VOLTAGE, STERK DOOR PASSIE EN STRIJD
DE WERELD ZAG ER NOG COMPLEET ANDERS UIT TOEN DAVE VERMEULEN VOL ENTHOUSIASME VERTELDE OVER HET DERDE ALBUM DAT ZIJN BAND ZOJUIST HAD OPGENOMEN. BLUESMAGAZINE SPRAK HEM IN HET VOORJAAR VAN 2020 NAAR AANLEIDING VAN ‘IT’S ABOUT TIME’ EN VOLTAGE WAS AL REGELMATIG TE HOREN GEWEEST OP DE BETERE RADIO-ZENDERS. ROB STENDERS LIEP ZICH OP RADIO 2 AL WEKEN LANG STERK TE MAKEN VOOR ‘WILD AND BLUE’, ‘DE TOPSONG’ DIE VRIJWEL DAGELIJKS TE HOREN WAS IN ZIJN MIDDAGSHOW.
PLOTSELING KWAM DAAR EEN GROTE DIKKE STREEP DOOR ALLE PLANNEN. NU, RUIM TWEE JAAR LATER, IS VOLTAGE TERUG. PASSIE EN STRIJD HEBBEN DE BAND STERKER DAN OOIT GEMAAKT. VANAF VRIJDAG 2 SEPTEMBER IS ALBUM NUMMER VIER VERKRIJGBAAR. MET ‘TOMORROW HITS TODAY’ WORDT DE DRAAD WEER OPGEPAKT DOOR DE BAND DIE ZICH DOOR NIETS OF NIEMAND UIT HET VELD LAAT SLAAN.
Tekst: Jeroen Bakker
“Het is inderdaad een bizarre tijd die we achter de rug hebben”, aldus Dave Vermeulen wanneer met hem terugblikken op de afgelopen periode. “Een tijd vol ups en downs.” Met slechts twee try-outs en een live-stream moesten de fans het doen. Zonder ondersteuning van de optredens werd ‘It’s About Time’ wereldkundig gemaakt en ging alles op slot. “Terwijl de meeste bands een afwachtende houding aannamen en hoopten op een betere tijd, besloten wij om het toch uit te brengen omdat de fans er naar uit keken. Er was behoefte aan. “Laten wij de band zijn die juist nu wel met iets nieuws komt”, was het idee.” Het bleek goed uit te pakken. Maar liefst drie singles werden geselecteerd om het album onder de aandacht te brengen met als gevolg dat de naam Voltage regelmatig op de radio genoemd werd. De band wist zich hiermee te onderscheiden van de rest en het lukte zelfs om een nieuwe doelgroep te bereiken. “Daar waren we natuurlijk enorm trots op en het motiveerde ons om door te gaan. Het heeft ons dus veel goeds gebracht al is het natuurlijk enorm teleurstellend om steeds weer de tourdata te moeten verzetten.”
Uiteindelijk konden er dan toch optredens plaatsvinden met alleen zitplaatsen. Iets waar Vermeulen toch met een goed gevoel op terugkijkt. “We hebben natuurlijk genoeg nummers waarin we stevig tekeer kunnen gaan maar we hebben er ook die ingetogen gespeeld worden en dus, zeg maar meer ‘mellow’ klinken. Juist in zo’n setting kreeg ik het gevoel dat er met meer aandacht geluisterd werd dan normaal het geval was. Alsof ze de muziek op een andere manier waardeerden. We hebben er wel degelijk iets van geleerd. Hoe om te gaan met zo’n situatie. Je wordt weliswaar beperkt maar nog meer dan ooit moesten wij als band het publiek meenemen.”
Na het steeds weer uitstellen en afgelasten van de optredens kwam dan toch de gevreesde mokerslag. In plaats van het bijltje er bij neer te gooien besloot de band om de studio op te zoeken om te werken aan nieuw materiaal. “Steeds weer speelde het in ons hoofd dat als het eindelijk weer mocht dat het dan ook moest kunnen en vandaar werd er dus regelmatig gerepeteerd. Toch leek er een situatie te ontstaan waarin het moment kwam om een rigoureuze beslissing te nemen. We besloten om dat te gaan doen waar we ons prettig bij voelen en dat was werken aan nieuwe songs.”
