Het jaar is nog jong, maar we kunnen nu al wel stellen dat Java|Webster een van de meest interessante bluesreleases van 2024 is. De gelauwerde Nederlandse bluesgitarist Erwin Java en de door de wol geverfde Britse bluesrockman Sean Webster bundelden hun krachten, en brachten het beste in elkaar naar boven, op dit verrassende album.
Door Dietmar Terpstra | Fotografie: Nico Brons
Erwin Java is naar alle waarschijnlijkheid de meest geliefde bluesgitarist van ons land. Na 25 jaar gespeeld te hebben met het legendarische Cuby + Blizzards, en vijf jaar met King Of The World, trekt hij nu zijn eigen plan. In januari verscheen het album Java/Webster, dat hij samen maakte met de Brit Sean Webster. ,,Eigenwijs zijn en doorgaan is altijd mijn devies geweest.’’
We ontmoeten Java (67) in Heerhugowaard, waar hij in het plaatselijke theater die avond optreedt met het ijzeren repertoire van ‘Cuby’. Songs als Window Of My Eyes en Somebody Will Know Someday zijn vaderlandse bluesklassiekers, en in het gezelschap van zanger/gitarist Erwin Nijhoff en Webster krijgen die een solide vertolking. ,,We gaan samen met het publiek terug naar de roots van de Nederlandse blues. De kwaliteit van die songs is zodanig dat daar nog steeds publiek voor is. De zalen zijn doorgaans vol, in kleine clubs speel ik amper meer.’’
Krakkemikkig
De middelbare school was voor een Indische jongen niet zijn meest gelukkige tijd, zijn heil zocht de jonge Java bij een krakkemikkig pick upje. ,,Op mijn kamertje speelde ik de muziek van Freddie King en Eric Clapton na, er zaten krassen op de plaat, dat weet ik nog goed. Mijn ouders hebben me altijd gesteund, van hen kreeg ik mijn eerste Fendergitaar, ik heb hem nog steeds, samen met een 50 Watt Marshall-versterker. Op m’n zeventiende kon ik al aardig spelen en werd ik veel gevraagd voor bandjes in Groningen. Ze wilden me wel hebben in een Top 40-orkest, omdat ik de gitaarsolo van Bohemian Rhapsodie letterlijk kon naspelen. Dat verdiende goed, 2500 gulden netto per maand, een heel bedrag destijds.
Blueslegende
Bij de Drentse blueslegende Harry Muskee vond Java zijn vorm. ,,Vijfentwintig jaar heb ik met hem gespeeld, dat was een mooie tijd. Natuurlijk, er zaten ook vervelende kanten aan. Harry had zijn hang ups, en zakelijk was het niet altijd koek en ei. Maar ik zou het zo weer doen, we hebben veel gereisd, hadden enorm veel werk. ,,De laatste jaren ben ik veel meer over mijn spel gaan nadenken. Natuurlijk ben ik naar het conservatorium geweest, en ik heb daar veel opgestoken. Maar een bestaan als beroepsmuzikant is altijd onzeker. Daarom heb ik altijd gezocht naar verdieping in mijn muziekkennis. Tegenwoordig zoek ik het meer in het muzikale verhaal, probeer meer met mijn gitaar te zingen, het verhaal te vertellen. Dat zou je als lyrisch kunnen omschrijven. Ik zoek het niet meer in virtuositeit . Daarbij ben ik mij er van bewust dat ik reageer op de vocalist, eerder was dat Harry, tegenwoordig is dat Sean. Soms heb je geen inspiratie, dat is het risico van het metier. Je kunt wachten op van af en toe een geniaal moment, als kunstenaar zijnde. Maar daar ben je er niet mee. Van Harry heb ik geleerd dat je als musicus altijd aan moet staan, je mag niet door het ijs zakken, zeker niet op het podium. Tegenwoordig speel ik meestal in theaters, de mensen betalen een fors bedrag om mij en mijn band te komen bekijken. Dan moet je er staan.’’
Tijdens de coronaperiode heb ik een project opgezet, Erwin Java’s Travel Party, ik moest zorgen dat ik bezig bleef, zo kon ik spelen als de gelegenheid zich voordeed. Tijdens die tour heb ik Sean Webster goed leren kennen. Iets daarvoor had ik mijn eerste soloplaat uitgebracht, Keepin’ It Real. Dat was een plaat met bluescovers en -klassiekers, die ik in een eigen jasje had gestoken. Maar ik had werkelijk geen idee hoe ik die moest promoten. Sean had daar ideeën over, en hij is verdomd handig met social media. Bovendien een goeie bluesrockgitarist, en hij heeft een gouden strot. Zo is het balletje gaan rollen. ‘’
,,Langzamerhand ontstonden er ideeën om songs te gaan schrijven. Ondertussen kwamen we vaak op tv, dat was een uitkomst. Bij de Oranjezomer, bij Veronica Inside. In totaal honderd keer. Sean en ik kwamen er achter dat onze wortels hetzelfde zijn. Hij is een fantastische zanger, heeft het altijd op eigen kracht moeten doen..’’
Ook Webster is enthousiast over de samenwerking. ,,We ontmoetten elkaar denk ik op een festival in Hoogeveen of in Groningen voor het eerst, waar Erwin speelde met Kat Riggins. Daar hoorde ik ook dat hij een van de best gewaardeerde bluesgitaristen van Nederland was. Johan Derksen bracht ons met elkaar in contact, via Fokke de Jong. Derksen zei dat het misschien een goed idee zou zijn om de krachten te bundelen, en dat heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden.’’
,,Vertraagd door twee jaar corona kwam het er vorig jaar eindelijk van, en afwisselend in Groningen en in Giethoorn, waar de heren wonen, is er aan het materiaal gewerkt. De samenwerking bleek van meet af aan vruchtbaar, zegt Webster. ,,We stonden open voor elkaars ideeen. Erwin is in Nederland de absolute top, en ik heb zelf ook een aardige carriere opgebouwd, en heb in het circuit een zekere standing. Maar er bloeide iets moois, om het zo te zeggen. We hebben veel repsect voor elkaar. En tijdens de eerste show die we samen deden, met Erwin’s Travel Party in Groningen, waar ook roel Spanjer en Phil Bee bij waren, zag ik dat het werkte, er was chemie, electricity. ’’
Java: ,,Qua discussie over wie er aan het roer staat is het tot nu toe heel erg meegevallen. Sean heeft sterke ideeën over hoe songs moeten klinken, in de pre-productie hebben we dat goed doorgesproken, zodat er een heel goeie blauwdruk lag over hoe het album uiteindelijk zou gaan klinken. Daar zijn dan ook geen misverstanden over ontstaan.’’
,,Het is een persoonlijke plaat geworden, Sean is iemand die graag stevig van leer trekt, ik zoek dan als tegenwicht de nuance op. Al met al zijn we een jaar bezig geweest, ik ben iemand die altijd veel twijfelt of wat ik schrijf wel voor de mensheid moet zijn, ben altijd mijn eigen grootste criticus geweest. Nu de plaat af is denk ik: het is goed zo!’’
En Webster vervolgt: ,,Ik had nog niet eerder samen met een ander een plaat gemaakt, dus dit was wel een eye opener voor mij. Ik ben nogal een control freak, en nu moest ik een deel van die controle laten varen. Dat vergt een andere benadering, en ik moest maar zien hoe dat uit zou pakken. Ik was eerlijk gezegd verrast dat Erwin, die hier toch geldt als een belangrijk bluesmuzikant, zo gemakkelijk uit zijn comfort zone kwam. Uiteindelijk bleek dat er tussen ons een fundamenteel vertrouwen was, dat was ontstaan tijdens de vele keren dat we samen op het podium hebben gestaan. Er is diep wederzijds respect. En dat hoor je volgens mij op deze plaat.’’
Mooi verhaal en zo klinkt het ook. Erwin Java is een geweldige persoonlijkheid.
Absoluut, totaal geen sterallures ‼️
Ik ben van vroeger, Erwin blijft naast Harry op mijn netvlies hangen, en een beetje Gelling! ❤️
Bij mij óók, Eelco Gelding helaas nooit live gezien.
Een heerlijke cd! Genieten!
Mooi verhaal. In december Cuby’s Blues gezien / gehoord in Hoofddorp. Prima, maar ik wil graag het nieuwe werk van Java / Webster horen.
Natuurlijk blijft ook voor mij Erwin Java voor mij gekoppeld aan Cuby. Maar Erwin Java ben ik blijven volgen. En zijn eerste solo CD draai ik regelmatig.