Rick Estrin & The Nightcats – Groovin’ In Greaseland
Format: CD / Label: Alligator Records
Releasedatum: 18 augustus 2017
Tekst:Michel Zwiers
Een te gek album van deze vier heren onder leiding van Harp-Icoon Rick Estrin. Het grootste gedeelte uit de pen van Rick Estrin met uitzondering van MWAH (Kid Andersen) en Cool Slaw (Lorenzo Farrel) en Hands of Time (Estrin & Andersen). Vol met humor en tegenstellingen van het dagelijkse leven. Of het nu gaat om het gezicht achter het grote geld of het moe zijn van het leven van hand in de mond, waarbij de vrouw opgeroepen wordt mee te werken aan de dagelijkse inkomsten, of het op zoek zijn naar liefde van een vrouw. De typische zang van Rick is als altijd van grote herkenningswaarde. Een mengeling van zang en vertellen die je van niemand anders kan verwachten. Zo ook zijn harpspel! Geweldige toon waarbij hij de verschillende nummers bedient met een diatonische of chromatische mondharmonica. Duidelijk te horen dat hij een Sonny Boy Williamson-II fan is. Rick Estrin is een grootmeester in het neerzetten van een groove met zijn harpspel. Zijn timing en vocabulaire met het kleine instrumentje zijn fameus. Weinig anderen dit horen doen! Vooral te horen in de nummers Cool Slaw, Hot in Here en So Long (for Jay P.) waar zijn timing uniek is. Kortom Rick Estrin een Masters Degree in niet alleen mondharmonica maar ook in schrijven van songs. Wil je als frontman datgene doen waarvoor je staat heb je de steun nodig van de rest van de band. Rick Estrin heeft in Kid Andersen(gitaar), Lorenzo Farrel(piano, hammond en bas) Alex Pettersen(drums) een geweldige band achter zich staan. In het nummer WHAH! – wat me trouwens doet denken aan een “surf” uitvoering van SRV’s Scuttle Buttlin’- laat Kid Andersen horen dat ie een uitzonderlijke gitarist is. Vooral in Tender Hearted laat hij een zeer gevoelige solo horen waarbij mij de sound en frasering ontzettend aanspreekt. Terug in de tijd van de bandecho’s. Niet alleen als gitarist is Kid Andersen een fenomeen maar hij verdient ook zijn sporen als producent. In zijn eigen studio Greaseland in het Californische San Jose zijn de opnamen gedaan en uiteindelijk gemixt. Volgens citaat van Rick : “Kid is the best producer I’ve ever worked with. And the fastest.”
Lorenzo Farrel op alles wat toetsen heeft weet in ieder nummer zijn niet onmiskenbare sound neer te zetten. Een toetsenman die volledig in dienst van de band speelt. Wanneer je er op gaat letten hoor je fills en subtiele loopjes die als tapijtje dienen in bijna elk nummer. Cool Slaw uit de pen van hem laat zien wat hij in zijn mars heeft in een voortrekkers rol. Geen enkel moment verveelt dit nummer. De “coolheid” druipt er van af! Uiteraard kunnen we het fundament van de band niet vergeten. Alex Pettersen op drums grooved ontzettend en weet in elk nummer de juiste toon neer te zetten. Vooral in MWAH! Laat hij door zijn fills horen uit welk kwaliteitshout deze drummer is gesneden. Een topper!
Afsluitend is Groovin’ in Greaseland een diamant van een cd die een ieder die van “druipend entertainment” houdt, in zijn bezit moet hebben. De gehele cd vertelt zowel met tekst als met muziek het dagelijks leven waar een ieder zich in kan herkennen. Wanneer je de kans krijgt deze band live te zien! GA ZE BEZOEKEN! Entertainment en kwaliteit van de hoogste plank. Ik heb er nu nog spijt van de kans te hebben laten lopen twee jaar geleden…..grrrr..
Tracklist:
01. The Blues Ain’t Going Nowhere
02. Looking For A Woman
03. Dissed Again
04. Tender Hearted
05. MWAH!
06. I Ain’t All That
07. Another Lonesome Day
08. Hands Of Time
09. Cool Slaw
10. Big Money
11. Hot In Here
12. Living Hand To Mouth
13. So Long(for Jay P.)
Website: Rick Estrin & The Nightcats
prima recensie,Michel, ze komen hoogstwaarschijnlijk op 18 maart 2018 in Dongen, De Gouden Leeuw,daar ligt je herkansing dan, groeten,
Peter Nooten