Zonder The MG’s maar met een stel zeer bekwame muzikanten heeft 013 als enige de legendarische Booker T. weten te strikken voor een exlusieve clubshow in Nederland. Het feit dat deze muzikant vorig jaar voor zijn 1e solo-album in 20 jaar, waarop werd bijgedragen door Neil Young en Drive-By Truckers, een Grammy Award mocht ontvangen blijkt nog geen garantie voor een uitverkochte grote zaal. Wat heet, de opkomst is zeer mager. De verwachting dat er vanavond slechts oude soulkoeien uit de sloot worden gehaald blijkt vanaf het begin ongegrond. ‘Ik heb dit nummer drie weken geleden geschreven met The Roots’ verklaart hij na een gewaagd instrumentaal openingsnummer.
Waar Brainbox in menig geheugen staat gegrift als een stereotype kind van de jaren 70, lijkt de tijd zijn sporen te hebben achter gelaten. De weelderige haardossen hebben plaats moeten maken voor kortere en grijzere varianten en de (net iets te) strakke kledingsstukken zijn ingeruild voor degelijkheid. Gelukkig wist zanger Kaz Lux met de woorden "vanavond wordt een reis terug in de tijd" het publiek bij aanvang gerust te stellen dat de muziek wél de dans des tijds had ontsprongen, en dat het louter klassiekers zouden zijn die de avond zouden vullen.
Festival verslag 19e editie Grolsch Bluesfestival Schoeppingen, Duitsland gehouden op 22 + 23 mei 2010 met optredens van Eric Steckel & Bas Paardekooper, Mark Selby, Michelle Malone, Tommy Castro, Eric Sardinas, Ben Granfelt, Shakura S’Aida feat. Donna Grantis, Delta Moon, Cafe R&B en Jason Ricci
Alle artiesten 2de dag Ribs & Blues slagen met vlag en wimpel! Hierbij het verslag van dag 2 met Ruben Hoeke, Jan AKkerman, Los Lobos en Philip Sayce
Zoals met Pinksteren voor elke popliefhebber het Pinkpop Festival de koorts doet stijgen , zo is er in Bluesland altijd de verzekering van één van de belangrijkste Bluesfestivals van ons land, namelijk Ribs & Blues in Raalte. Dit wordt vooraf gegaan door een heuse Pinkster party en wordt vervolgt met 2 dagen Blues and Beyond van een zeer hoog kaliber.
THE BEST OF MICHAEL "IRON MAN" BURKS features tracks from all three of Burks' Alligator releases and is an electrifying set of his emotional, rocked-out blues. Burks' fiery fretwork, gruff, fervent vocals and overwhelming intensity are here on full display. The songs on the album feature some of the hottest guitar playing and most soulful singing Burks has ever recorded.
Albert Lee en zijn mannen brengen een avond vol variëteit, gedeeltelijke bestaand uit eigen songs, maar ook covers worden niet geschuwd en met smaak gebracht. Voor een helaas maar halfgevulde zaal werden twee sets van elk ongeveer een uur gebracht, waarbij Lee en band met duidelijk veel plezier een mix aan stijlen toonden. Van een uptempo countrynummer naar een ballad, daarna blues, rock 'n roll en weer terug naar country.
De Nederlandse Blues muziek viert zijn Hoogtij dagen! De Sound van dit album is prachtig gewoon, de nummers klinken puur en Heartfelt als je het mij vraagt. De band klinkt beter als ooit tevoren, meer in balans lijkt wel ... de band zal vele harten bereiken met dit album
Bill Homans AKA Watermelon Slim heeft normaal gesproken de Blues, maar waagt zich nu aan een Country-album van het pure soort. En dat gaat hem meer dan prima af! De Vietnam-veteraan lucht zijn hart in veertien honky-tonkende songs in de traditie van de groten Merle Haggard, Hank Williams en Waylon Jennings. Top Nashville musici staan de vrachtwagenchauffeur bij op zijn rit over de eeuwige country dirt roads van Amerika.
