Foto Recensie: Jim Kirkpatrick - Dead Man Walking

Format: CD, Digital, Vinyl
Label: US One Records
Release: 21 april 2023

Tekst: Jos Verhagen

Voor een beroepsmuzikant is het handig als je van vele markten thuis bent. Jim Kirkpatrick is zo’n muzikant. Hij beweegt zich makkelijk tussen de Hard rock en de Blues. Naast een begenadigd gitarist is hij ook een goede zanger met een prettige stem en schrijft hij mooi composities. Velen zullen hem herkennen als degene die Marcel Scherpenzeel opvolgde bij Band of friends. Maar hij is actief op vele fronten zo begeleid hij deze zomer Sari Schorr die met Kiefer Sunderland op tournee is, en speelt hij met zijn eigen band. Het repertoire hiervan is een mix van eigen werk, klassiekers uit de rijke Engelse rock historie en Rory Gallagher, zijn grote voorbeeld. Ik mocht hem al eens live bezig zien waarbij uitblonk in zijn gitaar en zangkunsten maar bovenal ook was hij de bandleider die de lijnen uitzet en zijn bandleden de ruimte geeft.

Zijn nieuwe album Dead Man Walking is een heerlijk oldskool rock album met veel Amerikaanse invloeden zoals van Bon Jovi, Toto en Whitesnake. Het album klinkt als een huis, de productie deed Jim zelf en is top. Na het korte intro “Promised land” start de titel track “Dead Man Walking” wat bij mij referenties oproept naar Bon Jovi’s Wanted Dead or Alive. Dead Man Walking ze de toon van dit album met heerlijke toegankelijke rock muziek. “Razors edge” zet dit door en opent met een machtig gitaar intro. In dit mooie nummer doet het gitaarwerk denken aan Bernie Marsden, een man waar Jim Kirkpatrick veel mee samenwerkte. Deze heerlijk power hoor je ook terug in “Life on the run” met mooie solo. Wat gas terug, neemt Jim Kirkpatrick de tijd in de rock ballad “The Journey home”, werkend een hoogtepunt overtuigd Jim zang volledig ook in een rock ballad.

De album hoes verwijst naar het wilde Westen, Monument Valley, wat op dit album tot uiting komt in “Union Train”. Op een vette groove met jankend gitaar solo, het vleugje mondharmonica geeft het net dat wildwest gevoel mee. “Road of bones” zit compositorische geweldig in elkaar. Bouwend op een simpele riff smeed Jim Kirkpatrick zijn gitaarspel aan een tot een vette rock track, de solo is top, Gary Mooriaans bijna. “Heaven above’s” groove doet denken aan Toto’s Africa. Ook in dit nummer ligt weer zoveel muzikaliteit die het karakter van het album bepaald. Het nummer swingt en dat swingende zet zich door in “Hold on”, het zijn nummers met een onweerstaanbare vibe die Jim hier teweegbrengt en die de aandacht verdient. Dit is een topalbum voor liefhebbers van Whitesnake, Toto, Bon Jovi met top zang en puik gitaar werk in sterke liedjes.

Het album sluit af met mijn favoriete Rory Gallagher track “I fall apart”. Jim’s uitvoering is prachtig maar niet echt passend bij de rest van het album. Je moet je helden eren en Jim doet dat op gepaste wijze. Het toont wederom zijn kunde als zanger en gitarist.

Dead Man Walking - Jim Kirkpatrick

 
Tracklist:
1: Promised land
2: Dead Man Walking
3: Razors Edge
4: Life on the Run
5: The Journey Home
6: Union Train
7: Road of bones
8: Heaven Above
9: Hold On
10: I Fall Apart

Credits:
Jim Kirkpatrick – guitar, vocals, bass, percussion, harmonica
Leon Cave – drums
Jem Davis – keyboards
Chris Cliff – bass (2)
Ollie Collins -bas (5,8,10)
John ‘Rhino’ Edwards – bass (6)
Claire ‘Fluff’ Smith – Fiddle
Scott Ralph – Horn arrangement
Alex McIlquham Jones, Sara Miller – Backing vocals
Charlie Olins- orchestration (10)

Social media:
Website
Facebook
Youtube
Twitter
Instagram


Ook op Blues Magazine ...