Ann Kerstetter is een zangeres die uit Pennsylvania afkomstig is, en denk ik als grote invloeden veel geluisterd heeft naar Jazz en Bluesmuziek, want dat vind je op haar debuutalbum met haar eigen band terug. Eeen zangeres met een heerlijke stem, die af en toe lekkere rauwe randjes heeft, swingt, en ook prachtig kan kermen naar mijn idee. De tracks op dit album laten een grote variatie in muziek zien ... Verder lezen

Zoals zovelen in deze branche werd ook Lightning Red al op vroege leeftijd met de blues geïnfecteerd. Als 3-jarige was hij vaak op de eerste rij te vinden bij de blazers-secties van grote big-bands en nog voordat het eerste school-diploma binnen was werd menig lokaal podium ingenomen door Red en zijn band. Beinvloed door Buddy Guy, Otis Rush, Mike Bloomfield, B.B. en Albert King ontwikkelde Red zijn eigen blues-geluid. Door een toevallige bijkomstigheid trok het bandje de aandacht van Luther Allison die hem vervolgens op sleeptouw nam voor een tour door de Midwest en Canada ... Verder lezen

Het vorige album van Price was ook al een samenwerkingsverband met gitarist Fred Chapellier, en dat kwam goed uit in een eerbetoon aan de zeer ondergewaardeerde Roy Buchanan in zijn tijd. Dat smaakte naar meer, want deze heren kunnen het muzikaal prima vinden en hier is dan ook de nieuwe worp van het tweetal, en wederom vuur en passie van alle kanten op deze prima schijf ... Verder lezen

De band bestaat uit Tony Spinner, gitaar en zang en jawel, de nederlanders Michel Mulder en Han Neijenhuis. Tony zelf is vooral bekend vanwege zijn aandeel is de poprock band TOTO. Het nieuwste schijfje, Rollin’& Tumblin’ bevat maar liefst 14 nummers met een totaal tijd van 74 minuten. De bluesrocker opent geweldig met het tempo nummer Saturn Blues. Na deze opening spitsen de oren zich verwachtingsvol voor de songs die gaan volgen ... Verder lezen

Het album bevat veel sterke nummers die het verdienen om live gehoord te worden. Dat live-geluid valt ook in de produktie waar te nemen. Weinig over-dubs of vervelende toevoegingen waarmee menig blues-album de vernieling in wordt geholpen. ‘Steam Roller’, de opener van het album geeft een goed beeld van wat we op ‘Freak’ kunnen verwachten, nl. opzwepende blues overgoten met een funky sausje waarbij het soul-volle stemgeluid van Prather geen moment verveeld ... Verder lezen

Duke Robillard is een begrip in de Blueswereld en door de jaren heen, bewijst hij keer op keer een hele grote in the Scene te zijn, en de waslijst van aanbidders is echt heel erg lang. Welnu na zoveel jaren staat van dienst heeft Dixiefrog een 3 setter van hem uitgebracht met louter en alleen hoogtepunten van een aantal van die onbetwiste hoogtepunten in zijn roemruchte cariere ... Verder lezen

Momenteel is er een soort wederopstanding van mensen die vroeger nauwelijks aan de bak kwamen of door allerlei omstandigheden niet mee konden komen, en daardoor min of meer in de vergetelheid raakte. Voorbeelden ten over, Wat dacht je van Betty Lavette, die mateloos populair is (en terecht hoor), en nu dan de opstanding in de vorm van dit wederom prachtige album van deze Candi Staton, nadat zij een aantal jaren terug ook al een schitterend album af leverde. Het album wordt natuurliijk opgesierd door echt Southern soul instrumentatie (veel blazers) Soul, Funky en Bluesey riffs, en doen denken aan klassiekers van Franklin, maar er zeker niet voor onder doen ... Verder lezen

Carl Verheyen is de voormalig gitarist van de Superband Supertramp, maar kan heel goed op eigen benen staan, wat hij ook al ruimschoots heeft bewezen met zijn voorgaande albums, waar onder andere ook een uitstekend Live album bij zit. Hij is een beetje te plaatsen tussen mensen als Robben Ford, Scott Henderson, Steve Fister, die allemaal een soortement van mix neer zetten tussen Fushion, Rock, Blues en Sympho. Dit resulteert wel in heel erg mooie staaltjes , en dat komt op dit album vooral door de samenwerking met allemaal vriendjes van deze Carl. Om de beurt geven zij elke track iets extra”s mee, en doen dat op de manier waar zij vooral goed in zijn. Mensen als Joe Bonamassa, Robben Ford, Rick Vito, Steve Morse, ... Verder lezen

