We gaan er van uit dat Lynyrd Skynyrd geen introductie behoeft. Tenslotte is het ‘The Southern Rockband’ van deze wereld. Met de kraker “Freebird” hebben ze zichzelf eeuwige roem verworven. Voor degene die de band de laatste jaren uit het oog zijn verloren, de afgelopen 4 jaar hebben maar liefst vier bandleden het leven gelaten. Van Leon Wilkeson, Huhgie Thomasson, Billy Powel en Ean Evans hebben we definitief afscheid moeten nemen. Om na deze ellende net zo’n sterk album als het krachtige ‘Egde Forever’ uit 1999 te maken zegt veel over de veerkracht van deze band. Met de opener van deze schijf “Still Unbroken” laat men weten hoe men ondanks de ellende in de wereld staat. In de hitsingle “Simple Life” en de song “That Ain’t My America” lijkt men te verlangen naar vroeger tijden ... Verder lezen

Neem de stem van een jonge Rod Stewart, meng die met een snuifje Steve Marriot, een kruimel Frankie Miller en dompel dit even in een badje Otis Redding-geluid, dan heb je eigenlijk een soort voorbeeld hoe Waylon klinkt. Waylon, met de echte naam Willem Bijkerk, is al vanaf jongs af aan in de muziek bezig, het laatst als zanger van de all-round band Millstreet Band. Door het TV-programma "Holland Got Talent" breekt hij op verpletterende wijze door naar de finale met songs van ondere andere James Brown en Otis Redding en wordt uiteindelijk tweede. Dit alles bleef niet opgemerkt, Waylon mocht voor het label Motown zijn debuut Cd opnemen in de Londonse Kensaltown Studio's met producer Martin Terefe (o.a. Cat Stevens, James Morrison, Train) ... Verder lezen

Al geruime tijd zit de nieuwe CD van Sass in mijn speler en iedere keer vraag ik mezelf af wat ik nou toch met dit "product" aanmoet. Het in 2006 uitgebrachte album "Get what you give" bracht na een lange stilte en verkeerd geproduceerde CD's de krachtig rockende dame uit Canada met de ferme strot weer tot leven met fraaie nieuwe songs op het slanke lijf gesneden met zelfs een hele krachtige uitvoering van de Creedence-song; "Have you ever seen the Rain" een prima productie met een fantastische band met een hoop vette slide gitaren een schijf die je rustig "in the blind" kan kopen. Hoopvol keek ik dan ook uit naar de opvolger van 2009 , zeker na ook nog eens een keer het geweldige live-concert in W2 in Den Bosch te hebben bijgewoond ... Verder lezen

Bluesgitarist/songwriter Tommy Castro heeft al behoorlijk wat albums op z'n naam staan, laatste release is dus dit studio album (bracht eerder ook een aantal live albums uit). Wie deze man kent weet al dat hij naast blues andere stijlen niet schuwt. Op dit album is dan ook van alles te vinden en als gitarist is hij niet 13 in een dozijn en probeert ook niet in elke song compleet los te gaan ... Verder lezen

Boo Boo Davis mag zo ongeveer als een van de laatst over gebleven echte authentieke Blues vertolkers gezien worden. De Missisippi klanken zitten hem echt in het hart gegrifd, maar onze vriend geeft er wel een moderne twist aan. Afgelopen zomer heeft Boo Boo op menig festival zijn klanken gedemonstreerd, tot vooral veel gnoegen van het grote publiek. Hij wordt gezien als een zeer welkome aanvulling van al die festivals, en dat is niet meer dan terecht. Het vorige album "Name Of The Game" was wat mij betreft een van de beste albums in dat jaar, en liet een zeer ruig, duister 3 tal zien, die deze tak van Blues vermengd met Chicago en Delta Blues ingredienten, en een totaal andere outlook gaf. Een erg goed album waarin ruim baan was voor veel Harmonica, en ook de gitaarlicks waren talrijk aanwezig, en natuurlijk van Jan Mittendorp. Die gitaar partijen klinken heel duister, en zijn zwaar aangezet dikwijls, zodat het album een donkere toon over zich heen krijgt. Het nieuwe album is eigenlijk een soort vervolg hierop, Boo Boo zet de lijn voort, in een duister, gruizig album die werkelijk erg donker klinkt, en eigenlijk zonder al te veel poespas is opgenomen ... Verder lezen

