Don Airey & Friends
Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer
Zondag 18 maart 2018
Op 25 mei aanstaande brengt toetsenmaestro Don Airey een nieuw soloalbum uit met de naam ‘One of a Kind’. Een soloalbum kan je het eigenlijk niet noemen aangezien de man zo’n teamspeler is dat hij het album heeft opgenomen met zijn live band. Het is zijn charme, net als het biertje dat hij tijdens concerten altijd binnen handbereik heeft. Geen gezuip, maar een liefhebber zoals je zijn spel en liefde voor muziek zou kunnen samenvatten.
Tekst en foto’s: Dirk van den Heuvel / Video’s: Edwin Birkhoff
(Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Bijna exact één jaar geleden was Don Airey and Friends ook in De Boerderij. Zijn vrienden bestaan nog steeds uit Carl Sentance (zang), Simon McBride (gitaar) en Jon Finnigan (drums). Bassist Laurence Cottle is voor de tour (tijdelijk) vervangen door Dave Marks omdat hij aan het werk is in Californië. In de tussentijd is er niet veel veranderd of het moet zijn dat Don Airey er met Deep Purple een zeer geslaagde tour op heeft zitten voor het zeer sterke ‘Infinite’ album. Het maakt Don echter niet uit of hij nu speelt in grote zalen, festivals of clubs. Zolang hij maar kan spelen.
De avond wordt geopend door de Van Halen tribute band 5150. De band is geformeerd rondom topzanger Stan Verbraak. Verwacht geen Amerikaanse show waar Diamond David Lee Roth patent op heeft, maar gedreven muzikanten die een heerlijk moppie muziek neerzetten. De setlist bestaat uit het integraal spelen van het 40 jaar oude debuutalbum met Hot for Teacher als toetje.
De Boerderij is inmiddels redelijk gevuld maar het balkon is wel dicht.
Als een half uurtje na 5150 de zaallichten weer uit gaan is het tijd voor Don Airey and Friends. Opener Spotlight Kid is toch wel een ultieme opener voor een rockconcert. Laten we het maar gelijk zeggen, Simon McBride gaat nooit tippen aan de gitaristen waarvan hij vanavond de riffs en solo’s mag spelen, maar hij speelt wel zo goed dat niemand daaraan denkt.
Het volgende Pictures of Home staat ook geregeld op de setlist van Deep Purple en misstaat hier dan ook zeker niet. Alle nummers hebben dan wel een bluesy ondergrond maar via Back on the Streets en I Surrender komen we echt bij de blues. Gary Moore’s Still got the Blues krijgt een prachtige vertolking waarin gitarist Simon McBride de hoofdrol opeist en schittert.
Het instrumentale The Inquisition van Collosseum II is een onverwachts instrumentaal intermezzo waarin de uitstekend zingende Carl Sentance even zijn rust kan pakken. Hierna krijgen we met Victim of Pain één nummer te horen van het nieuwe album ‘One of a Kind’. Het is een sterk hardrock nummer dat vrijwel moeiteloos past tussen al het klassieke geweld dat al is gespeeld. Dit wekt zeker nieuwsgierigheid naar het nieuwe album. Na het geweldige Mr. Crowley van Ozzy Osbourne kondigt Carl Sentance het tweede nieuwe nummer aan dat All out of Line heet. Het is geen verkeerd nummer maar minder sterk dan Victim of Pain.
De avond krijgt een nog hoger Rainbow gehalte als de set wordt afgesloten met twee nummers van deze band. Dat Rainbow nog steeds heel populair is blijkt uit het succes van de versie die Ritchie Blackmore zelf in het leven heeft geroepen en elke zomer enkele grote shows doet. Alleen mocht Ritchie willen dat hij een ritmesectie als Jon Finnigan/Dave Marks zou hebben want die zijn 10x beter dan wat het huidige Rainbow te bieden heeft. Deze mannen weten hoe je rockt en hebben het gevoel voor de blues.
De eerste van de twee kondigt Don zelf aan. Ze noemen Difficult to Cure onderling Difficult to Play. Ondanks dat leeft hij zich helemaal uit en grijnst hij van oor tot oor als hij zijn zoveelste aanval op Beethovens negende heeft afgerond. Ook Simon McBride moet vol aan de bak en doet dat weer uitstekend. Als je daarna met de knaller All Night Long je set beëindigd dan is de Rainbow fan weer in extase.
Tijdens de toegift drink ik alvast een biertje in het gezellige cafe en zie op het videoscherm een eerbetoon aan Focus en de normale toegiften tijdens deze toer in de vorm van Deep Purple’s Hush en Black Night.
Het was weer een heerlijk avondje muziek waarvan je standaard kan zeggen “best wel weer veel dezelfde nummers als de vorige keer”, maar lekker was het wel. Echter wanneer doe je het goed als je kunt kiezen uit meer dan 300 albums waarop je heb meegespeeld. Dan speel je gewoon wat je leuk vindt. Met één topnummer en één goed nummer van het nieuwe album is de nieuwsgierigheid naar het nieuwe album ‘One of a Kind’ gewekt.
Setlist:
Spotlight Kid (Rainbow)
Pictures of Home (Deep Purple)
Back on the Streets (Gary Moore)
I Surrender (Rainbow/Russ Ballard)
Still got the Blues (Gary Moore)
Victim of Pain (nieuw album)
The Inquisition (Colosseum II)
Mr. Crowley (Ozzy Osbourne)
All out of Line (nieuw album)
Difficult to Cure (Rainbow/Beethoven)
All Night Long (Rainbow)
Toegift:
Sylvia/Hocus Pocus (Focus)
Hush (Deep Purple/Joe South)
Black Night (Deep Purple)
het was inderdaad zoals je beschreven hebt: errug goed!. En ik volg je in je review. We hebben ons goed geamuseerd. De week voordien zijn we naar Ian Paice en Purpendicular in België geweest; Don’s concert stak er toch wel met kop en schouders boven uit. Goeie foto’s ook (ik had beter ook af en toe van het balkon gefotografeerd :-(