Keith Richards And The X-Pensive Winos “Live at the Hollywood Palladium” via BMG op 13 November
Keith Richards And The X-Pensive Winos – Live At The Hollywood Palladium
Label: BMG
Datum Release: 13 November 2020
Te bestellen bij Bol.com
Nadat vorige maand met de single ‘Hate It When You Leave’ een exclusief stukje vinyl ter ere van The Record Store Day verscheen, is er vanaf vrijdag 13 november a.s. wederom een interessante uitgave verkrijgbaar voor de Keith Richards-fans. Dan zal namelijk een Gelimiteerde Super Deluxe Box Set worden uitgebracht van het ‘Live at the Hollywood Palladium’-album, een registratie van de voorlaatste show in een Amerikaanse tournee die als een wervelstorm in het najaar van 1988 door 12 steden raasde. De serie van 15 optredens volgde na het verschijnen van ‘Talk Is Cheap’, het eerste solo-album van de Rolling Stone. ‘Live At The Hollywood Palladium’ verscheen pas drie jaren later. De vele bootlegs die er inmiddels circuleerden maakten duidelijk dat er behoefte was aan een tastbare herinnering aan de reeks unieke optredens. Dat er een en ander vooraf ging aan de totstandkoming van de eerste officiële solo-escapades van de legendarische rocker is een understatement van jewelste. Nog niet eerder was een dreiging van de Derde Wereldoorlog namelijk zo groot…
Tekst: Jeroen Bakker
Het is 1985 en The Rolling Stones zijn in Parijs om te werken aan ‘Dirty Work’, een album dat heel moeizaam tot stand zou komen vanwege de interne strubbelingen binnen de band. Kort daarvoor heeft Charlie Watts nog een enorme dreun uitgedeeld aan Mick Jagger tijdens een bespreking in Amsterdam. Jagger zou bovendien, tot grote ergernis van Keith, nauwelijks hebben bijgedragen aan het nieuwe album omdat hij op dat moment te druk bezig is met zijn eigen solo-carrière. Er waren, zoals in ieder goed huwelijk, wel eens vaker irritaties geweest. Soms waren er enorme meningsverschillen en vreselijke ruzies maar altijd kwamen ze er samen weer uit. Deze keer was het anders. Richards vergeleek Jagger’s album ‘She’s The Boss’ met ‘Mein Kampf’: “Je hebt het wel in huis maar je wilt er toch niet te veel aandacht aan besteden.”
Afgunst, achterdocht, wantrouwen en vooral desinteresse bepaalden de sfeer. Keith verweet Jagger een gebrek aan betrokkenheid, beschuldigde hem van hoogverraad en verklaarde hem de oorlog. De teksten op het album zouden later een uitstekende weerspiegeling vormen van de verziekte sfeer tussen de twee. De ramp was pas echt compleet toen het bericht binnenkwam over het plotselinge overlijden van Stones-pianist Ian Stewart. Naast Jimmy Page, Bobby Womack, Tom Waits en Jimmy Cliff bevonden ook Ivan Neville en drummer/producer Steve Jordan zich onder de gastmuzikanten. Aangezien er geen tournee van The Rolling Stones zou volgen was er tijd genoeg voor interessante projecten. Keith raakte sterk bevriend met Jordan met wie hij de studio in dook om Aretha Franklin te begeleiden bij haar stomende uitvoering van ‘Jumpin’ Jack Flash’ voor de gelijknamige soundtrack. Kort daarna kwamen beiden elkaar weer tegen in de begeleidingsband van Chuck Berry , inclusief Chuck’s originele pianist Johnnie Johnson, die werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en daar omringd zou worden door een prachtig stel muzikanten waarbij Keith de rol van musical director, een soort ceremoniemeester, kreeg toebedeeld. Het zou een historische avond worden, gedocumenteerd in de film ‘Hail! Hail! Rock ‘n’ Roll’, waarin veel grote namen hun held Chuck Berry op een voetstuk plaatsten.
Ook voor Keith Richards zou deze avond in meerdere opzichten memorabel blijken te zijn. Toen Mick Jagger namelijk doodleuk aankondigde met een eigen band op tournee te gaan en daarmee dus indirect het voortbestaan van The Rolling Stones op het spel zette, was er voor hem maar één remedie mogelijk om zijn diepe frustraties te botvieren. Hij zou voor de allereerste keer in zijn leven met een door hem samengestelde band op de enige correcte manier reageren. Met Steve Jordan werd een band geformeerd en de eerste teksten werden al snel geschreven. Na het veelzeggende ‘You Don’t Move Me Anymore’ volgde er in rap tempo nog veel meer. In totaal elf tracks worden uit de urenlange studio-jams, die voornamelijk in de nacht plaatsvonden, geselecteerd en zullen uiteindelijk op ‘Talk Is Cheap’ terechtkomen waarna in 1988 een officiële en wereldwijde presentatie volgt. Het opnemen verloopt op een manier die Keith zelden heeft meegemaakt. Er blijkt pure magie te zijn ontstaan tussen de muzikanten die, door Keith liefdevol omgedoopt als X-Pensive Winos, elkaar blindelings aanvoelen, moeiteloos aanvullen en bij elkaar het beste naar boven halen. Die muzikanten zijn Waddy Wachtel, een veelgevraagde sessie-muzikant, een ‘hired-gun’ die vooral bekend is van zijn werk met Stevie Nicks, drummer/bassist Charley Drayton, tevens buurjongen van Steve Jordan, toetsenist Ivan Neville, saxofonist en boezemvriend Bobby Keys en zangeres Sarah Dash, een goede bekende van Keith sinds de jaren zestig toen zij nog deel uitmaakte van Patti LaBelle’s Blue Bells, een vocaal ijzersterk kwartet.
