IN GESPREK MET… LUKA BLOOM
Het gesprek dat begin dit jaar plaatsvond met Luka Bloom stond voornamelijk in het teken van ‘Riverside’, zijn vierde album album waarmee het 1 februari 1990 voor de Ierse singer- songerwriter allemaal begon. De 30e verjaardag hiervan zou groots worden gevierd met een serie optredens in Nederland onder de naam ‘30 Years Riverside Tour’. Het leek een goed plan om er al vast enige aandacht aan te besteden. We spraken met de innemende Ier, wiens eigenlijke naam Barry Moore luidt, over zijn verwachtingen met betrekking tot de geplande optredens hier maar uiteraard werd er ook terug geblikt en blijken er hem nog altijd prachtige herinneringen aan Nederland te zijn bijgebleven. Ook werd nog even gesproken over het nieuwe, op dat moment nog titelloze album dat later dit jaar moest worden uitgebracht. Het liep vanaf maart plotseling allemaal heel anders. Luka werd ingehaald door de keiharde realiteit maar het weerhield hem er niet van om muziek te blijven maken. Vorige week verscheen dus, veel eerder dan aanvankelijk de bedoeling was, de nieuwe track ‘The Beauty Of Everyday Things’ van het deze week uitgebrachte nieuwe album ‘Bittersweet Crimson’. En die Riverside Tour dan…? Vanaf 11 november aanstaande, vindt toch echt de aftrap plaats in De Gieterij te Maastricht…
Tekst: Jeroen Bakker
Het is 1989 en in Amerika wordt president Reagon opgevolg door George Bush, het kabinet Lubbers-II valt, de Iraanse Ayatollah Khomeiny spreekt een fatwa uit over schrijver Salman Rushdie en in november komt de muur die West-Berlijn ooit scheidde van Oost-Berlijn, en de rest van Oost-Duitsland, ten val. Enkele maanden daarvoor is in Hongarije Het IJzeren Gordijn aan de grens met Oostenrijk geopend. Je voelt aan alles dat dit gevolgen gaat krijgen en dat er iets gaat gebeuren in de wereld. Op dit moment is Luka Bloom in Los Angeles bezig om zijn final mixes af te ronden van zijn nieuwe album. Hij is woonachtig in de Grand Village te New York en heeft daar een lucratief contract getekend bij de grote heren van Warner Brothers. “De wereld voelt aan als een bloem die nog in de knop zit, wachtend tot het moment dat het kan bloeien”, aldus Luka. Een paar maanden daarna verschijnt ‘Riverside’, het vierde album van de singer- songwriter dat al snel na de release-datum kan rekenen op serieuze aandacht in ‘The Lowlands’. “Ik kreeg diverse telefoontjes in New York of ik snel naar België en Nederland wilde komen om daar mensen te ontmoeten die alles wilden weten over de man en zijn muziek.” Het zou enorme gevolgen krijgen voor zijn muzikale carrière. Uit de knop ontstond een prachtige bloem. Hij is nog altijd dankbaar: “We zijn dertig jaar later en nog steeds krijg ik telefoontjes of ik naar Nederland wil komen. Ik kan het soms nauwelijks bevatten en het maakt mij gelukkig en blij. Ik mag een reeks shows op enkele prachtige locaties spelen.”
Zijn breekbare en dikwijls emotionele zang in combinatie met originele composities en poëtische teksten spreken een grote groep mensen aan. De oeroude Ierse folktraditie krijgt door Bloom een eigentijds karakter en zijn voornamelijk akoestische gitaarspel oogst bewondering. Met zijn speciale geluid wekt hij dikwijls de indruk twee gitaren tegelijkertijd te bespelen. Hij produceert daarmee een krachtige en een volle sound en niet zelden wordt Luka Bloom geprogrammeerd tussen acts als de Pixies, Smashing Pumpkins, Dinosaur Jr., Sonic Youth of zware gitaarbands zoals Soundgarden, Pearl Jam of Alice In Chains. Het nineties-tijdperk is begonnen en MTV is toonaangevend. Het grunge-tijdperk is in alle hevigheid losgebarsten en de tienduizenden rockfans op de grote festivals willen het allemaal meemaken. De albumverkoop van ‘Riverside’ verloopt zeer voorspoedig en de recensies zijn vrijwel allemaal positief. Het is een uitzonderlijk album in een bijzondere tijd.
