Jon Allen – “Dead Mans Suit”
Label: Monologue Records ltd.
Formaat: CD
Datum release: 2009
Te bestellen bij Cosmox.nl, altijd alles gratis bezorgd.
Een bezoek aan het concert van Joe Bonamassa in Carré Amsterdam (26 nov 2009) brengt mij in contact met Jon Allen (5 December 1977 Winchester UK). Hij speelt, solo en akoestisch, enkele songs als voorprogramma en dat gaat zoals gewoonlijk. Het geluid staat te zacht, het publiek loopt heen en weer, het zaallicht is nog aan, kortom het maakte weinig indruk op mij. Na afloop van het concert spreek je nog enkele bekenden bij de merchandisestand en daar ziet je lieftallig echtgenote tot verbazing een cd die ze nog niet kent. Deze blijkt dan ook niet van de artiest van de avond te zijn, maar van Jon Allen, die er zelf wat schuchter bij staat en nauwelijks herkent wordt. De cd wordt aangeschaft en dat gaat zeker niet met overtuiging. Op de terugreis, in de auto de cd opgezet en daar horen we een verrassend geluid. Ten eerste wordt de openingssong gespeeld met band en voor mij is dit gelijk het beste nummer van de cd. Niet dat de andere songs niet goed zijn, maar ‘Dead Mans Suit’ (beluister via onderstaand youtubeclip) blijft maar in m’n hoofd terugkomen en na de cd nog enkele malen geluisterd te hebben, blijkt ook de tekst zeer de moeite waard en dat voor iemand die niet echt op teksten gefocust is. De cd telt twaalf nummers en duurt ruim vijfenveertig minuten. Bij nader onderzoek naar de artiest blijkt het tevens z’n debuutalbum te zijn. Op een zaterdagochtend hoor ik zelfs een nummer van de cd op radio 2. Tim Bye {drums} speelt mee op vrijwel alle nummers, terwijl verder de meeste instrumenten door Jon Allen zelf gespeeld worden, met hier en daar wat aanvullingen. Het stemgeluid van Jon Allen klinkt als Rod Steward in z’n beste dagen. Naast de titelsong, zijn ‘Down By The River’ en ‘Young Man Blues’ de steviger liedjes, terwijl de overige nummers meestal luisterliedjes zijn. Erg melancholisch is ‘Sleeping Soul’, waarop Jon Allen akoestisch gitaar speelt en Ashok Klouda cello, verder zijn er geen instrumenten te horen. Een cd die na enkele malen luisteren een prima indruk achterlaat en zeer de moeite waard is. Volgens mij is het een artiest waar we nog wel van gaan horen. Ik ben zeer benieuwd hoe Jon Allen live klinkt met band, want als je enige kritiek wilt uiten bij deze cd is het, dat er wel iets meer steviger nummers op hadden mogen staan. Aanrader !
(Ger. van Eldik)
Tracks:
01. Dead Mans Suit
02. In Your Light
03. Going Homme
04. Down By The River
05. Sleeping Soul
06. Happy Now
07. Take Me To The Heart
08. Lay Your Burden Down
09. Young Man Blues
10. New Year Eve
11. Bad Penny
12. Friends
Jon Allen – Dead Mans Suit
Website Jon Allen : www.jon-allen.co.uk
Voor de liefhebbers , de Engelse versie van deze recensie:
Reviewed by: Ger. van Eldik
A concert of Joe Bonamassa at Carré/Amsterdam meant my first meeting with Jon Allen. Being the support act of Joe, Jon played some songs solo on his acoustic guitar. It happens often with supporting acts: the sound isn’t good, the audience is still walking around, the lights are still on etc. In the end his performance didn’t make a big impression on me.
After Joe’s concert we spoke with some friends at the merchandising stand and my wife was amazed to see a record, which she didn’t know yet. It turned out that this record wasn’t a production of Joe Bonamassa but of his supporting act Jon Allen, who was standing there a bit shy. Few people recognized the guy. We bought the record, but I wasn’t really convinced about the idea buying it.
However, it was a nice surprise to hear this record on our way back home. The record starts with Jon playing with his band. For me the opener is the best song of this production. Don’t get me wrong, the other songs are good as well but ‘Dead Mans Suit’ keeps singing around in my head. I decided to listen to this record again and again and I, not being a real lyric-person, discovered that this song has very good lines.
It turns out that this record (12 songs, over 45 minutes) is the first production of Jon Allen. I was surprised to hear one of his songs on the Dutch Radio 2 during a Saturday morning. Tim Bye (drums) plays on almost every song, while most of the other instruments are played by Jon himself. His voice is a bit like Rod Stewart in his best days. Together with the title song ‘Down By The River’ and ‘Young Man Blues’ are the heavier songs, while the other tracks are more songs you really have to listen to. ‘Sleeping Soul’ is a very melancholic one, which only features Jon on acoustic guitar and Ashok Klouda on cello.
After having listened to this record several times the impression is very good. I think we’re going to hear a lot from this guy in the future. The record has made me also very curious: how will Jon sound live together with his band? The only critical note is that there maybe should have been a couple more heavier on it. A record to recommend!
Jon Allen staat donderdag 1 april 2010 in Rotown te Rotterdam. Entree 8 euro.
Ja, een beetje laat wel van mijn kant, maar ik heb hem dus ook gekocht, en jezus wat is dit een goede schijf. Doet denken aan het beste werk van Dylan qua stijl, maar doet ook echt eer aan naar de beste singer songwriters van heden ten dage. Het stemgeluid vind ik prachtvol, lijkt af en toe wat of Marc Cohn, Steve Stills. Het instrumentale deel is ook erg mooi verzorgd, en nee ik deel niet de mening dat er meer stevig werk op had moeten staan, Dit is zonder meer een luister schijf, die bij elke keer draaien punten wint wat mij betreft, en een sfeertje neer zet om te zoenen. Ja, ik vind dit soort dingen erg mooi, zoals al mag blijken, en voor meer van dit soort artiesten verwijs ik U regelmatig naar reviews van de Hemifran stal, welke heel veel singer songwriters promoot, en ik dus op deze site namens hun. Pas geleden Jackson Browne nog, en binnenkort ook Eugene ruffolo en de nieuwe Judy Collins, more to come dus. Goed werk Ger, dit soort dingen moeten echt aandacht krijgen, thanx- frank