Kai Strauss and the Electric Blues All-Stars

Interview- en concertverslag Kai Strauss & The Electric Blues Allstars
15 januari 2016, Musiktheater Piano, Dortmund

Tekst: Andre Wittebroek. Foto’s: Albrecht Schmidt en Andre Wittebroek

De Duitse bluesgitarist en zanger Kai Strauss is waarschijnlijk voor vele lezers nog een onbekende in de blueswereld. Toch loopt hij al lang mee. Hij speelde vijftien jaar in de band van Memo Gonzales en was er zelfs medeoprichter van. Tourde daarmee veel in Europa en velen zullen Kai daarin hebben zien spelen zonder misschien te weten wie hij was. In 2011 is hij zijn eigen band begonnen. In Duitsland heeft hij al diverse prijzen gewonnen, waaronder Best Blues Album 2014 voor de cd Electric Blues.

Zijn platenfirma vroeg of Blues Magazine interesse had een interview met Kai te doen naar aanleiding van zijn in november 2015 verschenen cd I Go By Feel. Na contact opgenomen te hebben met Kai, was het snel geregeld. Op 15 januari jl. was de cd-releaseparty van I Go By Feel in het prachtige Musiktheater Piano in Dortmund en dat is voor ondergetekende niet zo ver weg, dus op naar Piano. Bij Piano gearriveerd bleek de band nog met de soundcheck bezig. Het klonk al geweldig. Nadat we ons aan elkaar voorgesteld hadden, schoven we aan een tafeltje en kon het interview beginnen.

Kai Strauss

De naam Kai Strauss zal nog niet bij heel veel mensen bekend zijn. Wie ben je en wat is je muzikale geschiedenis tot nu toe?
“Ik ben Kai Strauss en kom uit Lengerich in Duitsland. Sinds mijn tiende speel ik gitaar, daarvoor blokfluit. Mijn ouders luisterden muziek van o.a. Elvis Presley. Op de lp-hoes stond een foto van Elvis met gitaar en dat vond ik zo stoer en cool dat ik ook een gitaar wilde. Een goedkope akoestische kwam er, maar spelen kon ik natuurlijk niet. Meespelen met de muziek van Cat Stevens en diverse kinderliedjes was het begin.”

“Daarna had ik een elpee Giants Of Rock&Roll, die muziek vond ik mooi en toen ging ik verder kijken in de muziekwereld. Zo ontdekte ik de blues van John Mayall en Albert King. Op mijn veertiende kocht ik mijn eerste elektrische gitaar, een goedkope Japanse imitatie Stratocaster van het merk Fairmont via een advertentie in de krant. Toen ik een betere kon kopen, heb ik de Fairmont weggedaan en daar heb ik nu best spijt van. Het was een mooi aandenken geweest: een herinnering aan het begin van mijn muzikale bluesleven als muzikant! Mijn eerste versterker was een Yamaha-transistorversterker, maar op mijn zestiende wilde ik een Marshall. Daarna begon ik in bandjes te spelen. Rond mijn achttiende vormde ik mijn eerste band en begon ik eigen songs te schrijven.”

Gaat je dat makkelijk af, eigen songs schrijven? Waarover schrijf je, bepaalde thema’s? Is het te leren of komt het spontaan op?
“Het kan overal over gaan. Ieder mens, blank of zwart maakt niet uit, kan de blues hebben. Het is universeel. Belangrijk is dat men zich met de tekst kan identificeren. Het publiek moet het idee hebben dat de song over hen gaat. Dat kunnen algemene thema’s zijn, maar het publiek moet zich ermee kunnen vereenzelvigen. Dat probeer ik dan te bereiken. Per jaar blijven er ongeveer vijf tot tien songs over die ik goed genoeg vind om op de plaat te zetten.”