Marcel Scherpenzeel gaat al heel wat jaren mee in het circuit, en staat altijd garant voor onbetwiste Bluesrock wat mij betreft. Wat echter ook opvalt is dat ie nog al eens wisselt van bezettingen, en dan ook regelmatig als Sideman fungeert bij andere mensen. Effin de band waarmee Marcel speelt Wolfpin dus, is nu dan eindelijk een begrip met erkenning geworden, en min of meer vorm gegeven in de release van de nieuwe cd dus ... Verder lezen

Het Bluesrock Trio Too Slim And The Taildraggers uit Seatlle hebben al een behoorlijke staat van dienst kan ik je zeggen, en het nieuwe album maakt duidelijk des temeer, waarom deze band deze staat ook vooral verdiend naar mijn idee. In ons landje zijn ze nog te weinig bekend denk ik, maar dat kan weleens veranderen door de komst van deze nieuwe schijf. Deze schijf rockt werkelijk alle kanten op, met toevoeging van hele goede backing-vocals die de songs iets heel vols mee geven ... Verder lezen

Het album van 2OFTHEM is in november van het vorige jaar gepresenteerd en vormt het resultaat van de samenwerking tussen twee rasmuzikanten die op een bepaalt moment besloten hun leven radicaal om te gooien om zich op de muziek te storten. Deze verandering is dan ook de reden voor Rogier Trampe (zanger/gitarist) en Rink Jeeninga (bas/zang) om het album de titel ‘Changes’ mee te geven ... Verder lezen

Op het vorige album van Marc Broussard dat in Nederland verscheen ’S.O.S. Save Our Soul’, stonden door de Amerikaan bewerkte covers van soulklassiekers van onder meer Marvin Gaye, Al Green, Bobby Womack en Stevie Wonder. De plaat was zeker niet slecht, en ons land kon kennis maken met een veelbelovende soulstem, maar de covers deden toch wat geforceerd aan. Op zijn nieuweling, ’Keep Coming Back’ (voor de snelle beslissers voorzien van een EP met vijf bonustracks) maken we kennis met wat de rossige inwoner van zuidelijk Louisiana werkelijk kan ... Verder lezen

U wilt wel eens af van die eeuwige vervelende visite die uw bier op komt drinken, uw hasj oproken en de hele avond veelbetekenend naar uw bloedmooie vrouw knipogen? Uw wilt een spoedig einde aan het feest dat uw vijfenveertigste verjaardag markeert, maar waar na een paar borrels de buurman, ambtenaar bij de burgerlijke stand van een middelgrote gemeente, schuine moppen met een enorme baard begint te vertellen? Er is hoop! ... Verder lezen

Aynsley Lister is een jonge Britse bluesgitarist maar niet van de eenkennige soort. Wel behoorlijk productief overigens, sinds hij debuteerde in 1999 heeft hij zes platen uitgebracht, twee live-albums meegerekend. Lister beschikt over een behoorlijk unieke eigenschap, hij kent zijn klassiekers, maar leunt niet op het verleden. Door zijn vakkundige vermenging van blues, seventies rock, westcoast en pop weet hij zijn muziek spannend te houden en boeit ’Equilibrium’ van begin tot einde ... Verder lezen

Shirley Johnson leverde in 2002 een waanzinnig Chicago Bluesalbum af wat tot aan heden toe een van de meest verkopende albums is in dat soort muziek, en ze is nu terug na zoveel jaren met een fantastisch nieuw album genaamd “Blues Attack”. Chicago Blues Op en top en more! De stem van Shirley is er een om te zoenen en precies doet wat moet in deze muziek, strelen, janken ,schreeuwen, kermen en swingen vooral ook. Funk is ook weer lekker aanwezig in een aantal tracks, en dat houd in dat deze schijf uiterst vermakelijk is en zich voor meerdere draaibeurten leent en ook geschikt is op welk feest dan ook ... ... Verder lezen

We hebben hier te maken met een zanger die nogal wat stijlen met elkaar verbindt in een album: nl. prachtige ballades met een Rocky tintje ala Lou Reed, Chris Isaak maar vooral zichzelf.. Ik hoor soms zelfs een beetje Mick Jagger er in. Het is een album wat een sfeer van de vervlogen tijden op kan roepen, maar tegerlijkertijd gewoon net zo gemakkelijk hartstikke actueel is ... Verder lezen

