ARTIEST: LARKIN POE
ALBUM: ‘BLOOD HARMONY’
DATUM RELEASE: 11 NOVEMBER 2022
LABEL: TRICKY-WOO RECORDS
Het zal zo rond hun dertiende lente geweest zijn toen de zusjes Lovell voor het eerst echt kennis maakten met Bluegrass-muziek. De muziek werd thuis wel vaker gedraaid maar om dit een keer live gespeeld mee te maken op een festival was toch wel iets heel anders. Het gezinsuitje met de familie uit Georgia op die dag zou hun leven voorgoed veranderen. De passie die daar van het podium spatte maakte namelijk een dusdanige indruk op de jonge meiden dat er geen weg meer terug was. De drie besloten ter plekke om zich volledig te storten op de klanken van deze traditionele country variant die zijn oorsprong kent in de staat Kentucky, ook wel de ‘Bluesgrass State’ genoemd. Nadat de oudste na enige tijd uit de Lovell Sisters stapte vervolgden Rebecca en Megan hun muzikale weg met de oprichting van Larkin Poe dat inmiddels is uitgegroeid tot een geoliede rockmachine waarin de rootsklanken weliswaar nog altijd aanwezig zijn maar waarin de twee zich muzikaal gezien duidelijk geen enkele beperking laten opleggen.
We zijn vijf albums verder en sinds deze week is ‘Blood Harmony’ verkrijgbaar.
Tekst: Jeroen Bakker
‘We hebben een enorme hoeveelheid liefde en energie gestopt in dit nieuwe werk maar het grootste verschil met eerdere albums is dat we nu elkaar uitgebreid de ruimte hebben gegeven om hier aan te werken’, aldus Rebecca tijdens het gesprek dat wij onlangs met de zusjes hadden. De carrière van de band is vooral na het verschijnen van het met een Grammy genomineerde ‘Venom & Faith’ in het najaar van 2019 in een stroomversnelling terecht gekomen waarna de doorgaans al zo goedgevulde touragenda nog eens extra hevig werd uitgerekt. Het loslaten heeft beiden goed gedaan. ‘Dat is voor ons een nieuwe ervaring aangezien we tijdens de vele tournees natuurlijk het grootste deel van de dag met elkaar optrekken. We zijn niet alleen collega’s maar ook nog eens familie van elkaar en dat maakt het er niet altijd makkelijker op. Het kan soms behoorlijk intens zijn en daar komen dan ook dikwijls de nodige spanningen bij kijken.’ Megan vult haar aan: ‘Vaak is het een gevolg van de vermoeidheid wanneer je bijvoorbeeld diep in de nacht pas in je hotel aankomt en de dag daarna alweer vroeg allerlei verplichtingen hebt omdat mensen iets van je willen. We hebben echt geleerd om geduld te hebben met elkaar omdat het simpelweg een noodzaak is om dit te kunnen laten werken. We beseffen heel goed dat het een voorrecht is om dit met elkaar mee te kunnen maken en natuurlijk weten wij als zussen precies welk knopje we bij elkaar moeten indrukken om een situatie te laten escaleren maar we hebben al zoveel bands zien imploderen en dat is nou precies het allerlaatste wat wij willen.’
De track ‘Strike Gold’ van het nieuwe album is autobiografisch en vat bovenstaande perfect samen. Het zegt bovendien iets over het naleven van je droom terwijl dit niet altijd makkelijk is: ‘Losing Sleep, Taking The Long Road’ zingen ze in de vlotte uptempo rocker waarin de slidegitaar een prominente vervult. Als een soort vrouwelijke equivalent van The Black Keys slagen de twee er in om de rootsklanken een eigentijds geluid te geven. Het lijkt ze steeds makkelijker af te gaan: ‘We zijn al heel lang bezig met het vinden van onze weg, een soort ‘slow cooking carreer’ waarin de liefde voor de muziek centraal staat maar het touren, het onderweg zijn, dat is waar wij voor betaald worden. Het is vaak de druk van buitenaf die de meeste stress veroorzaakt. Toch weten wij heel goed dat de muziek nooit verloren mag gaan vanwege de spanningen tussen twee zusjes. Men verwacht dat het een wereld is waarin alles draait om de glamour maar geloof mij als ik zeg dat het niet bepaald de makkelijkste manier is om je geld te verdienen.’
