Singer-songwriter Steve Postell bewees met zijn vorige album al dat hij hele goede songs kon schrijven en vooral ook altijd mensen om zich heen heeft die zijn weerga niet kent. Mensen als Bonnie Rait zijn hele goede maatjes van deze vriend. Hij doet heel erg denken aan een soort opvolger van Ry Cooder, maar heeft dat totaal niet nodig, want deze man weet van wanten, en dat blijkt ook maar weer eens bij het beluisteren van dit nieuwe album “Time still knocking” ... Verder lezen

Hier volgt een recensie van een album wat zich in de categorie "Rootsrock" mag scharen. We hebben hier te doen met de Amerikaanse formatie Horsehead, die hiermee hun tweede album aflevert. Ik had nog nooit van hun gehoord, en wat is dat een gemis zeg, en ben daarom ook reuze benieuwd naar hun eerste album . Dit album is gevuld met Americana, Roots en heel veel invloeden ala The Byrds, The Band, Neil Young en ook Tom Petty and the Heartbreakers. Prachtige samenzang in tracks die erg goed in elkaar zitten qua Songwriting maar ook qua compositie ... Verder lezen

Het album is een bloemlezing van grote artiesten als Watermelon Slim en Paul Reddick die schuil gaan onder de paraplu van Northern Blues, en dat heeft al menig succes opgeleverd. Het is een cd om iemand mee te verassen, of als je zelf interesse hebt voor Blues met wat andere dingen door vooral nieuwe mensen in de scene ... Verder lezen

Het 3 tal JeeBee is al enige tijd zeer bekend in het circuit der Blues-vertolkers, en komt dan nu terecht met een debuut album, wat denk ik wel eens hoge ogen kan gaan scoren. Dit Powertrio doopt Blues in een Rock-funky sound die vooral lekker fris klinkt ... Verder lezen

Deze schoonheid komt uit Canada, en heeft inmiddels hiermee haar derde album afgeleverd. Shelley’s invloeden bevatten een bereik van Jazz, Blues, Folk, Gospel, Singer Songwriter items. Jazz hoorde deze dame vaak van Sarah Vaughn, Blues van Etta James en ga maar zo door. Toch heeft deze Shelley wel degelijk een eigen stijl in elkaar gezet, en dat maakt haar albums meer dan de moeite waard ... Verder lezen

Bobby Jones is een bluesveteraan die vroeger al met mensen als Dave Myers in de legendarische Aces zat, en een beetje in de vergetelheid is geraakt. Dankzij de inspanningen van o.m. de Mannish Boys , die hun album “Big Plans” aan het vorm geven waren, is deze man min of meer een vaste waarde bij hun geworden, want hij was ook al te horen in het album ”Lowdown feeling”. Dit album legt het accent echter op Jones zelf ... Verder lezen

Deze New-yorkse formatie brengt een donkere mix van Blues vermengd met allerlei soorten van muziek. De ene keer hoor je Blues-rock en net zo gemakkelijk een Tango in efamira's Tango, terwijl ie daarvoor nog droevenis alom was in “All of heaven fallin' rain"- ala Tom Waits. Dit nummer wordt prachtig ingekleurd met accordeon. Deze mensen maken heel veel gebruik van allerlei percussie-instrumenten, en zowiezo allerlei instrumenten, waardoor elke track iets heel bijzonders krijgt ... Verder lezen

Dit album is een vrij intiem album maar dat houdt niet in dat het een “belegen album” is geworden, in tegendeel zelfs, het is weer erg variabel , mooi en ingetogen bij vlagen, maar ook opzwepend, Groovend, Funky en swingend als altijd. Hulp krijgt ie van Doyle Bramhall II en z'n vrouw Susan Tedeschi, die weleens een soortement van nieuwe Bonny Rait genoemd wordt. Het album klinkt heerlijk ontspannen, en gaat zoals gezegd alle kanten op, met een zeer kundige begeleiding, en een prima vocalist, en een uiterst scherpe Trucks dus ... Verder lezen