Kai Strauss and the Electric Blues All-Stars

Wist je al jong dat je in de muziek verder wilde en als muzikant je brood wilde verdienen?
“In de jaren tachtig zat ik op een tweespoor. Blues en rock waren zeer interessant voor mij en beide muziekstijlen heb ik in die tijd gespeeld. Van Halen was top en verder hadden Albert King – die heeft een prachtige stijl van spelen – Johnny Winter, Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, B.B. King en de stem van Gregg Allman een grote invloed op me: de bekende jongens die zoveel muzikanten hebben beïnvloed. De blues bleef mij het meest trekken, vooral de authentieke, traditionele Amerikaanse blues.”

Dat verbaast mij een beetje. Je hoort van veel, zelfs Amerikaanse bluesmuzikanten, dat ze via Europese bands als Led Zeppelin, The Rolling Stones, John Mayall and The Bluesbreakers, The Free – die hun basis toch in de blues hadden- de zeg maar ‘zwarte’ blues later hebben ontdekt. Jij dus niet zo.
“Het zijn allemaal fantastische bands, maar rock speelt bij hen een belangrijkere rol dan traditionele blues. Ik ben meer van de originele, traditionele blues, die speel ik ook vooral. De titel van de nieuwste cd I Go By Feel zegt het helemaal: het gevoel is het belangrijkst in de blues, niet wie de snelste noten speelt. Daarom werk ik veel met echte, pure bluesmuzikanten zoals Tommie Harris. Die speelde jaren als drummer en zanger bij bluestopper Luther Allison in de band tot het overlijden van Luther.”

Ben je ook in Amerika geweest om de blues daar te horen en te zien en om ideeën op te doen? Als je de authentieke blues wilt horen moet je toch ook naar de basis, lijkt mij?
“Diverse keren. In Texas was ik regelmatig. Daar ontmoette ik o.a. Memo Gonzales en gitarist Tony Vega, die ook meespeelt op de cd, en vorig jaar tourden we nog samen. Verder spelen Tommie Harris uit Birmingham Alabama, die me erg geïnspireerd heeft en dat nog steeds doet, Mike Wheeler uit Chicago en Sax Gordon uit Boston Massachusetts op de cd mee. Zoals je ziet, een erg op Amerikaanse blues georiënteerd gezelschap.”

Kai Strauss and the Electric Blues All-Stars

Hoelang heb je nu je eigen band onder je eigen naam? Je zou verwachten dat iemand met zo’n kijk op de muziek en zulke kwaliteiten bekender zou zijn.
“Sinds 2011 speel onder mijn eigen naam met de Kai Strauss & The Electric Blues Allstars. Daarvoor was ik medeoprichter en zeventien jaar lid van de Memo Gonzales bluesband. Een prachtige tijd en waarmee we heel veel getourd hebben in Europa en Amerika. Verder heb ik gepeeld in de Jimmy Reiter Band, een Duitse bluesband. De band waarmee ik vanavond optreed, is nu een kleine twee jaar bij elkaar. Toen Henrik Freischlader stopte eind 2014, heb ik zijn fantastische toetsenist Moritz Fuhrhop bij de band gevraagd en waren we compleet. De anderen kende ik al veel langer. Het zijn allemaal uitstekende muzikanten die in goede bluesbands gespeeld hebben.”

Wat hoop je dat 2016 voor je gaat brengen op muzikaal gebied? Zijn er bepaalde plannen zoals het uitbrengen van een dvd bijvoorbeeld?
“Een dvd zit er (nog) niet in. De kosten zijn hoog en er worden er vaak niet zoveel van verkocht. Misschien later als we bekender zijn en de financiën beter! We zoeken nog promotors in o.a. Nederland en sponsoren, dus wie interesse heeft: laat het weten! Daarnaast hopen we veel te spelen in steeds meer landen. We zitten nu veel in Duitsland, Oostenrijk en regelmatig in Nederland. We willen graag internationaal bekender worden. De positieve kritieken op onze cd’s helpen natuurlijk. De vorige cd Electric Blues werd in Duitsland gekozen als best Duitse bluesalbum van 2014. Onze nieuwste cd I Go By Feel is door het Amerikaanse Blues Junction gekozen bij de beste vijftig bluesalbums van 2015 wereldwijd. We zouden graag op festivals willen spelen, je bereikt dan sneller een groter publiek.”

