Op “Take de High Road” werken ze weer eens met een aantal superstars o.a Hank Williams, Jr. en  Willie Nelson. Lead-zanger Jimmy Carter (80) en Jamey Johnson's grommende bariton zijn weer volop op hun bekende wijze aanwezig, een begeleidingsband van Nashville aces; drummer Chad Cromwell, bassist Kevin Grantt, gitarist Reggie Young,  keyboard speler Jim Brown, Randy Kohrs op Dobro en Glen Duncan op viool en mandoline zorgen voor een goed klinkende verpakking en Lee Ann Womack mag als enige vrouw ook een duit in het zakje doen. Wat een muzikaal feest is dit weer ... Lees artikel

Naast zijn rol in The Allman Brothers Band of als vervanger van Jerry Garcia in The Dead is singer-songwriter/gitarist Warren Haynes actief in de southern bluesrockband Gov’t Mule, een band die hij samen met de inmiddels overleden Allen Woody in 1994 oprichtte. Behalve deelname in deze legendarische live-/jambands heeft Haynes zich, zij het zeer bescheiden, gericht op een solocarrière. Het eerste officiële resultaat hiervan zag in 1993 het levenslicht. Op Tales Of Ordinary Madness lag de nadruk voornamelijk op ‘classic rock’ met een aanzienlijke ‘eighties touch’ waarbij vooral de kracht van ’s mans vocalen opviel. Nu, achttien (!!!) jaar later is het tweede studio-album verschenen en de conclusie is dat het roer radicaal is omgegooid. De southern man uit North Carolina laat een diep donker geluid horen waarbij zijn voorliefde voor de oude soulmuziek niet onder stoelen of banken wordt gestopt. In zijn samenwerking met de werkelijk fantastische muzikanten lijkt Haynes zich enorm comfortabel te voelen. Het predikaat begeleidingsband is dan ook niet van toepassing en het siert de kleine grote man dat hij genoeg ruimte open laat om deze ‘huurlingen’, met o.a. toetsenisten Ivan Neville en Ian McLagan, te laten excelleren. Wie bekend is met Haynes’ manier van werken weet tenslotte dat er met groot gemak vier albums uitgebracht konden worden met dezelfde tien tracks. Het lijkt bijna vanzelfsprekend dat alle muzikanten in één ruimte bij elkaar kwamen om alles vast te laten leggen. De gemiddelde duur blijft deze keer ‘beperkt’ tot zeven minuten per nummer ... Lees artikel

Een sterk en beukend album dat nog sterker was geweest als de paar mindere nummers eraf waren gelaten. Maar ja, dat is waarschijnlijkheid de crime van het cd-tijdperk: de cd moet vol! Vrijdag 6 mei staan ze op Moulin Blues in Ospel als slotact. Kijken! ... Lees artikel

Na het horen van deze plaat kan ik alleen maar hopen dat er programmeurs zijn die eens verder kijken dan de het vele gitaar geweld. Met Black Jake op de line-up is er in ieder geval één feestje gegarandeerd. ... Lees artikel

No Help Coming is het vierde volledige album van de eigenzinnige Holly Golightly & The Brokeoffs. Wie bekend is met de muziek van Holly kan zich niet voorstellen dat haar wiegje toch echt vijfenveertig jaar geleden in Londen stond. Wellicht dat haar partner Lawyer Dave, ze zijn met zijn tweeën en hij is het Brokeoff-gedeelte van de band, hierin een belangrijk aandeel vormt. Dave komt uit het zuidelijke deel van The States en verzorgt behalve enig vocaal geweld op de achtergrond, zowel het gitaar- als drumwerk op het podium en in de studio. Het muzikale huwelijk tussen de twee is vanaf het prille begin gelukkig gebleken en ook nu wordt vriend en vijand verrast met de opvolger van ‘Medicine County’ uit 2010. Het titelnummer ‘No Help Coming’ is tevens de opener van het album waarin een heerlijk ongepolijste partij, in hippe kringen ‘vintage’ genaamd, rockabilly te horen valt die ondanks het authentieke karakter toch enorm eigentijds klinkt ... Lees artikel

Voormalig lid van de roemruchte formatie The Band is weer in the Picture. Het nieuwe album draagt als titel How To Become Clairvoyant, wat iets betekent als, hoe word ik helderziend?. Het album heeft een wat duistere en donkere sfeer, en laat ook Robbie horen met een wat hoog hees stemgeluid, wat af en toe op producties ala Daniel Lanois lijkt. en ook JJ Cale.Robbie heeft in de loop der tijden natuurlijk al heel veel vrienden op gedaan, en op dit album wordt er even een staaltje van geëtaleerd, dat niet mis is.We horen mensen als Steve Winwood, Pino Paladino, Eric Clapton, Robert Randolph en nog velen meer. Het is een album wat ook niet per se Blues herbergt, maar wel veel variatie kent ... Lees artikel

Gezien het enorm drukke schema waar Band Of Heathens mee te maken heeft (meer dan 200 optredens per jaar), mag het een klein wonder heten dat Top Hat Crown & The Clapmaster’s Son het levenlicht mag zien. Nog maar net bekomen van de festiviteiten rond het vijfjarig jubileum van de band was het producer George Reiff, bekend van samenwerking met Black Crowes en Ray Wylie Hubbard, die van achter de opnametafel ook nog eens de knoppen bij de heren muzikanten moest zien om te zetten om het vervolgens als een geoliede machine op de rails, of beter gezegd op 24 sporen te krijgen. Het derde studio-album blijkt aan alle verwachtingen te voldoen. De kenners uit de Beyond-hoek wisten het al lang maar Band Of Heathens zou met Top Hat Crown zomaar eens een groot publiek kunnen bereiken ... Lees artikel

Quinn is een ontzettend getalenteerde bluesgitarist maar op Cyclone zijn het niet alleen de “blue notes” die de boventoon voeren. Ook zijn er invloeden uit de rock en de pop te beluisteren. Dat maakt van Cyclone een gevarieerd album, maar door de wisselende kwaliteit van de songs is Cyclone geen evenwichtig geheel ... Lees artikel

Op de CD presentatie op de 2de paasdag was mij al duidelijk wat de nieuwe release te bieden had. Na in een dikke 2 uur helemaal om te zijn geblazen thuis gelijk de CD opgezet om nog even na te kunnen genieten. Met het uitstekende debuut Rough ’n Gritty zette Black Top zich al neer aan de stevige kant van de blues. Met deze plaat gaan ze nog een stap verder. De mensen met fantasie kunnen nog steeds ergens een vleugje blues ontdekken. Want ja, dat is bij ZZ Top en AC/DC natuurlijk ook zo ... Lees artikel

De liefhebber van het betere Americana-werk heeft er met Here We Rest simpelweg weer een fijne plaat bij en Jason heeft weer een goed excuus om met zijn 400 Unit de Nederlandse podia langs te gaan. ... Lees artikel

Zin in een feestje? Zin in vrolijke muziek, die soms grenst aan country, jazz of zydeco? Luister naar Marcia Ball! Herken stijlen zoals Fats Domino wel deed. Herken de gospelinvloeden. Ze speelt net zo makkelijk de New Orleans stijl als country. Herken soms de piano aanslag van Professor Longhair. Meeslepend en enthouisast, dat zijn trefwoorden voor deze cd, die onlangs het licht mocht zien ... Lees artikel

Ja, dit dubbelalbum laat zien waartoe Chris Barber allemaal in staat is, en zich vooral ook zijn tenor trombone voor leent allemaal. Dit is muziek van het allerhoogste platvorm of je nou Blues of Jazz fan bent, het klinkt allemaal erg goed gewoon, met medewerking van o.a. Eric Clapton, Mark Knopfler, Jools Holland, John Slaughter, Van Morrison ... Lees artikel

De nummers gaan over lost loves en others kun je wel zeggen, veel gevoel dus in de tracks. De blazers geven dit album een erg mooie invulling en Feel. Ja, van mij mag dit soort dingen wel hoor, biertje erbij en genieten met een grote GGG. Dit soort dingen komt trouwens steeds meer weer in the picture ... ... Lees artikel

De titel van haar nieuwe album, “Blessed”, kan wijzen op meer nummers van gelukzaligheid. Echter, Williams kijkt nu echter verder dan naar haar eigen hart en ervaringen, en zingt over anderen. Ook op dit album laat Williams horen dat ze houdt  van het  samenbrengen van rauwe gitaar rockers met zachte akoestische touch, vergelijkbaar met de  stijl van Neil Young. Williams richt zich met dit album op personages die buiten de samenleving vallen ... Lees artikel

