Deze Oosterburen zijn hier regelmatig op tournee en doen dat meestal in gezelschap van ‘geestverwanten’ als The Boss Hoss en The Imperial Crowns waarmee eigenlijk al wordt aangegeven in welke richting we het moeten zoeken als we de stijl van dit trio willen omschrijven. Evenals The Boss Hoss heeft B.B.T. een neusje voor merkwaardige covers. Zo wordt er geopend met Michael Jackson’s ‘Beat It’ dat hier, overgoten met een rockabilly-sausje, bijzonder krachtig (lees: met ballen) tot zijn recht komt ... Lees artikel

Matt is een gitarist die de boel acoustic houd, en een mengeling etaleert van Country-Folk Blues en daarbij prachtige gitaarlickjes neer zet, en ook een behoorlijk staaltje Slide kan spelen. Het album vult ie trouwens niet alleen hoor, maar wordt sober en intiem bijestaan door: Brian Bourne-bass en background vocals- Keith Mullins-drums, congas en background vocals- Scott Macmillam-guitar en natuurlijk Matt- guitars en vocals-lead. Deze mensen geven het album een mooie rustgevende sfeer mee ... Lees artikel

Robin Trower is een man waar je als guitarliefhebber nooit omheen kan, het is een legende, en kent een staat van dienst waar je U tegen zegt, en vooral ook een ervaring en status. Robin is natuurlijk de gitarist van weleer in de ster-formatie Procul Harum, maar werkte onlangs een tour af met legende Jack Bruce van Cream, en dat heeft hem alleen nog maar meer geliefder gemaakt, want deze dubbelschijf opgenomen in 2008 liegt er niet ... Lees artikel

Steve Rowe is een Canadese gitarist van groot formaat, maar nog niet heel erg bekend bij ons vrees ik. Temeer dat ik dan nu buiten mijn gewone doen moet gaan, om een beeld van deze man te scheppen, en doe dat aan de hand van drie releases dus. De laatste Five, uit 2005, het album waarop hij zijn gitaarhelden eert-Front Row Center, en Montreal is een Live album waarin Rowe laat zien, dat ie vooral een eigen aanpak van de Blues And Beyond hanteert ... Lees artikel

Het is een bekend verhaal. Beïnvloed en bevangen door de juiste vibes van de zaterdagavond in een opwelling besluiten om met je maten een band te beginnen. In de meeste gevallen blijft het bij dagdromen maar een enkele keer wordt de daad bij het woord gevoegd. Dat geldt ook voor Too Hip For The Room. In de jaren negentig werd door een aantal enthousiaste vrienden naar muzikanten met een grote hoeveelheid muzikale bagage gezocht om daarmee een bijzondere, diverse mix van stijlen in één band onder te brengen. De eerste cd ‘Lucky Man’ van het 10-koppige gezelschap ziet in 2000 het levenslicht en nu is dan eindelijk de, oh zo, belangrijke opvolger ‘Never Like This Before’ ... Lees artikel

De zesmans sterke formatie Loco Zydeco afkomstig uit Canada laat weer even horen hoe lekker dit soort muziek weer kan zijn. We hebben het dan over "Cajun", maar dan wel heel breed, want deze mensen mengen er ook gewoon heerlijke pittige bluesdingetjes in. Ze doen dat vooral erg goed, en het swingt alle kanten op ... Lees artikel

Deze band geeft echter wel een heel eigen soundje aan dit soort muziek, wat doorspekt is van Soul, Funk en Bluesey-invloeden. Uitstekende zangpartijen wisselen elkaar af, in Groovende tracks met zeer pakkende blazers er in verweven, waar ik dan persoonlijk erg van houd. Het instrumentarium is ook bijzonder, want ze gebruiken vaak ook niet alledaagse instrumenten ... Lees artikel

Ann Kerstetter is een zangeres die uit Pennsylvania afkomstig is, en denk ik als grote invloeden veel geluisterd heeft naar Jazz en Bluesmuziek, want dat vind je op haar debuutalbum met haar eigen band terug. Eeen zangeres met een heerlijke stem, die af en toe lekkere rauwe randjes heeft, swingt, en ook prachtig kan kermen naar mijn idee. De tracks op dit album laten een grote variatie in muziek zien ... Lees artikel

