Tekst: Arthur Ter Avest
Foto’s: Gerhard Harder
Thomas Ruf, de grondlegger en naamgever van het recordlabel RUF Records is 30 jaar geleden begonnen Luther Allison een platform te geven zijn muziek op te nemen en uit te geven. Luther zat toentertijd in Europa, zonder label en was daardoor natuurlijk vleugellam. Het dus niet verwonderlijk dat nu, 30 jaar later, zijn zoon Bernard Allison de kar trekt voor deze celebrationtour. Bernard heeft in de begeleidingsband van zijn vader zijn eerste stappen gezet in de professionele muziekwereld en met de ‚Highs and Lows‘ (titel van zijn laatste plaat) die daarbij horen tourt hij regelmatig door de USA en Europa.
Op 2 februari speelt het gezelschap in de Groene Engel in Oss en op 4 februari in Iduna in Drachten. Ik kan voorweg nemen, dat het een bijzonder leuke muzikale viering gaat worden!
Aangezien ik als fan bij dit concert aanwezig was, heb ik geen aantekeningen gemaakt en zodoende wordt het dus een sfeerimpressie en geen concertrecensie.
De avond werd afgetrapt door Katie Henry die zichzelf begeleidend op de toetsen een eerste stuk zong. Het einde van deze eerste song ging naadloos over in het eerste stuk van haar nieuwe cd ‚Get Going‘, ‚Love Like Kerosine‘, een lekkere rocker met een tweetal leden van de Bernard Allison Band op bas en gitaar en de tweede tourmanager op drums. De swing zat er al lekker in en werd in de volgende stukken van dit 30 minuten durende miniconcert vastgehouden. Op het New Blues Festival in Assen heb ik in het kader van de toenmalige RUF’s Bluescaravan Katie voor het eerst gezien en gehoord en sindsdien ben ik fan. Aangename podiumpersoonlijkheid, goede stem en goede muzikante, die naast toetsen (toen) ook gitaar speelt.
Na Katie Henry kwam Ally Venable zonder pauze met haar eigen begeleidingsband het podium op. Ally is iets meer van de recht toe, recht aan Texasblues. De bassist, die ook aan het goochelen was met een synthesizer bracht de broodnodige nuances aan in het anders waarschijnlijk wat eentonige concert. Wat een wizzard is dat! Het laatste stuk wat door Ally Venable en haar band werd gespeeld was een ode aan één van haar twee grote inspiratiebronnen (naast Buddy Guy, voor wie ze lange tijd in de USA het voorprogramma heeft verzorgd) is dit Stevie Ray Vaughn. Dit instrumentale stuk was wat mij betreft één van de highlights van de avond. Mooi opgebouwd, goede interactie met de muzikanten en het publiek en bij vlagen prachtig gitaarspel.
Na een korte pauze om de dorst te lessen/ een sanitaire stop in te leggen kwam Bernard Allison het podium op. Bernard heb ik in de loop van de jaren regelmatig gezien en ik was een beetje moe en verveeld geraakt door hem. Zijn concerten kenden weinig verrassingen, de sleur kwam er steeds meer in en zelfs de setlist veranderde in de loop van de jaren nauwelijks. Wat een genot om deze groovemaster nu weer op een frisse manier te mogen beleven, met overwegend materiaal van zijn onlangs verschenen en bij bluesmagazine.nl zeer positief besproken nieuwe plaat ‚Luthers Blues‘. Een verademing! In de 5 kwartier die volgden kwamen Luthers pareltjes voorbij en denk je bij jezelf, hé die heeft hij niet gespeeld en die niet. Wat dat betreft is er nog genoeg materiaal om bij wijze van spreken ook 31 jaar RUF Records te vieren. De avond werd afgesloten met een daverende jam waar ook Katie Henry en Ally Venable weer aan hebben deelgenomen en dit tot groot genoegen van het aanwezige publiek.
Ik hoop dat de concerten in Oss (Groene Engel, 2 februari) en Drachten (Induna, 4 februari) goed bezocht gaan worden, alle ingrediënten voor een leuk bluesrockfeestje zijn aanwezig!
Mooi werk Arthur en Gerard. Ik zie ze in PIANO Dortmund, wilde verslag maken, net als de voorgaande jaren, maar hoeft nu niet meer!! Top, kan ik lekker genieten, ook als fan! Bedankt!!
Geniet van het feestje André! In april gaat de ‘gewone’ Bluescaravan on the road, kun je daarover weer schrijven.