Mick Hup - lead vocals/gitaar, Anne Maarten Hills van Heuvelen - lead vocals/bass, Theo Thumper - drums/backing vocals laten een mix horen van Rock, vermengd met Rock ' N Roll en natuurlijk Bluesrock. Als we het stukje rock pakken, horen we invloeden van Thin Lizzy, Status Quo. Bluesrock a la Stevie Ray, maar vooral ook ZZ Top, Echter dit album is veel meer kan ik je melden, en daar ben ik ook erg blij mee, want buiten deze hokjes staat er ook een prachtige ballade a la ZZ Top op , en ook nog een John Mayall achtig riedeltje en a la oude Fleetwood Mac qua structuur der accoorden ... Verder lezen

Charlton speelt zelf piano, guitar banjo, harmonica en zing dus ook zelf, en soms in samenwerking met anderen. Het album doet bij vlagen denken aan mensen als Ryan Adams, maar is zeker zo goed . Nummers als “change will come”, "Southern Comfort", "Daytime Blues" zijn werkelijk erg mooie songs, met soms ook een bluesey and Rocky touch in zich. Ja, wie vroeger gecharmeerd was van Dylan e.d, moet zeker dit eens beluisteren ... Verder lezen

Het nieuwe album van Steve Howell is weer een staaltje van het erfgoed uit de folkblues voorzien van een aantal pareltjes uit de geschiedenis, en wel op een eigen manier vorm gegeven. “Louise” is een heerlijk nummer, waarin Steve etaleert dat hij dat heel goed zelf ook kan, goed slide spel van deze kanjer Track 3 “all my friends are gone” - prachtige fingerpicking en mooie vocals in een prachtige ragtime-bluessong ... Verder lezen

Deze Amerikaanse Singer-songwriter laat ons vertoeven in een Gumbo van muziekstijlen als Southern Rock, Jazz, Old Blues, en Americana. Het vorige album van deze Ted, scoorde in 2007 al erg hoog in de lijst van de beste 40 americana releases in the States. Dat album was getiteld “Divisadero”, en dit nieuwe album gaat nog meer kanten op. Als je naar het intro luistert van de eerste track ”Just a yesterday away” denk je meteen aan Bob Dylan, die ongetwijfeld een grote inspirator was, maar al gauw slaat het roer naar de Byrds, Little Feat en ook Firefall, die dus ook af en toe een beetje in de southern hoek zitten. Des te meer is dit album spannend te noemen, en bekende mensen als Leon Russel spelen ook een bescheiden rolletje op dit album ... Verder lezen

We hebben hier te maken met de oudste zoon van Muddy Waters. Deze live-cd werd in Jersey opgenomen met The dirty Aces. Het album is pure Chicago-blues maar wel een met een beetje rauw randje, en een Mud die ook ietsje minder donker en diep klinkt, en een band die driftig en zeer bewogen hun soli neer zet ... Verder lezen

JD had in het begin als grote invloed Roy Orbison en was erg gecharmeerd van de liedjes die deze man ten toon spreidde in de muziekwereld. Hij kwam al vrij snel in contact met Glenn Frey, waarmee hij zich min of meer in the rythm and blues ging storten, en ook later een duo vormden genaamd Longbranch Pennywhissle, die folkachtige dingen vermengde met andere stromingen van muziek. Het album Lone uit 1979 leverde ook nog eens bijdragen op van muzikanten als J Burton-gitaar, Ry Cooder-gitaar en ook Jim Gordon-drums. Na verloop van tijd ging Souther zelfs schrijven voor megaband, waar hij ook in zat The Eagles. Vergis je niet, onze vriend is verantwoordelijk voor hele vette hits als “new Kid in town", "Best of my love" en anderen. Net als andere grote zangers bleef hij echter niet lang in deze band, net als ster-vocalist Randy Meisner ... Verder lezen

Muziek van de Duivel is een heel bijzonder boek want op 335 pagina's neemt de auteur ons mee op een reis door de muziek geschiedenis die begint met de slavernij in de 18 de eeuw en de muziek van de negers. Muziek die na de afschaffing van die slavernij veranderde in negrospirituals en later Jazz en Blues. Ook de geschiedenis van de Rock and Roll die door negers werd bedacht passeert de revue, Rock and Roll die later ook door blanken werd overgenomen en het boek eindigt met de koningin van de Punk Wendy O Williams die zich door haar hoofd schoot ... Verder lezen

Dit nieuwe album is er weer een om van te smullen, allemaal eigen songs zoals alleen John Primer dat kan, en de productie is erg goed, en de Real Deal (zijn band) laat zich weer van een uitstekende kant zien. Leuk is ook dat hij zijn oude maatje weer eens ingelijfd heeft op dit nieuwe album nl. Harmonica Hinds, die onlangs zelf ook met een nieuw album kwam, maar al regelmatig op andere albums te horen was van Primer, (The Stuff You got to watch), en dat is een feest kan ik je melden. Het album opent met “add a little touch”, Chicago-blues op zijn best ... Verder lezen

Deze dvd kwam een aantal maanden geleden uit, en is vooral helemaal de moeite waard, waarin iedereen op zijn manier de grote meester eert, en zeer goed mag ik wel zeggen, hoewel de variatie weer hoog is, maar dat moet kunnen. Gitaarwonder Eric Gales is natuurlijk vanaf zijn prille begin al een groot bewonderaar van Jimi, en laat dat ook zien in doen en laten, en soms doet ie ook zijn stem een beetje na. Wie vinden wij allemaal op deze ster-dvd? Houd je vast Kenny Wayne Shepherd, Indigenous, Living Colour, Eric Gales, Double Trouble met Jimmi D. Lane en Hubert Sumblin, Paul Rodgers, Buddy Guy, Andy Aledort, en ja natuurlijk nu ook memorabel Mitch Mitchell, de laatste in de rij van de Jimi hendrix Expierence die ons pas geleden ontvallen is. Als klap op de vuurpijl zijn er ook nog een aantal bonustracks te horen en te zien, namelijk ster-guitarist Mick Taylor (vroeger van de Stones, maar ook John Mayall), die de sterren van de hemel speelt ... Verder lezen

Deze nieuwe dubbellaar herbertg een schat aan bekende en nieuwe nummers, en tapt daarbij uit vaatjes als Blues, Soul, Funk , Rock and roll, en Jazz invloeden, wat een prachtig spektakel oplevert. Een paar maanden geleden liet Jools ook al van zich horen in de laatste plaat van Chris barber, en dat was ook al zo goed, en bluesey vooral, wel hier komen mensen als Ruby Turner, Louise Marshall en Paul Carrack de band versterken, en dat levert mooie dingen op kan ik je melden, en natuurlijk hulde, hulde, hulde aan de band verder, want die klinkt, subliem, swingend, pakkend, groovy, kwetsbaar, uitbundig, en gaat dat zien want in april komen ze in onder meer Paradiso ... Verder lezen

Vorig jaar tijdens The Southern Blues Night in Heerlen op 21 maart 2008 was er een wel zeer opmerkelijk optreden van een van de beste nederlandse bluesbands te bewonderen. Zo bijzonder dat er nu een live-cd van uitgekomen is op het Inbetween Records label, met zeer speciale gasten als Diva Lea Gilmore en ook de harmonicaspeler van Big Blind, Wesley van Werkhoven dus. De mannen zetten een setje neer, waar de opwinding en intensiteit van af springt met uitstekende soli en een behoorlijke geluidskwalitieit, kortom blij met dit schijfje ... Verder lezen

De nieuwe release van bluesbeest eerste klas Julian Sas is er weer een om van te watertanden. De opnames zijn namelijk van uitzonderlijk hoog niveau welke gemaakt werden tijdens het optreden op 26 september 2008 in de Boerderij-Zoetermeer, wat gezien mag worden als misschien wel de beste gig ooit van deze supergitarist uit Beneden Leeuwen uit jawel ons eigen Holland. Julian is ook altijd in om zijn fans echt te verrassen, nu ook weer een dvd, dubbel cd en ook nog een bonus schijf met allemaal acoustische pareltjes en een nieuw nummer ... Verder lezen

Wat Shiner Twins hier neerzetten is werkelijk ongekend qua vakmanschap en variatie. De opener ”guide me lord” hoort zich aan als een ware missisippi hymn die werkelijk zijn weerga niet kent, met prachtige samenzang, en slide gitaarmomenten ... Verder lezen

Houd je vast, want hier is weer zo'n dame die ik nog even een boost wil geven voordat het jaar om is, vooral ook omdat ze nominatie te pakken heeft voor Female Blues artist of the year. We hebben het hier over de dochter van blueslegend Tommy Tucker, jawel Teeny Tucker ... Verder lezen

Het geheel klinkt zeer indrukwekkend en rauw en puur, zoals alleen deze dame dat kan, Mavis heeft een heel eigen stemgeluid, en live krijgt dat een extra dimensie ... Verder lezen

Van Julian Sas komt er in januari 2009 een nieuwe live 2-CD en DVD uit! De opnamens voor deze live release zijn gedaan op 26 september 2008 in de Boerderij te Zoetermeer. De nieuwe release heeft de titel "Wandering Between Worlds" en zal zowel op DVD als op dubbel-CD verkrijgbaar zijn. Als extra is bij de DVD, een CD toegevoegd met 5 akoestische nummers ... Verder lezen

Akoestische country-blues, met een flinke smeer gospel, uitgevoerd op zijn ‘Three String Trance Wonder‘ ,een afgeragde akoestische gitaar met drie snaren, en zijn ‘Mississippi Drum Machine‘, een omgekeerde houten kist. Seasick Steve moet het hebben van zijn zeggingskracht en zijn vaak bizarre verhalen, opgetekend in de vorm van zeer afwisselende liedjes ... Verder lezen

De nieuwe live cd van The Mick Fleetwood Blues Band heet ‘Blue Again’. Wat zoveel wil zeggen als terug naar de blues waar de oude Fleetwood Mac in de zestiger jaren furore mee maakte onder de bezielende begeleiding van Peter Green. Op deze cd staan dan ook veel nummers uit die glorie tijd ... Verder lezen

Waarschijnlijk ook tot hun eigen verbazing is NO Blues, het project van Anne-Maarten van Heuvelen, Haytham Safia en Ad ’Watchman’ van Meurs uitgegroeid tot een internationaal succes. Het trio wil met behulp van gastmuzikanten een verbinding leggen tussen de (folk)-blues en oriëntaalse muziek, en slaagt daar wonderwel in ... Verder lezen

Een van de absolute hoogtepunten is dit pareltje uit ja alweer De Delta Groove stal. We hebben hier te maken met een line-up die live tekeer gaat als een trein, maar wat een variatie en sfeer tijdens die gig ... Verder lezen

Op deze compilatie staan allemaal grootheden, die in de stal van delmark zich bevinden , en dat zijn alleen maar grote luitjes hoor. Mensen als Junior Wells, Sleepy John Estes, J.B. Hutto, Big Joe Williams, Wllie Kent, Otis Rush zijn onlosmakelijk verbonden hiermee, en ook al zijn er vele niet meer onder ons, hun muziek heeft veel moois achtergelaten ... Verder lezen

Het album is een regelrechte beleving vind ik, en gaat werkelijk alle kanten op, af en toe een beetje psychidelisch en underground-achtig, maar ook zeer zwaar aangezette blues-rifs en een scheur van een stemgeluid ... Verder lezen