Zoals zovelen in deze branche werd ook Lightning Red al op vroege leeftijd met de blues geïnfecteerd. Als 3-jarige was hij vaak op de eerste rij te vinden bij de blazers-secties van grote big-bands en nog voordat het eerste school-diploma binnen was werd menig lokaal podium ingenomen door Red en zijn band. Beinvloed door Buddy Guy, Otis Rush, Mike Bloomfield, B.B. en Albert King ontwikkelde Red zijn eigen blues-geluid. Door een toevallige bijkomstigheid trok het bandje de aandacht van Luther Allison die hem vervolgens op sleeptouw nam voor een tour door de Midwest en Canada ... Lees artikel

Het vorige album van Price was ook al een samenwerkingsverband met gitarist Fred Chapellier, en dat kwam goed uit in een eerbetoon aan de zeer ondergewaardeerde Roy Buchanan in zijn tijd. Dat smaakte naar meer, want deze heren kunnen het muzikaal prima vinden en hier is dan ook de nieuwe worp van het tweetal, en wederom vuur en passie van alle kanten op deze prima schijf ... Lees artikel

De band bestaat uit Tony Spinner, gitaar en zang en jawel, de nederlanders Michel Mulder en Han Neijenhuis. Tony zelf is vooral bekend vanwege zijn aandeel is de poprock band TOTO. Het nieuwste schijfje, Rollin’& Tumblin’ bevat maar liefst 14 nummers met een totaal tijd van 74 minuten. De bluesrocker opent geweldig met het tempo nummer Saturn Blues. Na deze opening spitsen de oren zich verwachtingsvol voor de songs die gaan volgen ... Lees artikel

Het album bevat veel sterke nummers die het verdienen om live gehoord te worden. Dat live-geluid valt ook in de produktie waar te nemen. Weinig over-dubs of vervelende toevoegingen waarmee menig blues-album de vernieling in wordt geholpen. ‘Steam Roller’, de opener van het album geeft een goed beeld van wat we op ‘Freak’ kunnen verwachten, nl. opzwepende blues overgoten met een funky sausje waarbij het soul-volle stemgeluid van Prather geen moment verveeld ... Lees artikel

Duke Robillard is een begrip in de Blueswereld en door de jaren heen, bewijst hij keer op keer een hele grote in the Scene te zijn, en de waslijst van aanbidders is echt heel erg lang. Welnu na zoveel jaren staat van dienst heeft Dixiefrog een 3 setter van hem uitgebracht met louter en alleen hoogtepunten van een aantal van die onbetwiste hoogtepunten in zijn roemruchte cariere ... Lees artikel

Momenteel is er een soort wederopstanding van mensen die vroeger nauwelijks aan de bak kwamen of door allerlei omstandigheden niet mee konden komen, en daardoor min of meer in de vergetelheid raakte. Voorbeelden ten over, Wat dacht je van Betty Lavette, die mateloos populair is (en terecht hoor), en nu dan de opstanding in de vorm van dit wederom prachtige album van deze Candi Staton, nadat zij een aantal jaren terug ook al een schitterend album af leverde. Het album wordt natuurliijk opgesierd door echt Southern soul instrumentatie (veel blazers) Soul, Funky en Bluesey riffs, en doen denken aan klassiekers van Franklin, maar er zeker niet voor onder doen ... Lees artikel

Carl Verheyen is de voormalig gitarist van de Superband Supertramp, maar kan heel goed op eigen benen staan, wat hij ook al ruimschoots heeft bewezen met zijn voorgaande albums, waar onder andere ook een uitstekend Live album bij zit. Hij is een beetje te plaatsen tussen mensen als Robben Ford, Scott Henderson, Steve Fister, die allemaal een soortement van mix neer zetten tussen Fushion, Rock, Blues en Sympho. Dit resulteert wel in heel erg mooie staaltjes , en dat komt op dit album vooral door de samenwerking met allemaal vriendjes van deze Carl. Om de beurt geven zij elke track iets extra”s mee, en doen dat op de manier waar zij vooral goed in zijn. Mensen als Joe Bonamassa, Robben Ford, Rick Vito, Steve Morse, ... Lees artikel

