Hans Theessink
Meneer Frits, Eindhoven
13 april 2015
Recensent: Roelof Passies / Fotograaf: Ronald Rietman
Je voelt het voorjaar als je langs de terrassen in het centrum van Eindhoven loopt, onderweg naar Meneer Frits. Eenmaal binnen wordt dat gevoel nog sterker, helemaal tot aan de nok gevuld met liefhebbers van akoestische blues, die de temperatuur nog verder doen oplopen. Een avond om de echte groove te horen en te voelen. Niemand minder dan Hans Theessink staat op het podium. Deze zestiger is geboren in Enschede, maar woont sinds 1980 samen met zijn vrouw in Oostenrijk. Wereldberoemd, behalve in Nederland. Hij ontwikkelde zich steeds verder, eerst in kleine zalen en later op festivals. Hij heeft met de meest grote artiesten samen op het podium gestaan maar ook medewerking verleend aan vele plaatopnamen. Een aantal namen: John Hammond, Luther Allison, Rory Block, Taj Mahal, Ron Wood, The Dubliners, Clannad, Charles Brown, Terry Evans, Dana Gillespie en Mary Chapin; of dat nog niet genoeg is? Hij heeft ook eens op het podium gestaan met Ry Cooder en Johnny Cash. Zijn klasse wordt overal zeer gewaardeerd. De laatste jaren is hij veel op pad met Terry Evans; twee gitaren, twee stemmen en af en toe een mondharmonica de echte blues spelend. Deze week verschijnt een live album van deze twee “True & Blue”. Wanneer je zijn oeuvre nog eens bekijkt, valt op dat hij inmiddels meer dan 30 albums heeft gemaakt. Dat moet voldoende zijn om vanavond solo de avond vol te kunnen spelen.
Hans Theessink staat eigenlijk om de twee jaar hier op het podium; dit jaar is hij in korte tijd vaker in Nederland op bezoek geweest. Een triest verhaal, want op 4 april was hij ook hier om zijn broer te begraven. Toen zijn vader een aantal jaren geleden overleed heeft hij het nummer Circles geschreven en daar begint hij nu ook zijn optreden mee. Heel easy, tokkelend op zijn gitaar gaan gelijk al de rillingen door je lijf. Daarna komen meteen de blues akkoorden erin; Key To The Highway. Een nummer geschreven door Big Bill Broozy en voor velen bekend geworden door de uitvoering van Eric Clapton. De blues zal vanavond de rode draad blijven, helemaal als ook de mondharmonica tevoorschijn komt in het nummer Mercury Blues. Fantastisch hoe loepzuiver hij de mondharmonica weet te combineren met zijn gitaar. De meeste nummers krijgen vooraf een uitleg zoals ook zijn grote voorbeeld Big Bill Broonzy waar hij het nummer Big Bills Gitar over heeft geschreven. Bedacht in Chicago waar hij toen in het café “The Green Mile” zat. In dit café kwam trouwens ook Al Capone, al was het alleen maar dat hij vanaf zijn kruk de twee uitgangen tegelijk in de gaten kon houden. Het nummer Wayfaring Stranger is een cover van Johnny Cash. De stem van Hans lijkt ineens veel op die van Johnny Cash, lekker diep en donker. Hans heeft eens in het voorprogramma gestaan van Johnny Cash en opeens zat hij in dezelfde kleedkamer. Johnny had de gewoonte om uren voor het concert al in de kleedkamer te gaan zingen, iedereen zong mee, dus ook Hans ontkwam daar niet aan. Ook dit nummer hebben ze samen gezongen. Brownie Mc Gee is een ander voorbeeld voor Hans. Hij heeft hem eens opgezocht in Amerika thuis, jaren heeft hij geoefend om uiteindelijk zijn techniek te kunnen spelen. St James Infirmary is ook weer een heel verhaal. Hij heeft dit nummer eens gespeeld op een boot waar hij de reizigers moest vermaken, dit duurde uren. Dit nummer heeft hij toen maar eens opgevuld met andere melodie-lijnen en de Greensleves kwam daar ook in voor. Dit intermezzo heeft hij later er maar ingehouden. Het laatste nummer van de eerste set is ook heel bijzonder. Het nummer Slow Train heeft Hans al eens gespeeld in de kerk tijdens de begrafenis van de banjonist/accordeonist van The Dubliners. Ook toen zong de hele kerk mee, dus ook vanavond zal ook de hele zaal van Meneer Frits meezingen.
In de pauze staat een indrukwekkende menigte voor de tafel met cd’s, gezien de omzet mag je concluderen dat de muziek in de smaak valt bij de vele bezoekers.
De tweede set begint met het openingsnummer van het nog recente album “Wishing Well”. New Home Upon The Hill geschreven door Hans naar aanleiding van de watersnoodramp in Zeeland. Even later komt het nummer Shelter From The Storm voorbij met een ritme dat veel lijkt op Ry Cooder, helaas is hij er vanavond niet bij. Het zou geweldig kunnen klinken, samen met de Buena Vista Social Club. De blues komt er helemaal in met het nummer Hard Road Blues. Een geweldige groove, met daarop steeds variaties maar steeds weer terug komend op die heerlijke groove. Hans blijft vanavond prachtige verhalen vertellen, zo ook over de song Johnny And The Devil. Hans heeft ook een tijdje in Zweden gewoond en heeft daar eens St Hans (midsummernight) meegemaakt. Die avond heeft Johnny zijn ziel verkocht aan de duivel die op het eind van het nummer op de gitaar gaat spelen. Prachtig hoe hij dit nummer opbouwt om aan het eind inderdaad de duivel te horen uit zijn gitaar. Het concert wordt afgesloten met een nummer van Chuck Berry; Maybellene. Op het eind laat hij zijn E-snaar van hoog naar laag en weer naar hoog lopen, een prachtig effect.
Na een geweldig applaus komt Hans nog een keer terug. Met een klassieker van de Rolling Stones, opgenomen voor de soundtrack van de muziek film Jederman Remix. De zaal zingt nog eens uit volle borst mee: “Take me to the station, put me on a train, got no expections, to pass through here again”. Een fantastische avond, om nooit meer te vergeten.
Binnenkort maakt Hans samen met Terry Evans een lange tour door Europa, helaas niet meer op een Nederlands podium, maar voor de liefhebbers staan er veel optredens gepland in ons buurland Duitsland. Zeker de moeite waard om eens te gaan kijken.
Setlist:
1e set: 1. Circles; 2. Key To The Highway; 3. Mercury Blues; 4. Big Bills Gitar; 5. Wishing Well; 6. Wayfaring Stranger; 7. Living With The Blues; 8. St James Infirmary; 9. Blind Willie; 10. Bourgeois Blues; 11. Battle Of Gold; 12. Bundle Up And Go; 13. Slow Train.
2e set: 1.New Home Upon The Hill; 2. Build Myself A House; 3. Delta Time; 4. Shelter From The Storm; 5. Hard Road Blues; 6. Glory Of Love; 7. Johnny And The Devil; 8. Walking The Dog; 9. Maybellene.
Toegift: 1. No Expectations.
Prachtig (foto)verslag van een groot Bluesman.
mooi verslag, maar het is toch echt Big Bill Broonzy
Dank je Jan, nu in de tekst aangepast.