ZACH PERSON – ZACH PERSON
Label: BlackDenim Records
Datum release: 2 april 2021
Op 9-jarige leeftijd veranderde het leven van Zach Person. Hij kreeg na lang aandringen, op een manier zoals kinderen dat als geen ander kunnen, zijn eerste gitaar. Een combinatie van talent, doorzettingsvermogen en een sterke eigen wil leidde er toe dat zijn ouders al snel geen grip meer kregen op de situatie want voor de jonge Zach stond het besluit al vast, hij moest en zou ooit slagen als professioneel muzikant. Daarbij gebeurde het dat de bluesmuziek een onbeheersbare invloed op hem uitoefende. In 2016, hij is dan 18 jaar, betovert hij de drie juryleden, Keith Urban, Jennifer Lopez en Harry Connick Jr., van American Idols met een akoestisch gespeelde ‘Next Door Neighbor Blues’ van Gary Clark Jr. Zijn stem verraadt weliswaar zijn leeftijd en eigenlijk is hij veel te jong om met serieuze blues-zaken bezig te zijn maar kandidaat nummer 35014 overtuigt en is door naar de volgende ronde.
Deze week is zijn debuutalbum gepresenteerd en is het gelijknamig getitelde ‘Zach Person’ wereldwijd verkrijgbaar.
Tekst: Jeroen Bakker
Hevig onder de indruk waren ze toen die jonge, ietwat slungelachtige gast met zijn gitaar in de hand binnen kwam lopen en vervolgens zingend verhaalde over zijn liefje die hem bedroog, er vandoor ging met zijn Cadillac en vervolgens een pistool op zijn hoofd gericht hield. Het akoestische gitaarspel waarmee hij zichzelf begeleidde paste eveneens niet bij een knul van die leeftijd. J.Lo. begreep er helemaal niets van. Alsof ze water zag branden stamelde ze er iets onbenulligs uit in de trant van “Wat gebeurt hier?” en “Dit kan helemaal niet, hij hoort hier niet want hij is niet van deze tijd”. Harry Connick Jr. snapte het wel en noemde zijn optreden “verfrissend” en countryheld Keith Urban liet zijn waardering blijken voor “dit bijzonder authentieke geluid”. Zach liet het gelaten over zich heen komen en vervolgde in de periode daarna rustig zijn uitgestippelde koers. Wel verscheen er nog rap ‘Working On Tomorrow’, een verzameling pakkende popliedjes met zelfgeschreven maar opvallend volwassen teksten waarin zijn gitaarspel nadrukkelijk naar voren kwam en zijn stemgeluid heel af en toe een rauw randje vertoonde. Het optreden tijdens de International Blues Challenge 2017 bezorgt hem ontmoetingen op het podium met zowel Robert Cray als Buddy Guy.
Nu, vier jaar later, wordt er vrijwel nergens gesproken over dit eerste album en wordt ‘Zach Person’ gelanceerd alsof het uit het niets afkomstig is. Zach noemt zijn stijl ‘blues-rock-alternative’ en een compliment dat invloeden van Stevie Ray Vaughan, Prince en Gary Clark Jr. of Lenny Kravitz zijn terug te horen in zijn geluid, bezorgt de bescheiden muzikant zelfs een ietwat ongemakkelijk gevoel. “Ik ben opgegroeid in een omgeving waar veel blues gedraaid werd maar ik luisterde zelf graag naar John Mayer en Kings Of Leon. Ik denk dat je van alles wel iets, bewust maar ook onbewust, meeneemt wanneer je zelf muziek schrijft.” Vanaf 2018 is er serieus gewerkt aan het materiaal zoals dat op het deze week verschenen album is verschenen. De eerder uitgebrachte vijf-track-EP is uitgebreid met nog eens zes nummers waarin de blues van een hedendaags jasje is voorzien. Met de ruige klanken van een zwaar versterkte slide-gitaar trekt Person de blues hoogstpersoonlijk uit de klei van de Mississippi Delta om er vervolgens een moderne twist aan toe te voegen met behulp van zijn vriend, drummer Jake Wyble. Het resultaat is een hip geluid, een combinatie van modern elektronisch gestoei van samples, synths, zware drum-sounds en niets-ontziende baggervette gitaarklanken die niet bepaald geschikt zijn voor fijngevoelige oortjes zoals ‘Can’t Stop Running’ waarmee de jonge Texaan officieel zijn doorstart aankondigt. Ook in ‘Send Me Away’ dat als een relaxte R&B-track aanvangt, gaan de twee gruwelijk los met wilde drumpartijen, freaky spacende geluidseffecten, spectaculaire gitaarsolo’s en pakkende riffs maar daar waar het gevaar dreigt uit om de bocht te vliegen, slagen de twee er steeds weer in om elkaar te vinden in de basis. Steeds wordt weer gezocht naar het avontuur en ook worden er muzikale grenzen overschreden maar beiden verstaan blijkbaar heel goed de kunst om te doseren en precies te weten tot hoever dit kan gaan. In het opgewekte ‘Wanna Fly’ begeeft Person zich zelfs op het country-pad en blijft alles beperkt tot een zeer aangenaam analoog geluid. Precies 64 jaar na de release krijgt ‘All Shook Up’ een gewaagde upgrade en de vraag is of Elvis-fans hier op zitten te wachten. Toegegeven, het getuigt van lef maar het is bijna te vergelijken met de manier zoals ZZ Top zich ooit eens op schaamteloze wijze door het met zware synths overgoten ‘Viva Las Vegas’ heen worstelde. Liever weer terug met ‘Back To Me’ zoals Person het zelf aangeeft en de aandacht weer opeisen met eigen materiaal. Daar is namelijk niets mis mee aangezien hij over een zeer prettig, warm en soulvol stemgeluid beschikt waarin de link met Gary Clark jr. duidelijk aanwezig is maar waarbij hij soms ook heel ontspannen achterover durft te leunen zoals tijdens de gevoelige ballad ‘Let Me Know’. Het is een manier die doet denken aan zijn oudere Texaanse collega Doyle Bramhall II. In het prachtige ‘Crossroads’ bewijst hij dit op duidelijke wijze en trekt hij vocaal alle registers open waardoor je even zou vergeten uit welk bouwjaar hij afkomstig is.
Een hoogtepunt is, hoe merkwaardig ook, de extra toegevoegde track ‘R.D.M.S.’, een prachtige ‘kale’ ongepolijste demo-uitvoering van vijf minuten oprecht gevoel waarin hij het helemaal alleen doet zonder allerhande opsmuk, waarin alles bij elkaar komt en waarin hij laat zien wat hij daadwerkelijk in huis heeft.
Zach Person levert met zijn moderne en veelzijdige interpretatie van de blues het bewijs dat de nieuwe generatie heel goed in staat is om de authentieke elementen door te trekken naar het heden. Hij maakt het daarmee dan ook interessant voor de oudere liefhebber van het genre maar weet zo ook een jong publiek warm te krijgen voor deze muziek.
Het moet wel heel vreemd lopen willen we van deze getalenteerde gast met dit indrukwekkende album niets meer vernemen.
Video: Zach Person – Can’t Stop Running (BlackDenim Sessions)
hey Jeroen, deze getalenteerde vogel is met band op 18 juni in Leiden te zien, hoop je weer eens te zien…..