Wang Dang Doodle, L.B.Boogie, Black Lisa ; zomaar wat titels die me te binnen schoten toen we het tijdens een feestje kregen over Livin blues. Het gesprek ging vlot verder : bestaan ze nog, bezettingen en afsplitsingen? Thuis gekomen maar eens wat google-len. Ja op vrijdag 2 oktober aanstaande treden ze op in het Rock en popmuseum in Gronau. Vanaf 20.00 uur. Mooie cd-hoes, die wil ik wel eens beluisteren ... Verder lezen

Als je wel eens één van de populaire radiozenders in Nederland aan hebt staan kom je geheid de song “Strong Persuader” van Robert Cray tegen; “It’s because of me, It’s because of me”, bij wie zit dat niet in z’n hoofd en bij wie staan de eerste drie Cd’s van de man; zoals met voornoemde titel uit 1986, Bad Influence (1982) en False Accusations (1985) niet in de platenkast. Kortgeleden werd de wereld verrast door het uitbrengen van de CD “This Time”, opgenomen in de Santa Barbara Sound Design Studio geproduceerd door Cray zelf met in de line-up zijn oude vriend en voormalig bandlid, de bassist Richard Cousins, met veteraan blues drummer Tony Braunagel en toetsenist Jim Pugh. De met Blues, Soul, Rhythm & Blues en met gospel doordrenkte songs op This Time zijn weer van een ouderwetse hechtheid en onvervalste songsmederij zoals Robert Cray dat alleen kan ... Verder lezen

Het album is gevuld met bijna allemaal Originals, op een Blues Cover na dus. Er zitten ook wat Jazzy items in, en dit is niet een "Persee Blues" album, maar wel helemaal de moeite waard om te ontdekken, dus een advies: luisteren, en veel vooral. Allen jammer dat het album zo kort is ... Verder lezen

Joe Louis Walker is on a roll ! Minder dan een jaar na zijn vorige is hij al weer terug met een nieuw studio-album. Blues, Gospel en Soul gaan door de mangel met het meest ‘nasty’ gitaarwerk dat Walker tot nu toe voor de luisteraar vastlegde. Hij heeft de swing goed te pakken en klinkt daarbij uitermate bevlogen. Geproduceerd door en met Duke Robillard naast Kevin Eubanks, Bruce Katz en Sugar Ray Norcia ... Verder lezen

Joe Moss is afkomstig uit Chicago en is op dit moment een van de meest populaire band's die speelt in Buddy's Legend Club. In Nederland is deze man echter nog niet echt erg bekend, terwijl hij toch al een staat van dienst heeft, en ook al een aardige reputatie, die gaat van invloeden als Stevie Wonder, Stevie Ray, Hendrix, Funky en jazzy invloeden, maar vooral Blues. Deze man combineert allerlei stijlen in zijn albums. vanaf zeer jeugdige leeftijd was Joe al gecharmeerd van Blues, jazz, en Rock dingen, en wordt inmiddels al genoemd een grote belofte te worden voor de nieuwe generatie van de Chicago Blues ... Verder lezen

Na in 2002 door gebroken te zijn met de Cd ‘Southern Rock Opera’ is het hard gegaan met deze band. In 6 jaar tijd van de kleine podia naar de grote zaal van Paradiso. Voor het uitbrengen van ‘Brighter Than Creation’s Dark’ had het belangrijke bandlid Jason Isbell al afscheid genomen om invulling te geven aan zijn solocarrière. Inmiddels heeft Jason zelf ook al een pareltje uitgebracht. Daarbij hebben ook anderen al soloprojecten op hun naam staan. Patterson Hood bleef echter wel deel uitmaken van DBT, zoals de band is de volksmond wel genoemd wordt. The Fine Print bestaat uit songs die uiteindelijk zijn afgevallen vallen om deel uit te maken van eerdere releases. Het zijn tracks uit de periode tussen 2003 en 2008. Drive By Truckers biedt een mix van southernrock en americana ... Verder lezen

Eigenlijk is ‘The Dirty Dozen’ een verzameling van 12 tracks waarvan de helft bestaat uit opnieuw opgenomen materiaal. Van de andere helft zouden er drie publieksfavorieten zijn en de andere drie nog niet eerder in de U.S. uitgebracht ... Verder lezen

