Robert Cray 2

The Robert Cray Band, Zaal Hedon, Zwolle, 24 mei 2014

Tekst en foto’s: Joop van der Weerd

Meer foto’s Joop

Een volledig uitverkochte en dus bomvolle zaal Hedon in Zwolle was zaterdagavond voor Robert Cray en zijn band.

Ruim anderhalfuur een mix van R&B, Soul, Blues en zelfs een vleugje Reggae waarin Robert Cray zijn zang-, maar vooral zijn gitaarkunsten ruimschoots heeft vertoond.  Vooral in de nummers die wat meer de kant van de blues uitgingen wist hij te overtuigen met snel vingerwerk en liet hij zijn Fender af en toe heerlijk janken.

Nummers van zijn nieuwe CD, In My Soul, die in maart dit jaar is verschenen, kwamen vanzelfsprekend voorbij, maar gelukkig was het niet alleen een promotie tour en was er ruimte voor ouder werk.

Successen als “Right Next Door” van Strong Persuader ontbraken niet, maar ook sterke nummers uit zijn wat recenter repertoire werden wat meer uitgesponnen en kregen daardoor wat meer body. “(Won’t be) Coming Home” en “Great Big Old House” van zijn voorlaatste CD, Nothin’ But Love, waren daarvan twee goede voorbeelden.

De bezetting van de band lijkt haast op een revival met  (nog steeds)  Richard Cousins als de wat excentrieke, maar zeer gevoelige bassist en de weer teruggekeerde toetsenist Dover (Whitecliffs) Weinberg. Op drums de door Cray altijd bewonderde Les Falconer.

Robert Cray 1

Deze bezetting die, zeer basic, op het podium stond heeft zoveel muzikaliteit dat een lichtshow of andere gimmicks niet nodig zijn en je dit soort afleidingen ook helemaal niet mist. Het gaat om de muziek en niets anders dan dat !

De enige afleiding was de ogenschijnlijk goede stemming van Robert Cray, die een compliment gaf aan de acoustic en entourage van zijn zaal Hedon en actief met zijn publiek communiceerde.

Is er dan helemaal niks te zeuren, nou vooruit dan, een klein beetje. Soms maakt Robert Cray wat (commerciele) uitstapjes die voor mij wat verder van de blues af staan en volgens mij ligt juist zijn kwaliteit in de blues. Nummers als “Blues Get Off My Shoulder” of “Top Of The World zijn” misschien niet voor het grote publiek, maar je voelt dat daar de roots van Robert Cray liggen.

Kortom een heerlijke avond en zeker geen spijt dat ik als voetballiefhebber voor zijn concert heb gekozen in plaats van de Champions League finale.

 


Ook op Blues Magazine ...