Buffalo Nichols
TivoliVredenburg – Cloud nine, Utrecht
1 februari 2024
Tekst: Edwin van der Linden
TivoliVredenburg heeft voor de liefhebbers van roots, blues en americana zijn eigen programma, Shelter for the storm. Als regelmatige concertbezoeker bezoek ik concerten van dit programma regelmatig. De naam Buffalo Nichols was voor mij een onbekende, maar na het lezen van de touraankondiging op bluesmagazine en een aantal YouTube filmpjes naar Utrecht gegaan. Cloud-nine is de bovenste zaal van het complex en na zeer veel trappen in een mooie ruimte aangekomen met een klein podium. Op het podium twee gitaren, een sound board voor samples en tot mijn verassing een drumstel met op elke drum een theedoek. Carl “Buffalo” Nichols was excentriek gekleed, hoge leger achtige schoenen met de broekspijpen hoog opgerold en een alpinopet op zijn hoofd. Hij begon zijn show op zijn akoestische gitaar met de Charley Patton cover ‘O Death’. Deze man heeft het fingerpicking goed onder controle, wat een snelheid en wat een gevoel, daarbij een mooie warme stem met een rauw randje, dit gaat een mooie avond worden. Bij het vervolg ‘Life goes on’ kwam het ritme van zijn schoenen en de slide er nog bij. Met ‘The difference’ kwam er wat rust in de set. Tijd voor de drummer, Patrick from Ireland, en de elektrische gitaar. De sound is meteen compleet anders. Een nummer als ‘Living hell’ geeft door het sound board en het drumstel met theedoeken een heel andere sfeer. Met ‘Lost and lonesome’ start Buffalo zijn concert meestal akoestisch, maar vanavond deed hij het nummer elektrisch. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de akoestische versie van zijn nummers. Gelukkig werd vanavond het sound board ook gebruikt voor samples van oude blues mannen. Voor de start van de Skip James cover ‘Sick Bed Blues’ waren er fragmenten hoorbaar van een Howlin’ Wolf interview gevolgd door een hard ritme van de drum en drumcomputer. Een heel aparte ervaring, maar zeker blues. De elektrische set werd beëindigd met ‘Back on top’ van zijn eerste album dat zijn eigen naam draagt.
Voor de toegift ging Buffalo weer zitten en pakte zijn akoestische gitaar er weer bij. Het was een toegift met een verhaal. Het nummer ‘Another man (is dead)’ beschrijft de verschillen tussen het huidige Amerika en het Amerika van 1910 voor de donkere bevolkingsgroep. De conclusie is dat er niets is veranderd. Een zin als “No need to hide behind a white hood/When a badge works just as good.” snijdt diep. In een interview met Working Mojo vertelde Buffalo dat het nummer niet vaak op zijn setlist staat, “Het nummer voelt voor mij te rauw en te persoonlijk aan om het soms met mensen te delen”. De show eindigde met ‘How to love’, “The way you hurt me showed me how to love” Een mooie afsluiter. Buffalo Nichols zingt niet alleen de blues maar heeft de blues ook in zich. Het was een prachtige avond. Ik kan iedereen aanraden zijn twee albums te luisteren.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe