Johnny Burgin – Live
Format: CD / Label: Delmark Records
Releasedatum: 6 september 2019
Tekst: Martin van der Velde
Delmark Records mag gezien worden als één van de belangrijkste blues labels uit Chicago. Het label geeft onderdak aan al die bluestoppers die deze stad rijk is. Nu ligt daar Live van Johnny Burgin, die ook als Rockin’ Johnny door het leven gaat, maar op korte termijn volgen er ook albums van onder andere Linsey Alexander, Guy King, Dave Specter, Breezy Rodio, Willie Buck en wat te denken van eenennegentig jarige Jimmy Johnson, die na bijna twintig jaar met nieuw materiaal op de proppen komt.
Maar naast blues verschaft het label ook onderdak aan een groot aantal jazzmuzikanten en hebben zo een uitstekende collectie jazzalbums in hun catalogus opgenomen.
Johnny Burgin neemt al lange tijd albums voor dit label op, in 1998 verscheen ‘Straight Out Of Chicago’, dat een jaar later opgevolgd wordt door ‘Man’s Temptation’. Na wat uitstapjes volgt in 2012 ‘Grim Reaper’ voor Delmark Records.
Recent volgden twee uitgaves op West Tone Records, ‘Greetings From Greaseland’ en ‘Neoprene Fedora‘ en ‘Dos Hombres Wanted’ op Vizztone Label, waarop Johnny samenwerkt met Quique Gómez.
Voor de live opnames van ‘Live’ heeft hij Aki Kumar (harp, percussie), Kid Anderson (gitaar, piano), Chris Matheos (bas) en Steve Dougherty (drums) tot zijn beschikking. Op enkele tracks komen zangeres Rae Gordon, mondharmonicaspeler Charlie Musselwhite en saxofonist Nancy Wright hem ondersteunen.
De opnames zijn op 5 januari in het Redwood Café in Cotati, California opgenomen. Na zo’n twintig jaar wordt het voor Johnny tijd om met nieuw live materiaal te komen, zijn voorganger ‘More Real Folk Blues Live’ dat op het iets onbekendere Marquis Records label is verschenen heeft destijds zijn weg naar de liefhebbers wel gevonden maar door de betere distributie mogelijkheden van Delmark Records zijn deze live opnames nu voor een veel breder publiek beschikbaar.
Johnny Burgin is een zeer gerespecteerd bluesmuzikant in Chicago en heeft zo’n beetje met alle grote artiesten die de stad kent in de studio en op het podium gestaan. Eddie C. Campbell, Tail Dragger, Sam Lay, Eddie Taylor Jr., Jimmy Dawkins, Eddie Shaw, Little Arthur Duncan, Jimmy Burns, Big Smokey Smothers, L.V. Banks en Eddy Clearwater is maar een kleine greep uit de artiesten waarmee hij heeft gespeeld. Maar ook onder eigennaam is hij over de aardbol getrokken met optredens in heel Europa, Rusland, Japan en van coat to coast in de United States.
Op de korte openingstrack You Got To Make A Change, een shuffle met een heerlijk vijftiger jaren sound hoor je meteen de gedrevenheid van Johnny Burgin. Hij mag dan niet de allerbeste zangstem ter wereld hebben maar in de loop der jaren heeft hij zijn zangkwaliteiten toch behoorlijk verder weten te ontwikkelen. Ook Aki Kumar laat meteen, met passend akoestisch harpspel van zich horen en de toon is gezet.
In de slowblues Can’t Make It Blues trekt Johnny Burgin even flink van leer en merk je dat hij door de oude meesters is gevormd. Maar ook voor het funky werk draait hij zijn hand niet om, puntige riffs zwepen She Gave Me The Slip nog verder op. Aki Kumar heeft ondertussen voor een overstuurd soundje gekozen in het instrumentaal gespeelde The Leading Brand, beide solisten vullen elkaar heerlijk aan en laten horen dat we het hier met vaklieden van doen hebben.
Tijd voor de eerste gasten Rae Gordon, die met haar pittige stem het duet zoekt met Johnny Burgin in I Got To Find Me A Woman en als dat niet genoeg is dendert saxofoniste Nancy Wright er met een krachtige solo erover heen. Het feestje is compleet en gelukkig mogen we nog even langer genieten van de krachtige vocalen van Rae Gordon in Late Night Date Night, de swingende shuffle You Took The Bait en op een jungle beat drijvend Daddy’s Got The Personal Touch.
In het tweede instrumentaal gespeelde stuk, de stevige slepende shuffle Louisiana Walk, laat Burgin met priemend gitaarspel zijn klasse nogmaals horen. Het tempo gaat flink omhoog wanneer hij zijn derde gast, de legendarische Charlie Musselwhite aankondigt. Deze man heeft na al die jaren nog niets aan kracht en virtuositeit ingeleverd en wakkert het feestje nog even extra aan in Blues Falling. Het intro van het daarop volgend California Blues lijkt even moeilijk op gang te komen, maar dat veranderd al snel en wanneer de band ook nog eens invalt ontstaat er een dampende shuffle.
Misschien wel het mooiste nummer van het album, het ruim zes minuten durende When The Bluesman Comes To Town, dat geweldig mooi is opgebouwd en waarin we als climax de ongepolijste sound van de west side Chicago blues ontwaren en we even moeten denken aan Otis Rush, Luther Allison en Magic Sam en als dat niet genoeg is trakteert Charlie Musselwhite ons ook nog even met het fijnste harpwerk, een genot om naar te luisteren.
En dan zit het er bijna weer op, als uitgeleide speelt Johnny nog een sfeervol jazzy instrumentaal gespeeld stuk en kunnen we niet anders zeggen dat hij zichzelf weer heeft overtroffen. Eddie Shaw zei ooit eens tegen Johnny Burgin “It takes 20 years to make a bluesman”. Burgin is al lang gerijpt en zegt heden ten dage met recht “Here I am, ready to play my blues for you”. En wij hebben dan weer het voorrecht om er van te mogen genieten!!!
Tracks:
01. You Got To Make A Change
02. Can’t Make It Blues
03. She Gave Me The Slip
04. You’re My Trinket
05. The Leading Brand
06. I Got To Find Me A Woman
07. Late Night Date Night
08. You Took The Bait
09. Daddy’s Got The Personal Touch
10. Louisiana Walk
11. Blues Falling
12. California Blues
13. When The Bluesman Comes To Town
14. Jody’s Jazz
Website: Johnny Burgin
We horen graag je mening! Voeg reactie toe