Foto Recensie: John The Revelator – Dreamtime

John The Revelator – Dreamtime
Format: CD / Label: Eigen Beheer
Releasedatum: 28 december 2018

Tekst: Gerrit Schinkel

De Haarlemse bluesband John The Revelator heeft vorig jaar het 50-jarige jubileum gevierd en dat is niet ongemerkt voorbij gegaan.Het jubileumjaar begon in januari 2018 met het uitbrengen van een luxe 4CD box met een prachtig fotoboek. Deze box, ‘50 & Beyond, was niet zomaar een verzamelaar zoals in zulke gevallen vaak wordt uitgebracht, maar een box met gloednieuwe opnames en nooit eerder uitgebracht materiaal. En er volgde een succesvolle tournee langs zalen in heel Nederland.

Op vrijdag 28 december gaf John The Revelator een Eindejaarsconcert in de grote zaal van het Patronaat in Haarlem tijdens een echte Haarlemse bluesavond samen met Oscar Benton en Barrelhouse. Met deze avond sloot de band een uiterst succesvol jubileumjaar af. Na afloop van dat concert ontvingen alle bezoekers een voucher met code voor het gratis downloaden van het album ‘Dreamtime’.

‘Dreamtime’ is het nieuwe live album van John The Revelator, met opnamen van het jubileumconcert dat op 14 april 2018 werd gegeven in het Thalia Theater in IJmuiden. De openingstrack A Woman Knows is een heerlijke bluesballad met lyrisch gitaarwerk, gevolgd door een mooie laidback versie van J.J. Cale’s Sensitive Kind. Het titelnummer Dreamtime is een uptempo boogie, met een vette slide, ‘Hammondslierten’ en een prima ritmesectie met Henk Suurling als gastbassist.
De geest van Pink Floyd waart daarna rond in de fraaie instrumentale slowblues Cahow met spetterende gitaarsolo’s. In de vette stomping blues Down In The Mud vlamt de slide van Paul Dammers, naast orgel en een strakke ritmesectie. Zoemende bastonen, droog drumwerk, een tinkelende piano en lyrisch gitaarwerk bepalen de midtempo blues Too Many To Bail.
De tweede cover op het album is Black Cat Moan, een song van Don Nix die bij mij vooral bekend is van de uitvoering van het hardrocktrio Beck, Bogert & Appice van hun debuutalbum uit 1973. John the Revelator’s versie is hier een ruim zeven minuten durende vette indringende uitvoering met een scherpe slide, Hammond en weer die strakke ritmesectie.
Het album sluit af met een speciale 50th anniversary reunion bonussong. In Chuck Willis’ (I Don’t Want To) Hang Up My Rock ‘n’ Roll Shoes wordt alles uit de kast gehaald met een hele rij special guests. Felle gitaarsolo’s, een pianosolo, backingvocals van The Mississippi Threesome en de blazers van The Alabama Horns. Met een ‘dank jullie wel’ neemt de band afscheid.

Na de concerten van vorig jaar duikt de band direct de studio in voor het opnemen van een nieuw studioalbum. ‘De duivel zit ons op de hielen’, aldus Tom Huissen, ‘we hebben geen tijd te verliezen’.

Conclusie:
Na een halve eeuw is de bluesvlam bij John the Revelatornog lang niet gedoofd. Dat bewijst de band met hun concerten en het bewijs wordt geleverd op hun verjaardagscadeau ‘Dreamtime’. Een lekker bluesalbum dat trouwens voor iedere liefhebber gratis is te downloaden via deze link. Ik wacht trouwens met spanning op het nieuwe album.



Tracks:
01. A Woman Knows
02. Sensitive Kind
03. Dreamtime
04. Cahow (Blues For A Gadfly Petrel)
05. Down In The Mud
06. Too Many To Bail
07. Black Cat Moan
08. (I Don’t Want To) Hang Up My Rock ‘n’ Roll Shoes

Line up John The Revelator:
Erwin Aubroeck – hammond, piano, magical sounds, zang
Paul Dammers – slide & ritme gitaar
Cor Dijkhuizen – drums
Tom Huissen – zang, bas
Frans ten Kleij – lead & ritme gitaar

Special guests:
Henk Suurling – bas (track 3, 8), drums (track 6)
Hans van den Dries – gitaar (track 8)
Charles van den Heuvel – piano (track 8)
Frank Kraaijeveld – gitaar, zang (track 8)
Guus Laporte – gitaar (track 8)
Henk Schippers – gitaar (track 8)
Bert Baars, Hille van den Galien, Jaap Winder (The Alabama Horns), blazers (track 8)
Hetty Koopman, Dinah Licumahuwa, Jolanda van Zeelt (The Mississippi Threesome), backing vocals (track 8)

Website: John The Revelator


Ook op Blues Magazine ...