Marcel Scherpenzeel gaat al heel wat jaren mee in het circuit, en staat altijd garant voor onbetwiste Bluesrock wat mij betreft. Wat echter ook opvalt is dat ie nog al eens wisselt van bezettingen, en dan ook regelmatig als Sideman fungeert bij andere mensen. Effin de band waarmee Marcel speelt Wolfpin dus, is nu dan eindelijk een begrip met erkenning geworden, en min of meer vorm gegeven in de release van de nieuwe cd dus ... Lees artikel

Het Bluesrock Trio Too Slim And The Taildraggers uit Seatlle hebben al een behoorlijke staat van dienst kan ik je zeggen, en het nieuwe album maakt duidelijk des temeer, waarom deze band deze staat ook vooral verdiend naar mijn idee. In ons landje zijn ze nog te weinig bekend denk ik, maar dat kan weleens veranderen door de komst van deze nieuwe schijf. Deze schijf rockt werkelijk alle kanten op, met toevoeging van hele goede backing-vocals die de songs iets heel vols mee geven ... Lees artikel

Het album van 2OFTHEM is in november van het vorige jaar gepresenteerd en vormt het resultaat van de samenwerking tussen twee rasmuzikanten die op een bepaalt moment besloten hun leven radicaal om te gooien om zich op de muziek te storten. Deze verandering is dan ook de reden voor Rogier Trampe (zanger/gitarist) en Rink Jeeninga (bas/zang) om het album de titel ‘Changes’ mee te geven ... Lees artikel

Op het vorige album van Marc Broussard dat in Nederland verscheen ’S.O.S. Save Our Soul’, stonden door de Amerikaan bewerkte covers van soulklassiekers van onder meer Marvin Gaye, Al Green, Bobby Womack en Stevie Wonder. De plaat was zeker niet slecht, en ons land kon kennis maken met een veelbelovende soulstem, maar de covers deden toch wat geforceerd aan. Op zijn nieuweling, ’Keep Coming Back’ (voor de snelle beslissers voorzien van een EP met vijf bonustracks) maken we kennis met wat de rossige inwoner van zuidelijk Louisiana werkelijk kan ... Lees artikel

U wilt wel eens af van die eeuwige vervelende visite die uw bier op komt drinken, uw hasj oproken en de hele avond veelbetekenend naar uw bloedmooie vrouw knipogen? Uw wilt een spoedig einde aan het feest dat uw vijfenveertigste verjaardag markeert, maar waar na een paar borrels de buurman, ambtenaar bij de burgerlijke stand van een middelgrote gemeente, schuine moppen met een enorme baard begint te vertellen? Er is hoop! ... Lees artikel

Aynsley Lister is een jonge Britse bluesgitarist maar niet van de eenkennige soort. Wel behoorlijk productief overigens, sinds hij debuteerde in 1999 heeft hij zes platen uitgebracht, twee live-albums meegerekend. Lister beschikt over een behoorlijk unieke eigenschap, hij kent zijn klassiekers, maar leunt niet op het verleden. Door zijn vakkundige vermenging van blues, seventies rock, westcoast en pop weet hij zijn muziek spannend te houden en boeit ’Equilibrium’ van begin tot einde ... Lees artikel

Shirley Johnson leverde in 2002 een waanzinnig Chicago Bluesalbum af wat tot aan heden toe een van de meest verkopende albums is in dat soort muziek, en ze is nu terug na zoveel jaren met een fantastisch nieuw album genaamd “Blues Attack”. Chicago Blues Op en top en more! De stem van Shirley is er een om te zoenen en precies doet wat moet in deze muziek, strelen, janken ,schreeuwen, kermen en swingen vooral ook. Funk is ook weer lekker aanwezig in een aantal tracks, en dat houd in dat deze schijf uiterst vermakelijk is en zich voor meerdere draaibeurten leent en ook geschikt is op welk feest dan ook ... ... Lees artikel

