Laurence Jones is al diverse malen in Blues Magazine aan de orde geweest en de laatste keer was dat met het interview dat Blues Magazine met hem had in Schwarzer Adler in Rheinberg in maart dit jaar. De nieuwe cd ‘The Truth’ is net uit en daarvan nog geen recensie in Blues Magazine. De band heeft het album vanavond voor het eerst bij zich, volgens Laurence’s vader Mel Jones, die de de merchandise doet. Ik heb er dus direct maar een gekocht. Mel vertelt dat de band deze avond de hele cd zal spelen en dat het album ‘live’ een stuk rauwer en met meer gitaarwerk gespeeld zal worden. Ik kan er (nog) niet over oordelen daar ik de cd nog niet beluisterd heb.
Laurence vertelt na de show dat men met deze cd een ietwat andere weg is ingeslagen, wat minder specifieke blues en wat meer eigentijdser, soms tegen het poppy aan maar nog wel steeds met de voeten in de blues. Zo wil men meer jongeren naar de optredens trekken en interesseren voor de blues. Hij vertelt dat hij wel ontzettend benieuwd is hoe het publiek hierop zal reageren: haken de liefhebbers van zijn’ oudere’ stijl af of vinden ze het goed een verandering door te voeren; komen er nieuwe fans bij? Erg spannend voor de band, maar stilzitten en alleen bij het oude blijven is voor Laurence ook geen optie. We zijn benieuwd wat de show brengt vanavond.
Laurence Jones Band
Metropool, Hengelo
15 oktober 2017
Tekst: Andre Wittebroek / Foto’s: Nineke Loedeman. Kijk hier voor het fotoalbum van de avond.
Door het succes wat de band heeft gehad de laatste tijd mocht ze nu optreden in de grote Jupiler zaal van Metropool, die verrassend goed gevuld is na een magere voorverkoop. Volgens de mensen daar door de concurrentie van een festival en andere bands op dezelfde avond. ( De planning gaat vaak niet in overleg bij concerten. Jammer.)
Om 20.00 uur precies begint de band met het eerste nummer van de nieuwe CD, What Would You Do en een lekker swingend intro met een funky beat met strak werk van de ritmesectie zet de toon. Wat direct opvalt is dat Laurence Jones ontzettend goed bij stem is en de geluidskwaliteit meer dan uitstekend is en dat die het hele optreden ook zo zal blijven. Warm, vol, diep en in balans. Een absolute topprestatie van geluidsman Gerard Jansen. Een band kan nog zo goed spelen, maar als het geluid slecht is houdt het op. Hier echt genieten. Een fijne laidback gitaarsolo siert dit nummer. Men gaat verder met Give me Your Time dat wat rockiger is en waarin de gitaar met een warm, diep geluid meer op de voorgrond staat.
In Gone Away, een funky blues met bas en drums intro, wordt het wah-wah pedaal door Laurence gebruikt en eindigt hij met een schitterende rockende solo. Dan is het de beurt aan keyboardspeler Bennett Holland die een prachtig intro verzorgt in de titelsong, de ballade The Truth van de nieuwe cd. Hier ligt de nadruk vooral op de zang. De samenzang van Bennett en Laurence is harmonisch en Laurence haalt uit van hard naar zacht en van hoog naar laag, wat hij later in het gitaarwerk ook doet. Hij gebruikt in het hele concert de gitaarhals helemaal en niet wat je vaak bij gitaristen hoort, vooral de hoge tonen. Zeer gevarieerd en functioneel spel.
Het meer poppy Never Good Enough heeft een zalig ritme, bassist Greg Smith en drummer Phil Wilson doen uitstekend werk deze show, en wanneer je denkt, té poppy, dan knalt Laurence er een knetterende solo in.
Tussen de nummers door zoekt Laurence steeds op een vrolijke, spontane manier contact met het publiek. Het enthousiasme van de band slaat over op het publiek en er is een prima sfeer tijdens de show. Dan volgt de slowblues Thunder In The Sky waarin de echo een rol speelt in de zang, schitterend gezongen en het gitaarspel klinkt als een Joe Bonamassa in zijn beginjaren aangevuld met mooi orgelspel. Het orgel van Bennett is, net zoals het drumstel meestal, op een verhoging geplaatst zodat het instrument en Bennett goed zichtbaar zijn. Goed idee, nog nooit gezien zo.
Can’t Go On Without You is soulachtig van aard met puntig staccato gitaarspel. Dan komt de enige cover vanavond van Laurence’s held en voorbeeld: Jimi Hendrix. Een fantastische, beetje funky uitvoering van All Along The Watchtower, door hem opgedragen aan Jimi en Bob Dylan. Heerlijke basloopjes van Greg, funky toetsenwerk van Bennett en dito drums van Phil en een kort tussenstukje van Miss You van de Rolling Stones, geven dit bekende nummer een heel eigen uitvoering. Super.
Er is weer een hoofdrol voor de toetsen in Hold Me Close en daarna volgt het vrolijke weer wat poppyachtige Keep Me Up At Night waarin Laurence het publiek tot klappen aanspoort en met zijn vrolijke uitstraling dat ook lukt. De slowblues Take Me heeft mooie koorzang met heel ingetogen, subtiel gitaarspel maar overgaand in een climaxerend einde. Don’t Let Me Go is meer rock and roll met knallende drums, rollende bas en samenzang met het publiek.
Heavy riffs, sterk ritmisch en strak spel van allen kenmerken What’s It Gonna Be. Het laatste nummer van de set is een van de hoogtepunten: Good Morning Blues. Dank weer aan geluidsman Gerard Jansen. Het komt geweldig over en door: het sferische intro van de toetsen, een beetje The Doors, de effecten uit de gitaar waardoor het lijkt of er twee tegelijk spelen plus het reggeadeuntje van de ritmesectie eronder. Wanneer je de ogen sluit zou je je zomaar in de jaren zestig van de vorige eeuw wanen. Echt geweldige muziek en geweldig gespeeld.
Het publiek wil een toegift en de vrolijke mannen van de band geven dat en het wordt I Will met een prachtige pianosolo. Een mooie afsluiter van een heel goed concert!
Conclusie:
De Laurence Jones Band heeft een prima concert gegeven en het lijkt erop dat ze steeds beter, hechter worden en naar elkaar toegroeien. Wat vader Mel Jones vertelde voor de show klopte helemaal: live wat ruiger, harder dan op de cd (welke ik vandaag inmiddels heb beluisterd). Een topritmesectie en een waanzinnige goede toetsenist. Topband, punt!
Line-up:
Laurence Jones: zang, gitaar
Bennett Holland: toetsen, achtergrondzang
Phil Wilson: drums
Greg Smith: basgitaar
Laurence Jones tourschema: http://www.laurencejonesmusic.com/Tour.html
Kijk hier voor het fotoalbum van de avond.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe