Met Felix Rabin Band (F) en Richie Arndt Band met gast Gregor Hilden (D).
Tekst en foto’s: André Wittebroek
In Rheine zit bluesvereniging Bluesnote Bluesinitiative Rheine die al jaren bluesconcerten organiseert in zaal Hypothalamus. Bluesmagazine komt er regelmatig en heeft er al diverse interviews en concertverslagen gemaakt. Mooie zaal, vriendelijke mensen.
In de zomer organiseert Bluesnote o.l.v. voorzitter Robert Grawe een European Bluesfestival op een prachtige buitenlocatie aan de rivier de Ems. Dit jaar, na twee jaar niets, Corona natuurlijk, is er weer een festival en nu met twee avonden. Aangezien schrijver dezes alleen de eerste avond kan, alleen hiervan een verslag met Felix Rabin (F) en Richie Arndt Band met als gast Gregor Hilden (D).
Avond twee zijn Harp Mitch & The Bluescasters (NL) en Meena Cryle & The Chris Fillmore Band te gast (A). Vier bands uit vier landen, inderdaad European!
.
Heel belangrijk voor een open-air festival is het weer. Er werd regen verwacht maar het bleef droog en de temperatuur was prima met ruim twintig graden. Alle vooruitzichten voor een mooie avond. En dat werd het. Felix Rabin trad vorig jaar september (toen het weer mocht) nog op in Schöppingen op de inhaal avond van het door corona afgelaste festival in juni. De band maakte een zeer goede indruk.
Felix Rabin Band start stevig met de opener Down our Roads met een geweldige gitaarsolo van Felix. De ritme sectie speelt strak en to the point. De zang van Felix is aan de hese, zachte kant en lijkt sterk op die van Ben Poole. Meteen mooie tempowisselingen, van rocky, naar funky en bluesy. Een gitaarintro met prachtig geluid volgt in Moving On, fijne riffs en prima samenzang met tweede gitarist Francisco Gallia. De ballade Everyday begint rustig met ingetogen gitaarspel, komt tot een climax en eindigt weer rustig. Mooi opgebouwd. Dan volgen er twee covers; het bekende Voodoo Child van Jimi Hendrix en Crossroads van Eric Clapton. Bij Voodoo Child breekt een snaar maar met vijf snaren gaat het ook prima, laat Felix zien. Hier is tweede gitarist Fransico van het podium gegaan en wordt er net als Hendrix deed met zijn drieeën gespeeld en full power. Crossroads krijgt mooie funky riffs, zeer ritmisch en een snellere uitvoering dan het orgineel. Little Hurricane heeft een Pink Floyd-achtig sfeertje door akoestisch gitaar in het begin, mooie samenzang en wordt lang uitgesponnen met prachtig gitaarspel.
Een verrassend nummer komt met Everybody Wants To Rule The World van Tears For Fears en wordt theatraal en bombastisch gespeeld, goed gezongen en met mooie basriff. Van het album Pogboy volgt de gevoelige ballade Death, een werkelijk formidabel nummer. Tokkelend gitaarintro en Felix gaat zitten op de rand van het podium en speelt de sterren van de hemel intens, gevoelig met een uitgesponnen solo. Kippenvelnummer. Verder gaat het met rockende riffs in Gone waarin gitarist Fransico een mooie solo speelt. Dan wordt het rustiger en gevoeliger, werkend naar een prachtig eind met hemelse, sfeervolle gitaarklanken van Felix. Weer zo’n prachtig opgebouwd nummer. In de toegift The New Blues is het funky en rocky geblazen. Het swingt en grooved met lekkere riffs (Nile Rodgers) en funky bas- en drumwerk van respectievelijk David Carracio en Bonty. Het enthousiaste publiek klapt en swingt mee, zeker als Felix in het publiek loopt en bij hen aan een tafel gaat zitten en daar speelt.
Na dik anderhalf uur komt er een eind aan een prima concert dat zeer goed bij het publiek aankomt. De staande ovatie is dik verdiend.
Conclusie:
Deze band heeft een zeer eigen stijl en die kenmerkt zich door de melodische riffs, soms rockig maar ook zeer gevoelig spel, met boeiende improvisaties, intermezzo’s en tempowisselingen.
Richie Arndt Band met als gast Gregor Hilden.
Ze openen met Pillow Blues, een heerlijke blues, waarin blijkt dat Richie over een mooie, aangename stem beschikt. Bassist Sasha Oenning doet de tweede stem. Gregor heeft qua uiterlijk en presentatie veel weg van Jeff Beck. Een fijne bluesy solo van Richie op zijn strat zit in dit nummer. Veel songs vanavond komen van hun laatste album Moments ‘Electric’ zoals You don’t love me waarin beide gitaristen om de beurt soleren. De blues/rock stijl van Richie match perfect met de jazz/soul stijl van Gregor. Na Born under a bad sign, met mooie soli, volgt in New Orleans stijl het prachtig gezongen Congo Square met een top groove door de bas van Sasha en de drums van Felix Dremel. Kippenvel. Het wordt lekker funky in Straight Ahead waarna Richie de slide en het wah wah pedaal gebruikt in het diepe, zware, dreigende geluid in Hear my train coming. Het instrumentale Farewell Blues van Gregor Hilden is top. Gregor vertelt dat de Amerikaanse regisseur Alan Rudolph hem belt dat hij het nummer fantastisch vindt en het gebruiken wil in zijn film Ray Meets Helen (2017) met Keith Carradine. En zo geschiedt, de film is geen groot succes maar de cheque was goed!
Een mooi gitaarintro begint en gaat later over in Oh Well van Peter Green, met heerlijk vloeiend gitaarspel. Een heldere gitaarklank staat op de voorgrond in Walking in Memphis en dan komt een zeer een stevige uitvoering Rock and Roll Junkie van Herman Brood, waarvan beiden fan zijn. Funky en ritmisch met mooie breaks en tempowisselingen in de funky blues Too hot to handle. Rock and Roll volgt in het swingende Nighttrain waarin ruimte is voor een drumsolo van Felix Demel. Met een gitaarduel opent men They don’t make them like you anymore waarin Gregor zeer jazzy speelt en Richie stevig. De band eindigt de reguliere set met de prachtige afsluiter Rory Gallagher’s Laundromat. Als toegift, na bijna twee topmuziek, het swingende, rock and roll met country folk invloeden The Bad Thing waarna ook nu een staande ovatie van het publiek volgt.
Conclusie:
Een prachtig concert met vier klasbakken die samen een topband zijn. De verschillende gitaarstijlen maken het boeiend en passen perfect bij elkaar en zorgen voor een afwisselend concert.
Een prachtavond waarin veel samen komt. Twee erg goede bands, mooi weer, schitterende locatie en aandachtig luisterend publiek. Perfect georganiseerd door Bluesnote-Rheine.
Bluesmagazine bedankt Robert Grawe voor de hartelijke ontvangst en accreditatie.
Links:
www.felixrabin.com
www.richiearndt.de
www.gregorhilden.de
www.bluesnote-rheine.de
We horen graag je mening! Voeg reactie toe