Enrico Crivellaro is een leerling van Ronnie Earl, Duke Robillard en Kenny Burrel en heeft zich ontwikkeld tot een gelouterde en explosieve gitarist. Het leidde er onder meer toe dat hij mocht toeren, spelen en platen opnemen met diverse grote artiesten als James Harman, Lester Butler, Jeff Healey, Janiva Magness, Finis Tasby, Bruce Katz, The Royal Crown Revue (uit de film ‘The Mask’) en de legendarische harmonicaspeler Lee Oskar. Enrico is geboren in het Italiaanse Padova, maar verhuisde later naar Los Angeles. Nu leeft hij letterlijk in een koffer, verspreidt hij zijn muziek over de hele wereld en groeit zijn reputatie. Regelmatig toert Enrico door Amerika, Europa, Australië en Azië. Zijn laatste CD “Mojo Zone” is in 2009 uitgebracht bij Electro-Fi en bestaat uit zeventig minuten heerlijke, eerlijke bluesgitaar instrumentals.
Op het Moulin Blues festival van 2009 in Ospel sprak Bluesmoose voor het eerst met Jason Ricci. Men had hem nog nooit zien spelen. Na afloop van het optreden was Bluesmoose net zoals alle aanwezigen totaal omver geblazen van het optreden wat ze daar gezien hebben. 1 ding was toen al duidelijk. Deze man heeft zoveel in zijn mars dat dit eerste interview veel beter moest kunnen. Er was nog zoveel te vragen. Dus de Moose deed zijn huiswerk wat beter en vroeg de hulp in van een van Nederlands beste mondharmonicaspeler: Ben Bouman om het technische gedeelte van het interview voor zijn rekening te nemen. Vlak bij de homebase van Bluesmoose is een mondharmonicamuseum genaamd de Muse. Dit was een prima plek om met Jason Ricci te praten over de mondharmonica, hemzelf en de muziek.
Wie op zoek gaat naar het meest unieke stemgeluid van de nog in leven zijnde Amerikaanse zangeressen zou best eens kunnen uitkomen bij die van Bettye LaVette. Na het met een Grammy Award-genomineerde album "Scene of the Crime" uit 2007 heeft LaVette vriend en vijand verrast met haar vertolkingen van dertien Britse klassiekers die op "Interpretations" zijn samengebracht.
Bluesmoose meets The Paladins : Interview op Moulin Blues (8 mei 2010) en enkele filmpjes van dat gigantische concert tijdens Moulin Blues 2010
In tegenstelling tot de tour in 2009 is het nu Eric Steckel die de gig opent en blijkt geleidelijk dat het optreden vooral om hem zal draaien. Misschien wel begrijpelijk, want deze kleine man [160 cm] kan geweldig met zijn gitaar over weg, een supertalent! De samengestelde setlist bestaat uit een mix van covers en een aantal eigen geschreven songs van zowel Eric als van Bas.
Een band uit Nederland die de moeite genomen heeft een demo uit te brengen waardoor de bluesliefhebbers kennis kunnen maken met de mogelijkheden van Woody & The Bluepackers. De cover wekt in ieder geval de indruk met een stel ervaren muzikanten te maken te hebben. De tracklist beslaat allemaal covers en de schijf begint met het kortdurende ‘Porch’. De nachtelijke krekels en donderslagen zijn een leuke opening waarbij we ons zo in het moeras van de Mississippi delta kunnen wanen
Foto’s van het Roots 66 Festival, the Americana Flavored Festival, in de Groene Engel in Oss op 15 mei jl.
‘The Blues Is Dead… Long Live The Blues!’ is het thema waarmee het Moulin Blues Festival dit jaar zijn vijfde lustrum heeft aangekleed. Gedurende twee dagen kan de liefhebber van blues en aanverwante muzieksoorten aan de Limburgse Ospeldijk in een ongedwongen sfeer genieten van zowel nieuwe als gevestigde namen uit binnen- en buitenland. Waar de kredietcrisis, vulkaan-as of ‘hooligans’ menig programmeur kopzorgen bezorgt, lijken deze geen vat te krijgen op de sterke organisatie van Moulin Blues dat nog wel op zoek moest naar vervangers voor Los Lonely Boys en The Reverend Peyton’s Big Damn Band. Het festival kan zich iedere keer beroepen op de steun van een enorm aantal vrijwilligers dat grotendeels afkomstig is uit het dorp of direkte omgeving en dat samen met de trouwe bezoekers garant staat voor het prettige verloop van deze dagen. Na ruim vierentwintig uur optimaal muzikaal vermaak mag worden geconcludeerd dat het thema in alle opzichten niet treffender verwoord kon worden: ‘Long Live The Blues!’.