We hebben hier te maken met een zanger die nogal wat stijlen met elkaar verbindt in een album: nl. prachtige ballades met een Rocky tintje ala Lou Reed, Chris Isaak maar vooral zichzelf.. Ik hoor soms zelfs een beetje Mick Jagger er in. Het is een album wat een sfeer van de vervlogen tijden op kan roepen, maar tegerlijkertijd gewoon net zo gemakkelijk hartstikke actueel is ... Lees artikel

Dave is een gitarist die speelt in de Bluesrock Style, en invloeden van Clapton, Hendrix en Cream laat horen. Dat hoor je in het gebruik van allerlei pedalen voor de gitaar. Ik kan trouwens meteen melden dat deze man ook wel echt wat presteert op de 6 snaren. Dit is inmiddels het derde album van de in Manhattan geboren Dave Fields, die wel een behoorlijke achtergrond heeft ... Lees artikel

Wolf Mail is een Canadese gitarist die al een aantal jaren mee gaat, en heel af en toe in Nederland te bewonderen is. Dat deze man zo weinig hier is , heeft natuurlijk alles te maken met de bekendheid van deze Wolf. Dat we ons daarmee te kort doen, blijkt wel uit het nieuwe album wat is uitgebracht van zijn tour in Rusland. Eerder bracht hij al een aanzienlijke schijf ten gehore, in de vorm van Solid Ground., welke toch heel aardige kritieken kreeg. Wolf Mail mixed invloeden Stevie, Hendrix en dergelijke met zijn eigen stijl ... Lees artikel

De uit Brooklin afkomstige Chris Bergson levert met deze schijf inmiddels zijn vierde album al af . Ook nu bewijst hij weer een man te zijn waar hij voor staat, de Blues and Beyond naar mijn idee. Duidelijk is dat deze Chris veel heeft opgestoken van The Allman brothers, Van Morrison, De Stax Soul periode, Steve Cropper, maar net zo gemakkelijk ook mensen als BB King en Jimi Hendrix, en dan weet je natuurlijk dat je een plaat krijgt die bol staat van vakmanschap en variatie ... Lees artikel

Het beluisteren van platen van gitaarvirtuozen wil nog wel eens uiterst vermoeiend uitpakken. Veel van hen trachten zoveel mogelijk noten in een seconde te persen, met als resultaat dat de dappere luisteraar na een half uurtje als een groggy bokser in de muzikale touwen hangt. Merkwaardig genoeg is dat bij Jeff Beck niet het geval ... Lees artikel

De uit Amerika afkomstige Erin McCallum heeft een stijl die je kan zien als een mengeling van traditionele blues met Roots invloeden en ook Boogie Woogie. Zou wat mij betreft zo met mr Boogie Woogie mee kumnnen doen. Haar stem is er een die, doet denken aan Tineke Schoenmaker soms, maar ook wat van de vroegere Etta James weg heeft, en behoorlijk rauw kan klinken. De nummers zijn uiterst variabel als je het mij vraagt, prima Slow-blues, Boogie blues en ook Rock-achtige Blues, waarbij een grote rol is wegelegd voor de lead-guitar, die vooral dat vrij aardig doet, en veel variatie in zijn spel gooit ... Lees artikel

Twee jaar geleden mochten we eindelijk weer eens smullen van de laid back muziek van JJ Cale. Dat was een volledige samenwerking met Eric Clapton getiteld "Road to Escondido". Nu is er dan weer een echt soloproject van Cale, waarin de meester weer bijna alle instrumenten ter hand neemt en z’n ongeëvenaarde stijl ouderwets over weet te brengen op de relaxte luisteraar. Het is weer een album waarbij je bij de openhaard kunt weg zwijmelen onder de warme en krachtige klanken van deze American Troubadour ... Lees artikel

Nou, daar is ie dan, het nieuwe album van gigant Joe Bonamassa waar behoorlijk geheimzinnig over is gedaan, en elke keer tracks zo druppelsgewijs te horen waren. Een album wat er vooral weer is om te zoenen, en weer een andere Joe laat zien (ja hij blijft ons verbazen). Joe laat weer diverse kanten van zijn toch al rijke arsenaal zien. Dit album herbergt weer erg mooie staaltjes in zich, en echt niet alleen maar guitar-juweeltjes, maar de begeleiding is strak, vakkundig en vooral ook wat uitgebreider ... Lees artikel