Om torenhoge studiokosten en de daarmee gepaard gaande stress van ‘belanghebbenden’ te vermijden trokken de alt-countryrockers van Two Cow Garage zich terug in een een low budgetstudio met goede vriend en producer Matt Smith. Het resultaat van deze bijeenkomst is te vinden op ‘Sweet Saint Me’, het vijfde album van het uit Columbus, Ohio afkomstige gezelschap. Het devies luidde als volgt: Met zijn allen gedurende meerdere dagen in één ruimte musiceren waar de nodige hoeveelheid drank aanwezig is en waar gezamenlijk wordt gezocht naar het ‘ultieme gevoel’ ... Lees artikel

Vandaag: 15 april 2011 verschijnt het nieuwe album ‘Let Your Hair Down’ van The Steve Miller Band via Roadrunner/Loud & Proud Records. Afgelopen jaar bracht de band nog het succesvolle bluesalbum ‘BINGO’ uit dat onlangs nog genomineerd werd als ‘Blues Rock Album Of The Year’ door de Blues Foundation. 10 nummers komen door de boxen als ik dit zit te tikken. En als eerst valt op dat de stem van Steve Miller nog steeds heel herkenbaar aanwezig is. Je hoort de space cowboy, the joker, je hoort Maurice... ... Lees artikel

De man, die echter centraal blijft staan, is John zelf met zijn zeer indrukwekkende gitaar loopjes, die alle kanten op gaan ook. We mogen op deze gitarist toch wel heel trots wezen hoor mensen, want hij doet denken aan Robben Ford, Matt Schofield, en ook Larry Carlton soms. Het nieuwe album klinkt een stuk voller dan de vorige, en ook meer volwassen. De nummers die er op staan zijn weer divers te noemen, van Shuffles, tot akelige Groove Bytes, en van Slow blues naar een Jazzy karakter. John kan het allemaal ... Lees artikel

Labour Of Lust is een must have voor iedere serieuze muziekliefhebber, of, zoals men het destijds uitdrukte ‘Pure Pop for Now People’. ... Lees artikel

Is het toeval dat op de nieuwste cd van Kris Dollimore het nummer Homage To Blind Joe Death staat, de mythische bluesman die bedacht is door de Amerikaanse fingerstyle gitarist John Fahey? Denk het niet. Het mythische op die eerste plaat uit 1959 waar Blind Joe Death opgevoerd wordt, was dat er sprake was van opnames met een steel string acoustisch gitaar die destijds zijn tijd ver vooruit was. Het had iets ongrijpbaars, mysterieus. En dat geldt ook voor de nieuwe plaat van Kris Dollimore ... Lees artikel

Bij het grote publiek is Leon Russell (Oklahoma, 1942) nagenoeg onbekend, maar zijn muzikale CV leest als een onvervalste who is who in de rock ‘n roll en wijde omstreken. Hij speelde met Jerry Lee Lewis, Rolling Stones, Ronnie Hawkins, Ike & Tina Turner, BB King en Eric Clapton, om er maar een paar te noemen. Hij werd even wereldberoemd vanwege de legendarische sessie tijdens het Concert For Bangladesh, waar hij ongeëvenaarde versies van Jumping Jack Flash en Youngblood ten gehore bracht, en trad onlangs weer in de openbaarheid door met Elton John de fraaie plaat The Union op te nemen. Ondertussen was hij sessiemuzikant, schreef hits voor anderen (Delta Lady bijvoorbeeld, voor Joe Cocker) en werkte onverstoorbaar door aan een even aanzienlijk als onopgemerkt oeuvre. Het is daarom goed dat Capitol Records het heeft aangedurfd een bescheiden verzamelaar aan het bijna zeventig-jarige genie te wijden ... Lees artikel

Een mix van diverse stijlen zou je het solo debuut kunnen noemen van de Amerikaanse gitarist en songwriter Samantha Fish. Een gevarieerd album dat wordt gevuld met stevige gitaarblues en boogies, jaren 70 rock, smooth jazz en een vleugje country. Nog maar net 22 lentes jong, maar Samantha is nu al een niet te onderschatten songwriter en gitarist. Van deze dame gaan we in de toekomst nog veel plezier beleven ... Lees artikel

