Tom Jones
Melkweg, Amsterdam
5 November 2010
Tekst : Hananja Verduyn
“Praise & Blame”
Het is 19.30 uur als we de Rabozaal van de Melkweg binnen stappen. Het is uitverkocht, en de zaal loopt vol met netjes uitgedost publiek. Van jong, naar gemiddeld, naar ouder. Voor ons zat een gezellig stel van duidelijk Jones’ zijn generatie. Mijn gezelschap en ik besloten om heel relaxt vanaf een zitplaats alles te gaan beschouwen.
Tom Jones zou het gehele album Praise & Blame spelen. Een zeer enthousiast publiek begroette “Sir” Jones met een luid aplaus.
Er werd ingezet met “What Good Am I”. De verlichting was zodanig dat Tom en de band in geheimzinnige schaduwen gehuld werden.
De stem, nog steeds zuiver met een zeer warm timbre.
De sfeer was heel amikaal. Tussen de songs door deelde hij handtekeningen uit aan de fans die aan het podium vastgekleeft waren. Hij maakte een praatje, een grapje, en reageerde op de reacties uit het publiek.
Ook memoreerde hij aan Elvis Presley en aan de onlangs overleden Solomon Burke, welke beiden, zoals Tom Jones zelf vertelde, vrienden van hem waren.
De sfeer was erg goed te noemen. Het dak van de Melkweg “ging eraf”.
Toen het nummer “Didn’t it Rain” was gespeeld, beloofde Sir Jones dit nummer nog een keer te doen aan het eind omdat het publiek zo enthousiast reageerde tijdens dit nummer. Nu moet ik zeggen dat alle nummers van het album luid meegezongen werden door het publiek. Maar inderdaad, als slot waagde Tom Jones het om een nummer voor een tweede keer te zingen!
De nog steeds charmante heer Jones heeft geaccepteerd dat hij inmiddels grijze haren heeft, want het concert duurde slechts 5 kwartier, wat wel teleurstellend was voor het publiek.
Voor de toegift liet hij zich wel bidden en smeken en kwam uiteindelijk terug voor de encore: “Green Green Grass of Home”. Het spreekwoordelijke dak was er al af…anders ging het er nu af.
Ondergetekende heeft het niet gewaagd foto’s te maken van het concert, gezien de capaciteit van het cameraatje….
Set List
1.What Good Am I?
2. Lord Help
3. Did Trouble Me
4. Strange Things
5. Burning Hell
6. If I Give My Soul
7. Don’t Knock
8. Nobody’s Fault But Mine
9. Didn’t It Rain
10. Ain’t No Grave
11. Run On
12. Didn´t It Rain
Encore:
Green Green Grass of Home
Leuk verslag! Toch fijn voor de ‘oude garde’ dat hij ook nog een van zijn oude successen speelde. Een echte entertainer :-).
ja, Hananja, het staat buiten kijf daqt deze man nog steeds een groot artiest is, en nog menige harten laat smelten, door zijn performance en vooral ook stem dus en inlevings vermogen qua muziek. het succes van dit nieuwe album heeft natuurlik voor een groot deel ook te maken met min of meer mentor Jools Holland denk ik, die hem toch een klein beetje deze kant heeft opgestuurd. Ze hebben gezamelijk al eerder en soortement van Bluesalbum gemaakt dus, wat ook goed ontvangen werd. Dit album gaat wat meer naar de Gospel , country, foilk en blues toe, en is dus wat breder te noemen.
het was al bekend dat dit optreden echt in het teken zou staan van het nieuwe album, maar stilletjes hoopt toch iedereen dat er ook een stel gouwe ouwe voorbij gingen komen. Nou ja joh, eentje dus maar, maar wel een hele mooie nietwaar? ja, de tijdsduur, was kort, een amsterdamse dame die zich helemaal had uitgedost vertelde tegen een vriendin van mij, dat zij zich gi9ng bezuipen, omdat het veel e kort was, en zij zich daarvoor dus had op getut. Ik kan het me een beetje voorstellen wel, maar toch heeft ook zij net als het voltallige publiek genoten. Hananja zegt dat, en schrijft het vooral koprt en krachtig op voor ons vrienden. Goed werk oomk vooral, thanx frank
Leuk verslag Hananja, heel helder en sfeervol vooral voor mensen (zoals ik) die er niet bij waren. Zo krijg je een goed beeld hoe het geweest is.
CHAPEAU Hananja!
Groetjes,
ELS