Simon Kinny-Lewis – Catfish
Format: CD – Digital / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 1 augustus 2017
Tekst: Jos Verhagen
Als van rock en heavy metal bekeerde bluesliefhebber heb ik niet zoveel op met singer-songwriters die zichzelf begeleiden op gitaar. Maar een recensent zou geen goede recensent zijn als hij bevooroordeeld te werk zou gaan. Dus op een zondagmorgen toch maar de cd ‘Catfish’ van Simon Kinny-Lewis opgezet.
Deze cd opent met de song waar volgens mij de blues mee begonnen is; Crossroads van Robert Johnson. Nu ken ik de originele versie en vele anderen van YouTube maar deze vingervlugge versie met Spaanse gitaarinvloeden doorspekte versie van Simon Kinny-Lewis geeft het geheel toch een eigen draai. Deze draai is terug te vinden in meerdere songs op deze cd.
Getriggerd door deze cd ben ik me toch maar eens gaan verdiepen in deze Simon Kinny-Lewis. Want de cd ‘Catfish’ beluisterend bekroop mij het gevoel, wat zou er gebeuren als deze man er eens een bluesrock band onderzet, hoe zou hij dan klinken. Op Bandcamp zijn vorige cd ‘Street Blues’ gevonden en daar klinkt Simon Kinny-Lewis nog beter. Het midden houdend tussen Robben Ford en Joe Bonamassa en dan denk je, hebben we hier te maken met de nieuwe blues gitaarheld? Als je de internationale pers mag geloven is de nieuwe generatie definitief opgestaan met deze Simon Kinny- Lewis. De tijd zal het leren maar dat de man een mopje gitaar kan spelen en ook een heel behoorlijk zanger is, daar ben ik inmiddels achter.
Terug naar de cd ‘Catfish’, net wanneer je denkt, ik heb het wel gehoord dat gitaarwerk, duikt er in Baby How Long een mondharmonica op die deze cd net dat beetje extra variatie geeft. Chris Wilson geeft hier Simon fijn tegengas met zijn mondharmonica. Zo spelen ze samen een twaalftal nummers weg. Allen vanwege het virtuoze gitaarspel lekker te pruimen. Alleen de versie van Chuck Berry’s Baby Please Don’t Go vind ik niet zo geslaagd, op het subtiele mondharmonicaatje na dan.
Persoonlijk vind ik Gypsy Eyes en My Nest Is Still Warm erg geslaagd. Deze twee slowblues nummers laten horen waartoe deze Simon Kinny-Lewis in staat is. Denk er een vette bluesband bij in een donkere kroeg en ik weet zeker dat het dak eraf gaat. Hoewel ik geen liefhebber ben van dit soort akoestisch singer-songwriter werk, ben ik er wel van overtuigd dat deze jongen het nog ver gaat brengen. Luister maar naar zijn werk op Bandcamp, het is het beluisteren waard.
Tracklist:
01. Crossroads
02. If You Go
03. Catfish Blues
04. So Lonely
05. Rose Of Sharon
06. Baby How Long
07. Baby Please Don’t Go
08. Gypsy Eyes
09. My Nest Is Still Warm
10. Goodbye Baby
11. New Orleans Woman
12. Baby How Long (Alternate)
Website: Simon Kinny-Lewis
We horen graag je mening! Voeg reactie toe