Het is etenstijd voor de band dus zit de tijd er helaas op. Zou je nog wat willen zeggen aan de lezers van Blues Magazine?
“Ontzettend bedankt voor de interesse in mijn muziek en hopelijk zie ik veel van jullie bij een van onze concerten in Nederland. En beluister onze nieuwste dd eens, misschien is het wat voor je! Zo ja, dan kopen graag!” (p.s. De cd is erg goed! Andre Wittebroek)

Kai Strauss and the Electric Blues All-Stars

Het concert
Musiktheater Piano is zeer geschikt voor een (cd-releaseparty)concert. De akoestiek is geweldig, het heeft een mooi groot, hoog podium en is door de Jugendstil-bouwstijl uniek. Een soort ouderwetse theaterzaal zonder stoelen. De band heeft er daarom voor gekozen de cd-releaseparty hier te doen. Een goede keuze.

De band speelt twintig songs, bijna drie uur speeltijd. Vanaf het eerste nummer, de Chicagoshuffle You’re The One tot de laatste toegift Kings Style is het een prachtig en zeer goed gespeeld bluesconcert. Alle muzikanten zijn absoluut toppers op hun gebied en krijgen allen de gelegenheid hun klasse te tonen. De band speelt de echte blues, geen heavy bluesrock, geen harde knallende solo’s, maar ingetogen en gevoelig. De grooves, de shuffles, de zangpartijen zijn de kern. Alle instrumenten staan in dienst van de song. Het gevoel, de emotie overheerst in dit concert. De blues uit de jaren zestig, zeventig van de vorige eeuw lijkt weer opgestaan.

Kai Strauss and the Electric Blues All-Stars

Er is veel ruimte voor de bluesharp en de heldere stem van Nederlander Big Pete (Early The Morning, Big Pete), de donkere diepe bluesstem van Tommie Harris (de schitterende slowblues Luther’s Blues en het soulachtige groovende Soul Fixing Man), de tenorsax van Sax Gordon (Something To Remember), de keyboards van Mo (Elmore Instrumental), de gewone sax en mondharp van Thomas Feldmann (Elmore Instrumental). De ritmesectie met Alex Lex op drums en bassist Kevin DuVernay legt een solide basis door het groovende, swingende en dan weer intieme spel. Daar overal tussendoor laat Kai zijn gitaar kreunen, janken, praten en huilen en valt zijn buitengewone toonzetting en phrasing op. Zijn spel is puntig en scherp net als bij Albert King. Daarom speelt Kai het liefst een Fender Stratocaster die iets scherper is in toon dan een Gibson Les Paul. De stem van Kai is prettig en de Engelse uitspraak is top. Niet onbelangrijk voor een niet-Amerikaanse band.

Conclusie: Een heerlijke bluesavond waarin de ‘echte’ blues de hoofdrol speelt en die gespeeld wordt door een topband! (p.s. Blues Magazine bedankt Jenny Dore van Musiktheater Piano voor de accreditatie en prettige samenwerking)

Kai Strauss and the Electric Blues All-Stars

Optredens in Nederland
31-01-2016 Zaal Thijssen Deurne-Vlierden
09-02-2016 De Gouden Leeuw Dongen
06-03-2016 Wilhelmina Eindhoven
27-03-2016 Gouden Leeuw Dongen
02-04-2016 Bluesfestival Ridderkerk

Websites
www.electricbluesallstars.com
www.kaistrauss.com
www.musiktheater-piano.de


Ook op Blues Magazine ...