Steinar Aadnekvam is een 26 jarige Noorse jazz- en soulgitarist. In de Noorse jazzscene is hij al enige tijd een gevestigde naam en een veelgevraagde sessiemuzikant. Zijn debuut cd Simple thing telt 11 eigen composities, opgedragen aan zijn vader Bjfrn, die in 2006 overleed. Simple things is een album met sfeervolle jazz. Het gitaarspel van Aadnekvam doet regelmatig denken aan Al DeMeola en Pat Metheny. Hij wordt begeleid door pianist Jonatan Guzman, Petter Eldh op double bass en Anders Olsson op drums en percussie. Een uur relaxte jazzmuziek met Latijns Amerikaanse invloeden ... Lees artikel

Honor among thieves is een cd die na een paar keer draaien steeds beter wordt en waarbij je de volumeknop als het even kan flink moet opendraaien. Je moet dan wel zorgen dat je vrouw iets anders te doen heeft ... Lees artikel

The Majestic Silver Strings is de naam van een project dat Buddy Miller ruim een jaar geleden opstartte met behulp van gitaristen als Marc Ribot, Bill Frisell en Grag Leisz. Het idee bestond om enkele country-klassiekers van o.a. Lefty Frizzell, Roger Miller en George Jones eens ‘onder handen te nemen’ en daar een geheel eigen interpretatie aan te geven. Het resultaat hiervan vinden we op een album dat dertien tracks bevat waarbij zowel Ribot als Frisell een eigen compositie heeft aangeleverd. Op de bijgeleverde dvd zien we Miller die deze heren bij hem thuis in zijn studio heeft uitgenodigd, vol van trots vertellen dat hij zich geen beter team kon wensen om deze klus aan te gaan. "Wanneer ik met deze jongens een cover speel benader ik het roots-gevoel dichter dan wanneer ik een zelfgeschreven nummer uitvoer", aldus Miller. We zien vervolgens een stel bevlogen muzikanten aan het werk die de indruk wekken al jaren met elkaar te zijn verbonden ... Lees artikel

In de jaren 50 ging de blues elektrisch en waren het o.a. Muddy Waters en Earl Hooker die de traditie van de slidegitaar hebben voortgezet. In 1951 zou Elmore James in “Dust My Broom” de ultieme “slidelick” aan vinyl toe vertrouwen. Later zouden blanke navolgers als Ry Cooder, Duane Allman, Bonnie Rait en Johnny Winter de slidegitaar bij een voornamelijk wit publiek onder de aandacht brengen. Tegenwoordig zijn het vooral Sonny Landreth en de magistrale Derek Trucks die de fakkel van de slidegitaar brandend houden. Ook gitarist/zanger Franck Goldwasser heeft de slidegitaar altijd een warm hart toegedragen en stoort zich nog wel aan feit dat de slidegitaar nog wel eens als gimmick wordt gebruikt en niet als een volwaardig instrument. Met twee gelijkgestemde collega’s Monti Amundson en Henry Cooper besloot Franck om onder de welluidende naam “Sultans Of Slide” een eerbetoon aan de slidegitaar te brengen. Het resultaat is het album “Lightning Strikes” waarop dertien puntige songs zijn te horen waarin natuurlijk de “slide”centraal staat ... Lees artikel

Brainbox weer met een nieuw album, hoe is het mogelijk. Oude krasse knarren weer aan het werk. In eerste instantie denk je dat dat eigenlijk nooit het niveau kan halen van de klank die hen zo uniek maakte. Je haalt je nummers in je hoofd als Summertime of Dark Rose. Niets kan hier aan tippen. Maar nu ik de klanken van hun nieuwste cd beluister, ben ik misschien wel terug in de tijd. Al heeft de stem van Kaz iets ingeleverd. Dat mag de pret niet drukken. Het geheel klinkt misschien wel beter dan de nummers die zij jaren geleden opnamen ... Lees artikel

Dust Bowl is Joe Bonamassa’s 12de solo album, de 9de studio release voor Provogue Records en alweer zijn 6de samenwerking met Kevin “Caveman” Shirley (Led Zeppelin, Aerosmith, Black Crowes, Black Country Communion). De titelsong Dust Bowl was al vanaf 20 januari gratis te downloaden vanaf Joe’s website en smaakte naar meer. Veel meer. De cover uit het persbericht ziet er uit als de advertentie voor een ouderwetse John Wayne film. Met Dust Bowl heb ik voor ’t eerst sinds ‘So it’s like that’ weer het gevoel dat de ‘echte’ Joe terug is. En na herhaaldelijk beluisteren van Dust Bowl wordt het album in al zijn gevarieerdheid alleen maar beter en beter ... Lees artikel

