JASON RICCI AND THE BAD KIND
30 juni 2024
Poppodium de Bosuil, Weert
Tekst en Fotografie: Edwin van der Linden
Het is lang geleden dat ik Jason Ricci live heb gezien. Europa bezoeken was lange tijd niet mogelijk voor hem. In 2010 en 2013 moest hij zijn Europese shows annuleren vanwege persoonlijke problemen. Ricci worstelde met een verslaving en een manische depressie, wat weer tot juridische problemen leidde waardoor hij de Verenigde Staten niet mocht verlaten. Hij slaagde er in dit alles te overwinnen en maakte een comeback. Sinds die tijd heeft hij een contract getekend bij Gulf Coast records van Mike Zito en heeft hij meerdere prijzen gewonnen waaronder de blues music award 2024 voor de mondharmonica. In zijn categorie zaten onder ander Kim Wilson en Bob Corritore. Dit is dus echt een grote prijs en zeker verdient na het uitbrengen van zijn twee laatste albums, “City county city” uit 2021 met Joe Krown en “Behind the veil” uit 2023. In Weert bestaat zijn begeleidingsband uit gitarist Brent Johnson, Bill Blok op bass, Rick Shelton op drums en niet te vergeten de vrouw van Jason, Kaitlin Dibble, als zangeres. Het concert in Weert was het tweede concert, na het Priessnitz open air festival, in Europa.
Met het openingsnummer “Baked potato” was meteen duidelijk dat dit de show ging worden van Ricci en Johnson. Een heerlijk lange gitaarsolo gevolgd door harmonica geweld. De sfeer zat er bij een goed gevulde Bosuil meteen in. “Badger the Witness” was meer van hetzelfde maar ging erin als zoete koek. Alle mensen die ik sprak waren trouwe fans die lang hadden moeten wachten op Jason en na het concert waren er veel knuffels van Jason met zijn fans.
De opkomst van Jason’s vrouw, Kaitlin Dibble, brengt de muziek naar een andere sfeer met de Ruth Brown cover ‘5-10-15”. Bij de eerste tonen van ‘Broken toy” begon het publiek al te joelen. Dit is en blijft de publiekslieveling. Blijft een geweldig nummer en aan het gevoel dat Jason geeft merk je dat hij ook een leuke middag heeft in Weert. Het funky “Feel good funk” liet een beetje de oude Ricci zien, funky en gekke tonen uit zijn harmonica halend.
Ricci vertelde over jeugd en hoe hij zeer jong regelmatig RL Burnside zag, hij eerde hem door RL’s “Jumper on the Line” te spelen.
Het hoogtepunt van de dag was zeker niet “Broken toy” maar “St. James infirmary”. Wat blijft deze traditional een kracht houden, maar zeker zoals Jason hem speelt komt daar nog iets bovenop. Wat een schoonheid. Met het einde in zicht kwam er weer wat meer tempo in de show met als hoogtepunt “No way”, gezongen door Kaitlin. Dit nummer bevat een lekkere “Spoonful” rif. Toegift het zeer gevoelige “Terrors of nightlife”. Alles van deze middag kwam nog eens voorbij. Geweldige gitaarsolo van Brent Johnson, gevoelige harmonica en samenzang van Ricci en Dibble. Jason pakte haar vast en liet het publiek zien dat hij trots op haar is.
Conclusie, het was een fantastische middag. Jason Ricci zag er goed uit, speelde fantastisch en had het duidelijk naar de zin. Hopelijk duur het nu niet weer 8 jaar voordat hij naar Europa komt.
Prachtige foto’s en een leuk verslag Edwin.
Echter In 2010 en 2013 moest hij zijn Europese shows annuleren vanwege persoonlijke problemen. Echter in 2010 heb ik hem nog gezien in de Effenaar te Eindhoven. Daarna pas weer in 2015 en 2016. The Shack was de voorlaatste keer
uiterst puik concert, dat de vibes van 2011/2012 tijdens zijn concerten in België en NL deed herleven. Jammer dat Shan Starski er niet meer op gitaar erbij kon zijn, want die duetten anderhalf decennium geleden waren soms fenomenaal ( zoals dat nog op YouTube terug te zien is). Niettemin was zijn vrouw Kaitlin een prima aanvulling en verrijking. Graag had ik 2 oudjes gehoord ( the way I hurt myself en I’m a new man), maar daarvoor was er de tijd niet voor om met zijn nieuwe band deze te oefenen. Wel krijgen we bij zijn volgend bezoek aan Europa Lou Reed’s walk on the wild side als toegift, zei hij me toe; een belofte omdat ik 14 jaar op hem gewacht had. En hij blijft scoren; zag hem een week later op Hookrock in Diepenbeek België ook weer de sterren van de hemel spelen. Niet alleen een virtuoos, maar iemand die 100% opgaat in zijn performance en liefde voor zijn instrument. Ricci still is the best !☺☼☺