Foto Recensie: Heigh Chief – Heigh Chief II

Heigh Chief – Heigh Chief II
Format: CD – Digital – Vinyl (early september this year)
Label: Cracker Factory Music
Releasedatum: 5 april 2018

 Tekst: Fons Delemarre

De geest van Lowell George leeft voort in Noorwegen. Daar heeft hij Bjørn Blix (vocals & gitaar), Marcus Løvdal (vocals & gitaar), Lasse Kulsrud (bas, backing vocals), Jonatan Eikum (drums, percussie, backing vocals) en Lars Christian Narum (Hammond orgel) ingestraald met zijn muzikale idioom.
En zo komt het dat Heigh Chief, want zo heet de band van de vier Noren, zich op haar tweede cd (‘Heigh Chief II’) respectvol en geïnspireerd begeeft op een muzikaal pad dat vertrouwd klinkt en tóch geheel eigen is. Voorwaar een hele prestatie. Wat een genot is het om de fraaie slidepartijen te horen, ondersteund door een ronkend orgel en meeslepende, meerstemmige backing vocals. Gecombineerd met het feit dat de composities –meestal van de hand van Marcus Løvdal en Bjørn Blix- ook regelmatig de kenmerkende structuur van Little Feat/Lowell George-composities hebben, is het eindresultaat een modern bluesalbum, ferm geworteld in de muzikale historie van Little Feat.
Leadzanger Bjørn Blix gaat steeds meer klinken als zijn illustere voorganger (overleden in 1979). Gelukkig staat er veel relevante geluidstechnische info in het boekje bij de cd. Luisterend met een koptelefoon leert het ons het verschil te onderkennen in zang en gitaarspel van de frontmannen Bjørn Blix en Marcus Løvdal. Zelf ben ik zeer gecharmeerd van de slide van Bjørn Blix, maar interessanter is te beluisteren hoe twee gelijkwaardige gitaristen kunnen samenspelen. Heerlijk om in elkaar gevlochten en door elkaar heen meanderende rhythm guitar partijen te horen.
Goed geluid (en enig volume) is een aanrader, ook al om volop te kunnen genieten van de Hammond van Lars Christian Narum. Op het eerste album van Heigh Chief stond een fraaie parafrase van Little Feat’s Willin’.
Op Heigh Chief II’ wordt iets vergelijkbaars gedaan. Times Are Rough is een originele, zeer eigen, variant op Long Distance Love, dat Little Feat op indringende wijze vertolkte op ‘The Last Record Album’ (1975). Op zeven van de elf nummers verzorgen de dames Guro Marstad en Ida Brynildsen als heuse ‘southern belles’ de backing vocals. Zeven maal een kers op de taart! Minpuntje is de overbodige cover van Dylan’s I Shall Be Released. Deze song is al zo vaak gecoverd, om te beginnen natuurlijk door de muzikale zwaargewichten van The Band, dat het bijna onmogelijk is daar nog iets bijzonders aan toe te voegen. Advies: volgende keer gewoon een ‘onbekender’ Dylan nummer bij de horens vatten. Bijvoorbeeld Political World (*) van het zwaar ondergewaardeerde Dylan album ‘Oh Mercy’ uit 1989. Wat mij betreft wordt het wordt tijd dat Heigh Chief zich eens laat zien in Nederland.
Dames en heren festivalorganisatoren, Heigh Chief is bereikbaar via hei@heighchief.no en hun website is te vinden op http://heighchief.com/ Noorwegen is een mooi vakantieland, dus als Heigh Chief niet naar Nederland komt is het misschien een aantrekkelijke optie deze zomer eens noordwaarts te trekken… Zie voor info over Noorwegen: www.visitnorway.nl

(*)Aardig detail: op ‘Things Have Changed’, het nieuwe album van Bettye Lavette (20/4/2018 vier sterren in de Volkskrant), staat ook een cover van Political World…



Tracks:
01. Dawn Patrol
02. Illusion/Confusion
03. Rock Bottom Endings
04. Times Are Rough
05. Plane
06. I Shall Be Released
07. Trouble
08. Weight Of Your Heart
09. You Are
10. High and dry
11. Louder

Website: Heigh Chief


Ook op Blues Magazine ...