Kaal, zonder opsmuk, puur, authentiek, rauw en vol overgave. Zo horen we de oude bluesmeesters zoals Son House, Robert Johnson en Charlie Patton het liefst. Doe je ogen dicht en je bevindt je bij beluistering van ‘King Hokum’ voor even in de buurt van de Mississippi-Delta ergens tussen Clarksdale en Rosedale waar het in de jaren twintig van de vorige eeuw allemaal begon. Je hoort rumoerige kraaien en vervolgens een zanger die een paar tanden lijkt te missen. Gewapend met resonatorgitaar knalt hij er op ‘Way Out In The World’ een paar harde, felle tonen uit. Is ‘King Hokum’ het resultaat van iemand die in die beginjaren is blijven hangen? Nee hoor. C.W. Stoneking is geboren in 1974 als Christopher William en afkomstig van ergens Down Under. ‘I Used To Think That White Men Couldn’t Sing The Blues’ vroeg tekstschrijver en multi-instrumentalist J. Walker zich hardop af toen hij met Stoneking de studio voor de eerste keer binnenliep. Hij kreeg het antwoord spoedig en keihard om de oren gesmeten. ‘King Hokum’ is een sfeerimpressie uit de beginjaren van de vorige eeuw, gemaakt door iemand die heel zorgvuldig met het prachtige, voornamelijk Amerikaanse muzikale erfgoed weet om te gaan ... Lees artikel

Gugun Power Trio uit Indonesia. Een drietal wat heftige Bluesrock brengt met veel invloeden van Hendrix, Stevie Ray, maar ook Cream, en Cactus. Een en ander staat onder de bezielende leiding van Gugun, een gitaarwondertje bij uitstek als je het mij vraagt, en vooral een stuk beter in zijn benadering dan Slowman een tijdje geleden. Deze man laat echt toffe Hendrix lickjes horen ... Lees artikel

Blue is het debuut album van Cassie Taylor, dochter van bluesmuzikant Otis Taylor. Multi instrumentalist Taylor is een ervaren muzikant en is te horen op 8 albums van haar vader en daarnaast heeft Cassie Otis begeleidt op diverse tournees. Ook zijn haar vocalen te horen op Gary Moore’s album Bad For You Baby. Cassie Taylor laat zich niet beperken door het genre blues maar Taylor creëert een sound dat diep geworteld is in de Amerikaanse muziektraditie, met naast de blues, ook invloeden vanuit de jazz, country en rock. Met Blue geeft Cassie Taylor als singer-songwriter een visitekaartje af dat veel beloofd voor de toekomst. De tien fraai vormgegeven songs vormen een krachtig geheel, mede door subtiel gebruik van elektrische gitaren, mondharmonica en achtergrondzang ... Lees artikel

Mark Robinson, een naam waarvan ik nog nooit had gehoord. Niet geheel onlogisch als je, speurend op internet, tot de ontdekking komt dat dit zijn debuut release blijkt te zijn. Samen telt de band maar liefst 7 koppen. Dat dit muzikaal veel mogelijkheden biedt is voor een ieder van ons wel duidelijk. Indien je dit vervolgens ook weet om te zetten in een debuut van wereldklasse belooft dit veel moois voor de komende jaren. Grootste goed van deze plaat is de veelzijdigheid. Gedurende een kleine 50 minuten horen we o.a. de trompet, saxofoon, horns, keyboards, banjo, harmonica en piano voorbij komen. Daarbij natuurlijk de bass, drums, en het prima gitaarwerk, die de solide basis zijn voor deze pakkende samensmelting van Countryblues, Delta, Chicago, Slowblues, en Bluesrock.   ... Lees artikel

'What makes Bob holler' is de titel en het is een meer dan waardig tribute aan de 'King of Western Swing', Bob Wills genaamd. Bob Wills heeft geleefd van 1905 tot 1975 en heeft met zijn Texas Playboys heerlijke muziek geschreven en gespeeld die m.n. in de veertiger jaren erg populair was. Even kort voor de leken die niet thuis zijn in de zgn. 'Western Swing'; Een stroming van de country muziek die ongeveer in het eerste kwart van de vorige eeuw langzaam ontstond die qua arrangement wel weer veel overeenkomsten had met de blues. Eerst heel basic met enkel akoestische instrumenten maar toen de elektriciteit z'n intrede deed in de muziek kwamen daar al snel de elektrische gitaar en (lap)steel gitaar bij. Weer een stuk later vloeide deze tak van de country naar allerlei kanten, m.n. naar rockabilly. Hotclub of Cowtown doet het op het album in z'n bijna meest primitieve vorm. Semi acoustische hollowbody gitaar, een contrabas en een echte countryfiddle! Deze mensen weten wat ze doen en de passie die ze hebben straalt uit over het hele album ... Lees artikel

