Concert recensie Dirty Honey met voorprogramma The wild things.
Gezien: 4 februari 2023, Doornroosje Nijmegen
Tekst: Edwin van der Linden
Al struinend door de concertaankondigingen van de podia bij mij in de buurt viel mij Dirty Honey niet meteen op maar nadat de sociale media mij er op attent maakte dat dit ook in mijn smaak viel de band toch maar bekeken en bij de zinnen in de aankondiging ‘Zanger Marc LaBelle klinkt met zijn soepele zang dan ook als een kruising tussen Robert Plant en Chris Robinson. De gitaarpartijen ronken en de solo’s gieren zoals het hoort’ en wat youtube filmpjes was ik verkocht. Gelukkig kon Doornroosje het concert nog naar de grote zaal verplaatsen want de kleine zaal was snel uitverkocht. De band was hier zelf ook verbaast over want zanger Marc LaBelle riep al snel “how the hell you guys know about us”
Dirty Honey is een band Los Angeles en dit is hun eerste tournee in Europa. In de US hebben ze na het uitbrengen van hun eerste EP met de toepasselijke naam ‘Dirty Honey’ al bij diverse grootheden als voorprogramma gespeeld. Hun eerste volledige album is in 2021 uitgekomen.
De show was erg Amerikaans. 4 mannen met lange haren en grote zonnebrillen liepen over het podium alsof ze hun 10000 stappen nog niet gehaald hadden, samen zingend door 1 microfoon a lá John Bon Jovi en Richie Sambora. Bij het eerste nummer ‘Gypsy’ is al duidelijk de band op het podium een stuk steviger klinkt in vergelijking met hun studio materiaal. Stevige gitaarpartijen van gitarist John Notto en uithalen van Marc LaBelle die naast bovengenoemde namen ook veel weg heeft van Axl Rose. Na het opnieuw stevige ‘Break you’ de onvermijdelijke ballad en meezinger ‘Heartbreaker’. Mijn favoriet van de avond was ‘Scars’. Startend met een Dick Dale achtig intro kwam er een fantastische gitaar rif die bij elk refrein terug keerde.
Doordat de band nog niet erg veel eigen nummers heeft werden er ook twee covers gespeeld ‘Last Child’ van Aerosmith en toch wel het hoogtepunt van de avond ‘Let’s go crazy’ van Prince. Wat werd hier een boel energie in gegooid en het publiek werd steeds uitbundiger en zong luidkeels mee.
Richting het einde speelde de band hun meest geliefde nummers volgens Spotify ‘Another Last Time’, waarbij de zanger door de zaal rende en uiteindelijk op de bar stond te zingen.
‘When I’m Gone’ en ‘Rolling 7s’ van hun eerste EP sloten de set af. Na nog geen anderhalf uur stonden we al buiten, maar wat voor een anderhalf uur. Zoveel energie zoveel gitaar en fantastische zang. De band blijft zeker op mijn concertlijst staan. Hopelijk houden ze de boel bij elkaar, dan voorspel ik nog een grote toekomst.
In het voorprogramma de Engelse band The Wild Things met een hoofdrol voor zangeres Sydney Rae White. Mooi mengeling van britpop, indie of hoe je het ook noemen wil. Zelf vond ik het wel een wat hardere versie van The Cranberries. Hoe kan zo’n klein vrouwtje zo’n dijk van een stem hebben. Deze band was een perfect voorprogramma voor Dirty Honey.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe