Release: 25-08-2023
Tekst: André Wittebroek
Laurence Jones is al vele malen besproken in Bluesmagazine d.m.v. interviews, concertverslagen en albumrecensies. Daar is genoeg achtergrondinformatie te vinden dus beperken we ons alleen tot de recensie van zijn nieuwe album.
Het is een ander album geworden dan zijn vorige albums. Laurence heeft de samenstelling van de band veranderd en is teruggegaan naar een driemansformatie en altijd fan geweest van Jimi Hendrix, The Cream, Rory Gallagher en de zestig- en zeventigerjaren rock en rockblues. De fantastische toetsenist Bennett Holland werd bedankt voor zijn jarenlange bijdrage, (hij speelt nu in Jube), evenals zijn laatste drummer Samuel Jenkins. Die werd vervangen door Ash Sheenan. Bassist Jack Alexander Timmis bleef.
De muziek op Bad Luck & The Blues is veranderd in zeer stevige rock met fantastisch gitaarspel en zal de liefhebber van die muziek zeer zeker bekoren. Het klinkt fantastisch, voor fans van de ‘oude stijl’ kan het misschien te stevig zijn en zijn zullen vooral het toetsenspel van Bennett missen. Zal een kwestie van smaak zijn. Beiden zijn heel goed! Het album is samen in een studioruimte live opgenomen zoals het in de jaren zestig en zeventig zou zijn gedaan.
Met deze nieuwe formatie begon men dit voorjaar met toeren en de reacties waren zeer positief zoals Bluesmagazine op 2 april zag in zaal Piano in Dortmund. Het was een stevig rockend concert en veel songs van dit album werden gespeeld. Er staan tien eigen nummers op de cd en de opnamekwaliteit is goed.
De opener “Bad Luck & The Blues” geeft meteen de toon aan: stevige riffs, pakkende drums en stuwende bas en dat blijft het hele album. De stem van Laurence lijkt iets door een stemvervormer te zijn gegaan en is wat overstuurd wat hier goed past. Het gitaarwerk is lekker scheurend in de solo. Zo gaat het verder in “I’m Gone”, donker geluid, zware riffs, trage groove. “Lonely Road” is wat meer uptempo met begeleidende riffs die ritmisch lijken op die van Malcolm Young van AC/DC. Top. Een heavy bluesrocker is “Don’t Leave Me This Way” met wah-wah gitaar in een meer Jimi Hendrix stijl, gitaargeluid gaat van links naar rechts en terug. ( album beluisterd met koptelefoon en dan hoor je die details beter). Kort drumintro in “Lost and Broken” wordt strak gespeeld met een puntige solo. Goed gezongen ook, Laurence stem klinkt erg goed op dit album, lijkt weer stukje rijper. “Stuck in the Night” is meer uptempo met een donkerder gitaargeluid en dan volgt een kort nummer met snelle riffs “Take Control”. “Out In The Distance” kent fijne breaks en een lichte galm in de zang en gitaargeluid gaat weer van links naar rechts. De voorlaatste song “Woman” heeft een beetje een The Doors riff, diepe lage gitaar; een heerlijke rocker. Men eindigt de plaat met het groovende “You’re Not Alone” met een zachte echo in de zang en weer een geweldige solo. Een kort maar mooi eind van dit prachtige rockalbum.
Conclusie:
Het is een zeer stevig rockend album geworden met fantastisch functioneel én gevarieerd gitaarspel, geen overbodig ‘gepiel en vermoeiende solo’s en heerlijk ritmespel van bas en drums. Zang komt ook prima uit de verf. Voor de zeker wat meer rockgerichte liefhebber een absolute must.
Line-up:
Laurence Jones: guitar/vocals
Jack Alexander Timmis: bass
Ash Sheeran: drums
Tracks:
01: Bad Luck & The Blues 02: I’m Gone 03: Lonely Road 04: Don’t You Leave Me This Way 05: Lost & Broken 06: Stuck In The Night 07:Take Control 08: Out In The Distance 09: Woman 10: You’re Not Alone.
Links:
www.laurencejonesmusic.com/
We horen graag je mening! Voeg reactie toe