TOM JONES SURROUNDED BY TIME

TOM JONES – SURROUNDED BY TIME

Datum Release: 23 April 2021
Label: EMI
Te bestellen bij o.a. Bol.com

In Groot-Brittannië is er na alle ophef betreffende de Brexit, het voorspoedige verloop van het vaccineren en het recente overlijden van de hertog van Edinburgh, niets dat de gemoederen meer bezig houdt dan het binnenkort te verschijnen van ‘Surrounded By Time’, het nieuwe album van Tom Jones dat vanaf 23 april verkrijgbaar zal zijn. De behoefte om uit te kunnen kijken naar de fijne dingen in het leven is groot en Sir Tom begrijpt dat als geen ander. Hij is de 80 jaar reeds ruimschoots gepasseerd en heeft een ronduit zware periode achter de rug maar is geenszins van plan de handdoek in de ring te gooien. Jones bepaalt nog altijd zelf zijn eigen koers want zoals hij het zelf zingt: ‘There’s No Hole In My Head’…

Tekst: Jeroen Bakker

Zijn gezondheidsperikelen en vooral het overlijden van zijn Linda met wie hij zo lang getrouwd was, nu precies vijf jaar geleden, hebben er flink in gehakt maar toch blijft hij doorgaan. Het optreden van Tom Jones als jurylid/coach in de Britse versie van The Voice zorgt wekelijks voor kijkcijfer-records en hij geniet er zichtbaar van. Meer dan eens pakt hij zelf de microfoon om vervolgens iedereen weer omver te blazen met een indrukwekkende partij vocaal machtsvertoon. Na het prachtige Music For The Marsden-benefiet-optreden van maart 2020 in de O2 te Londen valt plotseling alles stil. Alleen thuis zittend beseft hij dat zich nog nooit zo ellendig gevoeld heeft. In een telefonisch interview wordt hem gevraagd naar de muziek die gedraaid moet worden tijdens zijn uitvaart. ‘Great Balls Of Fire’ van Jerry Lee Lewis moet keihard gedraaid worden. “Maar dan wel de originele Sun Records-uitvoering uit 1957”, voegt hij er snel aan toe. Het debuut van ‘The Killer’ was namelijk het eerste album dat hij ooit in zijn bezit kreeg en vervolgens zijn leven zou bepalen. Iets met een cirkel die rond is zeg maar. Toch geeft zijn liefde voor de muziek hem weer de kracht om op te krabbelen en overeind te blijven. Hij besluit dat ‘Great Balls Of Fire’ nog maar even moet wachten.

Zijn zoon Mark Woodward die tevens het management al enkele decennia lang in goede banen leidt, duwt hem in de goede richting en reikt hem enkele muzikale tips aan zoals hij dat al zo vaak heeft gedaan. Mark kan gerust verantwoordelijk worden gesteld voor de doorstart die zijn vader dertig jaar geleden heeft ingezet. Na een moeilijke creatief arme en weinig succesvolle fase, zorgt Mark er namelijk voor dat zijn vader beter materiaal krijgt om op te nemen en daarbij over de juiste producers kan beschikken om het allemaal vast te leggen. Tom Jones wordt na lange tijd weer serieus genomen als muzikant. Ethan Johns, zoon van de gerenommeerde producer Glyn Johns, is de man die uitstekend werk heeft verricht op de voorgaande drie albums. Het opnemen gebeurde voornamelijk live en zonder overdubs. Jones was er zich dikwijls niet eens van bewust wanneer er werd opgenomen. In de veronderstelling dat hij nog moest beginnen aan het echte werk had Johns de juiste opnamen meestal al vastgelegd. Die laatste, ‘Long Lost Suitcase’ dateert al weer van ruim vijf jaar geleden. Mark heeft een goed idee voor ogen hoe het moet klinken en Tom stelt voor om Ethan Johns er ook nu weer bij te halen zodat de twee kunnen samenwerken. Ondanks de beperkte mogelijkheden is er het afgelopen jaar veel opgenomen maar uiteindelijk zullen twaalf tracks het nieuwe album halen.

23 April wordt ‘Surrounded By Time’ gepresenteerd maar eerder dit jaar verscheen er al een eerste voorproefje met ‘Talking Reality Television Blues’, een indrukwekkende ‘spoken word-performance’ van Jones die de compositie van Todd Snider, een Amerikaanse muzikant die ooit met gitarist Neal Casal en drummer Duane Trucks The Hard Working Americans oprichtte, op een voortreffelijke wijze helemaal eigen maakt. Een klein maar krachtig folkliedje is compleet getransformeerd in een zwaar gelaagd muzikaal epos. “De invloed van de TV heeft ons leven grotendeels bepaald en daar schuilt een groot gevaar in”, aldus de folkzanger. De wereldgeschiedenis wordt in een boeiende clip compact weer gegeven sinds “a fool made the decision to turn on the television” en “the video killed the radio-star”. We zien de eerste stappen op de maan en schuiven met ‘the moonwalk’ van Michael Jackson naar de recente laatste stuiptrekkingen van een verwarde Amerikaanse president. Geen stem die deze tijdreis beter had kunnen begeleiden dan die van Tom Jones. Ook muzikaal is voor een avontuurlijke aanpak gekozen met een sferisch geluid dat afkomstig zou kunnen zijn van Radiohead.

