Kai Strauss & The Electric Blues All Stars
Barlo-Aalten
9 augustus 2020
Tekst / Foto’s: André Wittebroek
De Duitse gitarist/zanger Kai Strauss is al diverse malen in Blues Magazine besproken zoals een interview en concertverslag van zijn optreden in Piano Dortmund in 2016 en de vele albumrecensies, waaronder zijn laatste cd Live in Concert vorig jaar en die een prima recensie kreeg.
In Barlo bij Aalten is muziekliefhebber Henk Haaring al tijden bezig met het organiseren van liveconcerten in zijn eigen zaal Tico Tico. Kai Strauss heeft daar al eerder opgetreden. Nu is hij er dus weer maar nu is het een privéconcert in de buitenlucht in Henk’s eigen tuin. Alles is perfect geregeld met voldoende afstand tussen de stoelen en de zitjes. Het is bloedheet maar met doeken, luifels en de bomen is er toch voldoende schaduw, er is zelfs een buitendouche voor degene die behoefte heeft aan afkoeling, men is zo weer droog! De show zou eerst om 15.00 beginnen maar is nu verplaatst naar 17.00 zodat er meer schaduw van de bomen is.
Het is goed te zien dat het publiek en de band grote behoefte hebben aan een normaal liveconcert. Vanwege het coronagedoe is er zo ongeveer niets te doen geweest en zo langzamerhand lijkt het weer een beetje de goede kant op te gaan. De stemming is geweldig en Kai is een uitstekend muzikant maar ook een top entertainer. Zijn aankondigingen en praatjes tussen de nummers zijn to the point en humoristisch, en in het Engels. Duits had iedereen hier ook goed verstaan, maar hij zegt het liever in het Engels te doen.
Precies om 17.00 trapt de band af met een heerlijk instrumentaal intro dat overgaat in de slowblues The Blues Is Handmade. Meteen is duidelijk dat hier een band met topmusici staat. Het gitaarspel van Kai is puntig, beetje Albert King en Albert Collins stijl, toetsenist Nico Dreier (speelt ook in de Bluesanovas, zie recensie Blues Magazine) kan alles op zijn instrument, drummer Alex Lex en bassist Kevin DuVernay vormen een geweldige ritmesectie en harmonicaspeler/saxofonist Thomas Feldman is waanzinnig en heeft ook nog een heerlijke podiumpresentatie. Een genot om naar te kijken.
In de old school song Highway Blues zitten een heerlijke pianoriedel en harpsolo. Feel So Bad van Otis Rush is het eerste uptempo nummer, lekker strak ritmisch gespeeld, gevolgd door Down On Bending Knees van Johnny Copeland, een mooie Texas Blues met prachtige saxsolo. In de shuffle/boogie What You Do is er een hoofdrol voor de piano en de mondharp waarna Kai naar het einde soleert op de gitaar. In de slowblues Hard Life komen het ingetogen gitaarspel en de stem van Kai volledig tot hun recht, schitterend. De eerste set eindigt met het groovy Judgement Day waarin de diepe bas van Kevin de groove bepaalt. Zijn stijl van spelen is vloeiend en relaxt en zijn basgeluid komt het hele concert schitterend over.
Na de pauze gaat het verder met de funky soulblues Got To Be Some Changes, weer die vloeiende, stuwende bas en prachtig strakke drums en lange hoekige gitaarsolo op het eind. Kai draagt dit Albert King nummer aan hem op. Topnummer. Dan volgt weer een soulblues Did You Wrong en daarna het melodische Ain’t Gonna Ramble waarin de mondharp een geweldige solo heeft. Dan speelt men It’s My Own Fault, van John Lee Hooker. Kai vertelt dit nummer aan zijn voorbeeld B.B. King op te dragen, die het nummer speelt op zijn voor velen mooiste plaat ‘Live At The Regal’. Een fijne slowblues met gitaarspel aan hem gelinkt en prima gezongen. De lekkere Texas shuffle Let Me Love You volgt daarna.
Dan is er een verrassing want de Arnhemse saxofonist Martijn van Toor komt erbij. Hij speelt vaker met de band als de eigen saxofonist niet kan. En dan houdt men zich niet aan de setlist. Van Guitar Slim speelt men het rustige The Things That I Used To Do waarin de tenorsax van Martijn mag soleren en die dat geweldig doet waarna de twee saxofonisten een soort duel aangaan. Bij het swingende rock ‘n’ roll-achtige Get The Ball Rolling gaat het publiek uit zijn dak, de saxofonisten blazen de longen uit hun lijf en staan hier op de voorgrond. Mensen wagen zich zelfs aan een dansje en dat bij deze hitte!
Een zalige funky blues van Albert Collins komt daarna, Woman You Talk Too Much?, en in dit nummer blijkt ook weer hoe goed de ritmesectie met Alex en Kevin is. Super. Een kippenvelsong. Dan is de reguliere set ten einde na dik twee uur speeltijd.
Maar ondanks de hitte komen ze terug voor I Ain’t Buying It. Een afsluitende shuffle met een lange schitterende harpsolo, met dito performance van Thomas Feldman, prachtig pianospel van Nico, lekker fel gitaarspel van Kai en top begeleiding van Alex en Kevin.
Een waardige afsluiting van een grandioos concert van maar liefst dik twee-en-een-half uur en dat bij 35 graden waar iedereen met volle teugen van genoten heeft. Zo zie je maar weer hoe belangrijk livemuziek is, helaas ziet onze regering dat heeeel anders….
Nog een groot compliment aan de organisatie en voor het geweldige geluid. Helaas weet ik de naam van de geluidsman niet, maar het geluid is perfect in balans. Ook niet te hard, hard is niet altijd beter!!
Line-up:
Kai Strauss: vocals/guitars
Kevin DuVernay: bass
Alex Lex: drums
Thomas Feldmann: harmonica/saxophone
Nico Dreier: piano/organ
Guest: Martijn van Toorn: saxophone
Online : www.electricbluesallstars.com | www.ticotico.nl
De naam van de geluidsman is Richard Albers.
Mooi verslag André goede weergave van de show in Aalten, goede band op prachtige locatie