Na zijn laatste studio CD  -Recorded By Martin Meinschaefer- , die vooral zeer bluesy en puur was, dan nu de opvolger Still Frame Replay. Zoals Henrik al zei in de vooraankondiging, is deze steviger en rockt meer. Het accent ligt meer op steviger gitaarwerk en een meer op de voorgrond tredende ritmesectie. Zijn markante stem blijft ook hier  imponeren, vooral in de rustiger nummers. Het is een CD geworden waarin verschillende muziekstijlen zoals  rock, jazz, funk, soul  en balladeblues aan elkaar gesmeed worden door die ene muziekstijl waaraan  BluesMagazine haar naam ontleent: de blues (en beyond dus). Dit levert een CD op die erg divers is. Martin Meinschaefer  was  weer verantwoordelijk voor de  analoge opnames, wat een vol en warm geluid  geeft. De CD begint met de rockende titeltrack Still Frame Replay waarin vriend en collega Joe Bonamassa met een  geweldige  solo de toon zet ... Lees artikel

Ruud Weber begon zijn loopbaan als bassist bij de Engelse Barry Mc Cabe en heeft verder als huidige zanger bij The Snowy White Blues Project dienst gedaan als bassist en zanger. 2 albums speelde hij op mee, en 2 jaar touren met deze formatie, die hem geen windeieren heeft gelegd.  Hij groeide hiermee uit tot een allround performer met een dosis ervaring waar je U tegen zegt. Jarenlange ervaring heeft hem tot een erg goede bandleider gemaakt, die vroeger ook al met mensen als Mick Taylor, Tony Vega en Carl Verheyen werkte. Nu is er dan zijn nieuwe power trio The Ruud Weber Band, en power is het bij deze mensen, die stuk voor stuk voor begrijpen waar het in de muziek over gaat, n.l. het samenspel goed beheersen. Lekker hard zetten die volume knop dus ... Lees artikel

Op de site van The Statesboro Revue uit Austin, Texas staat een lijstje van de bands door wie ze beïnvloed zijn: The Allman Brothers Band, The Black Crowes, The Rolling Stones, The Band, Van Morrison, Creedence Clearwater Revival en Led Zeppelin. Different Kind Of Light, hun tweede CD, past in die traditie: classic Southern rock. Leider Stewart Mann is een sublieme zanger met veel soul die weet hoe je liedjes schrijft. Een even verrassende als meeslepende plaat ... Lees artikel

Richie Arndt is een van oorspong Duitse gitarist, maar als je hem hoort spelen zou je zweren dat hij af en toe van een of ander Blues erf komt hoor. Hij heeft al heel wat veroorzaakt in de Duitse muziek scene met het spelen in allerlei projecten maar ook zijn eigen band The Bluenatics dus, die vooral klinkt als een klok. Op vroege leeftijd kwam hij al in aanraking met de muziek van Johnny Winter, van Morrison en met name Rory Gallagher. Bij zijn studie op de gitaar maakt hij combi; s van Blues met aanverwante muziek soorten als Soul, Rock, Jazz en schuwt ook vooral veelzijdigheid niet. Richie speelde al 6 albums vol dus, die allemaal heel verschillende dingen bevatten kan ik u zeggen, maar het laatste wapenfeit was een dubbelalbum wat als thema Train songs had. Hij heeft dat in twee delen verwoord in Muziek en verhalen dus, wat een totaal andere weg  voor hem betekende. De muziek bevat dus vaak Blues and Beyond klanken die vooral niet misselijk zijn ... Lees artikel

Op haar nieuwste CD – Merchant  and Thieves - keert ze terug naar de blues en laat het meer punkrockige achter zich. Ze wil nu duidelijk meer de blueskant op. Dit album dat vorig jaar al uitkwam in de UK (nr. 1) en de USA (nr. 5 in de bluescharts), wordt nu ook  in Nederland uitgebracht. Dit jaar 2011 is Sandi genomineerd voor de British Blues Awards in de categorieën:  Best Female Vocals,  British Guitarists, British Harmonica Player and British Blues Album voor deze CD.  Een prestatie die er zijn mag. Het is een heerlijke CD geworden waarin de zangstem van Sandi centraal staat. Ze beschikt over een zeer eigen stemgeluid, vol en warm. Haar zang lijkt op een mix van Bonnie Raitt , Emmelou Harris en   Ilse de Lange. De muziek een mix van J.J.Cale, Johnny Cash, Shadows e.d. De teksten gaan vooral over verloren gegane liefdes, inderdaad  The Blues ... Lees artikel