De W2 in Den Bosch is een podium waar men het lef heeft ook de onbekende artiesten op het programma te zetten. Het kleine en uiterst sfeervolle poppodium is hiervoor een plaats bij uitstek. Deze zaterdag staan Saint Jude [hoofdact] en Navarone [support] op het menu. In Den Bosch blijft Saint Jude ruimschoots overeind en kan de conclusie slechts zijn dat Saint Jude tot nu in Nederland niet de waardering krijgen die ze verdienen! Ze spelen nog 3x. Echt ga ze zien….!!!
Corazong brengt twee legendarische Bintangs albums ('Night-Fighter & Mickey Finn) op een CD. Beide albums waren tot nu toe nog nooit op CD verkrijgbaar. Opgenomen en oorspronkelijk uitgebracht in 1979 en 1980, aan de vooravond van hun 20ste verjaardag.
De songs klinken lekker in het gehoor, het gitaarspel is tot de puntjes verzorgd zonder uit de bocht te vliegen en de warme soulvolle vocalen van Bnois King doen de rest. En daar komt nog bij dat de heren worden ondersteund door een degelijke strakke ritmesectie. Het resultaat van dit alles is een energiek Texas blues album, stevige bluesrock afgewisseld met lekker in het gehoor liggende shuffles en een aantal slepende bluesjes.
Een uitzinnig Paradiso eert de ambassadeurs van de Blues and Beyond. The Rhythm Chiefs lieten zich van hun beste kant zien waarbij de Rock & Roll and Rock & Billy hoogtij vierden. Dat bleek vervolgens ook het recept voor het vervolg van de avond. Daniel Norgren heeft naar mijn idee vorig jaar zonder pardon de beste schijf gemaakt in de Blues and Beyond Scene. Hij is afkomstig uit Zweden, maar af en toe denk je ook een beetje Russisch, want onze vriend verloochent zijn afkomst niet. Zijn stijl van nummers zijn volstrekt uniek, ook al hebben ze lijntjes naar Tom Waits, en ook Howlin' Wolf. De laatste act was het neusje van de zalm wat men voor deze avond in petto had. The Paladins in hun originele bezetting. De heren hebben in de afgelopen tig jaar een enorme status verworven, en laten zien dat je Blues prima kan vermengen met Rock & Roll en andersom.
Foto's van het concert van Beth Hart gehouden op maandag 3 mei in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer
Zijn 10e album ‘American Patchwork’ is een bonte verzameling van tien songs met Osborne op zang, elektrische en akoestische gitaren, piano en percussie. Hij wordt bijgestaan door Robert Walter op toetsen, bas, synthesizer en clavinet, Pepper Keenan gitaar/percussie en Stanton Moore drums in een uitstekende productie met een vette sound. Wat een geweldig veelzijdige CD heeft Anders Osborne met zijn companen neergezet, 10 zeer uiteenlopende songs, dan weer krachtig rockend via track met een typische New Orleans feel naar een reggae achtige deun, tot en met onvervalste grunge-rock afgetopt door een akoestische ballad, oftewel “American Patchwork” dat zijn naam absoluut eer aandoet.
Hij heeft gespeeld in zowel Thin Lizzy als Pink Floyd, heeft ruim twintig albums aan z´n naam verbonden en wist met Bird of Paradise ook nog eens een top 10 notering binnen te slepen. Ja, Snowy White is een druk baasje. En dat hij voorlopig nog niet de behoefte heeft om de handdoek in de ring te gooien en de snaren aan de wilgen te hangen blijkt als hij in 2008 start met een nieuw gezelschap: The Snowy White Blues Project. Valt de Britse kijk op blues binnen de genres van jouw keuze, zorg dan dat je The Snowy White Blues Project nog onder ogen krijgt. De rust en het gemak waarmee de legende zelf zijn muziek naar je trommelvlies brengt is al verwonderend op zich. Dit gecombineerd met een groep erg bekwame mede muzikanten staat garant voor een mooie avond waar het louter draait om bluesmuziek.
Donderdag 13 mei liep ik toevallig in Leeuwarden door een park, toen uit paviljoen in de De Prinsentuin duidelijk het geluid van een live bluesband klonk – gekenmerkt door scheurende mondharmonica. Ik ging op het geluid af en bij de ingang gaf een poster duidelijkheid: op Hemelvaartsdag 2010 stonden hier niemand minder dan de Amerikaanse Nighthawks te spelen