Foto Verslag Ian Siegal feat. Dusty Ciggaar : 3 december 2009 Boerderij, Zoetermeer

Ian Siegal feat. Dusty Ciggaar
support : The Hokie Joint
Cultuurpodium De Boerderij, Zoetermeer
3 december 2009

» KLIK HIER VOOR DE FOTO GALLERIE / DIASHOW VAN IAN SIEGAL ! «

Tekst : Jeroen Bakker ; Foto’s : Marco van Rooijen

Dat het Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer met zijn ijzersterke bluesprogrammering zo langzamerhand mag worden uitgeroepen tot De Bluestempel van Nederland is inmiddels wel duidelijk. Niet vreemd dat op donderdag 3 december twee van de meest interessante Britse blues-acts in Zoetermeer waren aangemeerd, nl. Hokie Joint en Ian Siegal + Band.

Voor Hokie Joint is Zoetermeer de laatste avond van deze mini-tour als support-act en ook hier krijgen we naast het bekende werk van het prachtige ‘The Way It Goes…Sometimes’, de nieuwe track ‘Jackie Boy’ te horen. Hoewel de heren in vergevorderd stadium zijn met de belangrijke opvolger doet dit nieuwe nummer vermoeden dat het daarmee helemaal in orde gaat komen. Het is dan ook een prima stel muzikanten waarvan we enkelen later op de avond zullen terugzien tijdens het hoofdgerecht, Ian Siegal.

Het lijkt onderhand een gewoonte te worden dus ook deze tournee treedt Mr. Siegal op met een blessure. Pols/duim gebroken, met als gevolg dat het gitaarwerk moest worden uitbesteed. Op het allerlaatste moment toch naar een vervanger gezocht. Volgens Siegal waren er slechts twee mogelijkheden: Matt Schofield, die ook meewerkte op het laatste album ‘Broadside’, en ‘onze’ Rhythm Chief Dusty. Aangezien Matt druk bezig is met de promotie van zijn eigen album bleek dit een perfecte klus voor ‘uitzendkracht’ Dusty Ciggaar die al eens eerder het podium deelde met Siegal.

Wanneer de Bo Diddley-beat het startsein vormt van de show zien we Dusty schuchter om zich heen kijken. Na enkele goedkeurende blikken van de meester lijkt de Rhythm Chief alle schroom van zich af te gooien en zich goed op zijn gemak te voelen. Zoals bekend is Mr. Siegal niet vies van een partijtje jatwerk maar hij weet er toch altijd op prachtige wijze een eigen draai aan te geven. Bovendien blijkt hierbij zijn veelzijdigheid alleen maar toe te nemen met als aantekening dat het niveau van vaste begeleiders Nikolaj en Andy ook een stijgende lijn laat zien. Op het laatste album ‘Broadside’ vinden we veel van die stijlen terug zoals in ‘Quarantine’, die op het lijf geschreven lijkt van Dusty. Naast het recentere werk krijgen we een aardig staaltje soul van deze ‘Sexy Mofo’ die goed heeft geluisterd naar James Brown en Prince. Via Tom Waits, op aanraden van Dusty, en Cuck Berry’s ‘Nadine’/’Little Queenie’naar mariachi in Warren Zevon’s ‘Carmelita’. Gospel is er in ‘I Shall Not Be Moved’ en de ode aan zijn held is er in ‘Smokestack Lightning’. Behoorlijk op stoom gekomen volgt een op hol geslagen ‘Mystery Train’ maar de verwachte ontsporing blijft gelukkig uit. We hebben tenslotte al genoeg geblesseerd.

Het ‘voordeel’ dat deze blessure met zich meebrengt is het feit dat Siegal zich meer dan ooit op zijn vocalen kan richten. Dit was enige maanden geleden overduidelijk te zien/horen tijdens Symphony In Blues waar het machtige ‘Try A Little Tenderness’ 013 in vuur en vlam zette. Naar verluid zou Siegal al voor aanvang de nodige ‘energy’-drank tot zich hebben genomen, iets wat zijn uitgelaten stemming ten goede komt. Die stemming zien we alleen maar toenemen wanneer Hokie Joint’s harpman Giles King het podium beklimt en even later ook zijn collega, gitarist Joel Fisk de bende komt versterken tijdens ‘Sugar Rush’. Giles, die ook al eens samenwerkte op ‘Swagger’, behoort tot de eredivisie van de Brit-blues waardoor de groep de vormen van een wel geheel gezellige ‘superband’ begint aan te nemen.
Het is tenslotte ook de laatste avond dat de heren met elkaar spelen want op dit moment zit Ian al in Brazilie om daar met een groot orkest nummers te vertolken van Billie Holiday.