Foto Recensie: Charles Bradley - Black Velvet

Charles Bradley – Black Velvet
Format: CD – LP – Digital / Label: Dunham – Daptone Records
Releasedatum: 9 november 2018

Tekst: Ella-Milou Quist

‘The Screaming Eagle Of Soul’, Charles Bradley, heeft helaas niet lang van zijn faam mogen genieten. Pas in 2011 bracht de zanger op drieënzestig jarige leeftijd zijn debuutalbum ‘No Time For Dreaming’ uit en werd echt bekend bij het grote publiek na de documentaire ‘Soul Of America’ in 2012. De documentaire vertelde het verhaal over Bradley’s  moeilijke en turbulente leven. Een leven waarin hij verlaten is door zijn moeder toen hij amper acht maanden oud was, waarin hij dakloos is geweest, zijn broer werd vermoord, waarin hij zelf ternauwernood aan de dood ontsnapte, jaren werkte als chef-kok en als James Brown imitator onder de naam ‘Black Velvet’.

In 2013 bracht de soulzanger zijn tweede plaat ‘Victim Of Love’ uit en ging op tournee met zijn eigen begeleidingsband The Extraordinaires. In 2016 verscheen zijn derde album ‘Changes’. Hij trad veelvuldig op totdat er in augustus van dat jaar maagkanker bij hem werd geconstateerd. Bradley zei alle resterende optredens af om vervolgens in het voorjaar van 2017 weer te starten met een nieuwe toer. Begin september 2017 annuleerde hij opnieuw een reeks optredens toen bleek dat de kanker was uitgezaaid naar zijn lever. Hij overleed op 23 september van datzelfde jaar op achtenzestig jarige leeftijd aan de gevolgen  van de ziekte. In november 2018 verscheen het postume en tevens laatste album ‘Black Velvet’.

‘Black Velvet’ omvat heel Bradley’s carrière omdat het liedjes bevat die afkomstig zijn uit de opnamesessies van alle drie zijn eerdere platen, maar die niet op de albums verschenen zijn. Eén van de meeste indrukwekkende songs is de gelijknamige titeltrack. Bradley heeft noch de kracht noch de tijd gehad om het nummer in te kunnen zingen. We kunnen dus alleen maar inbeelden hoe zijn stem zou hebben geklonken. Het maakt deze instrumentale song des te tragischer maar ook bijzonder vanwege het langzame tempo, de slepende blazerspartijen en het melancholische en tegelijkertijd krachtige gitaarspel, de prachtige Hammond die de tragiek nog verder voortsleept en de fijne percussie, drumpartijen en basloopjes die daar sierlijk doorheen geweven zijn. Het nummer is groots en meeslepend alsook klein en intiem. Een schitterend eerbetoon aan de zanger.
Een ander bijzonder liedje is Stay Away. Het origineel is van Nirvana. Hoewel de harde grunge sound van de band en de klassieke soul van Charles absoluut niet te vergelijken zijn, kan er wel met recht gezegd worden dat Stay Away door Bradley en The Menahan Street Band naar een veel hoger niveau is getild. De gitaarlijnen maken het nummer edgy en rauw, terwijl de funky baslijnen, de dito Hammond en drumpartijen het liedje een flinke dosis soul geven. Precies zoals past bij de zanger. Het had heel goed een nummer van Charles hand kunnen zijn. Hij heeft het liedje zich zo compleet eigen gemaakt en er zo zijn eigen stempel op gedrukt dat je niets van Nirvana’s versie terug hoort. De soulzanger zingt het vol overgave en met ontzettend veel emotie. Het komt meteen binnen. De vergelijking met James Brown kan hier niet uitblijven, zijn stem komt met deze song het dichts bij de stem van de soullegende.
Stay Away is overigens niet de enige cover die op de plaat staat, ook Neil Young’s Heart Of Gold is prachtig vertolkt door de ‘Screaming Eagle Of Soul’.  Hier hoor je nog wel duidelijk de originele melodielijnen, maar door de blazers, de funky bas- en gitaarlijnen en de goede percussie is het echt een vintage soul nummer geworden. Ook Slip Away is in een oud souljasje gestoken, terwijl het origineel van de Mexicaanse folkmuzikant (Sixto Diaz) Rodriguez een latin geluid laat horen. (Overigens heeft Rodriguez minstens zo’n interessant levensverhaal als Bradley). Ook deze song brengt Bradley vol bezieling en passie.

Bezieling en passie is sowieso iets dat kenmerkend was voor de zanger. Wat hij ook zong, of het nou zijn eigen geschreven nummers waren of niet, iedere noot was raak, hij kwam meteen binnen en wist covers zo naar zijn hand te zetten en zo te vertolken alsof het zijn eigen werk was. Hij legde al zijn ziel en zaligheid in het zingen en in zijn muziek. Opener Can’t Fight The Feeling is hier een heel goed voorbeeld van. Het nummer begint met een typische Bradley uithaal, een ritmische funk gitaar en dito blaaspartijen. Wanneer vervolgens de piano en drums erbij komen, slaat het nummer om in lekkere uptempo soul. Uit Bradley’s zang spreekt veel liefde, kracht en hoop. Het daaropvolgende funky Luv Jones is een duet met zangeres LaRose Jackson. Vanaf het derde liedje, het prachtig gearrangeerde I Feel A Change nemen we een nog veel diepere duik in de soul en tevens in de ziel van Bradley zelf. De song is bijna hartverscheurend te noemen vanwege Bradley’s expressieve zang en het warme soulbad waarin je ondergedompeld wordt. De mooie afsluiter Victim Of Love kennen we van het gelijknamige album uit 2013, alleen dan in een volledig elektrische versie in plaats van de akoestische versie.

‘Black Velvet’ is een prachtige ode aan het leven van Charles Bradley en een mooi afscheidscadeau voor zijn fans. De liedjes voegen stuk voor stuk iets toe aan zijn oeuvre en het is bijna jammer dat ze niet zijn verschenen op zijn drie eerder uitgebrachte albums. Aan de andere kant ook een geluk, anders hadden we dit juweeltje nu niet gehad.

Charles Bradley - Can't Fight the Feeling (Official Audio)


Tracklist:
01. Can’t Fight The Feeling
02. Luv Jones
03. I Feel A Change
04. Slip Away
05. Black Velvet
06. Stay Away
07. Heart Of Gold
08. (I Hope You Find) The Good Life
09. Fly Little Girl
10. Victim Of Love (Electric Version)

Website: Charles Bradley


Ook op Blues Magazine ...