Er bleek genoeg inspiratie te zijn om over te schrijven. “De vraag ‘hoe te overleven als band’ en ‘hoe met de situatie om te gaan als individu’ speelden daarbij in mijn hoofd. Tegelijkertijd dacht ik aan de dingen die er juist wel mogelijk waren en hoe daar van te kunnen genieten”. Deze onderwerpen zijn de rode draad gebleken in de veertien tracks zoals die op het nieuwe album te horen zijn. ‘Tomorrow Hits Today’ gaat over een periode die niet meer terugkomt. De positiviteit is te horen in de eerste single ‘How Lucky Am I” en de opvolger ‘I’ll Be Alright’ over het overtuigende gevoel dat alles toch weer goed komt.
In de tot nu toe moeilijkste periode in het bestaan van Voltage lijken de bandleden nog meer dan ooit naar elkaar te zijn toegegroeid. Waar normaal het gevoel van twijfel zou kunnen gaan overheersen is daarvan bij Voltage nooit enige sprake geweest en heeft de vraag om al dan niet door te gaan geen moment gespeeld. “We weten elkaar altijd uit te dagen en te motiveren. Vandaar dat we ook steeds bij elkaar zijn gekomen om te repeteren en creatief bezig te blijven, iets dat heel belangrijk is in een tijd waarin dat eigenlijk wordt ontnomen. We zijn daarnaast altijd al een band geweest die staat voor wie wij zijn. Die lange adem hadden we al. Het ‘vechten’ voor onze plek is niet nieuw voor ons. Wij doen geen commerciële concessies, we maken muziek die wij zelf mooi vinden en of dat dan commercieel interessant is interesseert ons niets.”
Voor de inspiratie bij het schrijven van nieuw materiaal is de band weer even in de eigen vinyl-collectie gedoken. De track ‘Where Do All The Good Ones Go” handelt over de muzikale helden die zwart/witte herinneringen oproepen. “Met gitarist Ruard Sanders luister ik vaak naar muziek waarin we dikwijls elementen ontdekken die we op een natuurlijke manier in onze eigen muziek proberen te verwerken. Het moet uiteraard wel bij Voltage passen. Ik richt mij daarbij voornamelijk op de traditionele kant van de seventies-rock en de country-muziek en dan kom je automatisch helden tegen die er weliswaar niet meer zijn maar die nog niet vergeten zijn. Dit is een soort van knipoog naar al diegenen die verantwoordelijk zijn voor het authentieke geluid waar we nog steeds van genieten. Zij hebben de paden uitgezet die we nu kennen als Rock ’N Roll en weten met zowel de muziek als het daarbij behorende leven nog altijd nieuwe muzikanten zoals ons te inspireren. Zij hebben de vrijheid geboden om daar iets mee te doen en het verder te ontwikkelen. Met een band als Status Quo heb ik samen met mijn vader altijd een bijzondere connectie gehad maar ook het oudere werk van Willie Nelson vind ik geweldig. Ruard houdt weer van hele oude blues maar vindt ook de grunge uit de jaren negentig, zoals Chris Cornell en Soundgarden te gek. Allemaal gasten die bij ons in de platenkast terecht zijn gekomen en nog daarmee nog altijd voorleven.” In de track ‘Sunset Drive’ is bijvoorbeeld de invloed van Tom Petty behoorlijk aanwezig. “Tom Petty is ook zo’n iemand, iemand van de ‘black and white’ die er niet meer is en die met zijn muziek een enorme stempel op mij als muzikant heeft gedrukt. Als ik hem hoor dan hoor ik een hardwerkende fantastische muzikant met een geweldige band achter zich die het beste bij elkaar naar boven wisten te brengen. Ik wil ons niet vergelijken met deze ‘good ones’ maar wij proberen dat als band ook te doen. Zij hebben een dusdanig statement neergezet met hun muziek en songwriting waar wij alleen maar van kunnen dromen.”
Van Tom Petty was bekend dat hij de lat niet alleen voor zichzelf maar ook voor zijn omgeving altijd hoog legde. Heel soms ging dat wel heel erg ver. Een bekend voorbeeld is die keer dat Petty zichzelf blesseerde door met zijn vuist door een grote speakerkast te rammen omdat hij niet tevreden was met het geluid in de studio. Zover is het bij Dave nooit gekomen maar de drang naar perfectie is iets waar hij zichzelf in herkent. “Ik heb daar ook wel iets van en dat is best wel eng. Ik heb meestal een bepaalde visie en dan moet het ook precies zo gaan als ik wil. Uiteraard moet het wel met de andere jongens besproken zijn maar ik weet het dan wel duidelijk te maken waar het naar toe moet. Het is zeker niet makkelijk en dat er dan wel eens frustratie bij om de hoek komt kijken is onvermijdelijk. Je wilt iets bereiken, iets moois neerzetten en de mensen iets magisch bieden dus dan is het logisch dat het wel eens een beetje mis gaat.”
