum van het trio Indianhead uit Baltimore, MD, kan ik gelukkig melden dat deze band moeiteloos overeind blijft. Indianhead heeft een zeer overtuigend en zeer zwaar album afgeleverd en klinkt alsof ze op oorlogspad is!