Michael de Jong – Reclusion
Format: CD / Label: Eigen Beheer
Releasedatum 14 Juli 2018
Tekst: Paul Op den Kamp
Daar sta je dan als artiest, je weet dit album is het slotakkoord. Op je instrument speel je de Minor Key Of Twilight wetende dat je levenswerk met deze liedjes voltooid wordt. Wordt je hier nu onzeker van of vastbesloten om nog een keer alles uit de kast te halen?
Na grootheden als David Bowie, Johnny Cash en Leonard Cohen die het laatst van hun leven omzette in krachtige muziek verschijnt er postuum van Michael De Jong een laatste album. Door de turbulente levensloop van Michael de Jong verwacht je bijna dat hij de ‘Grim Reaper’ in de keek, begroette en een stoel aanbood terwijl hij eerst het album afmaakte. Als kind van Nederlands/Franse emigranten in de Verenigde Staten stond hij tussen de beide continenten in, zijn afkomst dreef hem na talrijke pogingen om succes te bereiken richting het vaderland. Daar begon hij opnieuw, gehinderd door drank en drugs; maar gedreven als op de dag dat hij Johny Cash zag en hij besloot muzikant te worden. Tot aan zijn dood eerder dit jaar gaf hij regelmatig concerten in Nederland en bracht negentien albums uit. Gezondheidsproblemen door Hepatitis C en HIV een (al dan niet) permanente aanwezigheid die het muziek maken niet in de weg mochten staan.
Tijdens het luisteren blijf ik maar denken aan de Man In The Long Black Coat waar Bob Dylan ooit over zong, de gestalte in de verte die steeds korter bij komt en samen met je verder gaat; zoals de dood uiteindelijk bij ieder van ons langskomt. Waarmee ik niet probeer te zeggen dat de sfeer van het album er een is van absolute duisternis of doem. Eerder elf liedjes die vertellen van berusting, verdriet, de eindigheid van het leven en de rafelrandjes van spijt en woede.
Spaarzame begeleiding van gitaar, bas en toetsen is het muzikale decor waaroverheen de Jong zijn verhaal brengt, meer heeft hij met zijn stem niet nodig om het verhaal te vertellen. Een muzikaal landschap van less is more.
Met een snik in zijn stem zingt hij Who Knows Where The Time Goes van Fairport Convention en Dreaming My Dreams van Marianne Faithfull. Hoopvolle meditaties over betere tijden en de liefde die er dan is. Wetende dat hij kort na het inzingen zou overlijden maakt dat je luistert met een traan in je oog en een brok in je keel.
Er zijn dit jaar vele blues albums verschenen, waarvan er vele op deze website zijn besproken. Toch zijn er maar enkele die het niveau halen van ‘Reclusion. Een dergelijke mate van authenticiteit en emotie kan alleen bij de allergrootste artiesten! Muzikanten wiens ziel en zaligheid vergoten zijn in de blues, een van die zeldzame diamanten was Michael de Jong. Koop je dit jaar maar één album, laat het dan deze zijn! Beter vind je niet meer in 2018.
Om deze recensie af te sluiten nog een keer de woorden van Jimmy Reed aan te halen die voor Michael de Jong het levensmotto was! ‘It ain’t how you sing the song boy, it’s how you live your life… and if you ain’t lived the life, how can you sing the song.’
Tracklist:
01. Jesse James
02. An Evening Stroll
03. Autum Leaves
04. Unfinished Prayer
05. Ships In The Night
06. Call It What You Will
07. Minor Key Of Twilight
08. Who Knows Where The Time Goes
09. That Lucky Old Sun
10. Little Seed Song
Website: Michael de Jong
We horen graag je mening! Voeg reactie toe