BLUES & MORE!

JAIMI FAULKNER (AUS) & GUY FORSYTH (USA)
Q-Bus, Leiden
2 November 2010

Tekst : Jeroen Bakker / Foto’s: Marcel Houweling

Blues & Beyond wordt in de Q-Bus te Leiden voor de gelegenheid omgedoopt tot Blues & More! Organisator/programmeur/kenner maar bovenal liefhebber Hans Van Polanen garandeert een avondje genieten en kondigt vervolgens een Australisch multitalent aan alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

Jaimi Faulkner is een singer/songwriter die in 2004 als 21-jarige debuteerde met het album Last Light. Door vooral veel op te treden en zo af en toe een studio te boeken groeide de reputatie van Faulkner in eigen land maar werd ook in Amerika een poging gewaagd om potten te breken. In Memphis werd Faulkner betoverd door de blues- en folkinvloeden en werd en passant de hand van Al Green geschud. De opgedane ervaringen en indrukken bleken van grote invloed op het in 2009 uitgebrachte album Kiss & Ride.

‘Are You Happy?’ vraagt Faulkner als hij om iets na negen de intieme, redelijk gevulde Q-Bus begroet. Hij vertelt de aanwezigen dat de vorige avond in Bergen op Zoom samen met Guy Forsyth bijzonder geslaagd was. De week ervoor mocht hij de fans van Rory Block verwarmen. Hij doet het met akoestische gitaar en beatbox (met de voet bespeeld) allemaal zelf en blijkt ondanks zijn leeftijd over een warme soulvolle stem te beschikken die tijdens de uithalen iets weg lijkt te hebben van de Ier David Gray en in het ingetogen gedeelte aan Chris Whitley doet denken. Heel even doet Faulkner het zonder de microfoon waarmee hij het publiek moeiteloos stil en vervolgens plat krijgt. Wie de moeite neemt om aandacht te besteden aan deze Australische eenmansband wordt niet teleurgesteld. Het hoofdzakelijk zelfgeschreven materiaal wordt afgewisseld met ‘goed gestolen’ werk als Hold On I’m Coming. Vooral de tribute aan grote helden als Hendrix, Clapton, Kurt Cobain en Angus Young tijdens Coming Home To Your Love is heel inventief. ‘Is het Rock ’N Roll genoeg’ vraagt hij nog terwijl het antwoord al lang bekend is.

Met Guy Forsyth weet je eigenlijk nooit wat je kunt verwachten. De Texaan leek in het verleden de blues vaarwel te zeggen en besloot vervolgens het pad der country-singers and songwriters in te slaan. Wanneer ook nog eens de zingende zaag er bij werd gehaald haakten diverse bluespuristen definitief af. Als Forsyth, zonder band, om 22 uur zijn korte soundcheck heeft afgerond en vol trots door Van Polanen wordt aangekondigd lijkt alles vergeven. Over één kwaliteit van de Amerikaan heeft nooit twijfel bestaan en dat is zijn enorme stembereik. De opener is ronduit indrukwekkend wanneer Forsyth zijn stembanden rekt en zichzelf slechts met handclaps begeleidt. De bluesharp-gordel heeft hij al lang niet meer bij zich en de zingende zaag blijft gelukkig ook achterwege. De teksten van Forsyth gaan alle kanten op. Het album Lovesongs For And Against zegt genoeg. Zijn moeder had een antiekzaakje waar Guy tussen alle oude rotzooi een plastic banjo vond. Het trieste relaas over een omgekomen soldaat in Irak werd in Hometown Boy ter plekke geschreven. Het publiek in de Q-Bus luistert aandachtig en geniet van deze briljante story-teller met zijn gitaar die in Things That Matter ook nog even stilstaat bij een andere bekende van het Leidse Muziekhuis nl. zijn reeds overleden vriend Stephen Bruton. Uiteraard komt bekend werk voorbij zoals Run On of Don’t Turn Me In en volgt een akoestisch blueskwartiertje waarbij hij even gaat zitten. Lightnin’ Hopkins zou ooit gezegd hebben dat wie de blues beheerst het recht heeft op een zitplaats. Met de zeer authentieke uitvoering van Crossroads zullen we deze avond niet dichter bij de blues komen. Om problemen met de buurt te voorkomen wordt de avond helaas vroegtijdig afgesloten maar samen met Jaimi Faulkner in Kiddio gebeurt dat dan wel op prachtige wijze.

>> Fotoalbum <<


Ook op Blues Magazine ...