Nog niet eerder werd een ellendige situatie als dat van een meisje die haar vriendje dumpt zo mooi muzikaal omschreven als in ‘Gone To Pablo’. Prachtig is ook het autobiografische verhaal van ‘An Irishman in Chinatown’ of ‘The Man Is Alive’ waarin wordt verwezen naar ‘The Riverside’, over het verlies van zijn vader op zeer jonge leeftijd. Tracks als ‘You Couldn’t Have Come At A Better Time’, ‘Rescue Mission’, ‘Dreams In America’ en ‘Delirious’, waarover straks meer, zullen een vast onderdeel worden van de concerten die vanaf nu gaan volgen. Goed beluisterde radio-programma’s op Radio 3 als VARA’s 2 Meter Sessies van Jan Douwe Kroeske, ook gezien als voorloper van MTV’s Unplugged, KRO’s Op Slag Van Maandag van Hubert ‘On The Air’ van Hoof en Villa 65 van VPRO besteden regelmatig aandacht aan zijn muziek.
Op het moment dat we Luka spreken is alles weer rustig in Ierland. De afgelopen weken heeft het noodweer grote problemen veroorzaakt. “Alles is in orde en ja het was uitzonderlijk slecht weer maar hier is geen schade. Het is hier overigens prachtig. Ik woon in de Wild West of Ireland aan de Grote Oceaan en als ik uit het raam kijk is de dichtstbijzijnde plaats Boston.” Hij vraagt hoe het er bij ons aan toe gaat. Het intensieve contact met Nederland is er al vanaf de eindjaren zeventig. Plaatsen als Bergen en Alkmaar zijn hem niet onbekend, hij zal er veel tijd met zijn liefje hebben doorgebracht, en hij heeft zelfs even in Utrecht en Groningen gewoond. Sinds de release van ‘Riverside’ is hij hier iedere tour terug gekomen voor optredens. “Het was een heel andere tijd en het lijkt al weer zo lang geleden nu ik er over nadenk”, aldus Luka. De compact disc was nog een betrekkelijk nieuw medium waarop zijn muziek werd uitgebracht. Het verscheen zelfs nog op een cassette, een geluidsdrager waarvan de laatste dagen vrijwel geteld waren.
“Ik ben niet nostalgisch ingesteld maar koester graag de mooie herinneringen. Ik heb er eerlijk gezegd gewoon niet veel mee maar de mensen bleven mij overtuigen van het feit dat dit een goed moment is om er bij stil te staan dat het dertig jaar geleden werd uitgebracht.” Na lang twijfelen besloot hij het toch te doen: “I decided that I’m only celebrating it here, doing it in The Lowlands and nowhere else.” Ik heb het eens bekeken vanuit een ander perspectief. Je gaat er maar vanuit dat iedereen doorgaat met de blik vooruit gericht maar ik bewaar zelf ook speciale herinneringen aan het moment dat ik voor de eerste keer bijvoorbeeld ‘Astral Weeks’ van Van Morisson draaide. Ook albums van Neil Young en Bob Dylan uit de jaren zeventig en tachtig hadden een enorme impakt op mij en dat was ook dertig tot veertig jaar geleden. Ik realiseerde mij toen pas dat ‘Riverside’ voor veel mensen belangrijk was in de tijd dat zij net zo jong waren, dat het emoties losmaakte toen zij op de radio iets van het album hoorden. Dat vind ik heel waardevol en dat is iets wat muziek zo bijzonder maakt. Het was een tijd waarin het inernet nog toekomstmuziek was. Muziek luisteren was een ontdekkingsreis, een sociaal gebeuren, want je deelde de muziek met je vrienden, en ook een bepaalde vorm van educatie. Ik weet nog precies waar ik was toen ik voor de eerste keer Tracy Chapman hoorde. Ik was in Washington DC en zat in een park met mijn walkman en hoofdtelefoon op en luisterde daar het hele album in één keer. Het is beleving die je niet kunt vergelijken met een digitale download of met Spotify. Je hoorde één track op de radio en rende vervolgens naar de platenzaak om het gehele album te kopen. Je was niet geïnteresseerd in slechts één track. Het maakte heel veel enthousiasme in mij los. Ik koop nog steeds LP’s en draai ze ook van begin tot einde. Mijn zoon is 35 jaar, haalt zijn muziek van Spotify en speelt het af op ‘shitty’ headphones. Ik legde hem het verschil onlangs uit toen wij een gesprek hadden over de beleving van muziek: “Jij draait jouw muziek af alleen in een telefooncel en ik geniet op de meest ultieme wijze en in bijzijn van de artiest in een kathedraal, probeerde ik hem duidelijk te maken. Ik draai nog altijd met groot plezier de oude platen van Joni Mitchell of Van maar ook de laatste van Tinariwen is iets waar ik erg van kan genieten.”
Platenverkoop, of beter gezegd ‘de albumverkoop’ is zoals bekend ook niet meer te vergelijken met toen. Ook daarvan is hij zich goed bewust en ook dat weerhoudt hem er niet van toch een en ander uit te brengen. De laatste show van de tournee die vorig jaar 16 november in Antwerpen plaatsvond, blijkt te zijn opgenomen door de crew zonder dat Luka aanvankelijk daarvan op de hoogte was gesteld. Het werd een onvergetelijke, bijna magische avond in De Roma, een oude, charmante filmzaal waar gedurende dertig nummers het publiek aan zijn lippen hing. “Ik vond het optreden zo goed klinken dat ik besloot om het uit te brengen via mijn website.”
