Joe Bonamassa’s – Keeping The Blues Alive At Sea – Mediterranean 16 – 21 augustus 2019
Joe Bonamassa startte het non-profit Keeping The Blues Alive At Sea (KTBA) project in 2011 met het doel geld in te zamelen voor muziekprojecten voor studenten, scholen en leraren in Amerika. Met doet een ‘bluescruise’ waarop veel artiesten spelen en jammen. Tot nu toe zijn er 63.000 studenten geholpen. Hij wil hiermee de blues onder de aandacht brengen onder vooral de jeugd. Men is hierbij ook een samenwerking aangegaan met het Berklee College Of Music in Amerika en heeft dat nu uitgebreid met BCOM naar Europa in Valencia. Dat hij er serieus mee bezig is blijkt wel uit het feit dat Joe al in 2008 op mijn toenmalige school De Driemark in Winterswijk een Blues In The Schools deed. Nadat ik het hem gevraagd had, stemde hij direct toe. (lees hier het verslag, gepubliceerd in Blues Magazine, dat net ervoor in mei 2008 door Marco van Rooijen werd gestart).
Na 10 keer een KTBA cruise in Amerika te hebben georganiseerd is men nu naar Europa gekomen. Vorig jaar vroeg Bonamassa via de media of er belangstelling is om zoiets in Europa te doen en dat was er. Met 2100 betalende bluesliefhebbers uit 60 landen was het totaal uitverkocht. Een logisch gevolg is dat er volgend jaar van 14 t/m 19 augustus 2020 weer een KTBA Mediterranean is.
Tekst en foto’s: André Wittebroek. Video’s: 1AnitrasDance. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
De cruise
De boot vertrekt vanuit Barcelona terwijl Joanne Shaw Taylor, met prima show en Bob Fridzema op toetsen, de eerste show op het pooldeck speelt. (Bob vertelde later dat hij problemen had met de toonhoogte van de Hammond, ik hoorde het niet). In totaal zijn er vijf podia op het schip en later blijkt dat er veel bands gelijktijdig spelen.(zie onderstaand schema).
Omdat elke band meerdere optredens doet is er toch gelegenheid veel bands te kunnen zien. Het schema zit straks in elkaar en elk optreden begint precies op tijd. Bij veel optredens wordt er gejamd en spelen muzikanten met andere bands mee. Je ziet dat het spelplezier er vanaf spat wanneer men buiten het standaardrepertoire met een andere topper speelt. Dat zie je niet vaak bij reguliere optredens.
De eerste vaart gaat richting Monaco en het optreden van Peter Frampton blijkt achteraf een van de hoogtepunten van de cruise te zijn. Zijn stem en gitaarspel zijn nog net zo goed als op zijn megasucces uit 1976 ‘Frampton Comes Alive’. Door een ongeneeslijke spierziekte waardoor hij steeds meer de kracht in vingers, armen en benen verliest, is hij bezig aan zijn afscheidstour. Geweldig hem nu nog zo goed te kunnen zien spelen. Het publiek kent de teksten en zingt uit volle borst mee en men ziet Peter ontroerd zijn, een emotioneel moment eindigend in en ovationeel applaus.
Via Larkin Poe, fantastisch optreden, net als in 2016 op Grolsch Schöppingen Blues Festival die ze voor het eerste optreden buiten Amerika naar Europa haalde. Goed gezien! Die gaan het nu maken in Amerika is de gedachte na de cruise. Later op de avond is het de beurt aan Kenny Wayne Shepherd met een geweldig set waarin Joe Bonamassa twee nummers meespeelt. Wat een klasse.
Daarna, kort Eric Gales, al diverse malen gezien en altijd top, direct door naar Robert Jon & The Wreck, veel van gehoord, nooit gezien. Heerlijke Southern Rock met de uitblinkende Henry James op gitaar. Live komt hun muziek beter over dan op de cd.
Zaterdag eerst een bezoek aan Monaco en ’s avonds gaan de optredens verder. Eerst zien we King King, die het publiek genadeloos omblazen met hun stijl. Alan bespeelt het vooral (Amerikaanse) publiek op zijn karakteristieke geniale manier en zijn Schotse outfit helpt mee. Toetsenist Jonny Dyke vertelt na afloop dat dit misschien wel hun beste optreden was in de nieuwe bezetting en dat de band een nieuwe manager heeft in Amerika en ze daar hopelijk doorbreken. Gezien de reacties en het feit dat ze overleggen met Roy Weisman, Joe Bonamassa’s manager, zal het wel goed komen. Daarna is het moment waar velen op gewacht hebben: Joe Bonamassa himself op het podium voor zijn eerste show. Zoals de laatste jaren bekend; met blazers, achtergrondzangeressen en de show perfect en gelikt.
Muzikaal fantastisch maar ondergetekende prefereert toch meer de ‘oude’Joe, ruwer, ongepolijster en jammend. Maar dat is een kwestie van smaak, het blijft steengoed. De sfeer is waanzinnig; De show begint met zicht op Monaco en langzaam wordt het donker en lichtjes gaan aan, het schip vaart langzaam weg met zicht op de stad, schitterend weer, sterren. Een echt magisch moment.
De zondag staat bol van de optredens. Philip Sayce speelt (te) hard en zeer rockig. Prima gitarist maar teveel noten en te weinig variatie in zijn optreden. Meer voor de die hards. Voor het podium blijft het leger dan bij de anderen.
Ryan McGarvey, met zijn tweede KTBA uitnodiging, speelt zijn eerste optreden en komt goed aan. Degelijke set met een mooi een solo-akoestisch middenstuk. Bennie Marsden (o.a. Whitesnake) maakt indruk met heerlijk bluesrockig gitaarwerk met een prachtig geluid. Goede set. Jerry”Blind Boy” Paxton houdt de akoestische blues hoog met traditionele 1920-1930 blues. Met een prachtige diepe stem en zichzelf begeleidend op de banjo komt die blues weer helemaal tot leven. Een prachtig ‘stilteoptreden’ op de cruise.
Maandag in Malta. Men kan van boord om Valetta te bezoeken. Robert Randolph and The Cruise Family Jam schijnt vaste prik op elke KTBA te zijn. Men speelt bekende nummers en op elk nummer doen een of meerdere gastmuzikanten mee. (zie lijst foto!).
Een heerlijke happening, men wisselt bij elk nummer, ook toetsenisten, bassiste, zangeressen. Op een zeker moment staat er geen bassist op het podium en vraagt Randolph naar het backstage gedeelte waar alle muzikanten staan: “Is er nog een bassist?”. “Ja ik” Ok, kom op het podium en hij speelt moeiteloos mee. Wat een klasbakken. Zo’n ongedwongen sfeer en wat een lol hebben ze op de bühne.
Daarna speelt Joe Bonamassa zijn tweede set in dezelfde bezetting maar dan komt volgens velen het hoogtepunt van de cruise. Joe roept Eric Gales op het podium voor de song The Ballad Of John Henry en wat dan volgt is buitenaards. Op het dakloze pooldeck gaat figuurlijk het dak eraf. Het gitaarduel dat ze uitvechten zal historisch blijken.
En weer dat plezier, hier speelt de Joe die ik in 2004 heb leren kennen. Hij kan dus nog wel rocken zoals toen!! Chicagoblues vinden we bij Toronzo Cannon. Heerlijke grooves, funkblues en slowblues wisselen elkaar af. Een mooie warme stem maakt het af.
Dinsdag is de laatste dag en we varen van Malta terug naar Barcelona. Nogmaals King King en Joanne Shaw Taylor gezien. Kort Little Billie uit Australië met haar rock-meets-rockabilly show. Deze band zit vol energie en een leuk optreden. Niet zozeer mijn ding, wel goed. Als laatste van de cruise treedt Ryan McGarvey op en doet dat met verve.
Veel bands treden de laatste twee dagen voor de tweede of derde keer op en daar nu geen verslag meer van. Gemist heb ik de solo-optredens van Vintage Trouble, Jade Macrae, Jonathan Long en Curtis Harding, Jon Nemeth. Behalve John Nemeth, wel gezien bij de Robert Randolph Cruise Family Jam.
Er zijn ook handtekening-sessies van de artiesten, interviews waar men vragen aan artiesten kan stellen, radioprogramma’s, fanjams met apparatuur, casino, whiskyproeverijen (van de sponsor), grote merchandiseruimte, diverse speciale restaurants buiten het inclusive buffet, winkels. Buiten de muziek om heeft het wel een vrij hoog Las Vegas gehalte. Veel bezoekers combineren de muziek met een echte vakantie en vinden het prachtig. Men kan nl. ook zwemmen, zonnebaden, relaxen. Goede combinatie toch?
Dan arriveren we woensdag 21 augustus weer in Barcelona en is het voorbij. Wat blijft is een schitterende ervaring met topmuziek, fijn bluesliefhebbend publiek.
Voor meer prachtige hoogtepunten van deze cruise, check het video kanaal 1AnitrasDance
Website Keeping The Blues Alive At Sea
Had de filmpjs voorbij zien komen van deze cruise maar goed verslag jaloers makend
Ik was erbij en heb genoten! Behoudens de ‘persoonlijke voorkeuren van de schrijver’ ben ik het volledig eens! Heb in ieder geval al weer geboekt voor volgend jaar!
Wat is dit een waanzinnige muziekant. Zie ook : https://youtu.be/3-9HjmhuhoY en https://youtu.be/QUpTBLpDHJo