De muziek van Jason is overduidelijk in de categorie bluesrock in te delen en wel in een stijl waar fans van bijvoorbeeld Walter Trout of Joe Bonamassa blij van zullen worden. Jason Wells heeft een album afgeleverd die ik zonder enige aarzeling bij iedere bluesrock liefhebber kan aanraden.
Het is een zeer gevarieerd album geworden met tien vlotte nummers en ingetogen ballads, mooie melodieën en teksten die zowel verhalend zijn als gevoelig. Ook de stijlen variëren tussen jazzy, rock & roll, folk en country. De arrangementen zijn prachtig zoals van deze producer verwacht mag worden, maar waar ik echt van onder de indruk ben is de stem van Jenny Van West: fluwelig zacht, vol en met karakter en een moeiteloos gezongen bereik. Een stem om verliefd op te worden! Verwen jezelf, je naasten en je omgeving en luister naar 'Happiness To Burn' van Jenny Van West.
Geheel terecht is het debuutalbum van de Deense rhythm & blues band Beefeaters uit 1967 opnieuw uitgebracht. Dit keer op paars vinyl!! Deze band is namelijk één van de vele ontzettend ondergewaardeerde bands uit de 60’s. Deze heruitgave biedt de rhythm & blues fans een unieke kans om een pareltje uit het blues verleden op te duikelen.
Nadat ik dit album gehoord heb ga ik ook direct achter zijn vier voorgaande albums aan. Little G Weevil bewijst met dit album dat hij prima in staat is om zijn bluesrock te vermengen met flinke hoeveelheden funk en soul. Ik ben blij verrast met dit prima bluesrock album van Little G Weevil.
Lekkere vuige donkere bluesrock, dat is wat het Zweedse trio Black River Delta ons laat horen op dit 'Volume II'. Van dit soort blues rock kan je niet genoeg krijgen, een soort van garageblues zoals we die vaker voorbij horen komen. Door zonder bas te spelen klinken een paar deuntjes wat iel maar dat mag de pret niet drukken.
De Zweedse Pontus debuteerde drie jaar geleden met deze band via het gelijknamige album en laat nu op zijn nieuwe album een geluid horen dat vol zit met verwijzingen naar de Texas blues. Pontus Snibb heeft met dit album bewezen dat hij moeiteloos tot de top van de huidige bluesrock divisie is doorgebroken.
Je komt je nog een behoorlijk aantal verrassingen tegen op dit veertig nummers tellende overzicht, verzameld op 2 cd's en vergezeld van een boekje met informatie over de (opnames van) de nummers en zeldzame foto's. Een heerlijke verzameling Chicago blues van een van de allergrootste iconen van de Chicago blues.
Voor een portie kwaliteitsblues, vermengd met flink wat soul, kan je uitstekend terecht bij Peter V Blues Train. In de blues van deze band zit flink wat soul en funk. De zang van Peter V. zit daarbij ergens tussen Huey Lewis en Delbert McClinton in en zijn gitaarwerk is afwisselde messcherp scheurend en gevoelig soulvol. Mocht Delbert McClinton eraan denken om met pensioen te gaan……
Wat er op dit album van deze band uit Chicago gebeurt is een zeer eigenzinnige mix van soul, rhythm & blues en zwaar fuzzende, soms psychedelische, geluidsmuren. Garagesoul dus! The Claudettes zijn er op dit album in geslaagd om aanstekelijke 60’s pop en soul klanken te vermengen met hun eigenzinnige bluespunk geluid!
Bij het aanschouwen van de hoes zie je het meteen dat we het hier met een sympathiek persoon van doen hebben. Iemand die rust uitstraalt en dat gegeven draagt Kris Lager ook volkomen in zijn muziek uit. De band heeft zich tot doel gesteld om hun leven geheel in dienst te stellen in het uitdragen van de Amerikaanse muziektradities, door er naar te leven, het te bestuderen en er intens van te houden. Zet de cd maar op zou ik zeggen, want ook digitaal lukt het deze mannen je met een goed gevoel achter te laten.
Het moeten verliezen van dierbaren roept uiteraard vele emoties op. Verdriet, woede, wanhoop, verlangen. Als een artiest dit overkomt en hij weet deze gevoelen om te zetten in zeer persoonlijke nummers, heb je grote kans dat een indrukwekkend album het resultaat is. En dat is zeker het geval op het nieuwe album van de Britse zanger-gitarist Danny Bryant.
Op het vierde werkstuk vindt Laddie met zijn twee kameraden steeds meer zijn eigen stijl waarin ook blazers opduiken. Middels sterke songs houdt de nu nog pas 27-jarige bluesrocker de luisteraar drie kwartiertjes bij de les.
Dat een basgitaar in de bluespunk, of garageblues, al lang niet meer noodzakelijk is, is inmiddels een bekend gegeven. Dat wordt ook weer bewezen op dit vijfde album van het Ierse duo The Bonnevilles. Het is niet voor niets dat dit duo hun album op het befaamde Alive Naturalsond label heeft uitgebracht. Dit album van The Bonnevilles kan alvast gereserveerd worden voor de eindlijstjes van 2018!