Met een een hevige, rauwe intensiteit die doordringt tot op het bot gaat het vanaf het begin al los in ‘Same Old Train’, een zeven minuten lang durende bluestrance waarin deze trein onophoudelijk doordendert maar net niet ontspoort. In ‘Comin’ Back Home’ horen we de baritone sax van Brian Olive die indertijd nauwe banden onderhield met de reeds ter ziele gegane White Stripes. Voor de liefhebbers van een overdosis distortion kan ‘How Many More Years’ worden aanbevolen en in het swingende ‘Big Legged Woman’ gaat de elektrische slide bijna door de geluidsbarrière maar kunnen de voetjes van de vloer ... Lees artikel

Het nummer “Flowers to the Desert” was al een geruime tijd te beluisteren via het internet en genoot al een behoorlijke populariteit, te merken aan het aantal keer dat dit nummer gedownload is. Hier gaat de CD “Folk and Blues” dan ook mee van start. Het wordt al gelijk duidelijk dat de traditionele sound bij deze collectie songs de boventoon voert. Het nummer lekt aan alle kanten het gevoel alsof je in een trein door de woestijn kachelt. Hulde aan de sound van een resonator in combinatie met zo'n heerlijke harplijn ... Lees artikel

De nieuwe live-CD van Morblus wordt aangeleverd in een mooi vormgegeven map met stickers en aanvullende info. Het ziet er allemaal professioneel en gelikt uit. Sinds hun oprichting in 1991 heeft de band uit Italië zich een gedegen live reputatie verworven als ‘funky blues band’ met een inmiddels zeer trouwe aanhang in de lage landen. Deze live reputatie zou zomaar eens de reden kunnen zijn dat ‘On The Way Back’ alweer de 3de live release is die Morblus uitbrengt. De CD is mijn eerste kennismaking en ik heb dan ook hoge verwachtingen ... Lees artikel

Damon Flower uit Florida USA  heeft een nieuwe CD gemaakt met de titel: "Devil Got His Way". Zijn eerste; "Sugar Shack"uit 2009 is mij ontgaan maar daar gaat binnenkort wel verandering in komen want wat ik hoor op die nieuwe schijf is een leuk gevarieerd stukje muziek met gitaar, slide, lap-steel, dobro, mandoline en een bijzonder fijne, prettige zangstem die naar meer vraagt ... Lees artikel

Ruf Records Blues Caravan Tour presenteert in 2011 drie jonge vrouwelijke top gitaartalenten op één podium. Dani Wilde (UK), Cassie Taylor en Samantha Fish (beiden USA) zullen in de loop van het jaar gezamenlijk gaan touren en als voorproefje van de shows zijn de dames afgelopen november in een Berlijnse studio gedoken om het album Girls With Guitars op te nemen. Onder leiding van de bekende producer Mike Zito zijn door de dames 10 zelf gepende nummers op de cd-schijf gezet. Het album wordt aangevuld met 2 covers, de stevige opener Bitch (The Rolling Stones) en de swingende afsluiter Jet Airliner, bekend in de uitvoering van Steve Miller. Girls With Guitars biedt de luisteraar prettig in het gehoor liggende energieke songs die worden gedragen door soulvolle vocalen en stijlvol gitaarspel. ... Lees artikel

Jeff Beck laat zijn gitaar zingen in lyrische instrumentaaltjes als Corpus Christi Carol, Over The Rainbow en Nessun Dorma. Deze nieuwe studio nummers worden in de live setting foutloos en schijnbaar moeiteloos gereproduceerd, met onvoorstelbaar knap gebruik van tremelo en volumeknop. Maar ook in de hoogste versnelling blijft Beck verbazen met een weergaloze techniek zoals in het aan rock gelinieerde Hammerhead ... Lees artikel

Hemifran is het vaandel drager van de Blues and vooral Beyond muziek in al zijn facetten. In de afgelopen jaren heeft deze organisatie al zoveel mooie pareltjes onder de aandacht gebracht, waarvan er veel te vinden zijn qua reviews op deze site overigens. Ik acht de kwaliteit heel erg hoog, en ben dan ook trots dat ik vele dingen mag promoten, zodat ze allemaal en breder luister publiek kunnen krijgen, en vooral verdienen ook. De vorige keer besloot men dat het tijd was om eens een compilatie uit te brengen van top nummers van de beste albums in een bepaalde tijd, en dat heeft geleid tot een groot succes. Welnu, er is een deel 2 dan nu verschenen, die ook hetzelfde concept aan houd, gevuld dus met mooie tracks die Country, Blues, Jazzy, en Poppy getint zijn, en eigenlijk voor een ieder wat wils biedt ... Lees artikel