“Inmiddels ben ik begonnen met de voorbereidingen voor het nieuwe album dat in Dublin zal worden opgenomen. Ik heb de afgelopen twee jaar zo’n twintig songs geschreven en daaruit zal ik een selectie maken welke op het album terecht gaan komen.” Luka maakt daarvoor gebruik van de Windmill Lane, een inmiddels legendarische studio waar ooit de basis is gelegd voor de grootste successen van U2 maar waar ook Elvis Costello, Van Morrison, Clannad en Sinéad O’Connor goede resultaten hebben geboekt. Hij heeft daarvoor drie goede vrienden die hem zullen bijstaan die bovendien tot zijn meest favoriete muzikanten horen. “Steve Cooney, “my favorite guitarplayer in the whole world”, een Australische jongen die ooit bij The Little River Band speelde maar die al gedurende lange tijd in Ierland woont, het geluid van veel bekende Ierse artiesten heeft beïnvloed, en waar ik al eerder mee samenwerkte. Robbie Harris is een geweldige percussionist die onlangs nog met The Afro Celt Sound System op tournee was en als laatste is daar Jon O’Connell, een double bass-player die bij mij in de buurt woont. Het afgelopen jaar heb ik veel geschreven met in mijn achterhoofd het idee hoe ik het muzikaal met hen wil uitwerken maar ik probeer het ook allemaal zoveel mogelijk ‘open te houden’ en het ‘van het moment te laten afhangen’. In de studio kunnen namelijk plotseling de mooiste dingen ontstaan en kan er iets groeien wanneer je samen werkt aan een track.”
De bedoeling om eerst de Riverside/Acoustic Motorbike-Tour in The Lowlands te doen en vervolgens het nieuwe album uit te brengen kon door de welbekende situatie dus geen doorgang vinden. Het plan was ook om dan al het nieuwe materiaal live te presenteren maar uiteraard zou het voornamelijk draaien om ‘Riverside’.
“De trouwe fans weten dat ik altijd al veel aandacht besteedde tijdens de optredens aan ‘Riverside’. Meestal waren ‘Dreams In America’, ‘Gone To Pablo’, ‘Rescue Mission’, ‘You Couldn’t Have Come At A Better Time’ en ‘The Man Is Alive’ een vast onderdeel van de show.”
Helaas zal niet alles meer gespeeld kunnen worden. Luka legt uit: “Door een blessure aan mijn rechterarm van ruim vijftien jaar geleden lukt het mij tegenwoordig niet meer om ‘Delirious’ te spelen zoals het hoort te klinken. Mijn therapeut raadde het al eerder af en ik mag het niet eens meer proberen. Ik vind het heel erg want ik houd enorm veel van het liedje. Hoe tegenstrijdig ook, zeker gezien de titel maar hij zei het echt: Jij zult nooit meer ‘Delirious’ kunnen spelen.”
De ontwikkelingen met betrekking tot de Nederlandse podia zijn hem niet ontgaan. Hij blijkt zelfs goed op de hoogte te zijn. “In de Noorderligt te Tillburg speelde ik maar later werd daar 013 gebouwd. Evenals De Oosterpoort in Groningen en natuurlijk ook Paradiso zijn dat fijne zalen om te spelen maar echt mooie herinneringen bewaar ik aan mijn optredens op De Oude Gracht van Utrecht. Zo spijtig dat het daar weg moest. Ik ging er ooit eens naartoe op mijn fiets.” Blues Magazine was in maart 2009 getuige van die bijzondere avond in het prachtige Tivoli. Nog nooit was het publiek tijdens een optreden zo aandachtig. “Ik verwonderde mij ook daarover. Maar liefst twintig minuten leek er geen enkele interactie te zijn totdat ik mij realiseerde dat zij toch echt daadwerkelijk onder de indruk waren. Het zou best eens de laatste keer kunnen zijn geweest dat ik daar gespeeld heb. Er is iemand geweest die vanaf het balkon een heel mooi filmpje heeft gemaakt van ‘Exploring The Blue’, zelfs het geluid was prachtig. Meestal in het niet van al te beste kwaliteit maar die avond zijn er enkele mooie momenten vastgelegd.” We herinneren hem ook aan zijn aandacht tijdens die show voor de Amerikaanse president Obama en dat iedereen daarover zo hoopvol was gestemd. “Het vreemde is dat nu ik er op terug kijk, en Ik ben zeker geen fan van Trump, dat Obama veel meer met oorlogsvoering bezig was dan de huidige president. In zijn tijd zijn er dan ook enorm veel mensen omgekomen.”