Tijd om door te pakken dus en weldra worden de eerste optredens aangekondigd die vrijwel allemaal moeiteloos uitverkocht raken. Het zijn voornamelijk de wat kleinere theaters. 24 November 1988 wordt in het Fox Theater in Atlanta afgetrapt voor de Amerikaanse tour van Keith Richards and the X-Pensive Winos. Het publiek is getuige van een eenvoudige en rauwe, maar strak ge-oliede rockshow waarin tien van de elf tracks voorbijkomen die op ‘Talk Is Cheap’ zijn verschenen. Uiteraard wordt er ook enig Stones-materiaal in de set verwerkt en is daarbij verrassend gekozen voor ‘Connection’. Opvallend is de ‘authentieke’ uitvoering van ‘Time Is On My Side’ die hoogstpersoonlijk door Mrs. Sarah Dash naar een hoger plan wordt getild. De setlijst zal gedurende de tour nauwelijks wijzigen maar waar doorgaans muzikanten naar elkaar toe moeten groeien of moeten werken aan automatismen, is het hier al vanaf dag 1 vol gas en zeer overtuigend. Richards zou later verklaren bloednerveus te zijn om als frontman nu de kar alleen te moeten trekken maar hij weet dat met een enorm enthousiasme, gevoel en sympathie te verbloemen. Hij zou zelfs hebben erkend respect te hebben voor de prestaties die zijn bovengenoemde collega zo vaak leverde. Waar Jagger wordt verweten op een verkrampte wijze commercieel succes na te streven, kan Richards rekenen op positieve reacties van publiek en pers waarin steeds weer het begrip authenticiteit wordt benoemd.
15 December staan Keith en de Winos in The Hollywood Palladium, een podium waar hij ooit eens vanaf donderde nadat hij een stevige beuk kreeg te incasseren van Chuck Berry toen hij tevergeefs probeerde aan te sluiten tijdens het optreden van de eigenzinnige en dikwijls zo wispelturige artiest. De band verkeert ook deze avond in absolute bloedvorm als met het stevige ‘Take It So Hard’ wordt aangevangen voor de ruim anderhalf uur durende show. ‘Happy’ en ‘Before They Make Me Run’ klinken met deze vakkundige begeleiders zelfs vertrouwd in de oren en heel even kunnen de Winos zelfs wedijveren met het Stones-geluid van de beginjaren zeventig. Er wordt gespeeld een enorme hoeveelheid soul en swagger. De energie is voelbaar, het zweet druipt van plafond en muren, het geluid is keihard en voor veel toeschouwers is dit ongetwijfeld het allerlaatste concert dat zij ooit gehoord zullen hebben. Naar verluidt zou het optreden speciaal voor Keith worden opgenomen maar was er op dat moment nog geen enkele intentie om deze avond ooit op een officiële geluidsdrager uit te brengen. Feit is dat ‘Live at the Hollywood Palladium’ niet heel erg verschilt van de vele uitstekende bootlegs die kort na de tour zouden verschijnen. Het eerste officiële live-album van Keith Richards and the X-Pensive Winos wordt in december 1991 uitgebracht, tegelijkertijd met de video waarop, met uitzondering van de afsluiters ‘Rockawhile’ en ‘It Means A Lot’, de gehele set live te zien zou zijn.
Een vervolg zal de succesvolle tournee voorlopig niet krijgen want wat eerst niet voor mogelijk werd gehouden, blijkt nu toch gerealiseerd te kunnen worden. Met behulp van externe interventie komen Jagger en Richards weer met elkaar in contact. De strijdbijl wordt begraven en beiden confronteren elkaar met uitspraken over elkaar in de diverse media, want zo werd er lange tijd gecommuniceerd, en er wordt hartelijk om gelachen. De conclusie is dat beiden even ‘een break’ nodig hadden. ‘Mixed Emotions’ dat op het sterke ‘Steel Wheels’ van The Rolling Stones verschijnt, geeft precies de situatie weer: “We kunnen niet met, maar zeker ook niet zonder elkaar.” De Steel Wheels Tour in Amerika wordt gevolgd door The Urban Jungle Tour in Europa en The Rolling Stones blijken niet alleen onverwoestbaar maar sterker en grootser dan ooit. Het vervolg is bekend maar onder normale omstandigheden waren in 2020 The Rolling Stones in alle uithoeken van de aardkloot te bewonderen geweest.
Maakt dit alles de aanschaf van ‘Live at the Hollywood Palladium’ zoveel jaar na dato nog steeds de moeite waard? Zeker wel. De box is prachtig uitgevoerd en bevat, zeker voor de verzamelaar, enkele essentiële gadgets en snuisterijen. In oktober werd, vooruitlopend op deze luxe editie, al een promotie-video uitgebracht van ‘Little T&A’, iets later gevolgd door ‘I Wanna Be Your Man’, twee tracks die tot dan toe nog niet eerder officieel te zien waren. Ook is het tot nu toe nog niet eerder verschenen ‘You Don’t Move Me’ toegevoegd. Het zijn alle drie belangrjke muzikale episodes gebleken in het verhaal van Keith Richards. Met deze verdienstelijke aanvullingen komt de totale setlijst op 16 tracks en kun je daarom nu pas spreken van een volledig overzicht. Diegenen die reeds in het bezit zijn van soundboard-recordings als ‘Holllywood Palladium’ kunnen zich de moeite van het aanschaffen echter besparen.
Keith Richards Online : www.keithrichards.com
Heb deze cd al in 1991 gekocht na een weergaloos optreden in Ahoy.
Al heel vaak afgespeeld, blijft geweldig.