De zo ontzettend herkenbare begintune van de Derek & the Domino’s-versie, de originele, elektrische versie van Layla, galmt door de zaal. Een donderslag bij heldere hemel, een uiterst positieve dan. Dat had echt niemand voor mogelijk gehouden. Er is een wereld vóór en een wereld ná dit moment, en dat weet iedereen.
De avond wordt afgesloten met het prachtige Gone to Texas van het gelijknamige album. Hierbij wordt hij vergezeld door Jeremiah wat een prachtige combinatie oplevert. Ze vullen elkaar uitstekend aan zowel qua zang als gitaarspel.
Santa Maria Blues in Ponta Delgada (Azoren) is de organisator dit jaar met 3 avonden groot feest in het prachtige Coliseu Micaelense. Bluesbands uit 22 Europese landen waaronder Nederland met The Dynamite Blues Band.
Magische momenten? Genoeg! Ik noem een lange uitvoering van Key To The Highway (waarin het publiek ademloos luistert naar de indrukwekkende drumsolo’s) en de prachtige gospel Sweet Inspiration welke Susan hier fantastisch neerzet. I Pity The Fool straalt zoveel power uit dat je niets anders kunt dan meegalmen met Susan. En dan natuurlijk die machtige klassieker Angel From Montgomery….
Als Chris is uitgezongen, het geluid van de band langzaam maar zeker dooft, is de ontlading groot: Chris geeft leven aan zijn gitaar; zijn gitaar is het leven; zijn ziel zit in zijn spel, zit in zijn gitaar: dat is wat het publiek voelt.
De Erwin Java band en Kat Riggins speelden op 29 maart in de Groene Engel te Oss. Blues Magazine fotograaf Marco van Rooijen was er natuurlijk bij in de Groene Engel en maakte een schitterend fotoverslag van deze speciale avond.
Ralph de Jongh geeft niet alleen zijn ziel & zaligheid bloot tijdens zijn concerten, dit is ook goed terug te horen op zijn vele (live)albums.
In 2012 heb ik mijn eerste album ‘Free Feeling’ in eigen beheer opgenomen. Daarna toerde ik met International Blues Challenge winnaar Sean Carney en hij nodigde mij uit om in Ohio, waar hij vandaan komt, mijn tweede cd 'I Believe' op te nemen, die hij ook wilde produceren. Dat was het begin.
Sailing from Tampa to Grand Cayman Islands and back while immersed in the best Blues music performed by some of the finest artist you can think of….. That is Keeping the Blues Alive at Sea V.
Sommige mensen op deze wereld zijn zó getalenteerd, dat je weinig anders kan dan met open mond naar de kunsten van deze persoon kijken. De charmante Australische gitarist Tommy Emmanuel is zo’n persoon. Wereldwijd wordt hij gezien als een van de beste akoestische gitaristen ter wereld.
Op dinsdag 26 februari staat deze rock diva in een stijf uitverkochte, bomvolle 013 te Tilburg. Natuurlijk staat ‘Yes I Am’ vanavond centraal, maar ook krijgt de uitzinnige zaal de wereldpremière van het nummer Shaking te horen, afkomstig van haar in april uit te komen nieuwe album ‘The Medicine Show’.
De muziek van Malford Milligan is enigszins te vergelijken met de muziek van Al Green en Otis Redding, warm en echt… Met zijn mooie en hese stem wordt je omarmd en meegenomen naar andere tijden die gewoon goed voelen.
Een door de wol geverfde blues artiest als Tommy Castro voelt al na een paar nummers de zaal goed aan en verandert ter plekke de setlist. Het geheel wordt muzikaal perfect omlijst door zijn band de Painkillers.
Deze band is een ontdekking en die zeker nog kan groeien als ze hun repertoire wat uitbreiden. Nu is de enige detailkritiek die gegeven kan worden dat er iets meer afwisseling mocht inzitten. Maar de band is er een die, mits een passage op enkele zomerfestivals, zeker naam gaan maken.
De kern van haar muziek blijft nog altijd de boodschap dat je als mens in essentie altijd vrij bent om je eigen keuzes te maken, in de kern ben je niet gebonden aan materialisme en technologie; dit zijn toevoegingen of hulpmiddelen maar geen eerste levensbehoeften. De liefde en de mensen om je heen zijn veel belangrijker.
Erwin van Ligten’s wortels hebben een lichte hang naar melancholie en wereldmuziek en dat maakt hem de creator van zijn eigen unieke stijl. In zijn gitaarspel laat hij zijn roots uit Java en zijn gevoel voor muziek op aanstekelijke wijze samenkomen in stevige songs en ballads.
Opvallend is het zeer harmonisch op elkaar afgestemde gitaar- en saxofoonspel, waarmee Freischlader met het nieuwe album schijnbaar bewust iets nieuws probeert en wat vanavond bij het publiek heel goed aanslaat. De markante stem van Henrik komt fantastisch door want het geluid is geweldig goed afgeregeld.
GitGo Blues Festival is dan weliswaar wat ingekrompen, maar ook editie 2018 is weer een uitermate gezellig, inspirerend en vooral muzikaal breed Bluesfestival.
Wat is dit een heerlijke combinatie om naar te kijken en te luisteren. Twee zo ervaren ras-muzikanten die elkaar en hun begeleiders alle ruimte bieden en ervoor zorgen dat hun publiek krijgt waar het op wacht..... Vuur!
Het nog zo jonge muziekpodium Heyhoef-Backstage (bijna 5 jaar) in de Reeshof te Tilburg, kan na vorige week zaterdag weer een hoogtepunt aan haar palmares toevoegen. De Britse blues-ster Laurence Jones, die inmiddels gewend is aan de grote podia in Europa voelde zich in de sfeervolle club-ambiance van de Heyhoef als een vis in het water.
Onder de titel “An Evening of Ronnie Lane and more” brengen de drie mannen op een ontspannen en vaak humoristische wijze een eerbetoon aan de persoon èn de muziek van Ronnie Lane, die in de sixties samen met Steve Marriott verantwoordelijk was voor veel van de grote hits van Small Faces, zoals All Or Nothing, Lazy Sunday, The Universal en Itchycoo Park.
Het zevental begint met Alan’s instrumentale Texas shuffle Say Howdy, gevolgd door een werkelijk sublieme versie van de slowblues Three Hours Past Midnight (Johnny Guitar Watson), en met een hoofdrol voor Danny en Alan. Nekharen gaan overeind staan en ogen worden vochtig, wat een intense performance.
Een nieuw hoogtepunt is het swingende door Bennett gezongen Feeling Alright, van oorsprong een Traffic nummer maar later vooral bekend geworden door Joe Cocker. Nóg een speciaal moment is het door Laurence solo gespeelde Drifting Blues, wat een prachtig ingetogen gespeelde versie van deze pure bluessong.
De optredens van Roem Baur smaakten naar meer. Niet alleen voor het publiek dat de band en hun muziek enthousiast beloonden met fors applaus na afloop, maar ook voor de band zelf. Een nieuw album is in de maak met een waarschijnlijke release ergens in het voorjaar én een nieuwe tournee door Europa volgend jaar.