De songs zijn lekker vlot ingespeeld en gezongen en krijgen wat extra’s als Lou Ann Barton backing vocals voor haar rekening neemt. Dat je met Jimmie Vaughan een uitstekend gitarist in huis hebt demonstreert deze cd nog eens weer een keer ... Verder lezen

Na zich jaren diep verscholen te hebben in de donkere Zweedse wouden, is de eenmans-garage-band van Daniel Norgren ontdekt en ziet het album ‘Outskirt’ het levenslicht. Groot is de verbazing als uit de bio blijkt dat dit al het tweede album betreft. ‘Kerosene Dreams’ is nl. al in 2007 uitgebracht. Zeer gepassioneerd en vol vuur met een intensiteit zoals je die maar zelden tegenkomt brengt deze Zweed alles bij elkaar wat Tom Waits, Ian Siegal en Son House zo bijzonder maakt. Cool Buzz heeft het aangedurfd om dit brok ongepolijste Swedish Dynamite onder haar hoede te nemen en zal daar zeker geen spijt van krijgen! ... Verder lezen

Kan je in Bluesland nog voor verassingen komen te staan? Het antwoord is volmondig met een Ja te bevestigen. Oei, want je moet toch maar lef in je donder hebben, om je eigen succes formatie om te dopen tot een andere band. We hebben het hier over een van de boegbeelden van de NederBlues Scene Phil Bee, die tot een van de beste zangers mag worden gerekend, en al menig succes zichzelf heeft eigen gemaakt. De band , waar onze vriend mee speelde bracht al 2 albums uit op het "Inbetweens Label" onder de naam Phil Bee And The Buzztones. En dan komt ineens de verassing vorig jaar tijdens een festival "Guitar Greats" waar de heren in een gewijzigde bezetting aantreden, onder het mom van. "Oude vrienden die elkaar al heel lang kennen", maar nog nooit in die bezetting hadden gespeeld, en werkelijk de sterren van de hemel speelden toen. Dat was op een gedenkwaardige 28 september 2008 ... Verder lezen

Het album is genaamd "Pearl River", en je zou denken dat het een belegen en rustig album is, maar laat de titel je niet mis leiden, want dit is Power en vakmanschap van de allerhoogste plank. Ten eerste heeft Zito een staaltje muzikanten op dit album, wat gerust betiteld mag worden als "het neusje van de zalm". Ten tweede is hij een uitmuntend gitarist, en ook zijn stem is meer dan goed vind ik. Lekker rauw, maar ook ballads draait onze vriend zijn hand niet voor om. Kortom een album die ik erg hoog acht in doen en laten, en deze man kan je gewoon diep voor buigen ... Verder lezen

Ja, ik hoor sommige mensen nu al brullen, dit heeft toch helemaal niets met Blues and beyond te maken? Welnu vrienden, dan zal ik U hier toch in tegen moeten spreken. Richard is een cultureel activist die buiten dat een voortreffelijk Singer Songwriter is, en vooral Louisia , Cajun en wonderschone melodie lijnen aan elkaar knoopt in prachtige songs, omgeven door een sfeertje om te zoenen. Wat mij betreft de zomer beleeft hoogtij dagen met deze release. Richard heeft zijn Roots duidelijk liggen in het Cajun en Louisiana gebied, en kreeg op 21 jarige leeftijd zijn eerste platen Deal, en maakt er het album High Time, wat eigenlijk pas in 2000 werd uit gebracht, omdat er een heleboel was zoek geraakt qua materiaal. De ommekeer in de muziek komt met het feit dat Zachary een Cajun Accordeon koopt en helemaal verknocht is aan dat ding, en het instrument veel bij zijn nummers wordt betrokken. Zijn loopbaan loopt van overal en nergens, In Louisiana, naar Frankrijk en weer terug , maakt in de tussen tijd wel heel veel albums, waar zelf 2 de Gouden Status bereiken. "Mardi gras en Migration". De texten van deze man liegen er vooral ook niet om, maar dat mag je allemaal zelf ontdekken ... Verder lezen

