DofferBlues Festival
met The Generators, Danny’s Rock & Roll Acoustics, Cuban Heels, Jeremy & Groovebreakers, Bradley’s Circus, Paul Chevrolet & The Rockin’ Cadillacs, 12 Bar Blues band

café Feesterij De Potter, Schaijk
7 november 2009

Door Eddy Potters

Gelokt door de aankondiging dampende Nederblues in Schaijk begaven wij ons naar het 10e DofferBlues festijn.
Voor mij was het de eerste keer en daar heb ik geen spijt van, een feest werd het.
Complimenten aan de organisatoren voor het geweldige programma daar in een bere gezellig café Feesterij De Potter. Gewoon Top!!

Maar zo gemakkelijk maak ik mij er niet van af, ik schrijf dit verslag mede omdat het lang geleden is dat ik zo heb genoten van alles en ik ben toch echt een regelmatig bezoeker van diverse Bluesevenementen groot en klein en ben blues liefhebber vanaf jonge leeftijd.

The Generators mochten deze avond beginnen. Wauw als dit de standaard was voor vanavond dan beloofde dat nog wat. Er zijn zoveel bluesstromingen- genres en ik vind het best lastig dat altijd te benoemen. Dus even spieken in het programma hetgeen de muziek benoemt met “Straight blues”, van mij mag ‘t, ik hoorde puike Chicago Blues, Jazzy-blues, Boogie en Rock ’n Roll achtige Blues waarbij ik mij zeer goed heb vermaakt, het was afwisselend en opzwepend en volgens mij werd er ook nog een nummer van T Bone Walker gespeeld, en vond ik het wat?, nou gelijk maar een CD van de band gescoord en dat zegt genoeg, vandaag al beluisterd natuurlijk en het is de € 10,00 meer dan waard.

Vervolgens op naar het 2e podium in de Heinikenzaal/plein waar ik slechts kort heb kunnen genieten van Danny’s Rock & Roll Acoustics en aangezien mijn smaak niet beperkt is tot bluesmuziek maar ook de jaren 60 muziek en Rock & Roll zeer waardeer heb ik van dit Trio genoten, helaas maar kort.

Dan toch maar weer even naar de andere zaal waar Cuban Heels was begonnen. wat ik er van gehoord heb vond ik echt gaaf, dampende, beukende funky Blues en daar ben ik gek op dus het kostte me heel veel moeite om toch weer van zaal te wisselen. Ik hoop deze band toch nog eens vaker te gaan bewonderen.

Maar goed ik was o.a. naar Schaijk gekomen om Jeremy Aussems met zijn eigen band Groovebreakers aan het werk te zien.
Wat een feest, een kerel van 17 jaar die ze volgens mij een gitaar in z’n hand hebben gedrukt op de leeftijd dat wij blij zijn dat we leren omgaan met lepel en vork. In hoog tempo wisselend van de ene naar de andere gitaar speelden ze b.v My Time Will, Shake For Me, Jive, Wondering What, Gambling en meer, het dak ging er zowat af daar in De Potter bij Voodoo Child, te gek, bijna ongelofelijk en bij sommige mensen stond de mond open van verbazing en waarschijnlijk ook bewondering. Er is maar 1 Jimi Hendrix en daarna komt een hele tijd niks maar wij hebben onze eigen blanke 17 jarige hero uit Kaatsheuvel, spelend op het podium, achter de bar en soms met z’n gitaar achter z’n nek, het was te gek.
Nou spelen er meer van zijn leeftijd aardig gitaar maar dan ontbreekt meestal (nog) een bluezy stem maar bij dit fenomeen is zelfs zijn stem al volwassen. Het dol enthousiaste publiek smeekte om een toegift en die kwam er natuurlijk, en nog 1, absoluut een puik optreden in een volle zaal. Zeker de Groovebreakers moeten we laten delen in de complimenten, Jeremy werd goed gesteund door drummer Ad Rozen en bassgitarist Rico Hagemeijer. Wat speelden ze met plezier en wat waren ze enthousiast. We zullen nog veel van ze horen. De grote doorbraak kan niet lang meer duren. Nog even en dan kunnen we genieten van hun eerste CD!!

Ik verliet de “kleine” zaal met het idee dat we het beste hadden gehad.

Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat dit nog zeker niet het geval was. Bradley’s Circus speelde op het hoofdpodium. Jemig wat was ook dit gaaf en ook hiervan had ik alweer wat gemist.
Wat een waanzinnige stem heeft Matanja Joy Bradley en dat is niet haar enige talent. Wat geweldig die Lidewij Veenhuis met haar mondharmonica’s, pardon bluesharp want dat heb ik deze avond geleerd, zij is bluesharpiste. Ik moet de overige bandleden zeker even noemen uit respect en bewondering, Jimmy The Lounge gitarist/zanger, Toine Stout en BeeWee Nederkoorn contrabass en drums. De band staat voor eigentijds, jong wild en voor iedereen, ze hebben er in iedergeval weer 1 fan bij, It’s me!

Maar het was nog niet voorbij, in de kleine zaal was het de beurt aan Paul Chevrolet & The Rockin’ Cadillacs. Gewoon heel gezellige, aanstekende stimulerende Rock & Roll De band bracht de stemming er lekker in en er werd enthousiast gedanst. Dikke voldoende.

Ja en nog was het niet afgelopen er restte ons nog de hoofdact van het feest, de klok stond inmiddels op 02.15 uur en helaas hadden er al heel veel bezoekers afgehaakt. Voor de echte diehards, zo’n 60 kenners en liefhebbers ging het vol gas met de TOP-formatie 12 Bar Blues band.
Het uitgedunde publiek en het late tijdstip hadden absoluut geen vat op deze professionals.
Wat is dit goed zeg! Aangekondigd met klasseband, Nederblues van het allerhoogste nivo en de beste Blues Band van Nederland. Wat kan ik er dan nog over schrijven?
Even voorstellen: Rasartiest en podiumbeest Jan Scherpenzeel zang en harmonica, virtuoos Kees Dusink lead en slide gitaar, de geweldige ritmesectie bestaande uit Patrick Obrist bassgitaar en Marcel Bakker achter de drums en nieuwkomer Randy Pears die achteloos als rythm guitarist zijn bijdrage levert.
Het eerste nummer was I can make everyting alright, daarna ging het gas er vol op met 12BarBlues om het even iets rustiger aan te doen met The Thrill is gone (wie kent het niet en welke bluesband heeft het niet gespeeld) door met onder andere Shake Your Moneymaker en meer maar om 03.30 uur kwam er dan echt een eind aan. Het optreden van deze band zal ik kort samenvatten met Chicago Blues, Power en klasse!

Had ik dan niks te mopperen? Ja hoor, ik heb te veel gemist deze avond en wat jammer dat er niet meer liefhebbers van de 12 Bar Blues Band hebben genoten, wat dat betreft kan je als band maar beter eerder geprogrammeerd staan maar zo werkt dat nou eenmaal niet, slagroom doe je als laatste op de taart.

En toen moesten wij nog een klein uurtje terug rijden en vielen toch enigszins moe maar heel tevreden in ons bedje want DofferBlues was van de buitencategorie. Zeldzaam goed en dank aan mijn trouwe metgezellin en Bob…


Ook op Blues Magazine ...