Sara Morgan uit Southeast Arkansas heeft een stem, waarin behoorlijk wat soul en blues te horen is. Sara Morgan is zeker geen “average” artieste. Zij heeft gelukkig nog een puur, ongepolijst eigen geluid. En nu maar hopen dat dat zo blijft!
Deze maand bracht Prine een nieuw album uit, 'The Tree Of Forgiveness'. John Prine heeft met 'The Tree Of Forgiveness' weer bewezen nog lang niet aan het eind van zijn latijn te zijn. Dat hij nog maar lang mag leven en veel mooie platen maken.
Southern rock is een genre, dat altijd wel bij blues liefhebbers in de smaak valt. En de fans van beide genres worden gegarandeerd heel blij met dit album van The Scandaleros. Hun album staat vol met nummers die in het erfgoed van The Allman Brothers Band thuishoren. Nummers met blues, met funk en soul. Ik zeg het niet snel maar hier is echt sprake van een subliem album. Een album waarbij Gregg en Duane Allman alleen maar tevreden kunnen zijn met dit soort Southern rock nazaten.
Triple J is een Engels rock/blues trio in de stijl zoals er in de UK veel bands opereren. Het trio stampt er duchtig op los, op het drumwerk van Jeff Rich zit ondanks zijn lange carrière geen sleet en het gitaarwerk is puik, en ook de bassist bast zijn partijtje mee. Mooi debuut album van dit trio, geheel in de traditie van de Engelse blues/rock. De kracht zijn de composities en het samenspel tussen de drie.
Heb je je ooit wel eens afgevraagd hoe het zou klinken als de muziek van Tom Waits, Dr. John en Sonny Terry & Brownie McGhee samengevoegd zou worden? Om een idee te krijgen hoe dat zou klinken kan je het beste eens naar dit album van de Son Of Dave luisteren. Een merkwaardig lekker album en zeker aan te raden voor de bluesliefhebbers die van niet voor de hand liggende rauwe blues houden.
De Italiaan Roberto Morbioli is de oprichter en leider van de band Morblus en die band heeft een prima reputatie opgebouwd in de blueswereld. Op het nieuwe album 'From Scratch' keert hij na dertig jaar Morblus terug naar de bron, de roots van zijn muziek. Met 'From Scratch' heeft Rob Mo een prachtige, afwisselende cd gemaakt waarin vele muziekstijlen aan de orde komen. Een lust voor het oor!
Liefhebbers van het betere Southern rockwerk kunnen maar beter gelijk even pen en papier pakken om dit album van Derrick Dove & The Peacekeepers aan hun lijstje “verplicht aan te schaffen albums” toe te voegen. Het is namelijk Southern rock wat op dit album overheerst. Aanrader!!!!
Bobby Wills werd in 2016 bijvoorbeeld genomineerd voor zowel Songwriter Of The Year als Male Artist Of The Year in zijn thuisland Canada. Ik hoop dat Bobby op een volgend album zijn cowboyhoed eens afgooit, zijn haren eens flink door de war maakt en gaat rocken. Nu blijft hij te vaak aan de veilige gepolijste kant van de Americana waardoor hij waarschijnlijk wel groot in de States en Canada gaat worden.
Eindelijk, na 17 jaar is Ramos weer de studio ingedoken om met een opvolger op 'Greasy Kid Stuff' naar buiten te komen. Op 'Old School' toont hij ons nogmaals zijn veelzijdigheid als gitarist door de sound van T-Bone Walker, Magic Sam weer tot leven te roepen, om vervolgens met het grootste gemak te switchen naar de vijftiger jaren rock ’n roll. De hoes waarin deze fijne schijf is geschoven heeft een fraaie vijftiger jaren vormgeving meegekregen. De titel 'Old School' dekt volledig de lading!
James Harman zingt,speelt en improviseert dat het een lieve lust is. Blues waar je vrolijk van wordt. dertien titels tel ik en allemaal even mooi op een eigen manier. Hier hoef je niet bang te zijn dat je je gaat vervelen. Wat een heerlijk album is 'Fineprint'. Fijngevoelig geproduceerd en voor mij geen wonder dat het inde hitlijsten verschijnt. James’ cd kun je ongezien uit de cd-bak aanschaffen.
Als er een release op het Franse DixeFrog label voorbijkomt kan je er eigenlijk al automatisch vanuit gaan dat dit een kwalitatief hoogstaand album is. En dat is dan ook zeker zo bij het nieuwe album van de Franse band Fred Chapellier & the Gents. Na beluistering van dit album is het haast onbegonnen werk om hier hoogtepunten uit te pikken. Het album staat namelijk vol met kwaliteitsblues. Het DixieFrog label heeft weer een prima buesalbum in haar catalogus opgenomen!