Mocht het dan toch niet lukken en je voelt je ellendig en alleen dan is er altijd nog die ene vriend, de ‘Southern Comfort’ zoals die in ‘I Was Drunk Again’ klinkt. “Het is een te gekke song, een beetje een walsje, een soort drinklied over de haat/liefde verhouding die ik met drank heb. Iets dat we nog niet eerder hebben gedaan maar er blijkbaar prima tussen past zoals we al een paar keer hebben kunnen merken toen we het live speelden voor een publiek. Het blijkt goed in de smaak te vallen.”
Zo zijn er dus diverse stemmingen waar te nemen op ‘Tomorrow Hits Today’. Trots is Dave ook op ‘Ain’t Dead Yet’, een strijdbaar lied waarin de vraag beantwoord wordt of het allemaal nog wel de moeite waard is en of je bereid bent om door te zetten. Het is ook een antwoord op de vraag of wij als band door kunnen gaan in een periode zoals we die nu achter de rug hebben en hopelijk nooit meer mee gaan maken. Zoals eerder gezegd is dit voor ons nooit aan de orde geweest. Wij gaan door en het maakt ons niets uit wat anderen daar van vinden. Je moet niet vergeten dat wij, weliswaar met een goed team naast ons, het overgrote deel van wat er allemaal rondom Voltage afspeelt, voor onze eigen rekening nemen. Dit lied is als een soort motivator voor onszelf. Dat er dan op een bepaald moment muziek wordt opgepikt en gedraaid wordt op de radiozenders is dan het bewijs dat wij goed bezig zijn. Steeds meer mensen geven ons het vertrouwen en waarderen waar wij mee bezig zijn. Er zijn er natuurlijk altijd die het niet begrijpen maar wij geven simpelweg nooit op. Dit is wie wij zijn en waar wij voor staan.”
Speciale vermelding verdient overigens het prachtige artwork van ‘Tomorrow Hits Today’ dat door Klim van de Laarschot is ontworpen. Het getekende hoesontwerp laat de muzikanten zien, vanaf de rug bekeken, die zich richting de horizon, of naar de toekomst, begeven. De grafisch ontwerper/illustrator uit Eindhoven is gevraagd om iets unieks en iets sprekends in een vintage-stijl te gieten. “We wilden ook deze keer iets maken waar we trots op zijn, iets dat kwalitatief helemaal in orde is, en dat is ons weer gelukt maar daarvoor heb je een goed team nodig. Wij hebben een sterk stel mensen om ons heen die daar precies hetzelfde over denken. Toen ik met Klim in hierover in gesprek ging voelde hij de sfeer die wij met de hoes wilden uitstralen zodanig goed aan dat hij al meteen met dit ontwerp kwam. Op zo’n moment weet je dat je met de juiste persoon te maken hebt. Het moest gewoon allemaal kloppen en we denken dat wij daar goed in geslaagd zijn.”
De band ziet het uitbrengen van ‘Tomorrow Hits Today’ als een afsluiting van een allesbehalve gemakkelijke maar ronduit bizarre periode die tevens het begin is van iets heel moois. “De trots overheerst dat we hier als band doorheen zijn gekomen en vervolgens deze plaat kunnen uitbrengen. We hebben de afgelopen tijd veel geleerd maar het belangrijkste is toch wel te kunnen beseffen dat dit één van de redenen is waarom we hier ooit mee begonnen zijn.” De vraag om zijn gevoel te omschrijven om na die lange tijd weer het podium op te mogen klimmen blijkt niet eenvoudig. “Het was heel bijzonder ja en nee ik was niet overdreven gespannen maar het voelde wel anders. Het is een ongelooflijk fijn gevoel om weer op de planken te mogen staan met de band en de mensen in de ogen te kunnen kijken. Het voelt ergens ook wel een beetje gek met zoveel mensen op één plek omdat je denkt dat het allemaal nog niet echt kan maar je ziet iedereen enorm genieten en als het ware het leven vieren.” Weet je nog wanneer en waar dat was Dave? “Eh nee, ik weet even niet meer zo goed wanneer en waar het eigenlijk was maar het was fantastisch en op een festival en ja…. misschien zegt dat ook wel genoeg…”
We horen graag je mening! Voeg reactie toe