Op een of andere manier vind ik het een prachtig gezicht om bluesmuzikanten te zien waarbij het leven zich heeft afgetekend op hun gezicht in diepe groeven. Op Music Maker Revue Live! In Europe zijn deze ‘oude’ meesters van de blues bijeen gebracht wat resulteert in een prima live cd van de oude meesters ... Lees artikel

Het klinkt geweldig allemaal, en ja ik zou het ook nog wel op dvd willen hebben, maar wie weet komt dat nog op een later tijdstip. Gaat deze dame zien, want het is erg verrassend en vreselijk goed wat ze etaleert allemaal... ... Lees artikel

Deze cd biedt wederom een scala aan variatie, mooie popliedjes, Bluesey Drownin’ Ballades en invloeden ala Tom Petty, Travelin’Willbury’s en ook Elvis Costello en Tom Waits, en Neil Yong. Verder doet deze schijf ook memories oproepen aan de meer dan uitstekende cd van Zacchery Richards ... Lees artikel

Vanwege het succes in 2008's van Blue Note album “Two Men With the Blues”, hebben ze de heren de gelegenheid gegeven zich nu live te geven aan het geweldige repertoire van Ray Charles, “the Genius and the iconic star of soul, r&b, country, jazz and pop” en daar is geen woord van gelogen ... Lees artikel

Alsof de goede man gezellig in je huiskamer even een privéconcertje voor je geeft op een lome zonnige dag. Warm, ontspannen en het gevoel dat je zelf in de club zit waar de cd is opgenomen, zo klinkt 'Troubadour LIVE' van Eric Bibb. Een heerlijke, gloedvolle live cd waarop Bibb een smakelijk brouwsel van blues, soul, jazz en country aan de luisteraar voorschotelt ... Lees artikel

De Wentus Blues Band is een band die je verwacht in een bruin kroegje op een zondagmiddag. Gewoon muzikanten onder elkaar lol maken en spelen zonder pretenties. Rechttoe rechtaan blues. Sympathiek, dat is het woord dat Woodstock samenvat ... Lees artikel

Het album Shake 'em on down, vers van de pers, is het derde tribute-album van de doorgewinterde koningin van de Delta-blues. Toen ik The Lady And Mr. Johnson (2006) voor het eerst hoorde wist ik niet wat me overkwam. Hoe kan het zijn dat de enige stem dat in de buurt mag komen van de getergde en betoverende stem van bluesman “extraordinair” Robert Johnson, uit het lichaam komt van een krachtige, blanke vrouw uit New York. In 2008 komt Rory Block met Blues Walkin’ Like A Man (a tribute to Son House), waarmee ze weer aantoont dat ze de studie van de bluesmuziek tot een kunstvorm weet om te toveren. Nu, in 2011, verteld ze het verhaal van Mississippi Fred McDowell. Luisterend naar “Mississippi man” kom je te weten dat Rory Block op 15 jarige leeftijd oog in oog heeft gestaan met Freddie zelf. Een voorrecht waar ik als liefhebber en muzikant alleen nog maar van kan dromen ... Lees artikel

Het album is doorspekt met mississipi invloeden, veel soul een flinke dosis blues en power. De plaat opent met bed of Roses, een ingetogen Miss. Blues, met een shaun die heel ingetogen de prachtigste hoge tonen etaleert. Dan Funky Soul business is Deservin' Of Love, een rauw zingende Murphy, wat haar prima past. Heerlijke track. Dan is het swingen geblazen een beetje Jazzy feel in Missisippi Water. Dan dient zich het eerst hoogtepunt al aan, in een erg mooie ballade en wel het titelnummer dus, een Heartfelt ballade waar de ellende vanaf druipt, zoals het hoort ... Lees artikel

Alan Nimmo kennen we, samen met Steve Nimmo, als één van de gitaarspelende broers van The Nimmo Brothers. King King is echter een uitstapje van de sympathieke Schot die in 2008 voor het eerst deze band aan de wereld presenteerde met de veelbelovende 4-track EP Broken Heal. Take My Hand is het eerste volwaardige studio album en bevat een mix van covers (o.a. John Hiatt en Eric Clapton) en eigen werkstukjes van het duo Nimmo/Coulson... ... Lees artikel