Dat hun afkomst hierbij een belangrijke rol lijkt te spelen wordt door Rebecca bevestigd. ‘In de familie is men altijd gewend geweest om iets te bereiken door er hard voor te werken. Daarnaast werden ons op jonge leeftijd normen en waarden bij gebracht waar wij nu nog steeds profijt van hebben. Opgroeien in Tennessee en Georgia heeft ons gevormd op allerlei manieren. In ‘Southern Comfort’ kijken we terug op onze jeugd en proberen alle elementen met betrekking tot die fijne tijd te delen met onze fans. We nemen ze hierin mee naar de mooie onbezorgde zomers uit die tijd en laten ze kennis nemen met de southern hospitality.’
Tijdens het opnemen van ‘Blood Harmony’ is onbewust veelvuldig samengewerkt met de naaste familie. Rebecca en haar man Tyler Bryant hebben de studio thuis. Logisch dus dat Bryant, naast het produceren, dus wederom enkele bijdragen levert op het album. Soms wilde het gebeuren dat het schrijven van nieuw materiaal daadwerkelijk plaatsvond aan de keukentafel. Mooi voorbeeld daarvan is ‘Georgia Off My Mind’ waar beiden op een avond aan werkten. ‘We besloten om er ook maar meteen de gitaren bij te pakken en zijn toen gaan jammen. Op die momenten ontstaan vaak de beste ideeën.’ Het blijkt uit te draaien tot een van de meest pakkende tracks van ‘Blood Harmony’, een onvervalste ‘oorwurm’, een ontspannen gespeelde ‘southern rocker’ met soepele gitaarloopjes die al na enkele keren draaien blijft hangen. Ook Megan heeft haar privé en werk prima weten te combineren. Haar man speelt namelijk toetsen op het album. Soms komen ze allemaal bij elkaar en ontstaan er magische momenten die soms een vervolg krijgen. Zo is ‘Bolt Cutters & The Family Name’ vrij spontaan ontstaan in de studio toen Tyler een drumbeat neerzette waar vervolgens iedereen op inhaakte. Het resultaat is een krachtige stamper die vooral live ongetwijfeld een sfeer verhogende uitwerking zal kennen.
Larkin Poe // Press Photo by Jason Stoltzfus
Jonge muziekliefhebbers lijken steeds vaker onder de indruk te raken van het rijke muzikale erfgoed waar Larkin Poe regelmatig gebruik van maakt. ‘Een positieve ontwikkeling’, aldus Megan. ‘Zoals wij vooral door onze ouders muzikaal zijn opgevoed hopen wij ook iets mee te kunnen geven aan onze fans.’
Rebecca had al lang geleden het plan om ‘I Put A Spell On You’ van Screamin’ Jay Hawkins eens te voorzien van een eigen bewerking. Het is er nu dan eindelijk van gekomen. ‘Ik heb geprobeerd om het nu eens vanuit een ander perspectief te vertolken en om er ook een stevige rockvariant van te maken. ‘Bad Spell’ is zeg maar de reactie van een vrouw op dit geweldige origineel uit de jaren vijftig.’ Gebleven is het donkere, mystieke randje waar Hawkins patent op leek te hebben. Vocaal wordt werkelijk alles uit de kast gehaald en ook muzikaal wordt er flink op los gebeukt. Zo aangevuld met een behoorlijke dosis ‘female power’, een fenomeen dat juist nu heel actueel is, staat deze hernieuwde versie zelfs in 2022 nog steeds kaarsrecht overeind.
Niet alleen een jeugdig publiek lijkt de muziek van Larkin Poe te hebben opgepikt, ook bij een oudere groep is de afgelopen tijd grote interesse ontstaan. Na een eerdere grote tournee met Bob Seger & The Silver Bullet Band in Amerika waarbij de grootste zalen werden uitverkocht was het deze zomer weer raak voor Larkin Poe. “We stonden op het Outlaw Festival met Willie Nelson. Hij wilde ons er graag bij hebben. Het voelde als een magische ervaring om door hem gevraagd te worden voor zijn festival en daar samen met ZZ Top, Gov’t Mule, Jason Isbell en nog veel meer gave artiesten te kunnen spelen. Heel bijzonder ook om iedere avond aan de zijkant te kunnen kijken naar Willie en zijn band. Het leuke was dat het publiek ons duidelijk waardeerde. Wij stonden daar toch als nieuwkomer maar onze muziek, waarin veel elementen zitten van de oude, traditionele Southern Rock, trok de aandacht van een groot deel van het publiek. Natuurlijk zitten er ook Americana-invloeden in onze muziek en Blues en Rock ’N Roll en daarmee konden we dus veel mensen bereiken.’
