Op 7 juli bracht Jane Bird haar eerste EP uit, 'Something American'. Deze telt vijf nummers. Jade Bird laat op dit eerste werk zien waar zij toe in staat is. Helaas zijn vijf nummers er veel te weinig om ons voor lange tijd zoet te houden en blijft het smachten naar meer. Het is een naam om te onthouden en een waar we ongetwijfeld nog veel meer gaan van horen.
Ondanks het feit dat deze band een bassist heeft die de zogenaamde double bass bespeelt, is er geen sprake van rockabilly of psychobilly of wat voor billy dan ook! Deze Duitse band uit Weser Uplands houdt zich met twee dingen bezig:rauwe blues en Americana, of southern rock zoals zij het zelf noemen. Jimmy Cornett en zijn kornuiten hebben op dit album duidelijk niet kunnen kiezen welk muzikaal pad zij nu in willen. Americana of rauwe blues. Daardoor klinkt hun album mij te tweeslachtig.
Gelukkig staat Blues Magazine ook voor ‘Beyond’ en kunnen we ook muziek recenseren die wat verder van de blues af staat. Alhoewel in dit nieuwe album van het Brabantse duo Baartmans & Roelofs wel degelijk invloeden van blues zijn te ontdekken. Evenals jazz, soul en world muziek. Het album ademt een rustieke relaxte sfeer uit en getuigd van een groot meesterschap, qua muzikaliteit en sound engineering. 'Outward & Return' is een compleet geheel zonder tegenvallers en alle nummers zijn gelijkwaardig.
Ik ben compleet omver geblazen door het Fins duo Black Magic Six. Wow! Wat een bak verpletterende garage blues! De heren Taskinen (gitaar en zang) en drummer Motherfuckin’ Japa produceren op dit album met z’n tweetjes een massieve geluidsmuur, die ook nog een keer swingt. Het zal je wel opgevallen zijn…ik ben zeer onder de indruk van dit lompe Finse garageblues duo. Met dit album nestelen ze zich aan de top van de garageblues divisie.
Een cd van een moderne gitarist die een breed pallet aan stijlen op zijn debuut heeft samengebracht en zich daardoor moeilijk in een vakje laat stoppen. Melodieuze rock lijkt het dichtst in de buurt te komen.
Wat zeg je? Heb je nog nooit van The Platters gehoord? Ze waren in de jaren 50 en 60 de meest populaire vocal group in de Doo-Wop, Ballads en rock 'n roll scene in Amerika en een van de eerste groepen die in staat waren om de oversteek naar de mainstream lijsten te maken en populair te worden bij blanke Amerikanen. The Platters Rock'' en de vetkuiven, leren jacks, paardenstaarten en petticoats kunnen weer uit de mottenballen gehaald worden. Long Live Rock 'n' Roll. Happy Days all over again.
King Howl is een band uit Sardinië. En niet zo maar een band…mijn hemel, wat brengen deze mannen hun bluesrock met een enorme intensiteit en met een enorm volume! Er zijn drie dingen belangrijk voor deze band en dat zijn….blues, drank en rock `n roll! En hun muziek klinkt ook zo. Bluesrock met de beste elementen uit de 60’s en 70’s. Ik ben zwaar onder de indruk van dit uitstekende album van King Howl.
Nu is daar dus Shepherds achtste album, en het moet gezegd, hij blijft gewoon blues van grote kwaliteit en met veel variatie maken. Vanaf de openingstrack verveelt deze cd geen moment. Kenny Wayne Shepherd levert met 'Lay It On Down' wederom een zeer goed album af.
Het zojuist op Rhythm Bomb Records verschenen 'Hold On' bevat tien gedeeltelijk zelf geschreven songs, de rest heeft hij geleend uit het omvangrijke rhythm and blues songbook en heeft daarbij gekozen voor niet voor de hand liggend materiaal. De band lijkt nog hechter te klinken dan voorheen en bij het aanschouwen van de hoes valt het op dat Joakim tegenwoordig met een flinke baard door het leven gaat, de serieuze blik die hij trekt geeft wellicht aan dat het voor hem menens is en dat we van nu af aan definitief rekening kunnen houden met deze relatief nieuwe naam in het circuit.
Soms komt de blues uit een onverwachte hoek. Dat is zeker het geval bij dit album van zanger-gitarist AJ Crawdaddy. Een prima, gevarieerd blues album, dat aantoont, dat je ondanks je muzikale verleden toch met een geloofwaardig blues album op de proppen kan komen. En wat dat 'Slow Cookin’ betreft…ik was gelijk na het eerste nummer al aan de kook gebracht!!
Even voorstellen: singer-songwriter Roxi Copland uit the Pacific Northwest, USA. Roxi is een zeer veelzijdige tante met een stem waarin je jaren van ervaring terug kunt horen. Rokerig, warm, zelfs sensueel. Op dit album komen verschillende stijlen aan bod. En toch is dit niet storend want de kwaliteit van zowel de nummers als de begeleiding blijft telkens hoog. Ik heb mij prima vermaakt bij het beluisteren van dit album van een zeer veelzijdige artieste.
'Talisman' is inmiddels het vijfde album van Gus McKay en als je zijn vorige albums vergelijkt met deze laatste is hij beslist een nieuwe weg ingeslagen. De basis is nog steeds roots en blues gemixt met een vorm van Americana, maar hij gaat op dit album richting alt-jazz en psychedelisch door toevoeging van strijkers, tenor sax en trompet en een reeks andere instrumenten. Hij heeft met zijn muziek en klanken een zeer aparte sfeer gecreëerd: inderdaad psychedelisch, een vreemd soort droom, steeds verrassend.
