Henrik Freischlader Band – Hands On The Puzzle
Format: CD – Vinyl / Label: Cable Car Records
Releasedatum: 24 augustus 2018
Tekst: André Wittebroek
Henrik Freischlader is reeds vaak besproken in Blues Magazine en dat is niet zo verwonderlijk. Deze zeer bezige bij, net als zijn vriend Joe Bonamassa, brengt zeker elk jaar een nieuwe cd of dvd uit en vaak ook in wisselende bandsamenstelling. Henrik is een zeer veelzijdige muzikant met een eigen gitaarstijl en zangstem. Je hoort direct dat hij het is die speelt of zingt. Veel akkoordenwisselingen en een eigen geluid kenmerken zijn muziek.
Na zijn vorige cd uit 2017 ‘Blues For Gary’, (zie uitstekende recensie Blues Magazine), ligt dan nu de opvolger ‘Hands On The Puzzle’ op tafel. Zoals we gewend zijn van hem zit de cd verpakt in een mooie klaphoes met tekstboekje en met tekeningen van Jens Nordmann. De cd is opgenomen in de Megaphon Tonstudio van Martin Meinschäfer, waar Blues Magazine aanwezig mocht zijn bij de eerste luistersessie van deze cd, rechtstreeks van de Mastertapes, en dat klonk geweldig. Direct herkenbaar was die unieke Henrik stijl.
Nu dan in alle rust de gelegenheid de cd thuis te beluisteren. In vergelijking met ‘Blues For Gary’ is saxofonist Marco Zügner aan de opnames toegevoegd. Drummer Moritz Meinschäfer, bassist Armin Alic en keyboarder Roman Babik hadden op ‘Blues For Gary’ al een bijdrage geleverd. Met deze band gaan ze ook op herfsttoer en spelen hun enige Nederlandse show op 7 oktober in De Bosuil in Weert. Na deze cd beluisterd hebbende, kan ik aanraden zeker te gaan kijken.
De teksten op ‘Hands On The Puzzle’ gaan over het leven en de wereld van nu, hoe we daar instaan. Wat willen we, wat moeten we allemaal wel niet. Wat doen we met ons leven, met de aarde, hoe is de toekomst, hoe we nu omgaan met media, milieu. We willen van alles, ook materialistisch, maar brengt ons dat ook echt bij wat we willen. Is samendoen niet beter dan als individu leven? Is een persoonlijk gesprek niet beter dan alleen maar via media? Er is hoop maar we moeten iets veranderen in onze houding. Dit verpakt in prachtige muziek en heus niet alleen zwaarmoedig.
De cd zelf.
Op de cd staan twaalf zelf geschreven nummers en opent met Community Immunity. Een typisch Henrik intro met lekker ritme, de typische overgangen en samenzang en eindigend in een jazzy, funky groove. Daarna komt Love Straight met in het midden een fijne, ingetogen gitaarsolo en mooi saxspel op de achtergrond.
Those Strings heeft een fijn ritme door de blazers en het pianootje van Roman Babik waarop Henrik prima kan soleren. Rock & Roll komt aan bod in Winding Stair, een swingend nummer waarin de ritmesectie met Armin en Martin de toon aangeeft. Een puntige solo van Henrik en het pianootje op het eind maken het af. Lekker.
De drums en de stem van Henrik kleuren het intro van Rat Race Carousel, een lome song met weer puntig gitaarspel en samenzang in het refrein. In de ballade Where Do We Go To is een hoofdrol weggelegd voor saxofonist Marco Zügner die de zang ondersteunt met relax spel en met heerlijk passend gevoelig gitaarwerk van Henrik.
Het wordt weer rockiger en swingender in Stand Up, Little Brother en alle bandleden maken er een muzikaal feestje van. De titel Share Your Money geeft al aan waar de tekst over gaat, zaken delen dus. Een schitterend mooi intro is het begin van een fantastisch mooi nummer. Groove, stem, klankkleur; het klopt allemaal. De jazzy pianosolo van Roman is prachtig en daarna groov`t het weer heerlijk door tot de saxofoon het nummer beëindigt, de groove terugkomt en na twee seconden plotseling stopt. Verrassend. Voor mij een van hoogtepunten van de cd.
De slowblues Animal Torture begint met rustig keyboardspel en zang van Henrik. In combinatie met het ingetogen drums-, diepe bas- en saxofoonspel ontstaat er een soort jazzy/nachtclubsfeer waarin er ruimte is voor een gitaar- en saxofoonsolo. Het nummer kabbelt zo, zalig door tot het eind. I Don’t Work is meer laidback met een fijne groove en tokkelend gitaarspel. Tokkelend gitaarspel horen we terug in het droevige Mournful Melody met de rake tekst. De stem van Henrik draagt dit nummer en past goed bij de tekst. De frustratie knalt er kort uit in stem en muziek waarna snel teruggeschakeld wordt naar het droevige ervan middels top gevoelig gitaarspel met dito sound. Kippenvel. Het laatste en langste nummer is Creactivity (combinatie van creativity and activity). Hier komt alles samen wat Henrik Freischlader’s muziek zo bijzonder maakt: tempowisselingen, verrassende breaks, muzikaliteit, jammen, samenspel, groove.
Een prachtig eind van een bijzondere cd. Maar let op, na 6.10 lijkt het nummer afgelopen, stilte…..(nadenken over de tekst misschien?) en dan om 6.46 begint het weer en om 7.17 ineens een totale omslag naar een funky, groovend eind waarin nog een boodschap zit, die niet in het tekstboekje staat! Zeer verrassend en gevarieerd einde.
Conclusie:
Henrik Freischlader verrast weer met een prachtige cd waarop de teksten, met een duidelijke boodschap, zeer belangrijk zijn. De muziek is zoals men van hem gewend is; een compleet eigen stijl en uitstekend gespeeld. De toevoeging van saxofonist Marco Zügner is een verrijking in de breedte van het muziekbeeld. De muziek staat met de voeten in de blues maar ze heeft heerlijke uitstapjes in funk, jazz en rock. Geen ‘alledaagse’ cd maar een absolute aanrader voor elke muziekliefhebber.
Tracks:
01. Community Immunity
02. Love
02. Straight
03. Those Strings
04. Winding Stair
05. Rat Race Carousel
06. Where Do We Go
07. Stand Up Little Brother
08. Share Your Money
09. Animal Torture
10. I Don’t Work
11. Mournful Melody
12. Creactivity
Line-up:
Henrik Freischlader: guitar& vocals
Moritz Meinschäfer: drums
Armin Alic: bass
Roman Babik: keyboards
Marco Zügner: saxophone
Website: Henrik Freischlader Band
We horen graag je mening! Voeg reactie toe