De cd releases spatten de laatse weken van het scherm af op BluesMagazine. Tussen alle internationale artiesten nu dan even aandacht voor een bandje uit het zuidelijke Eindhoven. Het viertal bestaat uit zanger en bluesharp speler Jack van der Kruijs, Joost ’t Hoen [slide gitaar], Ferran Huijsmans [bass] en Edgar Berkhout op drums. Barbabob brengt rootsblues zoals Seasick Steve of David Acari. Echter wel een tandje harder en met meer tempo. De openingstrack ‘Burnout Blues’ geeft gelijk aan waar je aan toe bent en is kenmerkend voor de hele schijf ... Verder lezen

Een band die niet stil zit en dus gewoon zijn 2de release van dit jaar uitbrengt. Na het geweldige ‘Free Your Mind’ wat in maart het daglicht zag komt men alweer met een Live release. Teveel? Nee, het kan prima wanneer de schijf is gevuld met allemaal andere songs als op ‘Free Your Mind’ en de meeste songs nog niet eerder door Too Slim zijn uitgebracht. Tevens is dit het 16de wapenfeit van deze heerlijke band die al een tijd van zich doet spreken in Amerika. Too Slim laat de veelzijdigheid van deze band ten volle horen op deze schijf. Van roots, boogie en slowblues, alles komt voorbij. Het gitaar werk is subliem, heerlijke solo’s van hard tot ingetogen ... Verder lezen

Zac Harmon, gitarist van oorsprong gaf op z'n 16e al gitaarlessen en deed vanaf die periode tot nu veel sessiewerk waaronder ook veel filmmuziek. Met 1 eigen bluesalbum in 2005 en een live album achter zijn naam - evenals het winnen van een aantal internationale bluesawards- bracht hij eerder dit jaar 'From the root' uit. Een 14 diverse tracks tellend album met uitstekend vocaal en instrumentaal werk. De eerste track, 'Don't give me another reason' laat meteen horen dat deze zwarte bluesman flink wat inspiratie op heeft gedaan door naar Eric Clapton's recente werk te luisteren, qua compositie, gebruikte gitaarlicks/tone en niet in de laatste plaats door z'n eigen stemgeluid, zonder dat ik daarbij het idee krijg dat hij imiteert ... Verder lezen

Otis Taylor begon zijn carrière als bluesgrass banjospeler en schakelde in de jaren 60 over op bluesgitaar. Als songwriter is hij behoorlijk grillig qua inhoud van tekst en muziek. Nu ligt er een nieuw werk op stapel en ik ben nieuwsgierig of de grillen van Otis overeenkomen met mijn verwachtingen en smaak omtrent de blues ... Verder lezen

Het album White Sugar, is er een die vooral buiten dat ie lekker klinkt ook genoeg aan variatie kent. Loopjes ala Stevie en Hendrix vliegen je om de oren, maar ook mooie ingetogen passages passeren de revue. Het trio klinkt als een klok en heeft de nodige Power in zijn Donder kan ik U melden, en dat zal Live alleen nog maar onderstreept gaan worden, dus zeker gaan zien in oktober ... Verder lezen

Robin Trower is een bezig baasje geweest in de afgelopen tijd, terwijl hij toch al een indrukwekkende loopbaan heeft door de jaren heen. Hij begon als ster gitarist in de succesvolle formatie in the sixties Procul Harum, waar hij werkelijk de sterren van de hemel speelde met zijn oh zo mooie riffs in zijn gitaarspel. Daarna ging Trower zijn eigen dingen doen, en zorgde voor menige klassieker in de Sympho en Rock wereld. Nu dan is er het nieuwe album "What Lies Beneath", en wederom levert onze vriend een waarlijk pronkstuk af gevuld met hetgene waar hij goed in is, nl. hemelsche sferische ballad achtige stukken soms met vocals en soms instrumentaal, maar allemaal voorzien met de kenmerken van deze grote artiest. Mooie riffs ala Hendrix, en composities ala Tod Rundgren en vooral een heel eigen stijl komen voorbij op een fantastische nieuwe schijf, waarin het alleen maar genieten is, en je constant verbazen over de kwaliteit die deze man levert ... Verder lezen

