(Foto is gemaakt in Metropool, Hengelo 16 Mei 2014)
Matt Schofield
Effenaar, Eindhoven
18 Mei 2014
Ingestuurd verslag door Vincent Beerens en Jopie van der Schilden
Onbekend maakt onbemind. Zelf hadden we tenminste nog nooit van Matt Schofield gehoord en helemaal begrijpen doen we dat nog steeds niet. De CD ‘Far as I can see’ mocht mee naar huis en wat ons betreft verdient deze Engelse gitarist het om de volgende keer in de grote zaal van de Effenaar op te treden, maar dan wel graag met een ander voorprogramma. Bij ‘Cees en Mees’ waren we bijna weggelopen. De grappen waren te flauw voor woorden en in onze oren klonk hun muziek als een rammelende bak gierende herrie op een veel te hoog volume. Mensen als T-model Ford hebben bewezen dat je met alleen een gitaar en een drumstel fantastische rauwe, ongecultiveerde blues kunt maken, maar wat waren wij blij dat dit optreden maar een half uurtje duurde!
Omdat we geen idee hadden wat ons na het voorprogramma te wachten stond, vroegen we ons af hoeveel nummers we het de rest van de avond vol zouden houden. Gitaargoden die de blits willen maken met eindeloze snoeiharde solo’s en een hoop gefreak, zijn niet onze cup of tea en als een optreden die kant op gaat, houden wij het gauw voor gezien. Matt Schofield valt gelukkig in een heel andere categorie. Ja, hij speelt gitaar en soms is het best stevig, maar het blijft boeiende muziek.
De bewering dat deze Engelsman op dezelfde hoogte staat als Eric Clapton en Peter Green is voor de eerste misschien nog wat voorbarig, maar voor Peter Green doet hij zeker niet onder. Wie houdt van elektrische blues die is overgoten met een saus van afwisselend rock, funk en jazz, beleeft een fantastische avond. De band is een geoliede machine waarin drums en bas zorgen voor een stevig fundament waarop gitaar, zang, orgel en piano een optreden als een huis op bouwen! Bij sommige zalen lukt het de geluidsman om het concert alsnog te verzieken, maar ook wat dat betreft hadden we in de Effenaar geen klagen. Het geluid was evenwichtig en hard genoeg om de mensen die zichzelf interessanter vinden dan de muziek te overstemmen maar niet zo hard dat oordopjes nodig zijn. Goed optreden, goed geluid en een mooie lichtshow in een rookvrije ruimte. Wat wil je nog meer?
Website Matt Schofield
Album recensie As Far As I Can See
dank voor dit artikel – goed geschreven, geeft de sfeergoed weer