“Ik weet niet of de mensen die tegenwoordig op festivals komen nog interesse hebben in iemand als Luka Bloom. In de jaren negentig leek dat niet echt een probleem en speelde je tussen de optredens van grote rockbands terwijl de hele dag diezelfde mensen voor hetzelfde podium bleven staan. Ik kan mijn nog goed herinneren dat ik in 1992 op Torhout-Werchter speelde. Zaterdag in Torhout gedroegen de mensen van Bryan Adams, die als headliner het festival zou afsluiten, zich backstage zodanig arrogant dat de Red Hot Chili Peppers daar geïrriteerd door raakten. Toen alle bands een dag later in Werchter speelden en de festivalweide door de vele regen in een modderbad veranderde wisten de Chili Peppers het publiek zover te krijgen om na hun set met modder te gooien naar het podium. Terwijl de crew van Bryan Adams bezig was om alles klaar te zetten veranderde het podium in één grote modderpoel. Dat was hun wraak. Voor mij persoonlijk was het festival bijzonder omdat ik daar vriendschap sloot met Lou Reed, een van mijn grote helden. Ik had hem al eens kort daarvoor ontmoet in New York maar in België hebben we elkaar dat weekend echt beter leren kennen.” Hoewel hij met plezier terugkijkt op die tijd mist hij de drukte die het festivalseizoen altijd met zich meebracht geen moment.
“De laatste jaren vind ik het zelfs heel prettig om in de zomer thuis in Ierland te kunnen zijn en daar te genieten om vervolgens in de herfst weer naar Amerika af te reizen. Ik zie wel hoe het dit jaar gaat lopen. Nu ik wat ouder ben maak ik eigenlijk steeds minder plannen. Het leven zelf verrast mij toch iedere keer weer. Het blijft een boeiend avontuur en ach, ik ben zo dankbaar en blij voor alles wat ik tot nu toe heb mogen meemaken. Ga eens na dat ik deze zomer mag vieren dat ik al 65 jaren op deze aarde rondloop… En ik wordt nog steeds gevraagd om in Nederland op te treden.”
Na ‘Frugalisto’ van vier jaar geleden is vanaf nu zijn 22e album verkrijgbaar. Slechts twee dagen hadden de muzikanten nodig in de studio om ‘de magie’ te creëren waarna vervolgens vanuit de lockdown-situatie alles moest worden afgerond. Interessant zijn de vocale bijdragen van Niamh Farrell die pas later zijn toegevoegd. “Vanaf het moment dat ik haar stem hoorde wist ik dat zij degene moest zijn die het ‘Bittersweet Crimson’-verhaal zou afsluiten. Farrell is werkzaam in een ziekenhuis te Dublin en iedereen weet inmiddels wat dit inhoudt in tijden als deze”, aldus Luka. “Knap ook om onder deze hoogspanning toch zo’n geweldige prestatie te leveren.” Op ‘Bittersweet Crimson’ is ook de eerste single ‘The Beauty Of Everyday’ te vinden, een track over de eenvoud van het buitenleven waarin mensen met elkaar plezier kunnen maken en simpelweg samen kunnen zijn. Over ‘gewone’ dingen doen, op een manier beschreven en uitgevoerd zoals alleen hij dat kan. Juist nu blijkt zoiets eenvoudigs heel bijzonder te zijn. Het is weer eens de kracht van de eenvoud die zegeviert en waaruit wederom blijkt dat Luka Bloom nog altijd in staat is om hoogstaande kwaliteit te leveren.
Singer-songwriter Luka Bloom heeft een nieuw album. Met ‘Bittersweet Crimson’ levert de Ierse routinier de tweeëntwintigste langspeler uit zijn carrière af. De afgelopen twee jaar heeft Luka Bloom hard gewerkt aan nieuw songmateriaal. Van de twintig nummers die hij in die periode schreef, staan er elf op het te verschijnen album.
Het album is verkrijgbaar via de website van Luka Bloom. Komend najaar staat een tour op de planning, die hem naar een aantal prachtige locaties verspreid over ons land brengt, van Groningen tot Maastricht en Amsterdam tot Nijmegen.
NL shows najaarstour 2020
11 november – Muziekgieterij, Maastricht
12 november – Stevenskerk, Nijmegen (via Doornroosje)
19 november – De Duif, Amsterdam (via Paradiso)
21 november – Nieuwe Kerk, Groningen (via Spot Groningen)
22 november – Mezz, Breda
28 november – Grote Kerk, Enschede (via Metropool)
4 december – Muziekgebouw, Eindhoven
Luka Bloom Online : WWW.LUKABLOOM.COM
We horen graag je mening! Voeg reactie toe