De carrière van Amy Black doornemend, ontspint zich de merkwaardige ontwikkeling van Amy black als zangeres. Amy black is gezegend met een veelzijdige stem en daar maakt ze gedurende haar muzikale carrière gebruik van. Het album 'Memphis' van Amy Black is een veelzijdig album, goed geproduceerd, kundig ingespeeld maar door het ontbreken van meer echte krakers zoals The Blackest Cloud net niet die uitschieter die de jaarlijstjes zou kunnen halen.
Geen plaatje met zomaar covertjes, nee, een mooi gevarieerd album doordrenkt van alle mooie muziek die de New Orleans traditie te bieden heeft. We horen smaakvol en vet uitgevoerde, geheel eigen interpretaties van de Toussaint songs in een fijne mengelmoes van marching brassbands, jazz, soul en funk met veel lekkere solo’s. Al met al is dit een heerlijke New Orleansplaat, van een van de spilfiguren van de nieuwe generatie New Orleansmuzikanten.
Zanger en gitarist Gordon Meier komt uit Western New Jersey, USA. Hij is al geruime tijd bezig in het blueswereldje. Hier moeten we niet moeilijk over doen. Dit is een lekkere blues cd, die doet uitkijken naar de live verrichtingen van deze band.
Eerder was deel 3 van deze serie hier aan de beurt. Nu is er dus deel 4! En wederom is die gevuld met allerlei obscure artiesten (dit keer allemaal uit de USA), waarvan het merendeel een funky nummer aflevert. Wederom een heerlijk album met allerlei obscure snoepjes.
Het Perfect Toy label uit Duitsland wordt gerund door DJ Marcus Hacker en is er in gespecialiseerd om allerlei obscure pareltjes op het gebied van soul, funk en blues op te duikelen om ze vervolgens voor ons op verzamelaars als deze te zetten. Deel 3 uit de 'Down & Wired' serie heeft weer wat onbekende bands en artiesten voor ons klaar staan. Ik heb mij weer kostelijk vermaakt met dit swingende album.
Van Lightnin' Willie ligt daar 'No Black No White Just Blues' met tien compacte songs, die bijna allemaal zo rond de drie minuten liggen. Deze tweevoudige California Blues Challenge winnaar en semi-finalist tijdens de Memphis International Blues Challenge legt met 'No Black No White Just Blues' een ijzersterke opvolger van het vorig jaar verschenen 'Blue Lightning' neer. Een album vol compacte songs met zeer veel variatie dat geen moment verveelt.
Al een aantal jaar volg ik The Decemberists op de voet. Sinds ik 'Sons And Daughters' van het album The Crane Wife hoorde ben ik verkocht aan de geweldige mix tussen onder andere folk, rock en barokpop. Via de website van de band zag ik dat Colin Meloy en de zijne een nieuw project aan zijn gegaan met de Britse folk zangeres Olivia Chaney, Offa Rex. Offa Rex geeft de traditionals een prachtig eerbetoon en verdiend het om in alle rust beluisterd te worden. Daarnaast maakt het nieuwsgierig naar een vervolg en hopelijk ook eigen werk.
Op zijn eerste solo-cd 'Practised Bravado' neemt Theo van Niel Jr. zelf volledig de regie van begin tot eind in handen. En kan hij volledig los gaan met fraai snarenspel tijdens zes zelf gecomponeerde instrumentale nummers. Verwacht geen rechttoe rechtaan bluesrock album. Maar een zeer gevarieerd boeiend album. Met een mengeling van diverse muziekstijlen met doordacht mooi uitgewerkte composities. Een album die zeker de echte gitaarfreaks die van een mooi staaltje diverse instrumentale fusion muziek stijlen houden zal aanspreken.
Alweer een prima band uit Nederland!!! De band Remove Before Flight uit Arnhem en Nijmegen. Hun geluid is overduidelijk beïnvloed door de psychedelische muziek uit de jaren 60 maar dan voorzien van een stevige hedendaagse laag. Nederland heeft er weer een prima band bij. Het zal nu toch niet lang duren tot Remove Before Flight in ons land gaat doorbreken.
'I Am The Blues' from the late Michael Packer, who passed only a few months ago, is an absolutely solid body of work, the final musical denouement from a New York guitarist and bluesman who did it all in the course of a full half century as a professional gigging musician. Each track is preceded by Packer himself sombrely recounting a story, telling the tale behind the influence for the song itself. The tragedy about this release may ultimately prove to be that this is a true delight, a positive, life-affirming album from a guy who is no longer with us.
Soul muziek uit Australië kom je niet vaak tegen. Daarom is het des te leuker dat ik nu een prima soul release uit dat continent kan aandragen. Zillanova is het soul project van de uit Melbourne afkomstige Joshua Tavares. Ik ben blij verrast met dit Australische soul talent en kan eigenlijk niet wachten tot er een compleet album van hem verschijnt.
Mavis Staples draait al heel lang mee in de muziekscene. Op 10 juli 2014 werd Mavis Staples 75 jaar en ter ere hiervan werd er op woensdag 19 november 2014 een speciaal concert gegeven in het Audiotrium Theatre in Chicago. Mavis Staples werd daar in het zonnetje gezet door een groot aantal gerenommeerde muzikanten en een fantastische all-star band. Je kunt bij het album 'I’ll Take You There' alle superlatieven uit de kast trekken maar dan kom je nog woorden te kort om de loftrompet over dit fabuleuze album te steken.