Format: Digital
Label: Gold tone records
Release: Nov 2021
Bij Peer Gynt zou je kunnen denken aan de Noorse componist Edvard Grieg, echter de Peer Gynt waar we het hier over hebben is de Noorse Blues rocker Peer Gynt AKA Per Taraldsen. Deze Noorse blues rocker is in Nederland nog redelijk onbekend maar heeft toch al een 15 tal albums op zijn naam. Zijn muzikale carrière speelde zich vooral in de USA waar hij met tal van grootheden het podium deelde, Joe Bonamassa, Walter Trout, Kenny Wayne Shepherd. Dit album is opgenomen in September 2021 bij het Blues in Hell festival in Hell Noorwegen toen de corona crisis op zijn eind liep en live optredens weer mogelijk waren . Het album bevat 5 covers, gelukkig niet de meest voor de hand liggende en een 6 tal eigen nummer het merendeel van zijn album Witchcraft uit 2012.
Het album opent met een instrumentaal opwarmertje van de Zweedse blues rocker Clas Yngstrom, Freddies Shuffle. Samen met zijn mede band leden drummer BP Hovik en bassist Jon Krogstad volgt nog een nummer om de vinger los te spelen Don’t take advantage of me. Verhalend over een vrouw die wraak zweert na een stuk gelopen relatie. Na deze twee opwarmers komt hij echter pas goed los in de shuffle Hot little mama van Johnny Guitar Watson. Met de lekker doorspelende ritme sectie begint Peer Gynt aan zijn specialiteit improviseren met de gitaar, heerlijk om zo de blues mee te maken. Dik tien minuten durende gitaarspielerei zoals je nog maar zelden hoort, aan het applaus tussen de solo’s door kun je horen dat het publiek geniet. Tussen de nummers door spreekt hij in het Noors het publiek toe maar dat is niet erg, het geeft je het gevoel er bij te horen. Witchcraft is een nummer van het gelijknamige album uit 2012. Het is een lekker blues deun veel gitaarwerk, zo gevarieerd je blijft je verbazen, wat een kunstenaar deze Peer Gynt.
Na al dit gitaar geweld is de koek nog lang niet op en zijn we nog niet eens halverwege en vervolgt hij met de slow blues I can tell van zijn album Fairytale uit 2005. Het is zoals een slow blues meestal gaat bij een power trio, een gitaar orgie. Je gaat er met je luchtgitaar helemaal in op. De set van Per Gynt tijdens het Blues in Hell blues festival is mooi opgebouwd, na het gitaar geweld in de voorgaande tracks is Hot Blood een welkome afwisseling en een lekkere uptempo rocker met een fijne drive. Liar is net als Hot Blood van het album Witchcraft (2012). Het is een slow blues die nu niet volgestopt is met solo’s maar met een zanglijn waar bij je de pijn van de ziel voelt. Natuurlijk geen slow blues zonder solo maar die staat hier in dienst van het lied.
Peer Gynt vervolgd met een nummer van Jimi Hendrix, zijn voorbeeld, waarbij hij niet kiest voor het gebruikelijk Voodoo child of Little wing, maar voor het autobiografische Castles made of sand. In deze mooie uitvoering blijkt maar weer eens wat een begenadigd gitarist er schuil gaat in Peer Gynt. Maar ook iemand die de essentie van dit Hendrix nummer goed begrijpt. Na dit mooie nummer gooit hij gelijk er een shuffle, Please Please Babe, uit in de stijl die zijn andere voorbeeld verraad, Stevie Ray Vaughn, heerlijk uptempo onmogelijk om niet mee te swingen. De gitaar opening bekent staand als Prelude luid de slot track Cinicinatti jail in. Deze Lonnie Mack klassieker bied een mooi podium om zijn gitaarkunsten nogmaals te tonen. Heerlijk hoe Peer Gynt weer er op los soleert. Voor de Bluesrock liefhebber zijn dit de albums en live shows om naar uit te kijken..
Website: https://www.peergynt.net/
We horen graag je mening! Voeg reactie toe