Daniel Lohues – Sowieso
Label: Ericana Recordings
Format: CD, Vinyl, Stream en Download
Releasedatum: 28 februari 2020
Tekst: Dietmar Terpstra
Ergens heb ik de indruk dat we de muzikant en liedjesschrijver Daniel Lohues in Nederland schromelijk aan het onderschatten zijn. En dat terwijl hij aan de lopende band platen aflevert die zowel muzikaal als tekstueel altijd ver uitsteken boven wat we te zien krijgen in laten we zeggen De Beste Zangers en aanverwante herrie. Een liedje als het hartverscheurende Miranda Holdersma bijvoorbeeld, uit 2012, is misschien wel het meest ontroerende wat er de laatste jaren in dit taalgebied is verschenen. Dat onderschatten heeft natuurlijk te maken met het feit dat Lohues de laatste jaren in zijn moedertaal zingt, en niet in het Engels of het Nederlands. Net als Normaal nooit is erkend als eigenlijk een heel goede rock ’n roll-band.
Met ‘Sowieso’ heeft de Drentse troubadour weer zo’n veelkleurig monumentje van een plaat afgeleverd, die bij nauwkeurige beluistering bol staat van de fijnzinnige pareltjes. Neem bijvoorbeeld zo’n ogenschijnlijk niemendalletje als Goa’J Met, waarin de zanger zijn lief meeneemt op een ritje naar een motel met een meertje voor de deur, waar ‘alles anders is’. Zachtjes hunkeren naar een betere wereld, dat is wat we doen.
Heimwee naar vroeger is ook een terugkerend thema in het werk van Lohues, zoals we horen in de single Niks Mooiers As Dat, waarin hij ons meeneemt naar de tijd dat hij als 11-jarige ging zwemmen in het zandgat, terwijl moeders aan de kant zat met een thermoskan met limonade. “Niet veul mooier as op joen 48ste, ‘n liedtie te zingen zoas dizzen”. Springsteen op zijn weemoedigst zou er een moord voor doen, tinkelende piano-akkoorden en alles.
Dat Daniel Lohues een groot liefhebber is van klassieke- en kerkmuziek komt tot uiting in Wat Doen We Nou, waarin de smaak van de zon en het geluid van de maan het decor zijn voor des dichters zoete wanhoop. En Beatlesk (dat is natuurlijk niet ver weg van de klassieken) wordt het in Over Joe, waar een cello voor fijne melancholie zorg draagt. En dat er in Lohues ook nog een bluesman schuilt kunnen we goed horen in Ja Hoger Nog, een even psychedelische als escapistische song, die nog behoorlijk luchtig begint met een mandoline, maar via ‘bossen en rivieren, en andere lieve diern’ bijna wanhopig ontaardt in bijna Peter Green-achtige gitaarspinsels.
Sowieso is opnieuw zo’n fraaie Lohues-plaat, waar liefde, wanhoop, melancholie en verdriet op smaakvolle wijze zijn ingebed in onnadrukkelijk musiceren, waarbij de Drent hulp kreeg van vakkundige collega’s als Bernard Gepken, Ferry Lagendijk, Bram Hakkens, Reyer Zwart, Jan Kooper en Fleur Dikkens, die haar zaag hartverscheurend laat zingen.
Website: Daniel Lohues
Tracklist:
01. Mag ‘t toch wel hopen
02. Dansen in de modder
03. Van ’n rivier
04. Duusternis
05. Gao’j met?
06. Niks mooiers as dat
07. Ie maggen hier altied henkommen
08. Wat doen we nou
09. Over joe
10. Ja, hoger nog!
11. Van de liefde
12. Hart an flarden
13. Zij hef niks
Lohues onderschatten? Normaal nooit erkend? Door wie precies niet? En Lohues heeft altijd in zijn moederstaal gezongen, op 1 nederlandstalig skik-album na. Even wat muggenziften, verder heb je natuurlijk helemaal gelijk ;-)