Foto Recensie: Ryan McGarvey - Heavy Hearted

Ryan McGarvey – Heavy Hearted
Format: CD – Digital / Label: Forward in Reverse Music
Releasedatum: 27 November 2018

Tekst: André Wittebroek

‘Heavy Hearted’ is al het tweede album van Ryan Mcgarvey dit jaar. Eerst kwam de live-cd ‘Live At Swinghouse’ (zie recensie BM) uit in juni en nu de studio opvolger ‘Heavy Hearted’. Deze waren al eerder gepland maar door de ziekte en daarna het overlijden van zijn vader vorig jaar heeft het stilgelegen en is hij dat jaar ook niet op toer geweest. ‘Heavy Hearted’ is opgedragen aan zijn vader.

Op de cd staan twaalf nummers die allen zelf geschreven zijn. De opnames waren in de Rio Grande Studio’s in zijn woonplaats Albuquerque en het geluid op de cd is geweldig. Instrumenten en zang komen goed uit en nergens scherpte. De band bestaat verder uit bassist Carmine Rojas, drummer Logan Miles Nix en toetsenist Brant Leeper.

De cd begint met een kort akoestisch intro Prelude en doet denken aan de muziek van Ry Cooder in de film “Texas”; een zwoele, lome, dromerige sfeer in de zinderende hitte. Het tweede nummer is de rockblues Feeling Like I Do met fijne riffs en mooi orgelspel in het middenstuk. Het gitaarwerk is hemels en de zang komt erg goed uit. Zijn stem heeft de laatste jaren aan kracht gewonnen en is rijper en voller. Dan komt het stevige Right Side Of The Dirt waarin Ryan laat horen wat voor een geweldige gitarist hij is middels een prachtige solo. Dan is het tijd voor rustiger werk en komen we bij de slowblues I Should Have Known Better waarin het verdriet en  de onmacht door de klagende zang uit de speakers vloeit.
Break My Heart heeft een ZZ Top-achtige groove met een  rockig intro. In het midden is er een break met een rustig tussenstukje waarin een tokkelende gitaar, zacht orgeltje erachter, dito drums en bas de sfeer verhogen waarna het tempo steeds sneller omhoog gaat naar een knallend eind.
Dan volgt een totaal ander nummer het instrumentale Houston. Een snelle country-achtige blues met mooie intermezzo’s. Een heerlijk, vrolijk deuntje waarin bassist Carmine Rojas en drummer Logan Miles het tempo aangeven. Een akoestisch intro met tamboerijn en vervormde stem en prachtig akoestisch gitaarspel kenmerken deze sterk ritmische folkblues. Mooie, orginele song.
De ballade Ain’t Enough Whiskey is een slowblues van de mooiste soort. Kippenvel nummer. Zeer soulful, gevoelig en helder spel. De eerste tonen lijken sterk op Joe Bonamassa’s intro van Sloe Gin maar daarna geeft hij er een eigen geluid aan. Dat die twee goede vrienden zijn is hier wel te horen. Zware riffs, stevige ritmes zitten in Walk In The Rain. Het gaat over verdriet hebben en zo’n wandeling kan goed doen. Ryan schreeuwt het verdriet eruit op het eind en de  scheurende solo past er perfect bij.
I Surrender komt erna en is stevig met een eind waarin het geluid langzaam wegsterft (past goed bij de titel). Na deze bluesrockers volgt weer een rustiger nummer, Who Would’ve Thought, en het intro met rustig tokkelend gitaar geeft deze slowblues een passend begin.
De cd eindigt met het akoestisch, instrumentale Conclusion zoals de cd ook met het korte akoestische Prelude begint en weer die lome, melancholische sfeer. Heel mooi bedacht een zelfde begin en eind.

Conclusie:
Met ‘Heavy Hearted’ hebben Ryan McGarvey en bandleden een geweldige cd afgeleverd. Zeer gevarieerd met stevige bluesrock, rustige slowblues, instrumentale songs en verrassend veel akoestisch werk. Zijn gitaarspel is fantastisch, de zang beter (rijper) dan ooit en de klasse van de bandleden druipt ervan af. Absolute aanrader voor de liefhebber van de betere blues en bluesrock.

Ryan McGarvey - Break My Heart (2018 Budapest)


Tracklist:
01. Prelude
02. Feeling Like I do
03. Right Side Of The Dirt
04. I Should Have Known Better
05. Break My Heart
06. Houston
07. Six Feet In The Ground
08. Ain’t Enough Whiskey
09. A Walk In The Rain
10. I Surrender
11. Who Would’ve Thought
12. Conclusion

Line-up:
Ryan McGarvey: guitars, vocals
Carmine Rojas: bass
Logan Miles Nix: drums
Brant Leeper: keys

Website: Ryan McGarvey


Ook op Blues Magazine ...