Tail Dragger – “Live at Rooster’s Lounge”
Artiest: Tail Dragger
Label: Delmark
Format: CD, ook verkrijgbaar op DVD
Datum release: December 2009
o.a. te bestellen bij Cosmox.nl, altijd alles gratis bezorgd.
Nu ik eindelijk alle tumult van de feestdagen achter me heb gelaten zie ik kans om eens rustig naar een stapel cd’s te turen dat zich inmiddels heeft opgebouwd op het kastje van mijn computer.
Ergens in het midden trek ik er een schijfje tussenuit, om me eens op goed geluk te laten verrassen met wat blues van het nieuwe millennium.
Zodra echter de eerste klanken van Tail Dragger, live at Rooster’s Lounge mijn muzikale bewustzijn bereiken, ben ik een beetje confuus, dit kan geen nieuwe opname zijn, geen artiest van de zoveelste generatie bluesevolutie. Toch staat er op de cd dat het in 2009 is opgenomen.
Na een aftrap met het nummer “Louise” ben ik als liefhebber van de authentieke Chicago blues al geheel overtuigd. Deze jongen heeft als een van de weinigen de nodige kracht en verve om mensen zo een jaartje of veertig terug in de tijd te slingeren. Ik zie zo de oude beelden voor me van jongens als howlin’ wolf en Muddy Waters. Het sompige harpspel van Martin Lange dikt de boel op een subtiele en doeltreffende wijze goed aan, niks op aan te merken.
Een ander fenomeen is tijdens dit concert weer boven komen drijven. Rockin’ Johnny Burgin laat, na lang afwezig te zijn geweest, goed merken dat hij het geduld en subtiliteit weer kan opbrengen om dat authentieke geluid in de blues te leggen.
Het repertoire van de 69 jarige Amerikaanse James Yancy Jones en zijn Chicago Blues Band is overigens weinig vernieuwend te noemen.
De ene klassieke blueskneiter na de andere passeert de revue. Nummers als ‘Baby Please Don’t Go’, ‘I’m in the Mood’, ‘Keep it to yourself’ en ‘Everything Gonna Be Alright’ klinken zoals ze moeten klinken. Andere nummers zijn zijdelings afgeleid van brouwsels uit de bluestop. ‘She’s Worryin’ Me’ is bijvoorbeeld gewoon ‘The Road I Travel’ van B.B. King.
Dat mag het luisterplezier overigens niet de kop in drukken. Deze man weet op een zeer vermakelijke wijze, door middel van bakerpraatjes, gegrom en gemompel, het publiek te bereiken. Hij laat tussen de nummers door duidelijk blijken dat hij uitermate gecharmeerd is van het vrouwelijk schoon en waarschuwt de aanwezige heren goed te zorgen voor hun dames. Je zou ze wel eens zo kwijt kunnen raken.
Tail Dragger bevat de juiste ingrediënten voor een krap uurtje zuivere blues en ik vind het dan ook spijtig als de laatste klanken van ‘Blues with a Feeling’ uit mijn speakers rammelen.
Ik heb mij laten vertellen dat er naast de cd ook een DVD registratie van dit optreden verkrijgbaar is.
Het wordt hoog tijd om deze eens aan te schaffen. Dan kan ik eens ervaren of de sfeer in de Rooster’s Lounge, dat wat ik in mijn hoofd heb gevormd, ook staaft met de werkelijkheid.
(Imco Ceelen)
Tracks:
01. Louise
02. Talk
03. Baby Please Don’t Go
04. Talk
05. She’s Worryin’ Me
06. Talk
07. Stop Lying
08. Talk
09. Keep It to Yourself
10. Talk
11. Wander
12. Talk
13. Bought Me A New Home
14. Ooh Baby Hold Me
15. I’m in the Mood
16. Everything Gonna Be Alright
17. Talk
18. Blues with a Feeling
Ha, imco, dit soort dingen doet me goed, taildragger is een fantastische bluesman, die al die jaren zich gewoon staande heeft gehouden, en deze tak gewoon weer opnieuw populair heeft gemaakt, zonder ook maar iets aan de essentie te hoeven veranderen, feit is ook dat daar in nederland wel een aantal mensen aan debet zijn, die deze soort muziek en vooral deze kanjer een zeer warm hart toe dragen, Mensen als Robert fossen, Hein Meijer, halen deze grootheid geregeld naart nederland toe, en touren met hem. Dit is een show op zich met altijd wel de bekende ingredienten , maar wel een man die ondanks zijn hoge leeftijd vele harten steelt van de vrouwelijke populatie die er dan aanwezig zijn. De muzikanten zijn altijd met heel veel zorg uitgekozen en dikwijls zie je ook mensen als Lurrie bell opdraven. hij zorgt altijd voor een erg goed optreden, maar soms niet altijd even goed in conditie erlijk gezegd, maar weet dat van zichzelf, en dan houdt hij zich wat in. Zijn publieks momenten zijn uniek en zijn nummers zijn datgene wat het moet zijn Blues with a Lot of feeling. Zeker een keer gaan zien. Frank van engelen. Een uitstekend document is dit dus wederom, koesteren deze kanjer.
Hallo,
idd,schitterend artiest en meer blues kan moeilijk.
Markante kop,stem als een betonbreker,lady’s man,hoed en sigaar en schoot destijds Boston Blacky morsdood na een gezamelijk optreden.Als dat geen blues is!!!
Waw,als je hem de eerste keer ziet kan de pret natuurljk niet optreden 2 en 3 gaan snel bergaf want steeds weer van hetzelfste zelfde.
Past goed in het rijtje Fats Domino,BB King,Lazy Lester,Johnny Winter.
Deze in hun setlist vastgevroren artiesten begeesteren 1 keer en vervelen daarna snel.
Een geluk dat ie nooit met vaste band maar wel steeds goede sideman meebrengt.
Ik schoot es een uurke Johnny Winter film paar jaar terug en vgl met een INAKUSTIK dvd van nog 2 jaar ervoor.
Je kon beide gewoon simultaan afspelen,het was verbijsterend te zien,en dat ne fan daar dan 30 euro voor neertelt,ontgoochelend,alvast bij mij toch!
Jammer,maar o zo waar.
Mvg.