Dave is een gitarist die speelt in de Bluesrock Style, en invloeden van Clapton, Hendrix en Cream laat horen. Dat hoor je in het gebruik van allerlei pedalen voor de gitaar. Ik kan trouwens meteen melden dat deze man ook wel echt wat presteert op de 6 snaren. Dit is inmiddels het derde album van de in Manhattan geboren Dave Fields, die wel een behoorlijke achtergrond heeft ... Verder lezen

Wolf Mail is een Canadese gitarist die al een aantal jaren mee gaat, en heel af en toe in Nederland te bewonderen is. Dat deze man zo weinig hier is , heeft natuurlijk alles te maken met de bekendheid van deze Wolf. Dat we ons daarmee te kort doen, blijkt wel uit het nieuwe album wat is uitgebracht van zijn tour in Rusland. Eerder bracht hij al een aanzienlijke schijf ten gehore, in de vorm van Solid Ground., welke toch heel aardige kritieken kreeg. Wolf Mail mixed invloeden Stevie, Hendrix en dergelijke met zijn eigen stijl ... Verder lezen

De uit Brooklin afkomstige Chris Bergson levert met deze schijf inmiddels zijn vierde album al af . Ook nu bewijst hij weer een man te zijn waar hij voor staat, de Blues and Beyond naar mijn idee. Duidelijk is dat deze Chris veel heeft opgestoken van The Allman brothers, Van Morrison, De Stax Soul periode, Steve Cropper, maar net zo gemakkelijk ook mensen als BB King en Jimi Hendrix, en dan weet je natuurlijk dat je een plaat krijgt die bol staat van vakmanschap en variatie ... Verder lezen

Het beluisteren van platen van gitaarvirtuozen wil nog wel eens uiterst vermoeiend uitpakken. Veel van hen trachten zoveel mogelijk noten in een seconde te persen, met als resultaat dat de dappere luisteraar na een half uurtje als een groggy bokser in de muzikale touwen hangt. Merkwaardig genoeg is dat bij Jeff Beck niet het geval ... Verder lezen

De uit Amerika afkomstige Erin McCallum heeft een stijl die je kan zien als een mengeling van traditionele blues met Roots invloeden en ook Boogie Woogie. Zou wat mij betreft zo met mr Boogie Woogie mee kumnnen doen. Haar stem is er een die, doet denken aan Tineke Schoenmaker soms, maar ook wat van de vroegere Etta James weg heeft, en behoorlijk rauw kan klinken. De nummers zijn uiterst variabel als je het mij vraagt, prima Slow-blues, Boogie blues en ook Rock-achtige Blues, waarbij een grote rol is wegelegd voor de lead-guitar, die vooral dat vrij aardig doet, en veel variatie in zijn spel gooit ... Verder lezen

Twee jaar geleden mochten we eindelijk weer eens smullen van de laid back muziek van JJ Cale. Dat was een volledige samenwerking met Eric Clapton getiteld "Road to Escondido". Nu is er dan weer een echt soloproject van Cale, waarin de meester weer bijna alle instrumenten ter hand neemt en z’n ongeëvenaarde stijl ouderwets over weet te brengen op de relaxte luisteraar. Het is weer een album waarbij je bij de openhaard kunt weg zwijmelen onder de warme en krachtige klanken van deze American Troubadour ... Verder lezen

Nou, daar is ie dan, het nieuwe album van gigant Joe Bonamassa waar behoorlijk geheimzinnig over is gedaan, en elke keer tracks zo druppelsgewijs te horen waren. Een album wat er vooral weer is om te zoenen, en weer een andere Joe laat zien (ja hij blijft ons verbazen). Joe laat weer diverse kanten van zijn toch al rijke arsenaal zien. Dit album herbergt weer erg mooie staaltjes in zich, en echt niet alleen maar guitar-juweeltjes, maar de begeleiding is strak, vakkundig en vooral ook wat uitgebreider ... Verder lezen