Er wordt enorm uitgekeken om na een lange tijd afgesloten te zijn van de buitenwereld weer oog in oog te staan met de fans. Tijdens de lockdown werd er al regelmatig hardop over gefantaseerd. Enkele tracks waren zelfs al in een heel vroeg stadium vrijwel helemaal afgerond, klaar om te worden uitgebracht. Zo was daar bijvoorbeeld ‘Summertime Sunset’. ‘Tijdens die tournee met Bob Seger kwamen we aan in Atlanta, onze ‘hometown’, en de show was volledig uitverkocht. Moet je voorstellen, een enorme arena in de omgeving waar je ooit ben opgegroeid. We moesten toen iets schrijven over het gevoel op dat moment en het is nu een herinnering geworden die we altijd bij ons zullen dragen.’ ‘Summertime Sunset’ is ook weer een goed voorbeeld van een rockende ‘crowd-pleaser’ die uitermate geschikt lijkt voor de festivals in de zomer. Vocaal lijkt hier soms een vergelijking met de zusje Ann en Nancy Wilson van Heart onvermijdelijk.
Ook de meeslepende ballad ‘Might As Well Be Me’ lag al langer op de plank en zal wellicht zelfs ook bekend in de oren klinken. Megan verklaart: ‘We speelden deze al vaker tijdens de optredens maar het paste nooit echt tussen het andere materiaal op de voorgaande albums. Toch bleek het tot de favoriete tracks te horen van veel fans. We besloten om het nu iets anders aan te pakken en daarom staat het er nu dan toch op.’ In de titeltrack van ‘Blood Harmony’, dat als hoogtepunt van het album geldt, geeft Rebecca met krachtige en soulvolle uithalen prachtig uiting aan haar gevoelens als het gaat om de familiebanden: ‘More than flesh, more than bone, when you sing I don’t sing alone.’
De ongecompliceerde rock van ‘Kick The Blues’ behoort tot de favorieten van Rebecca. ‘Ik zie het al helemaal voor me hoe dat er live gaat uitzien. Bij het componeren ervan had ik maar één ding voor ogen: allemaal mensen voor mij die al hun zorgen aan de kant gooien en zich heerlijk ontspannen overgeven aan de muziek die wij voor ze spelen.’
Inmiddels is aan het lange wachten een einde gekomen. Vooralsnog wordt er uitsluitend in Amerika gespeeld maar de eerste telefoontjes met Europa hebben al plaatsgevonden. ‘Er zijn de afgelopen jaren prima contacten ontstaan bij jullie. Er staat nog niet zo heel veel vast maar we zullen zeer waarschijnlijk het festivalseizoen in Europa te zien zijn en daarna hopen we als headliner in het najaar terug te komen.’ Wij kunnen het voorlopig doen met ‘Blood Harmony’, een logisch vervolg op het voorgaande werk waarbij de bestaande ingrediënten weliswaar nog steeds bepalend zijn. De lapsteel, dobro’s, banjo’s en andere gitaarklanken zijn zoals altijd prima in elkaar verweven, evenals de vocale harmonieën en de strakke ritmesectie. De authentieke elementen zijn eveneens gebleven maar worden soepel gecombineerd met een eigentijds geluid. Het verschil is vooral de kracht van het geschreven materiaal waarvan een aanzienlijk gedeelte ongetwijfeld deel gaat uitmaken van de nieuwe setlist tijdens de huidige tournee.
Deze week is bekend geworden dat Larkin Poe op 12 oktober 2023 in Brussel te zien zal zijn om vervolgens op 24 oktober 2023 terug te keren in het Utrechtse TivoliVredenburg.
Website: www.larkinpoe.com
Eerste show in Europa op Grolsch Schöppingen Blues festival 2016!!! Zie recensie en foto’s op Bluesmagazine. Een neus voor nieuw talent daar. Aardige en toen zeer verlegen dames in gesprek met Nineke Loedeman en mijzelf.