Concertverslag: Gary Clark Jr - 013 Tilburg, 4 juli 2024

Gary Clark Jr

Gary Clark Jr.
4 Juli 2024
Poppodium 013, Tilburg

Tekst: Edwin van der Linden | Fotografie: Marco van Rooijen
Alle foto’s staan in het fotoalbum fotoalbum “Gary Clark Jr. 2024”.

(Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)

Een concert van Gary Clark Jr lijkt voor mij eeuwen geleden. De laatste keer was 6 jaar geleden in een zeer ongezellige setting in Hyde Park als voorprogramma van Eric Clapton met een lege Golden Circle voor me. De laatste show in Nederland was volgens Clark zelf ook al 5 jaar geleden. Kijkend naar het type publiek is Clark de naam bluesartiest ontgroeit. Veel jonge mensen, hippe soul types met lange jas en knotje. Niet het standaard blues publiek. Als je naar zijn laatste album “JPEG RAW” luistert hoor je dan ook veel verschillende stijlen en is het nergens meer de drie mans bluesband van weleer. Dat hij zijn credits ondertussen verdiend heeft blijkt uit de samenwerking met Stevie Wonder en George Clinton op het laatste genoemde album en zijn samenwerking met Alicia Keys door de jaren heen.

De band kwam op met James Brown op de achtergrond, en wat voor een band. Een 8-koppige band met onder andere King Zapata op gitaar, JJ Johnson op een verschrikkelijk groot drumstel waarbij tijdens de set onderdelen werden vervangen en zijn drie zussen (Shawn, Shanan en Savannah) als achtergrondzangeressen. Clark, niet verassend, in het zwart gekleed met een dito gebreide muts op.

De start was het openingsnummer van JPEG RAW, “Maktub”. De setting was gezet, ruige rok met een heerlijke solo’s. Het vervolg “When My Train Pulls In” had een hoofdrol voor gitarist King Zapata, Deze jongen kan echt alles spelen. Met “Hyperwave” ging het concert de soul kant op, maar toch werden we weer verrast met een geweldige gitaar solo. Dit gebeurde wel vaker tijdens de show. Als je denkt nu mag het wel weer iets pittiger komt Clark met een spetterende solo uit de hoek, erg variërend hierdoor. Bij “This Is Who We Are” hadden de achtergrondzangeressen een hoofdrol. Een heel apart nummer met een gitaarsolo die door de zingende achtergrondzang heen gaat maar wonderschoon.

Bij “Alone Together” werd de gitaar aan de kant geschoven en werd het voor mij iets te veel soul. Het publiek vond het echter fantastisch maar niet helemaal mijn smaak. Ik kijk toch iets veel met een blues/rock bril. Bij het mede door Stevie wonder geschreven “What About the Children” werd de gitaar weer opgepakt en werd het een fantastische versie. Met “Feed the babies” gingen we weer de funky kant op, wat een variatie.

Gitarist King Zapata was jarig. Na een beetje mislukte “Happy Birthday” mocht hij verassend een eigen nummer spelen. Met Freddie King cover “Palace of the King” was dit het enige echte blues nummer van de avond. Aan de reactie van het publiek is “Bright Lights” toch wel de favoriet en misschien ook wel de signature song die elke artiest nodig heeft. “Habits” was voor mij het hoogtepunt van de avond. Wat heeft dit nummer een mooie opbouw, rustige start, met een bijna stil publiek, bombastisch tussenstuk, achtergrondzangeressen die in canon zingen en een heerlijke afronding met daarin ruige gitaar stukken.
Toegiften van de avond waren “You Saved Me” en “Funk with U” dat hij samen met George Clinton heeft geschreven. Dit nummer heeft alles, Funk, Rap, en een heerlijk gitaar lick.

Conclusie, een heel afwisselde avond waarin de 2,5 uur voorbij vlogen. Alle nummers die ik vanavond hoorde werden ten opzichte van album versies veel ruiger gespeeld met veel ruimte voor solo’s. Dit is wat life muziek zo mooi maakt.

De fans hoeven nu niet weer 5 jaar te wachten om Clark opnieuw te zien. Een dag na het concert kwam de bekendmaking dat hij op maandag 21 Oktober 2024 te zien zal zijn in Tivoli Vredenburg, Utrecht. Voor diegene die het concert in Tilburg hebben overgeslagen, ga dit zien. Alle muziekstijlen komen voorbij maar Clark Jr. valt met zijn solo’s toch steeds weer terug bij zijn basis, The Blues.