De volgende single die al eerder verscheen is eveneens verrassend te noemen. Tom Jones gaat met ‘No Hole In My Head’ van Malvina Reynolds uit 1965 terug naar de tijd dat hij voor de eerste keer in Londen kwam en van allerlei vreemde adviezen werd voorzien. Van het akoestische origineel laat Jones helemaal niets meer heel. Op een swingend psychedelisch klankentapijt klinkt hij bijzonder fel en strijdbaar. Het zit hem na al die jaren nog altijd dwars dat men hem indertijd een stijl wilde opdringen om het gat op te vullen dat was ontstaan omdat zijn held Elvis “uit de mode zou zijn”. Bovendien zou Jones aan zijn imago moeten werken want, zo werd hem fijntjes meegedeeld, “op een macho Welshman als jij zit hier niemand te wachten.” Met stoere vocale uithalen laat hij zien dat er zelfs nu na al die jaren niet met hem te spotten valt. “Dring mij niets op wat ik niet wil. Ik volg toch altijd mijn wegen weg”, luidt de boodschap overtuigt.

Het is duidelijk dat enkele van de uitgekozen liedjes op dit album van invloed zijn geweest op zijn leven en nog altijd veel voor hem betekenen. De diversiteit maakt dit album enorm interessant aangezien er een selectie is gemaakt uit materiaal van de afgelopen zeven decennia. Er is zorgvuldig geselecteerd en goed gekeken waar de zanger zich prettig bij voelt. Wat te denken van Mike Scott, bekend van The Waterboys die bereid bleek het melodramatische meesterwerk ‘This Is The Sea’ af te staan, Tony Joe White die met ‘Ol’ Mother Earth’ vertegenwoordigd is of het meer recente ‘I Won’t Lie’ van Michael Kiwanuka, toch een van de belangrijkste nieuwe singer/songwriters van de afgelopen tien jaar.

De opmerkelijke keuze voor de Yusuf / Cat Stevens-compositie ‘Pop Star’ lijkt bij nader inzien een logisch gevolg op bovengenoemde ervaringen. Alsof hij zijn moeder wil aantonen dat het hem toch gelukt is om te slagen: “Mama Mama See Me I’m A Pop Star”, horen we hem naar hartenlust uithalen terwijl steriel klinkend toetsenwerk op de achtergrond bijdraagt aan de ontspannen sfeer. Wie niet beter weet zou menen dat hij zich ondanks de moeilijke tijd gedurende de lockdown prima heeft weten te vermaken, We zagen hem tenslotte een half jaar geleden nog Live At Home, maar in zijn tuin, ‘Green Green Grass of Home’ zingen voor BBC Radio 2 met gitarist Scott McKeon in de begeleidingsband. De zanger oogt daarin ontspannen, levenslustig en lijkt klaar voor een volgend hoofdstuk in zijn leven. Onlangs maakte hij nog gebruik van de uitnodiging om zich te laten vaccineren: “Het voordeel van mijn leeftijd is dat je vooraan staat in de rij voor een prik”, stond in de tabloids vermeld.

Jones heeft de tijd genomen om terug te blikken op zijn eigen leven maar volgt ook de verrichtingen van zijn collega’s in het vak. Zo is hij altijd een groot bewonderaar geweest van Bob Dylan, een leeftijdsgenoot. Memorabel is de geslaagde uitvoering van ‘What Good Am I?’ die te vinden is op ‘Praise & Blame’ uit 2010. Ook op ‘Surrounded By Time’ is ruimte voor een vertolking uit het imposante oeuvre van Sir Bob. Gekozen is nu voor ‘One More Cup Of Coffee’ dat voor Dylan een belangrijke, want zeer persoonlijke track werd op ‘Desire’ uit 1976. Dylan zou in de tekst, gehuld in metaforen, verwijzen naar zijn moeilijke relatie met zijn toenmalige partner op dat moment. Het zou zomaar van toepassing kunnen zijn geweest op het leven van Jones die het, in zijn hoogtijdagen, zichzelf op relationeel gebied niet bepaald gemakkelijk maakte. Die tijd lijkt nu toch voorbij want ‘I’m Growing Old’ zoals hij met veel gevoel maar ook ernstig terugblikt in de door Bobby Cole geschreven compositie waarbij hij ontroert en behoorlijk dicht bij de donkere jazz van het origineel blijft. De keuze voor deze relatief minder bekende track blijkt een briljante vondst. Triest voor de Amerikaanse zanger/pianist is het feit dat hij, mede door overmatig gebruik van alcohol en tabak, de 64 jaar maar net aan wist te halen terwijl de Welshman op dit moment fitter dan ooit lijkt.

Het is fijn te kunnen constateren dat Tom Jones na een zeer moeilijke periode verrassend sterk voor de dag komt op ‘Surrounded By Time’ en aantoont dat het heilige vuur nog lang niet gedoofd is. De leeftijd lijkt simpelweg geen vat op de vitale zanger te krijgen. Voorlopig is ‘Great Balls Of Fire’ nog lang niet aan de orde maar het zou wel verrekte prettig zijn wanneer de uitgestelde optredens nog eens kunnen plaatsvinden.

Surrounded By Time tracklist:

“I Won’t Crumble With You If You Fall” (Bernice Johnson Reagon)
“The Windmills Of Your Mind” (Michel Legrand/Alan & Marilyn Bergman)
“Popstar” (Cat Stevens/Yusuf Islam)
“No Hole In My Head” (Malvina Reynolds)
“Talking Reality Television Blues” (Todd Snider)
“I Won’t Lie” (Michael Kiwanuka & Paul Butler)
“This is the Sea” (Michael Scott)
“One More Cup Of Coffee” (Bob Dylan)
“Samson And Delilah” (Tom Jones, Ethan Johns, Mark Woodward)
“Mother Earth” (Tony Joe White)
“I’m Growing Old” (Bobby Cole)
”Lazarus Man” (Terry Callier)


Ook op Blues Magazine ...