In Hollywood werden deze week de ‘Oscars’ uitgereikt in de meest uiteenlopende categorieën. Van beste acteur tot beste geluidsman en van beste special effects tot beste science-fiction film. Als er ook een categorie voor Beste Blues-film was geweest dan weet ik zeker dat “Cadillac Records” met alle hoofdprijzen aan de haal was gegaan. Deze film die handelt over de opkomst en neergang van het beroemde Chess-label boeit van begin tot eind. Een goed scenario, goed vertokte filmrollen en bovenal ook zeer mooie muzikale uitvoeringen van de bluesklassiekers van Chess. De film geeft je een uitgebreide kijk in de keuken van de Chicagoblues uit de jaren 50 en 60 ... Verder lezen

The Soul of John Black is een soortement van muziekcollectief welke vorm is gegeven door John JB Bigham, een zanger, entertainer die vooral altijd naar veel avontuur zoekt, getuige acties als schrijver o.a. voor Miles Davis, maar ook heel veel sidework voor de allerbekenste uit de R&B en Soul en Funkwereld. We hebben hier met een man te maken die veel stijlen combineert met elkaar, een zogenaamde Crossover van Blues, Soul, Funk, begeleidt door een aantal zeer bekwame backing vocalisten, wat het geheel een zeer smeu-ig geheel geeft ... Verder lezen

Mensen die houden van New Orleans klanken zullen hier hun vingers bij af likken, want als je dit hoort, schieten je meteen namen als Allen Toussaint, Dr. John, Marc Broussard en de Meters te binnen. Dat houdt dus in een mix van Blues met een behoorlijke Funk saus er over heen, en Live is dat natuurlijk altijd lekker om bij weg te swingen ... Verder lezen

Een tijdje geleden werd ik dan eindelijk verrast met het live album van deze switzerse kanjer, die kenmerken van Freddie King, Alvin Lee, Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Johnny Winter in zijn nummers gooit alsof het niets is, en nagenoeg hier nog maar weinig bekendheid geniet volgens mij. Andy heeft al aardig wat dingen meegemaakt, en met de beste mensen het podium gedeeld tijdens optredens en festivals. Mensen als Bernard Allison bijvoorbeeld ... Verder lezen

Halverwege de eerste luisterbeurt van Saint Jude’s ‘Diary Of A Soul Fiend’ toch nog even het schijfje gecontroleerd. Er was BluesMagazine.nl namelijk ingefluisterd dat het hier een debuut-album betrof van een zeer getalenteerd Brits muziekgezelschap dat zo rond 2005 zou zijn opgericht. Groot is de verrassing wanneer er prettig lome southern-rock uit de speakers knalt zoals dat in het nummer ‘Angel’ te horen is. De muziek is ook bij collega-muzikanten niet onopgemerkt gebleven waardoor het zomaar kan gebeuren dat je zowel Ron Wood als Jimmy Page bij een Saint Jude-optreden tegen het lijf loopt. Niet verwonderlijk dat we Wood terughoren als gast-gitarist op dit album! Lynne Jackaman’s krachtige zangpartijen klinken nergens geforceerd en met groot gemak wordt wordt ge-switched van blues naar rock en soul ... Verder lezen

‘Van the Man’ voegt weer een album toe aan zijn toch al rijke arsenaal van producties. Dit maal mogen we genieten van een complete live reproductie van het Astral Weeks repertoire waarmee de Dubliner zijn solocarrière startte in 1968. Astral Weeks werd destijds al gebombardeerd tot klassieker, maar werd nooit een megasucces van de platenindustrie. Vooral the Them-fans konden het vertrek van Van en zijn omwenteling niet echt waarderen. Maar Van Morrison is toch gegroeid tot een van de meest gerespecteerde soloartiesten van de moderne popmuziek. Ik waardeer hem zeer voor zijn grote variatie aan stijlen die hij steeds weet te brengen. Blues, jazz, soul, country en Iers traditioneel(Celtic). In elk van deze hokjes zijn wel producties van hem te vinden. Maar hij is begonnen met Astral Weeks, waarvan we nu mogen genieten van een gedurfde remake in de vorm van een voortreffelijk live concert ... Verder lezen

Ruthie is een zangeres die afkomstig is uit Texas, en vroeger mede door haar moeder zwaar beinvloed is door Aretha Franklin, die natuurlijk vroeger boekdelen sprak in de wereld van de toenmalige R&B, Soul, Blues en zelfs ook Jazz. Het nieuwe album is weer een prachtige mix met begeleiding van een stel kanjers uit de muziek. We noemen o.m supergitarist Robben Ford, Jim Dickinson en ja de fameuze Memphis Horns. Dat levert een album op wat bol staat van variatie en kwaliteit ... ... Verder lezen