Liquid Lefty is een jonge band uit Amsterdam, die dit jaar debuteert met het album Frozen. Kernleden zijn de tweeling Jelske ( tenorsax) en Pieter (bas) Hoogervorst. Samen met gitarist Jaap Berends, toetsenist Clemens Horn en drummer Bernhard Weichinger schreven zij de tien composities voor dit fraai vormgegeven debuut. De band wil een mix maken van jazz, ambient, triphop, dub en verder. Da’s ambitieus, want vaker vertoond, en dus moet de band zich inspannen om de luisteraar te boeien ... Lees artikel

Dana verteld zelf heel trots te zijn op het nieuwe album. Jon Diamond (composer en gitarist) en zij vonden het een uitdaging om de Live energie waar ze om bekend staan vast te leggen in een studio omgeving. Om te experimenteren met de studio mogelijkheden en geweldige muzikanten zoals ze zelf zegt was een enorme kans, werkte bevrijdend en plezierig. Liefde in al zijn vormen is het onderwerp van dit album. Gospel, Blues, Soul, het is allemaal te horen ... Lees artikel

De Zweedse artiest onder de naam Slowman werd in 1957 in Linkoping geboren. Hij ging gitaar spelen toen hij een jaar of acht was, en in de jaren zeventig was hij een echt lokale beroemdheid, die vooral heel veel verschillende dingen deed, en aan allerlei projecten zijn naam verbond. Slowman heeft altijd al een intense voorliefde gehad van Jimi Hendrix. Nu komt hij dan ook met een Tribute album voor zijn grote held op de proppen na aanleiding van het 40 jarig jubileum van deze ongeëvenaarde gitarist naar mijn mening nog steeds ... Lees artikel

Deze band is niet zomaar een blues band kan ik U zeggen, maar eentje met een touch, een wel gezegd Voodoo Touch. Veel nummers zijn gedrenkt in een Voodoo getint jasje, wat helemaal de moeite waard is en dus duister en donker klinkt. De band speelt Covers, maar dus wel heel anders, en de optredens vinden gretig aftrek in de Scene. Big bad Boy, is precies wat de titel aan tracht te geven in mijn beleving, een volwassen geworden prima solide bluesband, die vooral niet bang is om hun eigen identiteit bloot te durven geven, en dan ook nog prima eigen nummers pennen en componeren ... Lees artikel

Er was in de jaren Zestig een naam die op aller mans lippen lag verankerd als het om Vrouwen Blues ging. Jawel, Janis Joplin, ongetwijfeld de meeste Soulfulle en intense zangeres die er ooit was op deze aardkloot. De dame waar we nu over gaan praten, heeft die kwaliteiten ook, en lijkt soms een soort reïncarnatie te zijn van deze beroemdheid, maar ze is veel meer dan dat kan ik U melden. ... Lees artikel

Het Trio Studebaker John’s Maxwell Street Kings, is niet zo maar een bandje kan ik U melden, want deze heren hebben al heel wat moois op hun conto staan, aangevoerd door frontman Studebaker John, Die vooral een begrip in de Chicago blues is. Hij zingt prachtig, speelt vreselijk goed bluesharp en ook nog eens a mean slide en gewone gitaar partij. Als je dan ook nog een top begeleiding heb, dan kan dit album alleen maar goed zijn toch? ... Lees artikel

Deze live CD is opgenomen op 5 september 2010 in het bekende Blues Café De Noot in Hoogland en is geproduceerd door Rory de Kievit en hoe!! Een gitaarplaat puur sang. De band bestaat nl. uit een drummer, een bassist en maar liefst 3 sologitaristen , die elkaar versterken, uitdagen, en aanvullen . De Amerikaanse gitarist Sonny Hunt heeft in deze band, de volgens mij 2 beste jonge gitaristen van Nederland , uitgenodigd nl. de 20 jarige Rory de Kievit en de 15 jarige Leif de Leeuw. Beiden hebben al eens de hoog aangeschreven Dutch Guitar Award gewonnen, Rory op 13 en Leif op 14 jarige leeftijd. Met hun technisch kunnen zit het dan in ieder geval wel goed. Aangevuld met een prima ritmesectie bestaande uit oudgediende Dick Stam op bas en zang en Han Nijenhuis op drums , knalt de bluesrock en rock uit de speakers ... Lees artikel