Sass Jordan
Poppodium W2, Den Bosch
vrijdag 28 augustus 2009

Verslag door Tom Moerenhout (saxofonist o.a. The Incrowd, Smokin’ Beaver)

15 jaar geleden hoorde ik op de radio een song met de titel “High Road Easy” en de raspige Rockstem “met ballen” van een mij onbekende zangeres met de naam Sass Jordan deed mij verder zoeken naar meer en zo belandde haar ijzersterke CD’s Racine (1992) en Rats (1994) in mijn CD-kast en tot op heden nog steeds met regelmaat in mijn CD-speler.
In die tijd kwam, de in 1962 in Engeland geboren maar in Canada wonende Sass voor een promotieoptreden met haar band naar Europa en heb ik zwaar onder de indruk haar optreden in de Melkweg in Amsterdam bijgewoond.
Wat kan er toch een immens geluid uit een fragiel blond mevrouwtje komen vroeg ik me verbaasd af.
Haar op “The Faces”-sound geënte band met Sass in de hoofdrol bezorgde haar wereldtours met act als Aerosmith en Whitesnake, naam en faam maar helaas werd het daarna erg stil rond Sass vanwege zoals ze zelf noemt een “spiral downwards in a black hole” waarbij je weinig fantasie behoeft te gebruiken om te bedenken wat ze hiermee bedoelt.

Eind jaren 90 probeerde men haar carrière uit het slop te halen met een absoluut niet bij haar passende technopop-sound met 2 geflopte CD’s als gevolg.
Tot ieders verbazing werd Sass in 2003 voor zes seizoenen jurylid van de Canadese uitvoering van Idols.
Dat dit ook voor haar goede invloeden met betrekking tot haar eigen carrière met zich meebracht bleek wel uit een geweldige come-back CD in 2006 met de titel “Get what you give”.
Nu op dit moment een nieuwe CD met de titel “From dusk ’till dawn” op stapel staat is het weer eens tijd voor een tour en werd op op vrijdag 28 augustus de intieme zaal van W2 in Den Bosch aangedaan en ik mocht dit optreden door de van Bluesmagazine gekregen kaartjes met mijn wederhelft bijwonen, tot onze verrassing kregen we van de W2 organisatie er ook nog 6 consumptiemunten per persoon bij, een mooier avondje uit kan je in deze tijd van recessie niet bedenken…….

sass-jordan-den-bosch-2009

Op de setlist zag ik 10 songs en 1 toegift op het programma staan maar het werden er veel meer, een complete Greatest Hits-show van meer dan 5 kwartier grotendeels met het repertoire van de voornoemde Racine en Rats albums deed weer de hele tent op z’n kop doen staan met een super gedisciplineerde band.

Line-up Sass Jordan & Band:
Charles Cooley – drums
Chris(topher) Caddell – guitar
Micheal Borkosky – guitar
Stan(islaus) Miczek – bass
Sass Jordan – vocals

Een goedgeluimde Sass met nog steeds een in uitstekende staat zijnde “strot” was duidelijk onder de indruk van het groot aantal fans die iedere song woord voor woord mee konden zingen en sprak dit ook uit.
Wij waren onder de indruk dat alles, al dan niet voorzien van een wat aangepast arrangement nog steeds stond als een huis en getuige de gemaakte foto’s is te zien dat Sass Jordan de tand des tijds ook behoorlijk doorstaan heeft.
Gezien het drie-tal professionele videocamera’s die continue hun werk deden zal er best wel eens een mogelijkheid bestaan dat er van dit optreden een DVD uitgebracht gaat worden.
Van een eerder optreden in Canada dit jaar zijn op haar website www.sassjordan.com al wat fraaie opnames te zien.

———-

Verslag door Piet Franke

Het gordijn ging open en Sass Jordan en haar band gingen los.

Vanaf de eerste akkoorden gaven ze alles en stond de Willem 2 op zijn kop. Voor mij, als echte Zeeuw sinds kort woonachtig in Den Bosch, een verrassende kennismaking. Ik kende de Willem 2 niet noch Sass Jordan. Mijn zwager had me op haar attent gemaakt en dankzij Blues Magazine kon ik dit geweldige optreden meemaken en een gratis biertje drinken.

Ik ben geen muzikant zoals andere recensent Tom Moerenhout, maar gewoon een blues en gitaarmuziekliefhebber. Maar wat heb ik genoten en nu begrijp ik maar al te goed dat ze Sass de rol van Janis Joplin in een rockmusical hebben gegeven. Wat een stem, wat een bereik en vooral wat een passie. Sass gaat er voor, de vonken vliegen eraf en je ziet dat zij en haar band er plezier in hebben. Ze weet met een zaal om te gaan en niet alleen met de die-hard fans vooraan. Ze verontschuldigt zich dat ze maar een woordje Nederlands (dank je wel) spreekt en verbaast zich over het feit dat zo veel fans in de zaal de songs van 15 jaar geleden gewoon meezingen. Songs die soms met een nieuw sausje overgoten waren, maar een strakke basis met drums en bas en twee geweldige gitaristen zorgden ervoor dat er voor mij muzikaal veel te genieten viel. Sass schreeuwt, schuurt, maar kan ook heel gevoelig zingen. Het komt niet alleen uit haar tenen, maar vooral uit haar hart. Daarnaast is ze een innemende podiumpersoonlijkheid, beweeglijk en expressief. Ook na afloop (met pet op) bleek dat ze de tijd neemt voor de fans. In de knusse foyer vormde zich al snel een lange rij enthousiaste mensen, die met een biertje in de hand gezellig napraatten met elkaar en als men aan de beurt was met Sass herself. Voor iedereen een woordje, een lach en een handtekening.

Zo ging ik tevreden op mijn fiets naar huis (al kwam de regen toen met bakken naar beneden), met de gesigneerde nieuwe cd “From Dusk ‘til Dawn”, een ervaring rijker, ’n lekker sound in mijn hoofd en met het voornemen vaker naar de W2 te gaan. Voor Nederland niet te hopen dat we weer zo lang moeten wachten voor Sass ons land weer aandoet.


Ook op Blues Magazine ...