Zakiya hooker, wat een mooie naam nietwaar, maar daar achter schuilt dan weer wel de dochter van onze blues legende John Lee Hooker, en daarmee heeft deze dame dan eindelijk de stap gezet om in de voetsporen van haar vader te treden. Dat doet ze trouwens niet met dit album voor het eerst moet ik U melden, want Zakya liet zich in 1996 al publiekelijk zien aan de zijde van haar vader, en daarna volgde de muzikale aspiraties qua optredens al heel snel met mensen als Etta james en Taj Mahall en Blues harpist Musselwhite. Dat zijn zowaar geen kleine luitjes, waar je dan meteen mee mag spelen. maar deze dame kan dan ook wat. De stijl van Zakiya is niet altijd persee blues maar klinkt ook Jazzy en Funky, maar ze heeft zeker ook het bloed der Blues in zich zitten, en is daarom dan ook de perfecte persoon om de fakkel over te nemen van vaderlief ... Verder lezen

Invloeden van Hendrix en Stevie te over, maar dat mag de pret niet drukken, want de nummers zijn allemaal origineel. Wat op valt is dat zijn stukken meestal niet heel lang zijn, maar degelijk en toch fel, swingend en puntig. Kortom een album wat zeker de moeite loont om het te ontdekkken, en al helemaal als je van lekkere Gitaarrifs houdt in dit genre ... Verder lezen

De man schrijft erg goede eigen songs, en zijn stem klinkt erg krachtig, met een heleboel Soul en Blues er in. denk in dit verband een beetje aan Johnny Cash, maar ook Tom Waits terwijl er ook rock invloeden ala Tom Petty in zitten, wat er voor zorgt dat dit album veel variatie herbergt. Speciale bijdragen van ondermeer Jolie Holland en verder Joe magistro- Drums, Jim Whitney- Bass en preacher Boy-Piano-gitaar en meer ... Verder lezen

9e album van de man die eruitziet als een kruising tussen Jules Deelder en wijlen Sjef van Oekel, wat op zichzelf al aangeeft dat deze man geen 13 in een dozijn is. Als jonge bluesharper al geprezen door Muddy Waters en door velen qua songwriting zelfs al vergeleken met Willie Dixon is Estrin en zijn superstrakke band toch niet enkel chess achtige blues. Wat indrukken van de tracks dan; 'Someone, somewhere' doet mij veel denken aan de acoustische sound die Buddy Guy met Junior Wells maakt wat erg lekker klinkt, 'P.A. Slim is back' is dan weer een bluesje met superrauw harpspel waar je tesamen met de gitaarbegeleiding erachter direct aan oude Chess opnames moet denken, maar dan met een drummer die echt verstand heeft van timing, very nice! ... Verder lezen

Omdat een concert van Eric Bibb in Frankrijk zeer op waarde wordt geschat, werd Bibb uitgenodigd een 2-tal concerten te geven op FIP Radio op 13 maart en 2 december 2008. The fans van Eric werden zo in staat gesteld te genieten van de frisse , unieke sound van een uniek bluesman. De concerten werden zo’n succes dat alras werd besloten een dubbel-cd uit te brengen. Op de eerste cd speelt bib met z’n voltallige band (guitaar,drums,bass), op de tweede cd wordt hij vergezeld door een drummer en bandlid Amar Sundy op elektrische gitaar. Op de tweede cd staat ook een 20 minuten durende video genomen tijdens dit concert ... Verder lezen

Alastair Greene met zijn band, zijn nou niet meteen de allerbekendste in ons "Kikkerlandje", kunnen we met een gerust hart wel stellen. Ach ja, er komt zoveel uit op Muziek gebied, en soms is het ook niet bij te houden, maar daarom vind ik het wel leuk om af en toe daar weer iemand tegen te komen, waarvan ik dan denk, die kan wel wat bekender worden wat mij betreft. Ik ben gelukkig niet de enige die dat denkt, want onze vriend heeft in de afgelopen jaren zijn sporen al ruimschoots verdiend ... Verder lezen

Hans Theessink werd 60 , nodigde collega’s en publiek uit. Huurde het Metropol in Wenen af en speelde met veel plezier een dubbel-cd vol. De cd is nu uit en u mag samen met Theessink vieren. De moeite waard? Laat ik het maar meteen zeggen: absoluut. Het sfeertje, de geluidskwaliteit, het artwork en de ingetogen manier waarop Theessink en friends spelen en vieren : erg gezellig. Wie spelen er allemaal mee, zult u nu zeggen ? Een lange lijst ; ik haal er een paar uit : Donovan, The Dubliners, Terry Evans en Alan Taylor. Theessink speelt en zingt zelf. Niet alleen eigen werk maar ook traditionals. Blues, country en zelfs rockn’roll ... Verder lezen