Take Root, de Oosterpoort, Groningen, 18 september 2010

Tekst : Jolanda Haanskorf // Foto’s : Marcel Houweling

Na een autorit van bijna 3 uur heeft mijn tomtom het centrum van Groningen gevonden, waar ik met een paar vrienden afgesproken heb.. een flinke zoektocht naar een parkeerplaatsje ging nog vooraf aan het inchecken in een jeugdherberg (al vallen we officieel niet meer in de categorie jeugd).. Snel doorlopen om nog op tijd te zijn voor Old Crow Medicine Show :-)
Eenmaal binnen loop ik langs de foyer waar Caitlin Rose op het podium staat.. ik hou van haar liedjes en teksten maar kom net op het verkeerde moment langs.. ze probeert boven het rumoerige binnenstromende publiek uit te komen met een leuk praatje maar dit is niet de beste plek voor een 23-jarige countryzangeres zonder begeleidende band. Bovendien heb ik geen tijd om op haar volgende liedje te wachten want we moeten naar OCMS !! De kleine zaal waar Willy Mason om 16.00 uur is begonnen is helemaal aan de andere kant, dus een kort bezoek daaraan zit er ook niet meer in.. Een vol programma met verschillende podia waar tegelijkertijd wordt gespeeld heeft zo z’n voor- en nadelen.

Groningen is een eind uit de buurt maar voor een show van Old Crow Medicine Show, Dave Rawlings en Gillian Welch heb ik het graag over.
Het thema van Take Root dit jaar is “Past, Present & Upcoming American Music”, en OCMS valt natuurlijk onder Past.. met hun native american style boeien ze iedereen in de zaal.. Echt niemand staat stil als Willie Watson en Ketch Secor enthousiast met gitaar en viool inzetten alsof het een feestelijk duel is :-)
Veel upbeat songs om de swing er lekker in te houden (hun prachtige versie van ‘Angel From Montgomery’ wat onlangs is opgenomen voor ‘Broken Hearts and Dirty Windows’ – songs of John Prine – kwam helaas niet aan bod)… Na een uur lang genieten en een denderend applaus sloten ze af met “Wagon Wheel” :-)

Romantica en Deer Tick hebben we overgeslagen, want ook de innerlijke mens moet ‘gevoed’ worden.. tijd voor een drankje en kaasfondue met brood (Ja er is werkelijk van alles verkrijgbaar.. tot aan roze spekkies met warme chocolade toe, haha). Het is ontzettend druk in de Oosterpoort en er hangt een gemoedelijke sfeer. Hier en daar loop ik wat bekenden tegen het lijf en fotograaf Marcel staat bij elk optreden enthousiast met zijn camera klaar.. Geweldige shots weer !

Om even in de ‘past’ te blijven brengen we een bezoek aan de kleine zaal waar Frank Fairfield uitgebreid zijn voorbereidingen treft voor het eerste nummer. Een midden twintiger waarvan je meteen gelooft dat hij door z’n overgrootvader is grootgebracht met alleen maar muziek uit die tijd.. de jaren dertig, veertig… Bijzonder authentiek en uniek in zijn stijl, kleding, kapsel en optreden.
Fantastisch hoe een jonge man zijn inspiratie haalt uit oude 78-toeren platen en met gitaar, banjo, viool en een krachtig stemgeluid een prachtige old-time performance neerzet. Al is het niet helemaal ‘mijn ding’, ik ben onder de indruk van zijn optreden.

Daarna besluit ik even de overvolle zaal in te gaan waar Mark Lanegan en Isobel Campbell op het podium stonden.. Welliswaar als twee afzonderlijke artiesten leek het wel… jammer, want het leuke van samen optreden zou toch de interactie moeten zijn. Mark Lanegan z’n muziek kan ik over het algemeen zeer waarderen, maar dit optreden kon me totaal niet boeien dus ik heb de zaal snel weer verlaten.

Gelukkig maar want op hetzelfde tijdstip stond Chatham County Line (uit North Carolina, USA) op het foyer podium en dit swingde de pan uit. Een fantastisch optreden !!
4 Mannen in pak (laat je niet in de maling nemen :-)…), gitaar, banjo, viool/mandoline, stand-up bass, en één microfoon ! Dat geeft al een leuk sfeertje, zoals we ook altijd zien bij de jongens van Bluegrass Boogiemen..
Geïnspireerd door bluegrass grootheden als de Louvin Brothers en de Stanley Brothers maar ook door The Band en John Hartford slagen ze erin ‘Past’ en ‘Present’ samen te voegen en volgt een geweldig uurtje akoestische rock & roll.. like it’s meant to be ! Super !!!

Voorts was ik best nieuwgierig naar Iron and Wine.. helaas werden de deuren van de zaal wegens grote belangstelling vroegtijdig gesloten.. en geloof ik dat ik hier toch een prachtig optreden heb gemist.. lang leve youtube, waar nog een paar filmpjes te bekijken zijn zodat iedereen toch een klein beetje kan meegenieten :-)

En dan de klapper van de avond.. Voor velen zal dat Wilco zijn geweest, maar ook voor velen Dave Rawlings Machine.. mijn eerste keus en ik heb er geen spijt van !! Er werd al aangegeven ‘vol is vol’ dus een half uur voor aanvang hadden we een plekje bemachtigd… viel niet mee ;-) De kleine zaal die best groot is blijkt eigenlijk niet groot genoeg. Samen met Gillian Welch speelt Dave Rawlings een aantal nummers van zijn nieuwste cd ‘A Friend Of A Friend’ waaronde het prachtige ‘Ruby’ en ‘To Be Young’ (altijd gedacht dat dat van Ryan Adams was, staat op zijn cd ‘Heartbreaker’ maar blijkt door de heren samen geschreven te zijn).. Het duo wordt op menig nummer bijgestaan door Ketch, Willie en Morgan van OCMS.. die hier en daar het publiek laten schateren door grappige dansjes toe te passen. De sfeer zit er helemaal in, ik voelde me bijzonder bevoorrecht dit te mogen meemaken.
Je voelt gewoon de harmonie tussen deze muzikanten :-)
Natuurlijk ontbreekt ook “I Hear Them All” niet en mogen we nog genieten van “Miss Ohio” door Gillian Welch. Afgesloten wordt met een acapella “Didn’t Leave Nobody But The Baby” (Dave, Gillian, Ketch en Willie) en “The Weight” (The Band). Awesome !! Enthousiast hebben ze zo een half uur langer gespeeld dan gepland..
Jammer dat het weer voorbij is, voor mij was dit echt HET concert van het jaar !!

Rest mij nog een complimentje achter te laten voor de organisatie van Take Root ! Volgend jaar graag weer :-)
(pssst… ik hoor geruchten over o.a. Calexico… yay !)

Bekijk hier het complete Foto Album >> (201 foto’s)


Ook op Blues Magazine ...