Marcel Scherpenzeel Band
Raadpop, Nederweert
5 juli 2019
Zoals Marcel Scherpenzeel een paar dagen voor dit optreden op Blues Magazine heeft aangekondigd, begint hij met de nieuwe Marcel Scherpenzeel Band (MSB) en is vanaf dat moment ook te boeken. Natuurlijk een reden voor Blues Magazine om deze band te gaan zien bij hun pas tweede optreden op Raadpop.
Raadpop is een gratis open-air festival in het centrum van Nederweert en een van de organisatoren Rob Knoop is ook nauw betrokken bij poppodium De Bosuil en festival Bospop in Weert. Het festival beleeft vanavond de vijfde editie en duurt twee dagen. Men wilde in Nederweert als gemeente en lokale horeca iets doen voor de gemeenschap en men heeft de koppen bij elkaar gestoken om een muziekfestival te organiseren. Daarvoor heeft men samenwerking gezocht met mensen van De Bosuil, zoals Rob Knoop, die met het boeken van bands bekend zijn.
De eerste avond spelen er vooral bands met eigen werk, ook regionale die men graag een podium wil bieden. De tweede vooral tributebands omdat die publiek trekken voor een gezellig avondje uit, zeg maar meer feesten dan luisteren, en dan geeft men toch wat meer uit. Men moet ook aan de inkomsten denken en met behulp van sponsoren kan het festival gratis toegankelijk zijn.
Na mij gemeld te hebben bij de entree kwam een zeer vriendelijke en behulpzame Rob Knoop mij ophalen om naar de backstageruimte brengen voor het interview met Marcel Scherpenzeel. Na een hartelijke begroeting schoven gitarist/zanger Marcel Scherpenzeel, bassist Bobby Jacobs, drummer Damian de Weerd, festivalprogrammeur Rob Knoop en ondergetekende aan tafel. Rob vertelde eerst iets over het festival (zie hierboven) en daarna begon het interview waaraan allen deelnamen.
Tekst: Andre Wittebroek / Foto’s: Antoine Bongers. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Het interview.
Marcel, je begint met je eigen band naast Band Of Friends. Kun je daarover iets vertellen?
“In 1997 ben ik al begonnen met de MSB, in een andere bezetting natuurlijk, toen kwam Wolfpin (zie interview BM) en daarna Band Of Friends (BOF). Ik speel nu acht jaar in Band Of Friends en dat is prachtig. Het heeft me ook een goed platform in Europa gegeven, maar ik kreeg toch steeds meer de behoefte om ook mijn eigen muziek te spelen. Zelf ben ik natuurlijk een groot Rory Gallagher fan en volgend jaar is hij 25 jaar overleden. Ik voel de behoefte om hem ook persoonlijk met een eigen band en muziek te eren. Tot eind 2019 speel ik zeker nog bij BOF en wat daarna gebeurt moeten we nog beslissen. Met de nieuwe band zijn we te boeken voor twee verschillende shows: de ene is met eigen werk en de andere is ‘MSB plays Rory Gallagher’.”
Hoe heb je Bobby en Damian ontmoet, kenden jullie elkaar al?
“Op mijn advertentie voor een drummer meldde Damian zich aan. Hij was toen erg jong, zeventien (nu achttien) en had al veel op zijn palmares staan. Speelt sinds zijn vierde drums en zat in 2014 al bij Superkids op tv in de finale. In 2017 kreeg hij de Award Big Time voor beste drummer in de Benelux en won het drumstel, een Adam 8000, waar hij nu op speelt. Toen hij auditie deed, begon te spelen en we over muziek praatten, was het meteen duidelijk: hij is het. Hij is jong en komt met frisse ideeën.
Via Damian kwam ik aan bassist Bobby Jacobs. Damian en zijn vader Jeffrey spelen met Frank Van Pardo bij de Zaanse band Down Jones en Van Pardo kent Ruben Hoeke goed, hij heeft samen met hem gespeeld. Ruben Hoeke vertelde hem over Bobby. Een gouden greep want, die is ook geweldig en heeft veel bagage als bassist en kan alle stijlen spelen. Hij speelde in rockpopband Van Leer, bij The Urn vooral in Duitsland, Blues Summit met Eelco Gelling, John Lagrand en Nicko Christiansen en van 2001 tot 2016 bij Focus. Hij heeft diverse projecten en MSB is er nu ook een van. Na de eerste keer repeteren was het klaar, het klikte geweldig en Bobby en Damian voelen elkaar fantastisch aan en de ritme sectie staat als een huis. Ze spelen zo goed en gevarieerd, zul je vanavond wel horen.” (En dat was zo!)
Wat kunnen we vanavond verwachten op het podium, de eigen set of meer de Rory Gallagher set?
“Vanavond spelen we de eigen set, veel eigen nummers, enkele covers en dat in verschillende stijlen. Niet alleen blues of bluesrock maar er zitten ook funky, jazzy elementen in. Een afwisselende set. Het is pas ons tweede optreden dus er zullen misschien wel een paar onvolkomenheden inzitten maar daar leren we weer van.”
Laatste vraag voordat jullie je moeten voorbereiden op de show. Wat zijn de plannen, bijvoorbeeld een cd?
“We zijn net begonnen en er moet nog veel gebeuren. De website staat op internet maar is nog niet klaar. We moeten nog nadenken over een logo, de merchandise moet ontwikkeld worden met T-shirts, posters e.d. Eigen nummers schrijven en opnemen voor de cd die we graag begin december klaar willen hebben. Genoeg te doen dus.”
Bedankt voor het gesprek en succes met het optreden. Blues Magazine is benieuwd!
“Wij bedanken Blues Magazine voor de interesse en het fijne gesprek.”
Het optreden.
Men opent de set met Proud To Be Living waarin Damian met drumwerk het intro doet, de diepe bas van Bobby invalt en daarna Marcel met zijn bekende Stratocasterspel en stem. Het geluid van de Strat is hier en in het volgende nummer nog aan de schelle kant maar daarna is het prima. (Na afloop klaagden de bandleden over het geluid op het podium, de monitoren werkten niet goed. Ze hoorden het geluid niet goed.) I Don’t Feel heeft mooie riffs en een lange solo. Bii het derde nummer Miracle klopt het geluid, lekkere shuffle en een uitblinkende ritmesectie, wat is die goed! Bassist Bobby heeft geweldige funky loopjes en Marcel’s zang is klasse.
Het swingende Gypsy heeft een zalige groove, doet me direct denken aan het nummer Season Of The Witch van Super Session (Mike Bloomfield, Al Kooper, Steve Stills). Bobby blinkt uit met een zeer innovatieve bassolo. Topsong. De slowblues Defrated volgt waarin de drums van Damian een hoofdrol speelt. Onder de Freddie King cover Tore Down zet de band haar eigen handtekening, een mooie rock and roll shuffle. In de rocker You Know zit wat minder structuur lijkt het, maar begrijpelijk dat zoiets gebeurt, het is pas het tweede optreden, dit kan nog wat bijgeslepen worden.
Mooie breaks en intermezzo’s kenmerken Is waarna de ballade Dying volgt. (Toen ik bij dit nummer aan het schrijven was staat er een vrouw naast me en ziet dat ik een recensie schrijft en zegt:”Ze verdienen een heel goede recensie hoor, ze zijn echt goed!”). Het instrumentale swingende Cruiser boogiet er lekker op los, drums en bas zijn nadrukkelijk aanwezig en leggen een vette basis voor de gitaar. Boogie Man borduurt daarop voort en heeft een duidelijke ZZ Top tint, zoals Marcel na het nummer ook aangeeft. Als waardige afsluiter van het optreden What’s Going On van Taste uit 1970 en geschreven door Rory Gallagher en door Marcel aan hem opgedragen. Mooi opgebouwd en met begrijpelijk veel gitaarwerk.
Conclusie:
Een puik optreden van een prima band. Zoals altijd geeft Marcel alles en op zijn spel en zang is niets aan te merken, maar vooral de ritmesectie maakt grote indruk. Wat is die goed en past perfect bij Marcel’s spel. In de nummers komen allerlei stijlen aan bod; blues, funk, rock, boogie, rock and roll en jazz. Deze band verdient alle aandacht van de blues/rock liefhebber, zeker gezien de reacties van het publiek! Blues Magazine bedankt Rob Knoop voor de accreditatie en zeer prettige samenwerking.
Line-up:
Marcel Scherpenzeel: gitaar, zang
Bobby Jacobs: basgitaar,
Damian de Weerd: drums
Links:
www.marcelscherpenzeelband.com
bookings: [email protected]
V.l.n.r.: Damian De Weerd, Andre Wittebroek, Marcel Scherpenzeel, Bobby Jacobs
goed verslag Andre prima weergave van het optreden zoals gezegd de band verdient aandacht van blues/rock liefhebbers
Fijn geschreven, ben benieuwd geraakt, binnenkort maar eens luisteren of het ook allemaal klopt, dank!
goed interview we kennen marcel al jaren van m.s.b wolfpin b. o.f en nu weer m.s.b top maar marcel zij dat hij 8 jaar bij de b.o.f zit maar wij zijn in 2009 naar het eerste optreden geweest van marcel in de kade zaandam van de b.o.f dus 10 jaar en volgens mij was daar peter kemp nog bij (juke joints)